Ons skuil nog steeds in Astipalaia (sien windkaart hieronder).
 |
| Winde nog te sterk vir kruising (Fors 7) |
Sunday, July 15, 2018
Skala Astipalaia. Wag vir winde.
15 Julie 2018. Sondag.
Ons skuil nog steeds in Astipalaia (sien windkaart hieronder).
Ons skuil nog steeds in Astipalaia (sien windkaart hieronder).
Saturday, July 14, 2018
Skala Astipalaia. Chora en skuil.
12 tot 16 Julie 2018. Donderdag tot Sondag.
Ons volgende krusing is na Niseros Eiland (sien bo). Maar die weervoorspelling in die seestraat tot Dinsdagmiddag lyk sleg. Die winde is Fors 7, amper stormsterkte ("near gale force"), met 'n spoed van 28 tot 33 knope (50 tot 61 km/u) en die see is baie rof met golwe van 4 to 6 m hoog. Dis waarom ons moet skuil.
Gus waai reg van voor af op die anker, en Archie gaan doen inspeksie. Ons anker is begrawe. Hy sal hou. Die vrou wat 'n rekenaar vir ons soek, het nog niks laat weet nie. Archie probeer die stukkende rekenaar oopkry. Dit sukkel, want hy kry nie die een hoek oop nie. Uiteindelik ontdek hy 'n verskuilde skroefie en oop is dit. Hy bekyk die besigheid en sien dat 'n konnektor losgekom het, en hy prop dit weer in. Hy sit die rekenaar weer aanmekaar en siedaar! Dit is soos 'n wonderwerk. Weereens, bravo kaptein!
Hy gaan kanselleer die rekenaar onmiddellik. Die vrou het in elk geval nog niks aan die saak gedoen nie. Ons bly maar die dag op Maja en pas ons anker op as ander mense inkom om vas te meer. Ons moet nog lank hier skuil en wil onder geen omstandighede hê ons goeie anker moet opgelig word nie. Archie help ander seilers vasmeer in die sterk wind.
Die laatmiddag verlaat ons vir Maja en stap op na die chora. Maar mensig, daar waai Gus mens behoorlik van jou voete af! Dis 'n pragtige intressante chora met 'n kasteel wat baie vervalle is. Baie van die mure staan nog, maar by sekere dele mag jy nie stap nie, want dis gevaarlik.
As die wind net nie so gewaai het nie! Ek kan net nie deel word van die eiland nie. My siel is te windverwaaid. Niks kry vir Archie onder nie en hy geniet die chora terdeë. Die windmeulens staan rooidak-trots in 'n ry. Dis is tóg mooi hier.
Ons raak honger en gaan eet baba bok met rooi sous en fricassee (bok met suurlemoensous en spinasie) by die Ageri restaurant. Uitstekende waarde vir geld en heerlike kos. Twee groot porsies en 500ml wyn, met brood, jaag ons net € 17.50 uit die sak! En ons kry gratis spanspek en kersies vir nagereg.
Ons stap terug na Maja en nog 'n wind-aand lê voor. Die groot winde is eers Saterdag hier!
Ons oorleef nog en dis 'n winderige sonnige Saterdagoggend. Ons stap maar weer chora toe, want die wind is in die oggende ligter as die res van die dag. Gus waai ons amper onderstebo bo in die chora. Dit waai erger hier as in die hawe. Ons dwaal maar rond en kyk hier en daar. As die wind net nie so gewaai het nie!
So skuil ons maar weer voort. Ons lees boek en pas die meeste van die tyd vir Maja op. Die ure sleep verby en ons sleep saam. Maja is behoorlik vasgemaak met 'n spinnerak vol toue. Dis agtertoue, nog skuins toue agter en toue na voor. Alles om seker te maak dat die anker hou en Maja nie swaai nie.
 |
| Windvoorspelling |
Gus waai reg van voor af op die anker, en Archie gaan doen inspeksie. Ons anker is begrawe. Hy sal hou. Die vrou wat 'n rekenaar vir ons soek, het nog niks laat weet nie. Archie probeer die stukkende rekenaar oopkry. Dit sukkel, want hy kry nie die een hoek oop nie. Uiteindelik ontdek hy 'n verskuilde skroefie en oop is dit. Hy bekyk die besigheid en sien dat 'n konnektor losgekom het, en hy prop dit weer in. Hy sit die rekenaar weer aanmekaar en siedaar! Dit is soos 'n wonderwerk. Weereens, bravo kaptein!
