Limnos Eiland. Ontdek die eiland-toer.

7 Augustus 2019. Woensdag.

Ons is nog steeds op Limnos, want Gus en sy vrinne baljaar nog steeds in die stuk see wat ons moet kruis. So, ek en Archie gaan vandag op 'n €35 toer waar ons die eiland gaan ontdek.

Daar is sewe toeriste, die gids, Marina en die bestuurder. Ons kry die beste sitplekke, want ons klim eerste op. En daar trek ons. 

Ons eerste stop is by Nea Koutali, die dorpie waar die sponsduikers bly. Die St Nicolas Kerk is ook hier. Dit is op 'n klein eiland gebou, wat dit baie uniek maak. Ons stap op die loopweg, as't ware deur die see, om die kerkie te besoek.

St. Nicholas eilandkerk

St. Nicholas eilandkerk

Ekke

Toe ry ons noord-oos om die argeologiese terrein van Hephaesita te besoek. Hierdie is 'n baie ou Griekse teater en dateer uit die 5de of begin van die 4de een v.C. Die ou wit marmerstoele was die sitplekke vir die vername mense van daai tyd. Hoe minder belangrik jy was, hoe meer agter het jy gesit.

Hephaesita

"Best seat in the house"

Ons geniet ons oggendkoffie by Kondopouli, maar ons verkies om die dorp te verken en nie koffie te drink nie. Veral die interessante blou gebou vang my aandag vas. Die res van die toergroep drink koffie en daarna val ons weer in die pad en ry verby Repanidi, Kotsinas, Varos en Atsiki. Ons sou graag by Aliki, die soutpanne, wou stop, maar dis nie deel van die toer nie.

Kondopouli herehuis

Venster

Ons volgende stop is in die noorde van die eiland, by die geologiese wonder van Propouli. Dit staan bekend as Falakro. Hierdie eienaardige rotsformasies lyk of dit uitgekerf is. Soos 'n maanlandskap. Hulle reken dit het gevorm toe warm lawa afgekoel is deur die seewater. Dit moes 'n natuur skouspel gewees het toe dit gebeur het. Ek kan my voorstel hoe die stoom getrek het en die water gekook het en hoe die warm lawa in hul spore vasgesteek het.

Falakro

Kantwerk

Archie en ek

Marina, die toergids

Rotsformasie

Trek skoene aan

Ons laaste besoek is aan die sandduine. Dis die enigste "woestyn" in Europa. (Hierdie mense weet nie hoe lyk 'n woestyn nie). Dit beslaan 'n area van 70 akker. Die sterk noordewind verander die vorm van die sandduine, net soos dit by Ouboet, die Sahara, gebeur. En die kleur kontras met die diep blou see, is pragtig. Marina sê ons moet ons skoene uittrek om die gevoel van die wonder onder jou voetsole te voel. Ek en Archie maak toe so en loop kaalvoet rond. Dis sag onder die voete.

Sandduine

Sandduin

Die res van die toergeselskap word by die Gomati strand afgelaai en hulle laai ons by Flomari restaurant af. Flomari is dié restaurant se spesialiteit. Hulle is oor die hele Limnos bekend vir hul tuisgemaakte pasta. Pragtig plek met 'n mooi see-uitsig. Ek bestel lam met flomari noedels en Archie eet haas, ook met flomari noedels. Heerlik.

Flomari haas

Limnos Eiland. Stap.

6 Augustus 2019. Dinsdag.

Vandag gaan ons vier die dorp te voet verken. Gewapen met stapstokke is ons gereed en daar trek ons.

Reg om te stap

Hier is ons staptog in 'n fotobeeld. Met Archie as die gids en ek en Pierre en Annatjie as meelopers geniet ons die verkenningstog.

Ons eerste besoek is die fontein wat deur die dorpsbesoekers gebruik is om hulle dors te les. Dit het ook in die Ottoman periode water aan die dorp se huishoudings te voorsien. In die snikhete somer is dit baie welkom om dorstige kele nat te maak sodat jy verder kan stap. Ons maak toe sommer so. Drink die nektar uit die fontein se kraan.

Annatjie by fontein

Church of the Dormition of Holy Mary

Uitsig vanaf die Dapia Fort, wat deur die Russe in 1770 gebou is om die kasteel te bombardeer

Archie in die Dapia Fort

Ek en Archie in die fort met die kasteel in die agtergrond

Annatjie en Pierre

Myrina, met sy hawe en kasteel

Die staptog af

Wasdag

Metropolitan Church of the Holy Trinity

Brug naby kerk waar die waar die Ottomans 300 kerkmense doodgemaak het en twee priesters opgehang het

Einde van die staptog en ons drink koffie en sommige lede van die geselskap is lomerig en knip 'n vinnige uiltjie

Limnos Eiland. Eilandtoer.

