Paddy en Mary-Jane

Paddy

Paddy

Paddy is 'n baie getroue blogleser en het nou die werklikheid ook ervaar. Toe ons hom vra hoe vergelyk die werklikheid met die blog, het hy gesê die werklikheid is nog beter as die blog!

Paddy is 'n regte "treat" op Maja. Wil van alles weet en vra vreeslik baie vrae. Dan antwoord òf hyself òf die kaptein die vraag. Hy is ook baie behulpsaam, altyd gereed om vir Archie te help.

Hy het elke aand heerlik weggelê aan die kos wat ek gekook het. Van reël 12 het hy niks gehou nie. (As die een groep kos maak, was die ander groep skottelgoed. Alle skoon skottelgoed moet dan op hul korrekte plekke gebêre word. As jy nie weet waar nie, vra). Ek dink nie hy hou baie van skottelgoed was of afdroog of wegpak nie. Raak dan doenig met belangrike papierwerk of iets dergeliks en MJ moet hom streng aanspreek. Dit was groot pret.

Hy was gou tuis op Maja en het dit regtig waardeer dat ons hulle genooi het om saam te kom seil.

Paddy skryf:

How do I start to describe the experiences we have enjoyed since joining you in Datça, when each day's experience has been surpassed the following day? Never mind our green & gold back home, we have been falling in love with the blue and white - blue sea, blue sky, blue churches, blue tables & chairs against a mass background of white. From a distance, those boring looking huge rocks in the sea transform into an amazement of villages, castles, churches, harbours, bays, steeples, towers, ruins, colourful houses and people. One looks in awe at villages, castles and churches perched on the highest points - testimony to yesteryear's occurences.
 

The celebratory beers after each successful mooring followed by meals prepared by Marietjie & Archie of truly gastronomic excellence left me in awe. Archie's early morning pancakes were an absolute treat.

When asked to mention what was the most inspiring place visited, how does one choose between the ruined city of Mikro Chorio or the unbelievable bubbling Stefano volcano? Or the many other sites visited?

Mikro Chorio, Tilos

Mikro Chorio, Tilos

Stefano Krater, Nisyros

Unforgettable memories will be swimming in such beautiful clear waters and cruising in such vast expanses of water. Allowing me to 'skipper' Maja was a great honour!

Thank you Archie & Marietjie for inviting us into your home and for being such genial hosts - what we have experienced will live in our minds forever.

We wish you safe sailing for the rest of your trip.

Baie, baie, dankie !

Mary-Jane

MJ

Mary-Jane was altyd gereed om haar koue drankies na 'n vasmeer te skink. Sy het omtrent getrou die klomp skottelgoed wat ek so vuilgemaak met aandete, gewas. Sonder kla of teëpraat. "Baie dankie!" Sy was net so deeglik met die fenders wat sy so mooi skoongemaak het. Sy het elke aand gesorg dat daar bietjie slaai of iets oorbly wat ek as nagkos kan eet.

MJ was ook altyd gereed om te help en het die bootlewe baie geniet. Haar verkyk aan die eilande, die mense en dinge. 

MJ het ook baie gou op Maja aangepas en al het die ou klomp bootreëls haar kop soms deurmekaar gemaak, was sy 'n ware aanwins op die boot. Ek en sy het telkemale geskaterlag oor iets wat net vir ons twee snaaks was. Dan kyk die vrinne ons maar net so verbaas aan.

Mary- Jane skryf:

Archie & Marietjie

I am in awe of your seemingly effortless management and command of Maja!  Your warm welcome and attention to detail in the daily running as well as entertaining (and feeding) us is commendable.  You are also so  passionately dedicated to your 'B###dy Blog' … well done!

Every island you chose to take us to had it's own unique 'something' . However, my first 'Med' swim in Alimia, the quaintness of Khalki and all Nisyros had to offer, stand out for me the most.

 

Swem in die Med

Stefano Krater, Nisyros

Khalkis

 

Thanks again for our fun, safe and unforgettable adventure!

'MAJA'   Rocks! (work it out ;~)

"Baie dankie Paddy en Mary-Jane dat julle saam met ons kom seil het. Nou laat ek dink... Kan hulle weer kom? Hmmmm, ja natuurlik kan julle weer kom!"

Kos Eiland. Kos en koebaai.

7 en 8 Junie 2019. Vrydag en Saterdag.

Vanaand neem die Fallers ons uit vir ete om hul dankbaarheid te bewys. Ons het 'n heerlike twee weke saamgeseil. Ons is almal uitgevat met ons seilershoede. Archie het sy t-hemp aan wat Yvon en Louise verlede jaar vir hom as geskenk gegee het en ek my handsakkie, ook 'n geskenk van hulle. Ons almal lyk te pragtig.

Ons drie

Ons twee

Seilershoede

Archie en die meisies

Paddy het 'n restaurant ontdek wat bok bedien en ek en Archie se monde water vir daai bok. Ons stap reguit soontoe. Bestel 'n kraffie wyn en die bok. Later kom die bestuurder en sê daar is geen bok meer oor nie. Ai, maar ons is terleurgesteld. En dit nadat die man die bok so aanbeveel het. Ons sê ons gaan maar na 'n ander restaurant toe en hy voel so sleg en sê die wyn is op die huis.