Hy gaan kanselleer die rekenaar onmiddellik. Die vrou het in elk geval nog niks aan die saak gedoen nie. Ons bly maar die dag op Maja en pas ons anker op as ander mense inkom om vas te meer. Ons moet nog lank hier skuil en wil onder geen omstandighede hê ons goeie anker moet opgelig word nie. Archie help ander seilers vasmeer in die sterk wind.
Die laatmiddag verlaat ons vir Maja en stap op na die chora. Maar mensig, daar waai Gus mens behoorlik van jou voete af! Dis 'n pragtige intressante chora met 'n kasteel wat baie vervalle is. Baie van die mure staan nog, maar by sekere dele mag jy nie stap nie, want dis gevaarlik.
As die wind net nie so gewaai het nie! Ek kan net nie deel word van die eiland nie. My siel is te windverwaaid. Niks kry vir Archie onder nie en hy geniet die chora terdeë. Die windmeulens staan rooidak-trots in 'n ry. Dis is tóg mooi hier.
Ons raak honger en gaan eet baba bok met rooi sous en fricassee (bok met suurlemoensous en spinasie) by die Ageri restaurant. Uitstekende waarde vir geld en heerlike kos. Twee groot porsies en 500ml wyn, met brood, jaag ons net € 17.50 uit die sak! En ons kry gratis spanspek en kersies vir nagereg.
 |
| Livadhi Baai |
 |
| Skala hawe |
 |
| Op pad na kasteel |
 |
| Ingang van die kasteel |
 |
| Kasteelkerk |
 |
| Kerk en kasteel |
 |
| Ander kasteelkerk |
 |
| Uitsig oor chaora vanaf kasteel |
 |
| In die kasteel |
 |
| Kasteel en chora |
 |
| Windmeulens |
 |
| Windmeulens |
Ons stap terug na Maja en nog 'n wind-aand lê voor. Die groot winde is eers Saterdag hier!
Ons oorleef nog en dis 'n winderige sonnige Saterdagoggend. Ons stap maar weer chora toe, want die wind is in die oggende ligter as die res van die dag. Gus waai ons amper onderstebo bo in die chora. Dit waai erger hier as in die hawe. Ons dwaal maar rond en kyk hier en daar. As die wind net nie so gewaai het nie!
 |
| Winderige sonnige Saterdagoggend |
 |
| Langs die kaai |
So skuil ons maar weer voort. Ons lees boek en pas die meeste van die tyd vir Maja op. Die ure sleep verby en ons sleep saam. Maja is behoorlik vasgemaak met 'n spinnerak vol toue. Dis agtertoue, nog skuins toue agter en toue na voor. Alles om seker te maak dat die anker hou en Maja nie swaai nie.
 |
| Spinnerak toue |
Friday, July 13, 2018
Skala. Astipalaia.
11 Julie 2018. Woensdag.
Ons altwee word angstig wakker. Vandag is die toets of die Pratley gom gaan hou. Archie doen die laaste verstellings aan die kabel dat die vorentoe rat nie so styf moet wees nie. Hy sit agter die helm en ek trek die anker op. Toe is dit die groot oomblik. Gaan Maja vorentoe kan ry. Ek sterf tien dode (jammer ma) en Archie sit haar baie versigtig in vorentoe en daar gaan sy. Vorentoe, (nie) altyd vorentoe! Ons slaak 'n sug van verligting en vaar na Skala, 14.8 myl.
