Sinthonia Skiereiland. Nikiti.

24 tot 27 Julie 2019. Woensdag tot Saterdag.

Porto Koufo tot Nikiti

 

Ons moet 'n hele paar dae in die omgewing oorbly en wag. Ons moet vir Pierre en Annatjie eers Dinsdag kry en ons is baie naby Nea Moudhania, waar ons hulle ontmoet. Nou verwyl ons maar die tyd, en hopenlik by Nikiti, 14.5 myl.

Ons trek anker op en vertrek. Wil gou kyk hoe lyk Nea Marmara. Die storm van twee weke gelede, het vir Nea Marmara getref.

 

Nea Marmara

 

Ons vaar in om te kyk hoe dit daar lyk, maar daar is nie eintlik plek nie. Dit bied ook nie skuiling teen suidewinde nie, en raai watter winde gaan die plek tref?!  Suidewinde, net vir 'n kort tydjie in die middag, maar redelik sterk. Ai, ek wil so graag veilig voel, maar dan is Nea Marmara nie die plek vir my nie. Hulle breekwater is ook beskadig deur die winterwinde, en is nog steeds stukkend. So, dit kan ook nie help om die suidesee hier uit te hou nie. Toe vaar ons uit die hawe en gaan na Nikiti.

Ons kom daar aan en die plek lyk soos 'n tipe marina. Maja vaar onseker vorentoe. Weet nie eintlik waarheen om te gaan nie. Almal het vasmaaktoue (laid lines). Toe wink twee engele op die kaai vir ons. Daar is plek!  Hulle vasmaaktou is aan 'n boei vas. Ek staan onseker met die boothaak om die boei te gryp. Het dit nog nooit gedoen nie. Die eerste grypslag is mis. Boothaak te kort. Ek gaan staan in die middel van Maja en toe kom ek die boei maklik by. Ek het die snoettou, 'n ou dikke, en maak dit vas. Die engele help agter en ons is vas en veilig hier in Nikiti. En hier is diesel, krag en water.

 

Vas in Nikiti

 

Hierdie is 'n plek soos Margate. Duisende vakansiegangers. 'n Feestelike vrolike atmosfeer heers hier. Lywe lê en sonbaai, ander swem en speel met balle. Kinders bou sandkastele. Ja, hier is sand! Dit eet en drink. Dis Grieke, Bulgare, Russe, Serwiërs, Romieniërs, Hongare. Al die Oos-Europese lande word hier verteenwoordig. Klink na die toring van Babel, al dié vreemde tale.

 

Strand

Kerk by hawe

Blomblik skilder

 

Nikiti het 'n ou dorp en ons stap die 2 km soontoe. Bo is die begraafplaas en dié mense word oud! Meeste van hulle was bo tagtig toe hulle dood is. Die groot bruin kerk staan op die hoogte.

Ons sien vêr van hier af, tot by die Kassandra Skiereiland aan die oorkant. Nikiti se huisies lê rooidak-mooi onder ons. Met die allermooiste skoorstene!

 

Kerk binne

St. Nikiti kerk

Ou huise

Skoorstene

Ou huis

 

Die Folklore Museum is ongelukkig nog toe en ons stap deur die dorp. Die huise en straatjies sou Elize se hart gesteel het, al is dit net 700 jaar gelede gebou. Ons drink koffie by een van die min restaurantjies (peperduur) en stap verder. Die stap is vir ons heerlik. Stap bly maar steeds my eerste liefde. Met die terugtog loop ons by die viswinkel verby en swig voor die vars garnale.

 

Folklore Museum

Drink koffie

Naamborde

Smullekker

 

Nikiti het 'n mark en Vrydag is markdag! Ons stap soontoe en dit wemel van mense. Almal koop sakke vol vars groente en vrugte, neute, kaas, vleis, vis. Alles waaraan jy kan dink, is hier te koop. Ook klere en ander goed, waarin ons glad nie belangstel nie. Nee, ek verlustig my aan die kosafdeling. Ons koop kersies, vrugte, groente, neute, feta en hoender. Hier is ook bossies roketblare! Vanaand berei ek 'n feesmaal!