Net 'n entjie verder is daar toe 'n restaurant met lam skenkels op die spyskaart. Bestel weer wyn en ek en Archie bestel die lam skenkels, MJ bestel kleftiko en Paddy vis. Die kos was heerlik. Vir nagereg bestel ek sjokolade mousse, Archie en MJ soet koek en Paddy jogurt met soet tamaties. Dit word 'n aand om nooit te vergeet nie.  Ons lag en skerts en gesels en eet en drink. "Baie dankie julle!"

Koako Restaurant

Lam skenkels

Levrakia

Kleftiko

Die volgende oggend groet ons en hulle neem die taxi na die veerboothawe. Ons vertrek uit die marina en vaar hawe toe om vir Paddy en MJ te waai. "Koebaai julle!"

Koebaai julle

Kos Eiland. Kos Marina.

6 Junie 2019. Donderdag.

Kamares Baai tot Kos Marina

Roete tot op datum

Ons gaan vandag na Kos Marina, 25.4 myl. Dit is die laaste bestemming vir die Fallers op gul seilavontuur.

Almal kry 'n beurt agter die helm, tot MJ. Sy hou haar oog op al die instrumente en sien die diepte is 6m. Die Navionics se roete gaan deur die vlak water. Ek spring agter die helm in en stamp my bobeen baie seer teen die helm en vaar ons na die dieper water, wat net 'n paar meter regs van Navionics se roete is. Ek weet nie hoekom moet ons deur vlak water ry, as mens veiliger deur bietjie dieper water kan vaar nie. Toe stry ek die kaptein oor Navionics dat die kranse antwoord gee. (Ek kry so 'n groot bloukol op my bobeen wat ek kan inskryf vir 'n bloukol-kompetisie)

MJ agter die helm

Paddy se beurt

Kos kranse

Ons gooi eers diesel in en toe is dit Marina toe. Die marinero staan gereed om ons te help en met sy dinghie te stamp as dit nodig is, maar die kaptein tru meesterlik in. Hulle vat eers die agtertoue, maak vas en toe is dit die snoettou. Vas en veilig. MJ skink die laaste koue drankies as beloning vir 'n laaste suksesvolle vasmeer.

Paddy en MJ vaar dadelik die dorp in en verken die hele Kos. Ek en Archie gaan ook dorp toe en Archie handel al die formaliteite af. Haal die Fallers van die bemanningslys af en laat ons transit log stempel.

Hier in die marina is baie aktiviteite. Almal is besig. Wasgoed word ingegee. En veral die kaptein en Paddy is besig. Die twee wit ligte op die mas is stukkend en Archie wil dit regmaak. Hy is mos Mr. Fixit. Paddy hys hom teen die mas op en Archie bobbejaan boontoe. MJ kyk benoud toe hoe Archie teen die mas opgaan. Dis gelukkig net halfpad teen die mas op. Hy sukkel bietjie met die een lig en toe werk dit weer. Paddy laat hom effe senuagtig sak. Hy wil nou hê die kaptein moet hom moer toe val nie. MJ slaak 'n sug van verligting toe Archie veilig onder is.

'n Ou priester of iets kom aangestap. Sy rok wapper in die wind. Hy het vis lokvalle in die water en trek een vir een op en kyk angstig na die vangs. Ek dink die monikke gaan vandag honger ly.

Paddy moet vandag gaan uitvind van waar hulle veerboot môre na Bodrum vertrek. Die slim MJ raai hom toe aan om 'n fiets te huur. Hierdie dorp is bekend vir fietsry. Oral is fietsry paaie. Paddy gaan huur die fiets en ry oral rond. Later kry MJ ook 'n buurt en ons hoop toe net sy doen nie 'n "Marelize" nie. Maar MJ weet wat sy doen en val nie!

Ou Archie leen ook die fiets en ry gou supermark toe. Ai, hulle is soos regte kinders. Geniet die fietsry vreeslik.

Die gawe Fallers koop vir ons 'n nuwe mat vir Maja. "Baie dankie julle. Dis vreeslik mooi!" 
 

Maak ligte reg

"My fok, Mary-Jane"

Winkel toe

Visser van mense

Dankie vir die mat

Die son sak in die weste en die dag gaan heen. So kom die Fallers se laaste vaart tot 'n einde. 

Die dag gaan heen

Kos Eiland. Kamares Baai.

5 Junie 2019. Woensdag.

Paloi tot Kamares Baai

Na ons drie nagte in Nisyros, vertrek ons na Kamares, op Kos Eiland, 12.6 myl. Anker op, ons groet een van gunsteling eilande en weg is ons. Die twee Fallers is op hulle pos en trek die fenders op. Mandraki staan nog steeds met sy voete in die water. Pragtig!

MJ aan die werk

Paddy

Mandraki

Paddy is 'n ruk agter die helm en vaar vorentoe, altyd vorentoe. Die see is blou, wit watte wolke sluimer bo-op elke eiland. Maja prrr ritmies en daar is 'n rustigheid op Maja. 'n Eenheid tussen mens, water, wind.