As sy eers vorentoe vaar, sal sy aanhou vorentoe vaar. Ons hou maar dieselfde spoed. Wil glad nie aan die versneller peuter nie. Ons probleem kom as ons moet vasmeer. Ons kan nie sommer net vorentoe en agtertoe ry nie. Daai kabel kan enige tyd weer breek. Ons het in die boek gelees daar is veerbote van Skala af na Athene. Archie sal maar moet soontoe om 'n nuwe kabel te koop. Én ons rekenaar is ook skielik stukkend. Ons het een dringend nodig!
Die kranse en berge is regtig mooi (besef ek eers later). Ruwe landskap met höe berge met hulle voete in die see. Die optimisiese kaptein sien die mooi raak en ek kyk net nikssiende na die mooi.
Ons nader die hawe en ek is naar van benoudheid. Gus waai en Archie kry posisie ek gooi anker en Gus waai ons skeef. Archie ry weer baie versigtig vorentoe, kry posisie en tru weer. 'n Man staan op die kaai en wag vir die agtertoue, maak vas en hier is ons. Veilig en vas.
Die kaptein gaan vind dadelik uit oor die veerboot, maar hy kom terleurgesteld terug. Veerboot vertrek 18:00 en kom in die nag daar aan en kom eers twee dae later terug. Archie kyk weereens na sy reparasie en besluit die kabel sal hou tot ons 'n nuwe een iewers direk kan koop. Hy het ook 'n Plan B as dit weer breek.
'n Koerier gaan vir hom 'n rekenaar laat kom. Hy sal môre hoor wanneer dit hier gaan wees. Ons moet in elk geval tot omtrent Dinsdag hier skuil want Gus ruk totaal hand-uit. Daar kom erge winde met groot see tussen Astipalaia en Nisiros (ons volgende eiland). Ek is nou regtig moeg vir opwinding en wil net bietjie rus vir my siel hê. Wat ek ook nie in dié hawe gaan kry nie, want as die Meltemi waai, is hier sterk windvlae in die baai (sug).
Wel, kom ons sien wat gebeur …
 |
| Panormos Baai tot Skala Astipalaia |
Ons altwee word angstig wakker. Vandag is die toets of die Pratley gom gaan hou. Archie doen die laaste verstellings aan die kabel dat die vorentoe rat nie so styf moet wees nie. Hy sit agter die helm en ek trek die anker op. Toe is dit die groot oomblik. Gaan Maja vorentoe kan ry. Ek sterf tien dode (jammer ma) en Archie sit haar baie versigtig in vorentoe en daar gaan sy. Vorentoe, (nie) altyd vorentoe! Ons slaak 'n sug van verligting en vaar na Skala, 14.8 myl.
 |
| Berge |
As sy eers vorentoe vaar, sal sy aanhou vorentoe vaar. Ons hou maar dieselfde spoed. Wil glad nie aan die versneller peuter nie. Ons probleem kom as ons moet vasmeer. Ons kan nie sommer net vorentoe en agtertoe ry nie. Daai kabel kan enige tyd weer breek. Ons het in die boek gelees daar is veerbote van Skala af na Athene. Archie sal maar moet soontoe om 'n nuwe kabel te koop. Én ons rekenaar is ook skielik stukkend. Ons het een dringend nodig!
Die kranse en berge is regtig mooi (besef ek eers later). Ruwe landskap met höe berge met hulle voete in die see. Die optimisiese kaptein sien die mooi raak en ek kyk net nikssiende na die mooi.
 |
| Astipalaia |
 |
| Kasteel met sy twee kerke |
Ons nader die hawe en ek is naar van benoudheid. Gus waai en Archie kry posisie ek gooi anker en Gus waai ons skeef. Archie ry weer baie versigtig vorentoe, kry posisie en tru weer. 'n Man staan op die kaai en wag vir die agtertoue, maak vas en hier is ons. Veilig en vas.
Die kaptein gaan vind dadelik uit oor die veerboot, maar hy kom terleurgesteld terug. Veerboot vertrek 18:00 en kom in die nag daar aan en kom eers twee dae later terug. Archie kyk weereens na sy reparasie en besluit die kabel sal hou tot ons 'n nuwe een iewers direk kan koop. Hy het ook 'n Plan B as dit weer breek.
