Portocheli. Seildag.

17 Mei 2016. Dinsdag.

Ek word by Shiree op Gumnuts afgelaai en daar gaan Maja sonder my. Archie en Martin gaan seil.

Na sowat ’n uur is hulle terug. Hulle wil later weer gaan as die wind sterker waai. En die keer word ek opgekommandeer om saam te gaan. Ons wag en 13:20 is die wind lekker sterk en daar gaan ons. Die seile is al op nog voordat ons uit die baai is. Ek is agter die helm en Archie span en verstel die seile onder Martin se toesig.  

Twee kapteins - Martin en Archie

Kaptein Archie

Eers die hoofseil en dan die genoa. Dan word die seile gereef, kleiner gemaak. Gus waai lekker en ons spoed is meer as sewe knope. Ons beweeg. Die seile word verstel en ons verander van rigting. Dit is eintlik so eenvoudig. Ons seil ’n ruk net met die genoa. Dan is die hoofseil weer op en ons seil met verkleide seile teen ’n heerlike spoed. Ons seil in die baai en laat sak die seile. Ons het so baie geleer.

Nou is daai manne in hulle element en wil net seil. Shiree word op die radio geroep en word aangesê om Gumnuts “ship shape” te kry, want hulle wil weer gaan seil. Ons gooi anker en vas is Maja.

Ek probeer nog verskoning soek om nie saam te gaan seil nie. Ek sê ek moet gaan kook vir die aand. Gumnuts se mense kom by ons eet. Maar geen verskonings word aanvaar nie en daar trek ons. Gumnuts seil uit die baai en Martin en Shiree werk saam soos geoliede wiele. Hulle het allerhande elektriese wenasse (“winches”), maar hulle weet wat hulle doen dit. Ek en Archie observeer net.

Ons seil ’n ruk en draai om terug baai toe. Ek is mos nie eintlik iemand wat net gou ’n entjie vir die lekkerte gaan seil nie. Dit was ’n uitstekende leerskool! Na ’n nattigheid oor die lippe vra ek vir Shiree om my terug te neem na Maja. Ek moet kook vir die aand. Archie kuier nog. Magtig, maar is ek moeg. Ek val op die bank neer en slaap gou vir twintig minute voor ek begin kook.

Die gaste daag op en ons eet ons laaste maaltyd saam. 

Laaste maaltyd

Ons gaan hulle eers in Augustus weer sien en ons groet soos familie. Altyd te gou koebaai.

Portocheli.

16 Mei 2016. Maandag.

Ermioni tot Portocheli

Almal op die kaai is verlig. Die ankers het gehou! Op is die anker en weg is ons. Ons vaar by die baai langs en groet vir Gumnuts. Hulle sal ons in Portocheli, 37°19.309 N, 23°09.199 O, 14.5 myl, kry. Ons moet uitkyk vir die moderne houtboot en naby haar anker gooi. Dis maar ’n doodgewone pad soontoe, niks vreeslik besonders nie. 

Op pad

Portocheli is ’n groot baai. Daar is plekke vir horde bote. Ons soek die houtboot. Kyk en kyk weer totdat ons een sien wat amper lyk of dit ’n moderne houtboot kan wees. Ons kry alles gereed en gooi anker. Ons wonder nogal hoekom Gumnuts spesifiek die plek uitgekies het. Dis baie vêr van die dorp af. Die anker byt pragtig en toe kyk ons mooi na die houtboot. Die naaste wat ons daaraan kon kom, is ’n geroeste ou staalboot. 

Die houtboot?

Later die middag kom Gumnuts ingevaar. Hulle mik na ’n totaal ander rigting in die baai. Later kom hulle ons rigting. Hulle het lekker gelag vir ons houtboot en hulle houtboot kom toe later eers in die baai ingevaar. Dis hoekom ons dit nie kon vind nie. Dit was nie in die hawe nie! Ons spot nou nog oor die “houtboot”.

Hulle het ons genooi vir skemerkelkies en aandete op Gumnuts en ons span vir Dinkie in om ons daarheen te neem. Ons kuier ’n hond uit ’n bos, vrolik en uitgelate. Gumnuts is ’n pragtige ruim 48 voet seiljag en uitstekend toegerus. Baie spasie! Maja voel skielik vir my baie klein. Ons het baie pret op die dek en die skaterlag weerklink in die baai.

Ek en Shiree

Maja en Gumnuts se mense

Pret op die dek

Toe die dag begin opraak en die skemer om ons vou, braai Martin vark souvlakis en Shiree maak slaai. Daai vleis is sappig en geurig. Die geselskap is goed en dit is genoeglike aand. Baie laat  neem ons die spane op en begin terug te roei na ons kleine Maja. Martin lig op Maja dat ons darem weet waarheen om te roei.

