Derğirmen Bükü.

15 Mei 2015

Söğüt tot Değirmen Bükü

Ons staan lui op. Vandag is ’n sommer net ’n verneuk dag. ’n Dag wat nie ’n dag is nie. Of het ek dit gister ook gesê? Dis ’n luilekker 4myl na Derğimen Bükü, 39°55.366 N, 28°09.440 O, net minder as ’n uur se vaar. Ons vertrek 11:00. Ons het weer ’n hele paar wegpunte wat ons moet volg, anders vaar ons in eilande vas.

Zeytinli Eiland links

Te gou is ons daar. Ek vermoed ons is besig om vakansie te hou, maar Archie moet dit net nie agterkom nie, want dan sal hy weer dinge begin uitdink om te doen.

Ons gooi anker in lekker taai modderige grond (die boek sê so) met baie goeie houkrag. My tipe plek. Die baai is amper geslote, so die uitsig is beperk, maar ons geniet die rustigheid. Ons is te lui om land toe te gaan. Ons is net rustig.

English Harbour

English Harbour

Die English Harbour, waar ons is, is een van die inhamme van die Değirmen Bükü baai. Dit het die naam gekry omdat die Engelse torpedo bote in die Tweede Wêreldoorlog bedags hier geskuil het, totdat hulle in die nag kon uitgaan om die Duitsers te jag. 

Archie is Engels en ek het ’n bietjie Duitse bloed van my ma se kant af ...

Söğüt.

14 Mei 2015

Şehir Adalari tot Söğüt

 

Ons staan lui op. Vandag is net sommer ’n verneuk dag, ’n dag wat amper nie ’n dag is nie, want dis ’n luilekker 4 myl na  Söğüt, 36°55. 366 N, 28°11.273 O.

Ons vaar verby die agterkant van die eiland en sien vir oulaas nog ruïnes.  

Stukke van die stadsmuur

Ruïne

Ons mis hier en daar ’n klip en voor ons is die Karacasöğüt jetty. Ek roep op die radio, maar niemand antwoord nie. Ons vaar nader in die hoop dat iemand ons sal sien, maar niemand is so blind soos die een wat nie wil sien nie. Iemand moet vir ons die vasmeertou gooi.

Karaca Eiland

Söğüt Baai

'n Visserman help ons. Maar eerder van die wal in die sloot. Ek staan reg met my boothaak om die tou te haak, maar hy beduie hy gaan gooi. En hy voeg die daad by die woord en gooi my amper dood met die tou. Die blerrie tou kom gekoek op my af. Ek vang, maar dit sit aan die bimini en aan ander uitsteeksels vas. Wat besiel die man om die tou te gooi? Ek vat die koekspul en hardloop vorentoe om te snoet te gaan vasmaak. Ek het geen idee waar die voorpunt of agterkant van die tou is nie. Ek trek en trek en halleluja, die tou trek styf.

Maar intussen, “back at the ranch”, vrek Maja se motor. Ek hoor Archie sê: ”No, no!” Met die hele gooi gedoente van die tou en die onbeholpe helper, het die vasmeertou se dun tou in die propeller gekoek. Gelukkig teen baie lae revolusies. Ons is toe darem vas, maar nou is dit weer reddingswerk. Gewapen met die snorkel swem Archie onder Maja se pens in. Hy moet die tou ontkoek. Dan skep hy asem, dan ontkoek hy weer. Daai tou sit! Maar ou Archie glo aan volharding en hy hou aan en aan. Mens het ook net soveel asem voor jy weer moet skep. Daar is nog net een draai on los te maak. Later kom bekyk die jetty man die besigheid. Uit met die hemp en in die water en hulle kry die tou los. Sonder enige skade.

Reddingswerk

"Mission accomplished"

Die internet is op en ons moet Marmaris toe om te gaan koop. Ons klim die dolmus 12:00 en na 45 minute is ons daar. Ons geniet die rit baie, want dit is pragtig bergagtig hier.

Ons kry sommer maklik vir Turkcell en Archie koop sy internet. Ons dwaal maar daar rond, want die dolmus ry eers 18:30 terug. Die kamera sê sy battery is pap en geen foto’s word toe verder geneem nie. Die terugrit is net so mooi.

Terug by Maja

Şehir Adalari

13 Mei 2015

Van Çokertme tot Şehir Adalari

 

Vandag was deur en deur ’n vısuele dag. ’n Dag van siengenot, van oogplesier.

’n Nuwe dag begin en ons is op en wakker om te vertrek. Ons is voor die son op, toue word losgemaak, anker opgetrek en weg is ons na Şehir Adalari, 36°59.647 N, 28°12.460 O, 24 myl. Die son kom oranje-warm oor die berg op en werp sy skel strale op die see, wat dit versag tot roosgoud rimpels wat rol.

Oranje-warm ...

... met roosgoud rimpels

Die berge staan met hulle voete in die see terwyl hulle hoog oor die see uitkyk na daar ver. Maja prrr lustig en vrolik voort. 

Voete in die see

Na 20 myl kom ons by Akbük Limani. Ons wil die plek net van nader bekyk. Die Aegan Clipper staan in die baai op anker. Ons maak 'n draai in die baai en vat die pad verder na Sehir Adalari.