'n Koerier gaan vir hom 'n rekenaar laat kom. Hy sal môre hoor wanneer dit hier gaan wees. Ons moet in elk geval tot omtrent Dinsdag hier skuil want Gus ruk totaal hand-uit. Daar kom erge winde met groot see tussen Astipalaia en Nisiros (ons volgende eiland). Ek is nou regtig moeg vir opwinding en wil net bietjie rus vir my siel hê. Wat ek ook nie in dié hawe gaan kry nie, want as die Meltemi waai, is hier sterk windvlae in die baai (sug).
Wel, kom ons sien wat gebeur …
Panormos. Astipalaia Eiland.
10 Julie 2018. Dinsdag.
Ons is vroeg uit die vêre. Kry vir Maja reg en begin om die anker op te trek. Die veerboot kom mos elke aand hier slaap en gooi dan sy anker so skuins oor die baai. Ons hoop maar dis nie oor ons s'n nie. Ek vaar uit en Archie trek die anker op, net vir ingeval. Hy trek op en die volgende oomblik sê daai ankermotor, wrrrrm. Ons sit vas. Archie bekyk die saak in die half donker. Hy sien dis nie die veerboot s'n. Dis 'n ander anker. Toe begin die palava. Ek is agter die helm en voer die kaptein se bevele van "vorentoe, agtertoe" uit. Hy doen sy tou-ding en genadiglik kom ons los. Bravo kaptein!
Ons begin ons vaart na Panormos, 37.1 myl. Die genoa word sommer dadelik gespan. Gumnuts wil ook vroeg vaar en n die vêrte sien ons hulle ook uit die baai seil. Hulle haal ons in en ons kan weer groet. En ons paaie skei. Al weer koebaai!
Ons sien hulle genoa wapper en hulle staan stil. Later sou ons per epos hoor dat toe hulle die genoa ingetrek het, het die spinaker se tou daar ingekom en hy kon dit nie intrek. Ai, altyd opwinding.
Die see is baie platter en ons seil vir 1h20 min en motorseil en vaar die res van die tyd. Ons kom by Panormos op Astipalaia Eiland en dit laat my dink aan die Moordenaarskaroo. Bar en dor en ongenaakbaar.
Ons vaar die baai binne. Daar is g'n niemand nie. Weemoedige eensaamheid tref my in my siel. Wel, ons maak toe reg vir ankergooi in die klein baai. Toe Archie vir Maja in vorentoe rat sit, ry sy agteruit! Hy sit haar in tru rat en sy ry agteruit. Probeer weer vorentoe, maar sy ry net agteruit! My hart gaan staan amper! Die kaptein se oë is groot. Ons doen toe maar alles so agteruit. Die anker byt en ons is vas.
Toe begin daai kaptein om die fout te soek. Ek is behoorlik naar van spanning. Hier is ons op die Godsverlate anker op 'n plek wat soos die Moordenaarskaroo lyk en ons kan net agtertoe ry. En ons moet gaan skuilplek kry vir Gus wat Donderdag kom. Ek wil my ma hê!.
Archie kry toe die fout. Dis die kabel. Hy sê hy weet nie of hy dit kan regmaak nie. Ek is op die rand van trane. My bene voel lam, soos jellie. En ek moet gaan lê. Maar die kaptein begin om 'n plan te maak. Wat hy eintlik gedoen het, weet ek nie, maar hy maak Pratley gom aan en tik, en, en, en. Dan moet ek die throttle in tru en neutraal en vorentoe sit. Hy werk en werk. Hy sê hy hoop dis reg. Ons sal môre sien. Tru rat is reg, maar die vorentoe voel nog 'n bietjies te styf na sy smaak.
O Vader van genade, help ons asseblief!
 |
| Katapola tot Panormos Baai |
Ons is vroeg uit die vêre. Kry vir Maja reg en begin om die anker op te trek. Die veerboot kom mos elke aand hier slaap en gooi dan sy anker so skuins oor die baai. Ons hoop maar dis nie oor ons s'n nie. Ek vaar uit en Archie trek die anker op, net vir ingeval. Hy trek op en die volgende oomblik sê daai ankermotor, wrrrrm. Ons sit vas. Archie bekyk die saak in die half donker. Hy sien dis nie die veerboot s'n. Dis 'n ander anker. Toe begin die palava. Ek is agter die helm en voer die kaptein se bevele van "vorentoe, agtertoe" uit. Hy doen sy tou-ding en genadiglik kom ons los. Bravo kaptein!
