Ieraka.

12 Augustus 2017. Saterdag.

Monemvasia tot Ieraka

Ek het nie geweet hierdie Peloponnesos gaan my so beïndruk nie! Ons gaan vandag na Ieraka, 8.88 myl. Die kuslyn is indrukwekkend en Ieraka word soos ’n geheim versteek. Ons sien dit eers toe ons amper daar is. Die boek sê die klein gehuggie steel altyd besoekers se hart. En dit is die waarheid. My hart is skoonveld. Seker gesteel.

Versteekte ingang

Ieraka

Ieraka

Ons anker in die baai saam met ’n klomp jagte. Ek tel 23 jagte wat in die baai en by die kaaie is. ’n Rivier mond hier in die see uit en reuse- berge bewaak die gehuggie.

Op die kaai is daar behoorlik aktiwiteit. Tientalle staaltafels word aangedra. Stoele word uitgepak. Luidsprekers neem op die verhoog stelling in. En dit alles in die hitte van die dag. Iets gaan gebeur. 'n Troue? Tradisionele danse? 'n Partytjie? Later word daar vure aangesteek. 

 Die groot Griek se boek se mens eet hier garnale in rooiwynsous en die aand gaan stel ons ondersoek in of dit die waarheid is. Die taverna se eienaar sê dit is wel so (ek weet nie so mooi nie) maar ons sit aan, Die tafeltjies is langs die see en die atmosfeer is lig-romanties. Die garnale was heerlik. Ons eet letterlik ons vingers af.

Na ’n heerlike ete is ons in Dinkie en roei terug. Onthou Dinkie se motor wil mos nie werk nie. Daar is iets eerie aan die stil water en twee donker figure in ’n klein bootjie, wat stilweg terugroei na ’n donker boot wat in die lig glim. Ek kraai soos ek lag van lekkerkry. My ma sal bly wees as sy hoor ek kan weer lag!

Toe begin die Griekse partytjie. Dit sing dat die berge antwoord gee. Hulle glo mos daaraan dat almal wat ore het, moet dit kan hoor. Ek slaap sommer op die dek dat ek die verrigtinge so met die een oog kan dophou. G’n mens kan in elk geval in die geraas slaap nie. Die gesing en dans hou aan tot hanekraai, met ’n bonus van ’n vuurwerkvertoning tussenin.

Dis ’n wonderlike plek, dié Ieraka.

Monemvasia.

11 Augustus 2017. Vrydag.

Metokhi Baai tot Monemvisia

Die kaptein is vroeg met sy koffie en ons vertrek na Monemvasia, 39.5 myl. Dis aan die suidepunt van die Peloponossis. Ons motorseil die hele pad. Ek sien ook vir die eerste keer hierdie jaar vliegvissies.

Na ’n lang pad, is ons daar. Ons probeer eers op die snaakse rotsbodem anker, maar byt is verniet en toe gaan ons hawe toe. ’n Waterskilpad kontroleer die hawe en ’n vreemde vrou snorkel daar rond om te sien wie se ankers byt. Archie tru, ek gooi anker en na ’n mis vang van die tou en ’n weer gooi, is ons vas en die vreemde vrou bevestig dat ons anker wel gebyt het.

Mooi baai

Monemvasia se onderdorp van die see gesien

Hawe met Monemvasia in agtergrond

Vissersbootjie

Op pad na Monemvasia. Yefira (nuwe dorp) in agtergrond

Monemvasia beteken "enkel ingang". Die rots, waarop Monemvasis gebou is, was oorspronklik aan die land met 'n nou strook verbind. In 375 n.C. het ’n aardbewing die meeste van die kusdorpe in die omgewing onder die see laat sink en  Monemvasia word toe 'n eiland. 

In die 6de eeu is hier ’n Bizantynse dorp bo-op die klein eiland gebou met mure rondom.  400 jaar later is die onderdorp gebou. Die stad was baie belangrik vir die handel wat hier gedryf is. Toe begin die sports. Die arme plek word verower deur die Franke, Turke, Venesiërs en die Grieke. Mans moet mos altyd goed en plekke verower.

Bo-op die rots, is daar min oor van die ou stad. Daar is nog mure te sien en Aghia Sofia, die Bizantynse kerk.

Ou stadsmuur

Aghia Sofia en bo-dorp se mure

Op pad na bo-dorp

Steil kronkelpaadjie

Die onderste dorp is nog pragtig. Hulle bewaar en herstel dit. Baie van die huise kom uit die Bizantynse tydperk, met aanbouings uit die 16- en 17 de eeu. Wel, maak nie saak wat alles in die verre verlede hier gebeur het nie, die plek steel my hart. My suster, Elize, sou in die sewende hemel gewees het as sy hier was.