5 Augustus 2019. Maandag.

Pierre en Annatjie gaan vandag op 'n toer om die eiland van Limnos beter te leer ken. 08:50 stap hulle gestewel en gespoor na die bus. Dit is soos hulle dit ervaar het. 

Pierre skryf so. 

"Ons het besluit om die "Antiquities" toer te doen, want dit het heel interessant geklink en boon-op in 'n lugversorgde toerbus plaasvind. Die oggend het maar deurmekaar begin, want die agent se "here" en die busbestuurder se optelplek was so 'n 500m uitmekaar. Nietemin, ons is toe op die bus en begin die toer, nadat die res van die geselskap by baie mooi oorde in die omgewing opgepik is. 

Die toer self was nogal soos die spreekwoordelike “curate’s egg” met OK-erige gedeeltes, gevolg met werklik aangrypende dele.

Die eerste stop was by Kotsinas waar ons 'n ou kerkie met 'n lang geskiedenis kon besoek, asook die beeld van 'n plaaslike heldin wie haar pa met 'n sabel teen die invallende Turke verdedig het.

Kotsinas

Die ou dorpies is baie "picturesque" met hierdie drinkplekke vir algemene gebruik redelik beskikbaar. Dis duidelik dat van die geboue horingoud is en steeds in algemene, hoewel vervalle, gebruik is. 

Drinkplek

Die hoogtepunt van die toer was beslis die besoek aan Poliochne. Die stad het 2200 v.C. begin as’n klompie hutte, wat deur die eeue ontwikkel het tot 'n stad van nagenoeg 1500 inwoners met strate,  gemeenskaplike sale, ens. Dit het natuurlik herhaalde kere terugslae ervaar (met 'n groot F), goeters soos aardbewings, Turkse, Roemeinse en ander oornames. Elke keer met grootskaalse verbranding, vernietiging en slawerny. 

Uiteindelik is die stad verlaat omdat dit te gevaarlik naby die kus was vir knaende aanvalle deur Turkse seerowers. Hier is ’n vriendelike groepfoto van twee ou “sites”.

Ou goed

En ons het gedink dat ’n driepootpot is 'n Suid-Afrikaanse uitvindsel, hierdie outjie is so 1000+ jaar oud.

Kleipot

Die verskillende epochs is duidelik sigbaar en in die plaaslike museum is die steen tot brons tot koper artefakte sigbaar.

Poliochne

Ons het middagete by die plek in Moudros genuttig, lekker koel en aangenaam onder die groot bome, terwyl die bries van die die see af instoot.

Die sardyne met vars brood was heel lekker! Ek het proefondervindelik uitgevind dat hul graatjies , alhoewel fyn, redelik taai is en dat mens die vissies maar eerder moet soort van fillet.

Galazio Limani Restaurant

Sardyne

Limnos Eiland. Kastro.

3 Augustus 2019. Saterdag.

Vandag pak ons die kasteel van Myrina aan. Dié indrukwekkende kasteel is toentertyd gebou, maar dit bekoor tot vandag toe die toeriste wat Limnos besoek. Ons spreek af om die drosters 09:00 bo te kry.

Kasteel

Myrina se kasteel is die grootste in die Aegean See. Die kasteel soos dit vandag lyk, dateer uit die 12de eeu. In 1770 het die Russiese vloot die kasteel erg beskadig en tydens die Ottoman periode, het die Turke die kasteel bewoon.  

Myrina lyk pragtig in die oggendlig. Toe stap ons na die kasteel. Op op op lei die paadjie ons na bo. Ons bekyk die barakke. Ek en Archie klouter nou behoorlik orals rond. Ons kyk af na die westekant van die eiland. Doer vêr lê Mourtzeflos, waar ons laas geanker het. Die baaie blou, die berge grou.

Ons klim verder en Pierre en Annatjie is ook daar. Hulle klim tot by die vlag en na 'n ruk verdwyn hulle soos mis voor die son. Ek en Archie ondersoek die kasteel verder. Ons klim en kyk en klim verder en kyk. Die wit kerkie is by die ingang van die hawe. Rotse klim uit die water en staan in die see rond. 

Op pad op

Kasteel

Amper bo

Mourtzeflos in die vêrte

Kleurvolle klippe

Kaspaka Baai

Uitsig op barakke

Kasteelmure

Uitsig oor nuwe hawe

Kerk-alleen

Ai, maar die hele kasteel is vir my mooi. Tot die kaptein geniet dit en hy is mos nie 'n man vir ou goed en bouvalle nie. Dié dat hy 'n jong vrou gevat het. Hy klim en klouter net so lekker rond.