Ons begin ons vaart na Panormos, 37.1 myl. Die genoa word sommer dadelik gespan. Gumnuts wil ook vroeg vaar en n die vêrte sien ons hulle ook uit die baai seil. Hulle haal ons in en ons kan weer groet. En ons paaie skei. Al weer koebaai!
 |
| Sonsopkoms |
 |
| Gumnuts |
 |
| Tot siens |
Ons sien hulle genoa wapper en hulle staan stil. Later sou ons per epos hoor dat toe hulle die genoa ingetrek het, het die spinaker se tou daar ingekom en hy kon dit nie intrek. Ai, altyd opwinding.
Die see is baie platter en ons seil vir 1h20 min en motorseil en vaar die res van die tyd. Ons kom by Panormos op Astipalaia Eiland en dit laat my dink aan die Moordenaarskaroo. Bar en dor en ongenaakbaar.
Ons vaar die baai binne. Daar is g'n niemand nie. Weemoedige eensaamheid tref my in my siel. Wel, ons maak toe reg vir ankergooi in die klein baai. Toe Archie vir Maja in vorentoe rat sit, ry sy agteruit! Hy sit haar in tru rat en sy ry agteruit. Probeer weer vorentoe, maar sy ry net agteruit! My hart gaan staan amper! Die kaptein se oë is groot. Ons doen toe maar alles so agteruit. Die anker byt en ons is vas.
 |
| Panormos Baai |
Toe begin daai kaptein om die fout te soek. Ek is behoorlik naar van spanning. Hier is ons op die Godsverlate anker op 'n plek wat soos die Moordenaarskaroo lyk en ons kan net agtertoe ry. En ons moet gaan skuilplek kry vir Gus wat Donderdag kom. Ek wil my ma hê!.
Archie kry toe die fout. Dis die kabel. Hy sê hy weet nie of hy dit kan regmaak nie. Ek is op die rand van trane. My bene voel lam, soos jellie. En ek moet gaan lê. Maar die kaptein begin om 'n plan te maak. Wat hy eintlik gedoen het, weet ek nie, maar hy maak Pratley gom aan en tik, en, en, en. Dan moet ek die throttle in tru en neutraal en vorentoe sit. Hy werk en werk. Hy sê hy hoop dis reg. Ons sal môre sien. Tru rat is reg, maar die vorentoe voel nog 'n bietjies te styf na sy smaak.
 |
| Werk aan ratkas kabel |
O Vader van genade, help ons asseblief!
Katapola. Amorgos Eiland.
9 Julie 2018. Maandag.
Vandag is dit gelukkig nie vêr na Katapola, 6.7 myl, nie. Gerrie en Ansu was in 2014 saam met ons hier. Dit is 'n oulike ou dorpie. Anker op en weg is ons.
Die see is nog groot van die sterk winde en ons rol die kant toe en daai kant toe. Die 6.7 myl voel baie langer as wat dit is. En ons het die vooruitsig om Martin en Shiree van Gumnuts hier te sien. Ons vaar die baai in en ek rek behoorlik my öe om vir Gumnuts te sien. En jou wrintie, daar is hulle! Op anker.
Ons wuif soos windmeulens. Dis heerlik om hulle weer te sien! Shiree se wasgoed wapper in die wind. Ons groet en maak afspraak vir 'n vinnige middagkuier voor ons die aand gaan uiteet. Martin klim in sy dinghie en jaag kaai toe om ons toue te vang. Vreeslik gaaf. En vas is ons. Toe groet ek vir Martin behoorlik! Hy kom aan boord en kuier so bietjie en sê Shriree moet port polisie toe gaan dan sal sy ons sommer oplaai vir 'n vinnige kuier op Gumnuts.
