Ekinçik.

24 Augustus 2016. Dinsdag.

Marmaris tot Ekinçik

My jongste seun, Gerrit, verjaar vandag. Baie geluk hoor!

En weg is ons na Ekinçik, 36°49.782 N, 28°33.106 O, 20.1 myl. Marmaris is stil en stemmig vanoggend. Gus lê en die see is stil. Ons vaar uit die baai.

Die Turkse kuslyn is baie mooi. Ek sien dit elke dag as ons vaar. Dis groots en mens kan dit nie op film vaslê nie. Ons vaar en vaar en vaar.

Rotse

 
Ons sien ’n reuse ou skilpad en net as ek ’n foto wil neem, duik hy ewe aspris onder die water in en verdwyn vir ’n wyle. Dan steek hy sy groot kop weer by ’n ander plek bokant die water uit. Te dierbaar! Hier is ook sulke seeplante wat in die see ronddryf. Dis seker seelelies. Ons vaar en vaar en vaar.

Waar is Skillie?

Seelelie

 
Ekinçik is die plek waar jy jou seiljag los as jy die Dalyanrivier wil gaan doen. Dan huur jy ’n rivierboot en die kaptein neem jou op die ekskursie. Ons het dit verlede jaar saam met Dirk en Leon gedoen. Dit was baie spesiaal en nogal duur. Hierdie jaar gaan ons net hier anker.

Naby Ekinçik

Ekinçik Baai

 
Die baai is oop vir die suide en ek maak my klaar vir ’n wiegelied. Al waai die wind nie sterk hier nie, hy waai in die see en ons kry die deinings. Dit is maar stil hier. Verlede jaar was hier ’n klomp bote wat die volgende dag Dalyan wou doen. Ons is nou net twee bote op anker en geen bote by die kaai nie.

Buitelandse toeriste is nie meer so volop hier in Turkye soos verlede jaar nie. Selfs Marmaris was dolleeg.

Een van die restaurante het ’n sanger wat daar sing en ons sit al wiegend op Maja en luister. Van die liedjies is baie mooi.

Dit word deesdae vroeër donker. Die slaap ontwyk my vanaand. Maja se gewieg en die harde musiek beroof my van droomland.

Marmaris.

23 Augustus 2016. Dinsdag.

Çiftlik tot Marmaris

Vandag is net ’n werksdag. Dinge doen dag. Ons gaan na Marmaris, 36°49.572 N, 28°18.853 O, 15.0 myl.

Ons moet voorrade gaan koop en ons swartwater weer laat uitpomp. Ons vaar in die groot baai van Marmaris in. Dis ’n besige plek hierdie. Groot gullets en ekskursie bote kom en gaan. Sommige is net meer indrukwekkend as ander. Almal het mense met lywe aan boord. Almal is halfnaak. 

Seerowers!

Plesiersoekers

Die kasteel kruip agter die houtmaste van die gullets weg. Ons gaan anker in die baai naby die dorp. Gus waai in hierdie baai. Ons moet vir Dinkie opsaal en ons vertrek dorp toe. Die deinings spat oor Dinkie en ons word nat. 

Marmaris se kasteel

Ons koop groente en vrugte en hoender en nog ’n paar goed. Twee rugsakke vol. Terug in Dinkie, swaar gelaai en ons vat die pad na Maja. Die deinings stort die water binne-in die arme Dinkie. Archie sê hy hoop nie ons val om nie.

Ons bokspring tot by Maja en moet ernstig konsentreer om uit die klein bootjie en op Maja te klim, sonder om in die see te val. Ek gee die twee rugsakke en al die ander pakkies vir Archie en sonder enige invallings is alles en almal aan boord.

Toe is dit marina toe om swartwater uit te pomp. Gus waai laat dit bars. Dis lekker stil by die pompe en ons pomp uit. Leeg is die tenk en weg is ons na die ankerplek. Dis naby ’n klein hotel vir jagte, steeds in Marmaris Baai. 

Pupa Hotel ankerplek

Ons anker en toe kan ons vir die eerste keer vandag ontspan. Die laatmiddag bring vir ons ’n ligte wind en die aand ’n windstilte. 