Akbük Limani

Ons vaar die baai in en die toerbote staan die kaai vol. Ons anker toe maar ’n redelike ent van hulle af, want on weet nie waar hulle ankers is nie. Voor die reën wat hulle voorspel het, sit Archie Dinkie se motor versigtig op (hy is bang hy laat dit in die see val) en ons gaan land toe.

Ons besoek die baie geskiedkundige eiland met vollop ruïnes van die antieke tyd. Ons loop die pad na die verlede en sien die kerk van ouds, die basilica, die agora. Die mooiste vir ons is die teater. Dit kon 2 500 toeskouers huisves. Ek neem my sitplek in en wag vir die skouspel om te begin. Maar al wat ek sien, is ou Archie. Oral staan ou-ou olyfbome. Maggies, maar dis mooi!

Kerk

Teater

"Let the show begin"

Marieks op die muur

Die groot trekpleister is Cleopatra se strand. Daar word oorvertel dat Cleopatra en haar Antony baie tyd hier op die strand deurgebring het. So groot was haar liefde vir hom, dat sy ’n skeepsvrag vol sand van die Sahara woestyn laat kom het om op die strand te gooi. Deskundiges het die sand blykbaar ontleed en bevind dat dit inderdaad sand van die Sahara is en dat die tipe sand nie in die omgewing voorkom nie.
 

Cleopatra se strand

Daar word baie gedoen om die strand te bewaar. Daar is ’n bewaarder wat die sand bewaar. Hy kyk dat besoekers nie sand steel nie, wat in die verlede dikwels gebeur het. Jy mag glad nie op die sand loop nie, dis is toegespan. Hulle het trappe gemaak waarop jy loop as jy wil gaan swem. Baie voornemende Cleopatras swem hier en word dan uit allerande hoeke deur hulle Antonies afgeneem. O, die ydelheid.

Moderne Cleopatra

Ek en Archie sit heerlik vir die baaiers en kyk. Ons het nie geweet ons mag swem nie en het nie ons swembroeke saamgebring nie. Archie het voorgestel dat ek in my onderklere moet swem, maar ek het hom net ’n vuil kyk gegee. Ons verkyk ons aan ’n man met ’n “hemp tan”. Almal swem, jonk en oud, mooi en lelik, vet en maer.

 

"Raai van watter land kom hy vandaan?"

Na ’n genotvolle uitstappie gaan ons terug na Maja, wat soos gewoonlik rustig op haar pos effe ronddraai. Die toerbote verlaat die baai en dit word ons eie. 

Die dag is verby. Die son is ’n vlammende geel-oranje bal wat groet en stadig agter die berg wegsak, met net soveel grasie soos wat hy vanoggend sy veskyning gemaak het.

Dis dag ...

... en die vlammende geel-oranje aand

Çökertme Prag

12 Mei 2015

Dis die volgende dag. Ek word uit die bed geboender omdat die son skyn en Archie wil gaan stap daarvoor reën. Koffie word gedrink en toe is dit regmaak vir voet aan wal sit. Gewapen met stapstok klim ons in Dinkie en ou Arch trek daai enjin oop en ons jaag land toe.

Die stap is heerlik. By ons skyn die son, maar daar in die verte lyk dinge maar dik. Die staptog begin langs die see. Toe stap ons padlangs berg-op. Ons word beloer deur ’n koei wat ons diep in die oë kyk. Ek dink hy lyk anders as Dirk se koeie op die plaas daar in die Vrystaat. 

Çökertme Baai

Eendag word ek 'n Nguni

Maja lê doer in die baai, net langs haar moeder. Sy lyk sommer piepklein langs die Aegean Clipper. Ander jagte is aan die restaurant jetties vasgemaak. Dis maar ’n klein dorpie wat bestaan uit restaurante en plasies.

Maja en haar Aegean moeder

Dorpie

Die pad neem ons boontoe en ons word ryklik beloon met uitsigte oor die baai. Die see lyk inkblou in kontras met die groen van die denne en die grysgroen van die olyfbome. 

Uitsig oor Kepçe Punt

Çökertme Baai

Ons moet soos skelms oor ’n klipmuur om tot bo te kom. Hierdie berge laat ons dink aan die Switserse Alpe. Dis wraggies baie mooi hier. 

Skelm

Olyfbome en berge

Lıttle Swıtzerland

Ons blaas die aftog en kom by Dinkie en jaag terug. Ook net betyds. Oorkant lyk die lug dreigend donkerblou met bliksemstrale wat die lug ophelder. Dit rammel in die verte en ons en die Aegean Clipper kry alles reg en vas vir die storm wat nader kom. ’n Benoude seiljag kom by die baai ingevaar en maak vinnig aan die jetty vas.

Die wind waai die donkerblou lug vinnig nader en ek word benoud. Die rammel steeds in die verte. Dit begin skielik reën en hou net so skielik op. Die storm het by ons verbygewaai. Aan die Noordekant begin die son deur te breek en die donkerblou verlig tot net bewolk en later tot amperse sonlig.

Hoe vinnig verander die weer! ’n Seiljag trek langs ons in. Ek en Archie kyk so lekker onbeskaamd vir hulle en lewer as’t ware “bal tot bal” kommentaar soos hulle al hulle aksies uitvoer.

Ons gaan vanaand vroeg slaap, want môre wil ons dou voordag opstaan, toue losmaak en voor die reën by ons volgende bestemming wees. Dit gaan net na 12:00 begin reën en dis 20 myl tot daar.