Ons is net so bly om vir Shiree ook te sien. Ons vaar saam met haar na Gumnuts. Toe gesels ons behoorlik. Ons sien hulle een keer per jaar. Hulle het Shiree se susterkind en haar kêrel aan boord, maar hulle is uit vir die dag.
Ons het vir 'n ruk nie internet gehad nie, so ons weet nie wat Gus se planne is nie. Wel, ons hoor toe die swerkater is op pad. Ons wou twee dae by Katapola bly en weer na die klooster gaan, maar ons sal die planne moet verander en môre weer in die pad moet val. Anders gaan ons weer op so groot see moet vaar en daarvoor sien ek nie kans nie.
Die enigste ligpunt is dat ons die dag saam met Martin en Shiree kan deurbring. Ons het 'n ete-afspraak vir 19:30. Hulle vier kom in die dinghie aangery en ons ontmoet vir Matt en Amber. Twee oulike jong mense.
Ons vier oues van dae eet geroosterde lam met suurlemoen deurdrenkte aartappels. Heerlik! Matt is 'n vegan en hy eet pepers wat met rys gevul is en Amber kies spagetti en garnale. Dit was 'n heerlike ete met goeie geselskap, geurige kos en yskoue wyn. 'n Aand om te onthou.
Môre wil ons 5:30 vertrek vir ons 37 myl dag.
 |
| Roete tot op datum |
 |
| Kalotaritissa Baai tot Katapola |
Vandag is dit gelukkig nie vêr na Katapola, 6.7 myl, nie. Gerrie en Ansu was in 2014 saam met ons hier. Dit is 'n oulike ou dorpie. Anker op en weg is ons.
Die see is nog groot van die sterk winde en ons rol die kant toe en daai kant toe. Die 6.7 myl voel baie langer as wat dit is. En ons het die vooruitsig om Martin en Shiree van Gumnuts hier te sien. Ons vaar die baai in en ek rek behoorlik my öe om vir Gumnuts te sien. En jou wrintie, daar is hulle! Op anker.
Ons wuif soos windmeulens. Dis heerlik om hulle weer te sien! Shiree se wasgoed wapper in die wind. Ons groet en maak afspraak vir 'n vinnige middagkuier voor ons die aand gaan uiteet. Martin klim in sy dinghie en jaag kaai toe om ons toue te vang. Vreeslik gaaf. En vas is ons. Toe groet ek vir Martin behoorlik! Hy kom aan boord en kuier so bietjie en sê Shriree moet port polisie toe gaan dan sal sy ons sommer oplaai vir 'n vinnige kuier op Gumnuts.
 |
| Martin en Archie |
 |
| Ek en Shiree |
Ons is net so bly om vir Shiree ook te sien. Ons vaar saam met haar na Gumnuts. Toe gesels ons behoorlik. Ons sien hulle een keer per jaar. Hulle het Shiree se susterkind en haar kêrel aan boord, maar hulle is uit vir die dag.
Ons het vir 'n ruk nie internet gehad nie, so ons weet nie wat Gus se planne is nie. Wel, ons hoor toe die swerkater is op pad. Ons wou twee dae by Katapola bly en weer na die klooster gaan, maar ons sal die planne moet verander en môre weer in die pad moet val. Anders gaan ons weer op so groot see moet vaar en daarvoor sien ek nie kans nie.
Die enigste ligpunt is dat ons die dag saam met Martin en Shiree kan deurbring. Ons het 'n ete-afspraak vir 19:30. Hulle vier kom in die dinghie aangery en ons ontmoet vir Matt en Amber. Twee oulike jong mense.
 |
| Daar kom hulle |
 |
| Archie, Matt, Amber, Shiree, ek en Martin |
Ons vier oues van dae eet geroosterde lam met suurlemoen deurdrenkte aartappels. Heerlik! Matt is 'n vegan en hy eet pepers wat met rys gevul is en Amber kies spagetti en garnale. Dit was 'n heerlike ete met goeie geselskap, geurige kos en yskoue wyn. 'n Aand om te onthou.