Laat middag

Iemand sing in die agtergrond.

Çiftlik.

22 Augustus 2016. Maandag.

Serçe tot Çiftlik

 
Die oggend draai Gus weer en waai vanuit die noorde. Ons kom baie naby aan die gullet en Archie trek 20 m ankerketting in. Nou is ons net met 20 m in 10 m diep water geanker. Dis darem dag en Gus waai baie lig. Archie hou die sake dop. Ons maak klaar en vertrek na Çiftlik, 36°42.909 N, 28°14.275 O, 13.6 myl.

Op pad

Gus waai liggies en ons span nie seile nie. Ons vaar net vorentoe, altyd vorentoe. Daar is ’n paar groot ruwe rotse langs die pad. Om die draai en daar is Çiftlik. Ons het water nodig, so ons gaan na die restaurant kaai toe. Jy kry water en elektrisiteit gratis, want jy eet by die restaurant. Daar is selfs ’n stort. In plaas daarvan dat ons ten duurste vir ’n marina betaal, meer ons vas by ’n restaurant kaai en jy gaan eet die aand daar. So kry jy darem waarde vir jou geld.

Ons vaar in en Mehmet waai met die rooi vlag. Hy help ons om vas te maak en hier is ons, in Çiftlik. Ons gaan stap en die droë grond onder my voete is heerlik. Dis nog baie warm hier en na die stap swem ons. Die lou water koel jou nie af nie.

Çiftlik

Archie en die vullis

 
Çiftlik is ’n gelukkige plek. Hier swem en dryf almal lui-lui in die see rond. Of hulle sit op die strandstoele. Twee klein Turkse seuntjies met vlerkies aan die armpies stap op die pier en spring dan keer op keer in die water. Sonder moeg word. Weer en weer. Hulle druk ewe meisieagtig hulle neuse toe.

Boeties stap …

… boeties spring

 
Na ’n lekker stort trek ons aan en stap na Mehmet Place. Die eetplek is onder die bome en die hele familie werk saam. Mehmet is bietjie skeel en ek weet nie wanneer hy vir my kyk nie. Of kyk hy dalk vir Archie. Ek eet garnale en Archie eet ’n seekat bredie. Die kos was uit die boonste rakke.

Mehmet Place

Uiteet

Mehmet en sy dogter, Archie en sy seekatbredie

Garnale

Versadig en tevrede stap ons terug na Maja. Archie sê: ”Money well spend.”

Serçe Limanı.

21 Augustus 2016. Sondag.

Bozburun tot Serçe Limanı

Vandag is dit weer om die punt, Ala Burun. Hierdie punte kan moeilik en deurmekaar wees as Gus waai. Gelukkig gedra Gus hom deesdae al te ordentlik en ons vaar om die baai sonder enige probleme.

Ons gaan vandag na Serce Limanı, 36°34.617 N, 28°02.690 O, 15.8 myl. Die ander boek het baie te sê oor die baai. Charter bote mag nie die baai gebruik nie, want die houkrag is sleg. Gus kan hier met vlae en draaie inwaai. Ons was al twee keer vantevore hier en het nog glad nie probleme gehad nie. 

Serçe Baai

Mooi baai

Ons gooi anker in die baai en ons is bietjie te naby ’n gullet dat daar aan die land vasgemaak is. Solank die wind reg waai, sal daar nie probleme wees nie. As die wind van die noorde kom, sal ons in sy rigting waai en te naby kom. 

Ons voorrade raak min. Gulukkig het ons 'n blikkie tuna, een groot tamatie en n paar uie. Ek maak "Tuna a la Ansu". Sy het dit vit ons twee jaar gelede op Maja gemaak en dit was heerlik. Ek garneer dit met gekookte eier en 'n paar roketblare.

Tuna a la Ansu

Archie stel twee anker alarms. Mens weet nooit wat gebeur in die nag as mens slaap nie. Ek gaan slaap in elk geval op die dek om sake dop te hou. 03:00  draai die wind na noord ons ons kom nader aan die boot. Gelukkig draai Gus in sy spore om en waai weer suid-wes en ons dryf weer vêrder weg.

Ek slaap die hele nag met een oog oop.

Sonsopkoms