 

Ons gaan tot Sondag hier by Nikiti bly.

 

Mark

Mark

 

Sinthonia Skiereiland. Ag.Kyriakh Baai.

23 Julie 2019. Dinsdag.

Porto Koufo tot Ag. Kyriakh Baai.

Snaakse plek, hierdie noordelike Griekeland. Nie baie veilge baaie en ankers nie. Die wind waai nie erg nie, maar daar kom altyd deinings in die baaie gerol. Ons groet Porto Koufo en vaar verder.

Porto Koufo

Ons kyk eers na Vathy, maar oop suid en die deinings kom van die suide. Vaar verder. Gooi anker by Spalathronitsia. Snaakse bodem met rotse, seegras en sand. Eerste tref ek die sankkol, die anker byt pragtig, maar daar is rotse naby. Ek trek maar weer op. Kaptein is bang ketting koek aan die rotse vas. Gooi weer. Pragtige sandkol en anker byt. 

Die suide-deinings begin inrol en ons trek maar weer anker op. Ons het gesien dat bote by 'n baai naby ons invaar en nie uitkom nie. Die baai word nie in een van ons twee boeke genoem nie. Navionics het 'n opmerking by die baai,  "hidden treasure". Wel, ons trek anker op en vaar soontoe, net 2 myl verder. En jou waarlik! Daar is 'n pragtige baai, 13.1 myl van Porto Koufo. Ons kry 'n plek en gooi anker in die mooi baai.

Die erge windstorm wat noord Griekeland so twee weke gelede getref het, moes ook hier deurgekom het. Oral is bome ontwortel en gebreek.

Windskade

Ons deel die baai met 'n groot motorjag en 'n motorboot. Albei vertrek later en ons is alleen in die baai. Deinings van die weste kom ingerol, maar dis darem nie te erg nie en gedurende die nag, word die baai doodstil.

Laatmiddag

Waterskiër

Sonkring

Sinthonia Skiereiland. Porto Koufo.

21 en 22 Julie 2019. Sondag en Maandag.

Mesopanayia Baai tot Porto Koufo

Dis weereens heerlik stil in die baai en ek is teensinnig om te vertrek. Ai, ek geniet hierdie veilige, stil baaie. En die nagte is nie so warm soos op die eilande nie. 

Wel, dis tyd om te vertrek na ons nuwe bestemming. Miskien is dit Sykia. Of Kalamitsi. Ons sal maar kyk.

Oggendskoot - verdonker

Archie neem ons deur die vlak water en daar trek ons. Die wind is stil, maar die deinings groot. Hulle kom van vêr af  aangerol, vandaar waar die Meltemi so erg waai. 

Ons sien twee dolfyne aangeswem kom. Hulle kom speel saam met hul ousus. Wat 'n mooi gesig.

Dolfyn

Dolfyne

Toe vaar ons verder. Ons kom by Sykia, maar daai deinings rol reg in die baai in. Hier kan mens nie oornag nie. En ons vaar vorentoe, altyd vorentoe. 

Kalamitsi is net so erg. Nie skuiling vir groot deinings wat van die ooste kom nie.  Wat 'n kort dag moes gewees het, word nou al hoe langer. Ons gaan nou maar vir  Porto Koufo, 30.5 myl, probeer. Dis ten minste om die hoek. Die deinings sal nie daar kan uitkom nie.

Kalamitsi

Gus waai effens en ons span seil, net sodat Maja nie so moet rondrol nie. Dit help mos altyd. Later waai Gus reg van agter en die genoa klap. Ons rol dit in en skielik is die deinings baie kleiner. Snaakse see hierdie. Hier is deinings van die ooste én van die noorde op dieselfde tyd.

Ons vaar om die hoek en draai by Porto Koufo se ingang in. Dit is 'n geslote baai, 'n baie goeie natuurlike hawe. Dis net sterk suidewinde in die winter wat die hawe gevaarlik kan maak.

Psevdhokavos Kaap

Porto Koufo

Ons kry 'n ankerplek en gooi in 12m water anker. Hy byt, maar ons is nie heeltemal tevrede met die plek nie, trek op, gooi weer en toe is ons tevrede.