Môre wil ons 5:30 vertrek vir ons 37 myl dag.
Kalotaritissa Baai
8 Julie 2018. Sondag.
Vandag is die dag. Ons het hierdie kruising na Amorgos saam met Gerrie en Ansu in 2014 gedoen en dit was rof. Vandag gaan ons na 'n ander baai, Kalotaritissa, 20 myl. Ons hoop op die beste.
 |
| Tris Klises Baai tot Kalotaritissa Baai |
Vandag is die dag. Ons het hierdie kruising na Amorgos saam met Gerrie en Ansu in 2014 gedoen en dit was rof. Vandag gaan ons na 'n ander baai, Kalotaritissa, 20 myl. Ons hoop op die beste.
Sommer
gou span ons die genoa. Die wind kom van die kant, en ons seil. Die see
is groot, met deinings wat ons behoorlik rondskommel. Dis lewensbaadjie
dag en ons sit so ewe in helder oranje getooi op Maja.
Ek
moet sê, hoe later hoe kwater. Gus waai later al meer van voor en met
'n klein genoa durf die kaptein die deinings aan. Vorentoe, altyd
vorentoe. Ek gaan toe maar aan die sing en die kalmte daal oor my neer.
Dis nog steeds nie lekker nie, maar ons seil vir twee ure en die ander tyd
motorseil ons.
Die
see is baie groot en verlaag ons spoed. Gaan hierdie Amorgos dan nooit
naderkom nie? Maar ons seil en deining vir deining vorder ons. So paar
keer het 'n hele stroom water my van kop tot tone natgespat. Dan waai
Gus my maar weer droog.
Uiteindelik
kom ons by die kanaal en met genade kom ons deur al die vlak plekke en
om die hoek lê ons baai. Die water is kalm en ons gooi anker. Dit gaan
nie noodwendig 'n heerlike kalm tyd hier op anker wees nie. Maar is ten
minste baie rustiger en veilig. En ons is baie dankbaar.
 |
| Kalotaritissa Baai |
 |
| Visssersbote |
 |
| Archie besig met ankerlig beheersisteem |
 |
| Sullivan se slaaibak |
En ek verjaar vandag. Nie presies die tipe dag wat ek ingedagte gehad het nie, maar nou ja.
 |
| Sonsondergang |
Wednesday, July 11, 2018
Kennisgewing
Alle bloglesers. Jammer, maar ons rekenaar is stukkend. Tot tyd en wyl ons 'n nuwe rekenaar gekry het, kan ons nie blog skryf en foto's opsit nie. Ons is nou op 'n verlate eiland, Astipalaia, en moet een van Athene af bestel. Ons skuil ook teen die Melteme. Sal blog plaas sodra ons weer op die lug is.
Groete.
Seilende Sigeuner.
Groete.
Seilende Sigeuner.
Monday, July 9, 2018
Thirasia Eiland. Santorini.
6 Julie 2018. Vrydag.
Vandag gaan ons Thirasia toe. Dis 'n klein eiland wat 'n gedeelte is van die rand van die kaldera van Santorini. Ons boei is by Captain John bespreek en weg is ons.
In die verlede kon mens nie eintlik Thira (Santorini) toe seil nie, want daar was nie veilige ankerplek om jou boot te los nie. Nou kan jy 'n boei bespreek en jy weet Maja is veilig.
Ons het net 5 ure om altwee dorpe te verken en ons stap dadelik busstop toe en klim die bus na Fira. En is daai Fira besig! Mense net waar jy kyk. Ons verken net die mooiste dele van Fira. Die huise lê op die toppe van die regaf kranse. Dis baie mooi. Ons tyd is verby en klim die bus terug na Oia.
Oia is pragtig. Hier is baie minder mense en ons kan asemhaal. Die kerke met hul blou dakke, die straatjies en geboue. Wit met spatsels kleur. Die blou water. Alles is pragtig.