Af af af stap ons en groet weer die Suid-Afrikaanse vriende, Hentie en Diana. Toe gaan ons terug na Maja en ontspan op die dek. Later kom Pierre en Annatjie terug van hulle omswerwinge. Laatmiddag stap ek en Archie weer halfpad op na die kasteel, want ek wil sien hoe lyk Limnos dorp in die sagte lig van die dag wat verbygaan. Die uitsig stel ons nie teleur nie.

Myrina

Gus en sy span is op pad. Hulle gaan in die stuk see tussen Limnos en Lesvos baljaar. Dis presies die stuk see wat ons moet kruis. So is die lewe van skuilende non-seilende sigeuners. Ons moet hiet by Myrina bly tot Donderdag of Vrydag.

Limnos Eiland. Myrina.

2 en 3 Augustus 2019. Donderdag en Vrydag.

Porto Koufo tot Myrina

Vandag is dit vroeg opstaan, want dit is die lang kruising van 55.4 myl na Myrina, op Limnos Eiland. Ons vertrek 05:00. Dis nog 'n dreigende donker duisternis. Ek en Pierre is op wag. Ons moet kyk vir vissersbote sonder ligte en ook vissersboeie. Twee paar oë tuur stip in die duisternis.

Brandwag

Die ligte van die bote glim spookagtig in die donker. Archie konsentreer agter die helm. Genadiglik word dit darem lig en ons is dankbaar toe daai son uiteindelik te voorskyn kom. Die wonderwêreld van sien.

Die eerste stuk see is nogal rof met die wind van voor. Darem nie te sterk nie. Ons span die genoa en die wind help bietjie, motorseil vir ure. Gus waai soos gewoonlik van die verkeerde kant af.

Twee dolfyne kom swem vir 'n lang tyd saam met Maja en Piere geniet die vertoning. Annatjie slaap heerlik, want sy voel effe seesiek. Slaap vir meer as twee ure. Pierre gaan lê ook skuins en slaap amper twee ure. 

Ek en die kaptein sit maar ewe getrou op die dek om die vort te hou, terwyl die slapende skones skuinlê. Toe Annatjie opstaan, voel sy baie beter. Pierre is toe ook gereed om sy beurt agter die helm te vat. Ons sien gelukkig weer golfyne en dié keer kan Annatjie dit ook geniet. Dis altyd baie spesiaal om die vriendelike bewoners van die blou see te sien.

Gus waai later net reg dat ons die hoofseil ook kan span en die enjin kan afsit. Ons seil heerlik en kry 'n topspoed van 7.6 knope onder seil, nuwe rekord topspoed. Praat van wind in jou seile. Dis ons daai. Trots en bolrond seil ons vorentoe, altyd vorentoe. Pierre sit soos 'n stout seun met sy voete in die water. Annatjie kyk na die horison, daar vêr. Berg Athos bly in sig. Ons kan hom eers baie later agterlaat.

Onder vol seil

Pierre seil

Archie seil

Nuwe rekord seilspoed

Voete in die water

Die eiland kom nader en toe is ons by Myrina, die rusplek vir ons siel. En liggaam. Dit was 'n uitstekende kruising. Die 10h52min het glad nie so lank gevoel nie.

Ons kry 'n plek by die kaai. Die gewone prosedure. Pierre en Annatjie sit die fenders uit. Archie tru, ek gooi anker. Pierre staan agter gereed en Annatjie is paraat om af te stoot. Manne en 'n vrou help op die kaai en ons is vas. Myrina se kasteel vertoon pragtig in die agtergrond.

Die kaptein lyk al vir my soos 'n seerower. Ons besluit dis tyd dat hy na sy voorkoms moet kyk, Annatjie neem hom onder hande en knip sy hare. Nadat die baard ook gesny is, lyk ou Archie weer pragtig. Weer soos 'n kaptein! Dankie Annatjie!

Myrina.

Myrina

Haarsny

Ons kuier heerlik by Hentie en Diana op hulle seiljag en sy bederf met 'n heerlike ligte ete. Sulke goeie gasheer en gasvrou het ek lanklaas beleef. (Eintlik in Thassos, toe ons by hulle was.)

Twee kapteine

Ontbyt

Diana en Hentie

Ons gaste verlaat ons kleine Maja vir groener weivelde en gaan soek ander heenkome in 'n heerlike lugverkoelde hotel. Wel nodeloos om te sê, ek was letterlik sprakeloos van skok! Ek en die kaptein is toe "home alone" en sit heerlik langbeen op die dek en geniet die aand wat voor ons afloop.