Onder-dorp

Onderdorp

Die onderdorp het nou ’n klomp eetplekke en snuffelwinkels. (Ek snuffel gou weer geskenkies vir my drie seuns uit). Hier is ook hotelle en gastehuise vir diegene wat die ouwêreldse atmosfeer  wil geniet.

Monemvisia is gewis en seker ’n besoek werd.

Metokhi Baai.

10 Augustus 2017. Donderdag.

Ermioni tot Metokhi Baai

Die oggend waai Gus vreeslik by Ermioni. Dit loei en ruk en pluk en die jagte dans volgens sy pype en die poppe dans behoorlik. Ons vertrek na Metokhi Baai, 9.9 myl. Die baai is oop vir die suidewind, maar gelukkig is dit die noordewind wat tans waai.  Ons seil net vir 40 minute, want Gus gee geen samewerking nie. En dis nie vêr soontoe nie.

Kerkie naby Metokhi Baai

Daar staan reeds twee jagte op anker en ons gooi in 6m. “Vasvat, so byt ons anker…” Dis ’n doodgewone baai, met ’n swemstrand waar sonbaaiers hul lywe verbrons en natmaak.

Dit word aand en Maja rol effens rond, want al die motorbote en veerbote se deining rol stadig maar seker na ons toe. Maar ek en die kaptein slaap soos babas.

Môre moet ons voor die son opstaan, want ons het ’n lang pad om te gaan.

Uitsig vanaf Metokhi Baai

Ermioni.

9 Augustus 2017. Woensdag.

Tselevinia tot Ermioni

Ermioni is 13.8 myl van hier en ons vertrek. Gus is verward. Dan waai hy van die Noord-ooste, dan van die suide. Archie span die seile, dan waai Gus so sterk dat ons moet reef. Dan gaan lê die swerkater en af is die seile. Dan peper hy ons met windvlae van 30 knope, net om die volgende oomblik te gaan lê. Ons seil wel vir 30 minute, met ’n topspoed van 7.4 knope. En dit met baie klein seile. Om so te seil, is net ’n frustrasie.

Padda Eiland

Hoe nader ons aan Ermioni kom, hoe sterker waai die wind. Gelukkig bedaar Gus toe ons in die baai inkom. Ons gooi anker en ons is tuis. Dis ’n groot, vlak baai en teen die aand is 23 bote daar op anker en ’n klomp is by die kaai. 

Ermioni

Ermioni is ’n baie mooi dorp. Daar is baaie aan die suide- en noordekant. Ons gaan natuurlik dorp toe en kyk na die mooi uitsigte van bo af. Aan die oorkant staan ’n spoggerige kerk.

Suid Kaai

Ek en Archie

Noord Baai

Ek en Ermioni

Spoggerige kerk

Ons koop ook voorrade, want dit is ook markdag. Dit wemel van kopers en verkopers. Dit lyk soos ’n miernes en al die vars vrugte lyk so aanloklik. Ons swig en koop twee vars visse. Ons gaan heerlik eet. Ons stap terug na Dinkie. Sy het bietjie water in en ons wil nie al ons voorrade nat hê nie. Archie wil die water uitgooi en met dié aksie, het daar êrens water in die motor gekom en toe wil sy nie vat nie. En natuurlik het ons nie die roeispane daar nie. Archie trek amper sy arm uit lid uit om te prober dat Dinkie moet vat, maar dis puur verniet.

Groente

Perskes

Dis net toe dat ek sien ’n visserman wil met sy boot vertrek en ek wink en waai en beduie vir hom hy moet kom help. Uiteindelik snap hy en maak ons tou aan sy boot vas. Toe word Meneer en Mevrou Boon na Maja toe gesleep deur Dimitri, die visserman. Vir die res van die jagte se inwoners is dit heerlike kykgenot. Ons lag maar saam. Die wind waai baie erg en toe ons naby Maja kom, maak Dimitri die tou los en die laaste entjie roei ek en Archie vir die vale met die hande. 

Dimitri en Seun

Soveel dae, soveel dinge. Maar Ermioni bly maar steeds ’n pragtige plek. Ons eet die aand souvlakis wat ons by die slagter gekoop het wat Martin van Gumnuts aanbeveel het. Verlede jaar, by die einste Ermioni, het ons heerlike souvlakis aan boord van Gumnuts saam met Martin en Shiree geëet.