Ons het die vinnige uitstappie na Fira en Oia baie geniet en is reg om die watertaxi wat 17:20 kom, te klim en terug na Maja toe te gaan. Die taxi vaar net twee keer op 'n dag. 12:15 en 17:20. Dit maak dat dit amper te min tyd is om Fira en Oia te besoek. En die sonsondergang in Oia is totaal buite die kwessie.
Archie neem my uit vir ete vir my verjaarsdag (wat eintlik eers 8 Julie is). Ons bestel calamari en dis heerlik. Ons eet mille-feuille en kaaskoek met pynappel en mango. Dis besonder lekker.
 |
| Manganari tot Thirasia |
Vandag gaan ons Thirasia toe. Dis 'n klein eiland wat 'n gedeelte is van die rand van die kaldera van Santorini. Ons boei is by Captain John bespreek en weg is ons.
 |
| Captain John's restaurant |
In die verlede kon mens nie eintlik Thira (Santorini) toe seil nie, want daar was nie veilige ankerplek om jou boot te los nie. Nou kan jy 'n boei bespreek en jy weet Maja is veilig.
Dis
'n heerlike ervaring om in die kaldera (krater) in te vaar. Links lê
Oia op die berg met sy mooi huise en windmeulens. Te pragtig.
Verder
in die baai lê Fira se huise soos sneeu op die berge. Skitterwit. Ons
vaar na Thirasia en hulle help ons om die boei te kry. Dan word Maja ook
met 'n agtertou aan nog 'n boei vasgemaak sodat sy nie kan rondswaai
nie.
Ons
maak teg om die 12:15 watertaxi na Oia te vat. Dis maar 'n skotige
opdraende om van die hawe tot by die dorp te kom. My tong hang (saam met
al al die stappers s'n) uit en my bene voel loodswaar. Almal haal harder
as gewoonlik asem. Almal kom bo uit. Die paadjie is
vol donkiemis, want die arme dierasies moet lui toeriste opdra na bo.
 |
| Boontoe per voet |
 |
| Lui toeriste |
Ons het net 5 ure om altwee dorpe te verken en ons stap dadelik busstop toe en klim die bus na Fira. En is daai Fira besig! Mense net waar jy kyk. Ons verken net die mooiste dele van Fira. Die huise lê op die toppe van die regaf kranse. Dis baie mooi. Ons tyd is verby en klim die bus terug na Oia.
 |
| Fira |
 |
| Fira |
Oia is pragtig. Hier is baie minder mense en ons kan asemhaal. Die kerke met hul blou dakke, die straatjies en geboue. Wit met spatsels kleur. Die blou water. Alles is pragtig.
 |
| Oia |
 |
| Windmeule |
 |
| Krater kranse |
 |
| Kerk |
 |
| Fira in agtergrond |
 |
| Terug by Oia hawe |
 |
| Tot siens Oia |
Ons het die vinnige uitstappie na Fira en Oia baie geniet en is reg om die watertaxi wat 17:20 kom, te klim en terug na Maja toe te gaan. Die taxi vaar net twee keer op 'n dag. 12:15 en 17:20. Dit maak dat dit amper te min tyd is om Fira en Oia te besoek. En die sonsondergang in Oia is totaal buite die kwessie.
Dis
vreeslik warm en ons swem rondom Maja. Die gedagte om in die kaldera te
swem, is baie opwindend. Die water is eintlik te warm, maar heerlik.
 |
| Swem in die krater |
Archie neem my uit vir ete vir my verjaarsdag (wat eintlik eers 8 Julie is). Ons bestel calamari en dis heerlik. Ons eet mille-feuille en kaaskoek met pynappel en mango. Dis besonder lekker.
Die
eienaar van die restaurant is 'n afgetreede skeepskaptein. Hy het 'n 80
000 ton skip gevaar wat hout vervoer. Hy ken Kaapstad, Port Elizabeth
en Durban. Dit was op sy roete. Hy vertel staaltjies van storms, rowwe
see en 60 m deinings. Ons hang aan sy lippe.
Die maaltyd word afgesluit met 'n baie duur sopie wyn, amper soos hanepoot en raki van Kreta. Wat 'n heerlike dag.
 |
| Heerlike ete |
Subscribe to:
Posts (Atom)