Vark souvlakis

Smaaklike ete

Die manne het ’n seilafspraak vir môre. Archie en Martin gaan op Maja uit en die ervare man gaan vir Arch ’n paar fynere puntjies van seil uitwys.

Ermioni. Kuiergaste.

15 Mei 2016. Sondag.

Ons stap bult-op om te sien hoe lyk Ermioni van bo. Dis verbasend wat ’n bietjie hoogte kan doen om te sien hoe lyk ’n plek regtig. Dan kan jy rond sien en alles is nie plat nie. Die son loer deur die wolke en breek Ermini oop in ’n pragtige baai. Ai, maar dis pragtig. Ons sit op die muur en tuur oor die baai. Jy kan die oorkantse baai ook sien waar ons gister gestap het. 

Ermioni

Ermioni

Ons stap weer in die bos en die reuk van dennenaalde hang in die lug. Die ruïnes van ’n ou Doric tempel van Poseidon is ook te sien. Hulle lê daar as ’n klomp ou klipblokke. Ons sien die ou windmeul wat in 1821 deur die Mitsas familie gebou is.

Mitsas windmeul

Ou Archie is altyd vreeslik nuuskierig en loer binne-in die ligtoring om te sien wat daarin is. Dis toe maar net batterye om die krag te stoor van die sonpaneel.

Doen ondersoek

 

Toe wag ons. Martin en Shiree Woolnough van Gumnuts kom vandag. Ons sien regtig uit daarna om hulle weer te sien. En uiteindelik! Daar kom Gumnuts om die hoek. Ons almal wuif soos windmeulens. Hulle gaan anker in die baai en kom kuier vir ons in hulle dinghie.

Martin en Shiree

Kuier op Maja

Ons ons kuier en lag en gesels. Ons kry mekaar weer 19:30 dan gaan ons uiteet. Intussen kom die hawemeester en kom waarsku ons teen die westewinde wat gaan kom. Blykbaar is die “holding not good in west winds”. Ekstra toue word vasgemaak en Archie is tevrede.

Touspinnerak

Gumnuts se mense kom en ons gaan uiteet. Martin en Shiree is in ’n baie vrolike stemming en trek vreeslik aandag op die kaai. Ons stap uitgelate na die restaurant. Ons kyk uit op die see. Ek en Archie eet seekat en die Woolnoughs calamari. Ons kuier heerlik en na ’n genotvolle aand keer ons terug na ons jagte. 

Ons gaan uiteet

Uitgelate

Kavos Taverna

23:40 begin ou Gus te waai. Die kaptein slaap oudergewoonte weer soos ’n flippen baba en ek lê in die saloon en hou die sake dop. As ons anker loskom, sal Gus ons teen die kaai waai en ons kan vir Maja beskadig. Maar daai anker hou. Die toue doen hulle werk en 01:50 besluit ou Gus om te gaan lê en toe gaan lê ek ook maar.

Ermioni.

14 Mei 2016. Saterdag.

Poros tot Ermioni

Ons groet vir Poros. Dit lyk na reën. Dis bewolk. Dis koud en mislik. Gus waai liggies yskoud van voor. Hy het seker êrens sneeulug versamel waarmee hy ons nou temteer. Ons trek nog warm klere aan. 

Poros

Ons is op pad na Ermioni, 37°23.144 N, 23°14.954 O, 20.4 myl. Ons gaan om die hoek en dit raak warmer. Dit raak later windstil en ons kom nader aan Ermioni. Dit is ’n baie vlak hawe en gelukkig is daar plek vir ons by die beskutte kant van die kaai. Al piepende tru Archie in, ek gooi anker en ons huis is waar die anker val, vir die volgende twee dae. 

Ermioni

Ons gaan stap om die skiereiland in ’n dennebos. Die paadjie kronkel al langs die see. Die baai van Ermioni lê rustig langs die bos. See en aarde, water en grond, boot en mens. Anders is eenders. 

Ermioni Baai

Seiljagte seil met bollende seile buite die baai. Alles is van rustig en vreedsaam. Dis net die kaptein wat met my skoorsoek en ek sê vir hom ek is nie so grapperig as ek seil nie. Hy sê hy weet. Toe lag ons lekker.

Jag

Aan die Suidekant van die dorpie is nog ’n hawe en Archie help gou ’n jag vasmeer en toe stap ons verder. Hierdie is my suster, Elize, se tipe dorpie.  Ek hou van die plek. Hier gaan ons lekker bly. Môre ontmoet ons vir Martin en Shiree van Gumnuts hier en ons sien baie uit daarna om hulle weer te sien. 

My anker

Kreatiewe blompotte

Ermioni

Ek is lui om kos te maak en ons eet Mediterreens.

Mediterreens