Hierdie is 'n deurmekaar plek. Weet nie eintlik waar jy oral kan vasmaak nie. Jagte kom en meer op die snaakste plekke vas. Ons kyk behoorlik fliek. Soveel aktiwiteite in die baai!

'n Groot motorjag kom in en probeer oral inwurm. Sonder sukses. Al die spasies is te klein. Hulle het heel waarskynlik êrens probeer anker, want hulle anker het 'n seegrasbaard waarvan hulle totaal onbewus is. Al die seilers kyk daai baard so en lag lekker. Die vrou kom later agter daar is iets op haar anker en maak dit skoon. Hulle vaar toe maar weg na wie weet waar.

Mense werskaf op hulle jagte. Families ry met hulle fietse rond. Vakansiegangers swem en lê op die strande.  Nog jagte kom in en maak op die snaakste plekke vas. Dis nou behoorlike kykgenot.

'n Groot vistreiler kom ingevaar. Daar staan 'n seiljag op sy plek. Dié moet vinnig wegskuif sodat ou grote kan inkom. Daar is sommer 'n groot klomp bemanning aan boord. Hulle het nou klaar visgevang vir 'n ruk en die manne kom huis toe. Almal vat hulle rugsakke en verdwyn in die dorp.

Ons geniet ons kuier in Porto Koufo en vier dit met 'n heerlike vars vis wat ek vir ons braai.

Ankerbaard

Elke buk 'n meesterstuk

Fietsry familie

Vol kaai

Vistreiler

Vissermans

Dhiaporos Eiland. Mesopanayia Baai.

20 Julie 2019. Saterdag.

Kriftos Baai tot Mesopanayia Baai

Hierdie baai was heerlik, maar nou is dit weer anker optrek en gaan. Deesdae gebeur daar nie veel nie. Dis net rustige anker, lees en rondlê. Vandag gaan ons na Mesopanayia Baai, 3.62 myl. Dis ook op die klein Dhiaporos Eiland.

Ons vaar as't ware net om die draai. 'n Visplaas en roeiers deel die plat see met ons. Dis heerlike beskutte baaie in die geweste. Mesopanayia is 'n groot baai. Ons soek plek en gooi anker. Daar is twee ander seiljagte in die baai.

Op pad

Visplaas en roeiers

As ek nou die dag gesê het hier is nie baie seiljagte hier in die noorde, het ek 'n infame leuen vertel. Deur die loop van die dag kom daar net nog en nog seiljagte wat in die groot baai anker gooi.

Mesopanayia Baai

Mesopanayia Baai

Die vakansiegangers vaar op hul gehuurde bootjies rond en geniet die somer son en saffier. Heerlike atmosfeer wat hier heers. Ons gaan weer nie  land toe nie, want hier is privaat wonings.

Ons geniet die rustigheid van die anker terdeë.

Dhiaporos Eiland. Kriftos Baai.

19 Julie 2019. Vrydag.

Ammouliani tot Kriftos Baai

 

Ai, maar ons het heerlik geslaap na ons lang dag. Ons staan verfris en uitgerus op en laat Ammouliani agter en vertrek na Kriftos Baai, 11.2 myl.

 

Ammouliani

 

Ons seil vir 1h30min en ons kom by die opening van die geslote baai. Hier is oraloor skuiling. Dis 'n pragtige baai.

Hier in die noorde van Griekeland is min seiljagte, maar baie vakansiegangers. Hulle kom van oral, Griekeland, Bulgarye en Masedonië. In ons baai ry gehuurde motorbootjies heeldag heen en weer. Dis omtrent 'n bynes en gezoem. Dit pla nie regtig nie. Dis vir ons soos televisie kyk.

 

Sit "snubber" aan ankerketting

Bynes

Kriftos Baai

Aandstilte

Ek hou van die baai.

 

Dit was aand …

… en dit was môre

 

Akti Skiereiland. Kloosters.

18 Julie 2019. Donderdag.

Ierissos tot Ammouliani

 

Vandag gaan 'n besondere lang dag wees. Ons gaan by Ammouliani, 64.4 myl, oornag, nadat ons om die Akti Skiereiland vaar om die 17 kloosters te sien. Ons begin 05:00 te vaar.