Ons gooi anker in die baai en dis ons laaste anker saam met Paddy en Mary-Jane. Die plek lyk maar soos 'n gewone, niks besonderse vakansiedorp. Soos gewoonlik is MJ op haar pos met die drankies. Ons bring die middag rustig op Maja deur. Almal besig om sy lewe te leef. Party lees, ander skryf, sommige brei en ander hou die krieket dop.

Skryf dagboek

Lees boek

Later roei die vrinne ons land toe. Van die land se kant af, sien ons hoe mooi die baai is. Regs lê Nisyros. Daar vêr is Knidos en Symi.

Sit voet aan wal

Kamares strand

Die vissershawe is pragtig. Ai, dis mooi hier. Ons stap in die dorpie rond en koop roomys. Almal hap en suig en lek aan die heerlike Magnums. 

Eet roomys

Kamares

Visserbote

Ekke

In die baai staan Maja en nog 'n paar jagte op anker. Toe is dit tyd om terug te gaan en Gus help die vrinne vriendelik van agter en die lang pad word sommer korter.

Die son se gloed is van goud gemaak en die laatmiddag kroon die dag. Die Fallers flankeer met die kamera soos smeulende modelle.

Flankeer met mekaar

Skemerkelkies

Die laaste anker-aandete is varknek en uie slaai, met avo en soet rooi pepers. Ons eet heerlik en so kom 'n spesiale dag ook tot 'n einde.

Nisyros Eiland. Rondry.

3 Junie 2019. Maandag.

Vandag ry ons weer met die blou karretjie en eerstens na die vulkaan en Stefanos krater. Dis omtrent 'n gesig om te sien. Geel swael kristalle skitter in die son, terwyl swael gasse en stoom die krater 'n kenmerkende swael reuk gee. Dit ruik soos 'n dag-oud gekookte padkos eier.

150 000 jaar gelede het dié vulkaan in die Aegean See te voorskyn gekom. Daar was 'n paar vulkaniese uitbarstings. Om in die 4 000 - 5 000 jaar oue Stefanos Krater rond te loop, is 'n ongelooflike ervaring. Dis een van die grootste hydrotermiese kraters in die wêreld. En dit is baie goed bewaar. Dit het 'n diameter van 260m tot 330m en 'n diepte van 27m. Die bodem het ook "fumaroles" (gate in die grond). Dit stoom soos Maja se ketel wat kook.

Vulkaan

Op pad af

Kraterwand

Stomend

In die krater

Swaelkristalle

Fumaroles

Vloer mosaïek

Hotagter

Die Fallers is totaal vasgevang in die wonder van die vulkaniese krater. Ek moet sê, maak nie saak hoeveel keer jy dit al gesien het nie, dit bly spesiaal.

Ons stap ook na die kleiner krater toe, wat net so mooi is. Hierdie wêreld wat ons woning is, is 'n wonderlike plek.

Ander kraters

Polyvitis Krater

Kraterkrake

Ons volgende bestemming is die dorpie, Nikia. Dit is 'n pragtige ou dorpie bo in die berg. Ons stop eers by die Kerk van Profeet Elia. Die uitsigte daarvandaan is baie mooi. Ek en MJ kyk af op die mooi dorpie. Dis net rooi dakkies en wit huisies.

Kerk van Profeet Elia

Muurskildery

Uitsig op Nikia

Paddy lyk vir my soos 'n skaapwagter. Hy loop met my ou rooi stapstok, want sy knie protesteer teen die baie loop. Veral die op opper opste paaie wat dan daarna verander in af affer afste. 

Ons meisies drink lemonade en die vrinne drink yskoue bier by 'n restaurant op die Nikia plein. Dit is 'n pragtige plein met 'n mooi vloer en 'n kerk in die agtergrond.  Die kelnerin gooi amper 'n hele glas lemonade op MJ uit toe sy (kelnerin) struikel. Sy bring toe maar 'n ander glas lemonade vir MJ. Dis koud, nie verfrissend en heerlik.

Ekke

By Nikia Plein

Ons stap nog 'n bietjie rond voordat ons na ons volgende bestemming vertrek. Dit is die natuurlike sauna by Emporeios, wat 'n goeie voorbeeld is van die intense vulkaniese aktiwiteit van die eiland. Die dorp self is eintlik vervalle en plek-pkek begin hulle om dit te herbou.

Natuurlike sauna

Ek en MJ dwaal af maar later dwaal ons mekaar weer raak. Ons weet eintlik nie presies waar ons is nie. Dit terwyl Archie en Paddy geduldig vir ons by die karretjie wag. Ons vind ons pad en vind die twee vrinne by die kar. Dink nie hulle het ons eers gemis nie. Hulle gesels land en sand.

Kerk by Emporios

Terug na Mandraki om vleis en paar varsprodukte te koop en toe gee Archie die karretjie terug. Ons is tuis.

Paloi Hawe

Ons eet die aand heerlike mossels en die twee flukse Fallers, was die skottelgoed. (Party van hulle is flukser as ander). Wat 'n heerlike dag.