 

Sonsopkom

Hierdie skiereiland bestaan al vir tien eeue as 'n wêreld van sy eie. Hulle het hul onttrek van die moderne wêreld en die middeleeue kloosters staan oral op indrukwekkende plekke. Vrouens mag glad nie naby of op die skiereiland kom nie. Seiljagte mag ook nie nader as 500m aan die kuslyn seil nie.

 

Die boek sê: "The monasteries are divided into ceonobites and idiorrhythmic communities. Ceonobites are communal and the members are clothed alike and live from a common pool of resources. In the idiorrhythmic monasteries the members live apart and provide the clothes and food from their own resources. There are also hermits (Anchorites) who live by themselves in what often seems to be inaccessible cells (particularly on the southern slopes of Mt Athos), the hermitage of two or tree hermits (Sarabaites) and vagabond monks (Gyrovakes)."

Die reuse Berg Athos troon 2033m bo seevlak uit en is heeltyd te sien. Meestal met sy wolkhoed op. Aan die punt van die skiereiland, met sy twee kape, Akrathos en Pinnes, kan die see rof raak. Gus kan vanuit vyf verskillende rigtings waai, wat die water soos 'n dubbelbalie wasmasjien laat draai en kolk en jou laat voel of jy én jou seiljag in die wasmasjien is.  Vandag is ons gelukkige dag. Ons het amper geen wind, en as Gus waai, waai hy van agter. Selfs die sterk seestrome, wat elke agt ure omdraai, is in ons guns. Dit dryf ons aan.

 

Berg Athos - Ooste kant

Berg Athos - Westekant

Hier is die kloosters wat ons gesien het. Twee het ons nie gesien nie en een se foto is baie sleg.

Esthigmenou - Eerste vermelding 1034 n.C.

Vatopedi - Gestig in 10de eeu

Pantokrator - Gebou in 14de eeu met groot kerk agter

Stavronikita - Gestig in 1542

Iviron - Gestig in 979 n.C.

Karakallou - Gestig in 15de eeu

Grand Lavra - Grootste klooster geleë onder berg Athos

Ayiou Pavlou - Gestig in 11de eeu

Dionysiou - Gestig in 1375

Gregoriou - Gestig in 1395

Simonopetra - Gestig in 1257 deur St Simon

Moni Ayiou Panteleimonas - Gestig in 1169 (Russiese Klooster)

Xinofondos - Gestig in 10de eeu deur die monnik Xenofon

Dhoheiariou - Gestig in 10de eeu (Mooiste kerk)

Dit was 'n lang, baie spesiale dag. 'n Dag waar ons vanuit  die see die wêreld van die monikke aanskou het. Net 'n kykie daarvan. Ons is doodmoeg en is op pad na ons ankerplek.

Om die besonderse dag van 11 ure af te sluit, het ons nog 'n besonderse ervaring. 'n Paar dolfyne kom speel met Maja. Hulle swem saam met haar, onderdeur en langs haar. Hulle gesels land en sand. Hulle lag oopbek en draai op hul sye, blaas water uit, swem bo-op mekaar. Dis 'n wonderwerk dat Maja hulle nie tref nie. Dan swem hulle weg, duik in die dieptes af, net om weer terug te draai en weer te kom speel. Hulle hou net aan en aan en aan. Wat 'n belewenis! En skielik is hulle weg.

 

Maja se maat

Baldadig

Toe kan ons op ankerplekke konsentreer. Die eerste plek anker jy in 2.5 m diep water. Dis te vlak vir my. Die tweede plek is bodem bestaan uit rotse en seegras. Daar kan ons nie ankergooi nie. Die derde plek, Ammouliani, is daar net een sandkol en kolskoot. Ons tref raak en die anker byt. Archie snorkel om te sien of dit gebyt het. Pragtig gebyt, maar daar is 'n groot afdraande net anderkant die anker. Wind moet net nie wes draai nie, want die bodem het 'n steil helling van oos na wes. Ons kyk vir Poseidon en Windy, en hulle voorspel baie ligte noord-en suidooste  winde. Ons is veilig.

 

Ankerplek naby Ammouliani (te vlak)