Patra. Die einde is in sig.

10, 11 Junie 2014. Dinsdag en Woensdag.

Mesolongi tot Patra

Mesolongi lê roerloos, sonder rimpel. Die berge buffer die baai teen wind.

Buurboot weerkaatsing

Ons vertrek later as gewoonlik, want Leon en Dirk moet eers die stortkoepon gaan teruggee om hulle deposito terug te kry. Ons wag geduldig op 'n ewe roerlose Maja. Teen 09:30 is ons gereed en ons beman ons werkspunte en doen die nodige om Maja vry te laat van die bande van Mesolongi Marina en ons vaar deur die moeras oppad na Patra (38° 15.630 N, 21° 44.286 O), 19 myl, die manne se eindbestemming.

Oggendskoot - Oppad na die einde

Ons vaar op die plat, windlose see van blou waters. Die eilande waar ons so lekker gekuier het, is deinserig ver in die mistige verskiet, vae beelde van gedagtes en wonderlike herinnerings van beleef en ervaar.

Gus steek op en kaptein wil span. Ons seil vir 'n lang tyd op 'n rofwordende see. Gus word rukkerig en ons reef die seile. Poseidon laat sy perde op die see vry en hulle baljaar op die toppe van die deinings. Maja speel deining vir deining saam. Ons seil vinnig, so 6 knope. Dis vinnig, hoor!

Die tyd breek aan om die seile in te trek, deels omdat Patra nader kom en deels omdat Gus dit begin oordoen met sy gewaai. Ek wonder al klaar hoe gaan ons  in die sterk wind vasmeer. Ek roep op die radio en ou George beduie van die kaai af dat ons binne die marina kan vasmeer en nie by die besoekerskaai nie, omdat ons vir vyf aande bly. Ek is bly, want verlede jaar het ons rowwe deinings in die besoekerskaai beleef.

Rio-Antirro brug naby Patra

Gus is vreeslik gaaf en gaan lê 'n bietjie terwyl ons vasmeer. Sonder enige voorval, meer ons vas en die manne se seereis is volvoer. Ons sien vir Benito, wat Maja tydens die winter opgepas en ons groet soos familie. Dis heerlik om 'n bekende Griekse gesig te sien.

Dirk en Archie gooi diesel in ...

... terwyl Leon lees

Woensdagaand neem hulle ons uit vir ete en ons eet vir oulaas saam. Die kelner sonder woorde (ek weet nie of hy van nature stil is nie en of hy net nie kan Engels praat nie), bring vir ons 'n vreemde drankie, Tentura, sommer so op die huis. Dit smaak na kaneel en daar is ook naeltjies en neutmuskaat in. Dit is 'n stroperige drankie met baie suiker en spesiale brandewyn en die eerste glasie is baie lekkerder as die tweede een, wat hy sommer so woordeloos vir ons ingooi.

Leon en Dirk is moeg, want hulle was by Ancient Olympia. Dit lyk of hulle die 212 m baanitem gehardloop het. Dis hulle laaste nagrus op Maja.

Ons wil net vir Leon en Dirk dankie sê vir die heerlike tyd saam met ons. Ek het die manne gevra wat die hoogtepunte van hulle reis was.


Leon.
Ons geniet jou lewendige belangstelling in alles wat om jou aangaan. My verkyker het oortyd gewerk soos wat jy alles onder 'n vergrootglas geplaas het. Met jou nommer twaalf (ek dink) skoene het jy die wêreld platgeloop en die plekke ondersoek. Om nie te praat van ons heerlike en soms warm gestry nie. Daardie biltongpasta van jou was 'n wenner. Jy kan maar weer kom!

Seeman, swerf nie verder ...

Hoogtepunte.
Die plek - Gaios op Paxoi Eiland.
Die ervaring - Die Griekse aand.

Paxoi Eiland naby Gaios

Griekse aand by Taverna Nicolas

Dirk.
Archie se woorde: "An officer and a gentleman!" Dankie vir jou geweldige hulpvaardigheid. As ek nog dink ek doen iets, het jy al klaar die taak vir my gedoen. Jy is voorwaar 'n seiler. Geen tou is jou baas nie. Jy het jou skoene volgestaan as Arch se regterhand toe Maja se prrr stil geword het. En jy kan boonop lekker kos maak. Jy kan maar weer kom!

... Seeman, verlaat die see

Hoogtepunte.
Die plek - Corfu. (Hy sê dis 'n onregverdige vraag, want al die plekke is iets besonders)
Die ervaring - Die Griekse aand.

Ou Fort en Madraki Marina by Corfu

Griekse musikante

Mesolongi. Deur die kanaal.

9 Junie 2014. Maandag.

Oxeia Baai tot Mesolongi

Leon en Dirk se tweede laaste dag. Ons is oppad na Mesolongi (38° 21.595 N, 21° 25.054 O), 20 myl, in die moeras.

Ons span die seile en seil baie skeef. Soos ek nie daarvan hou nie. Gelukkig help Dirk vir Archie om te "reef", want ek hou mos nie van skuinslê nie. My blonde brein sukkel om te verstaan dat skuinslê nie omval beteken nie. Gus waai in vlae en ruk aan die seile. Ek is een van daai mense wat sommer "gereef" sal begin seil. Nadat die seile kleiner gemaak is, voel dit sommer stukke beter en my suurbek breek oop in 'n glimlag.

Ons seil vir 'n lang tyd en dis lekker. En dit is nogal vinnig, die water klots en dit klink heel anders as Maja se geprrr. Archie is in sy element en glimlag breed en die manne geniet dit. Ek ook.

Ons benader die kanaal waardeur ons moet vaar.Ons kyk waar is die bakens. Dis vlak moeras hier en as jy nie tussen die bakens vaar nie, is daar gevaar van stranding. En ek hou mos nie van strand nie. Oral staan huise op stelte. Hierdie is waarlik watermense wat uit en van en op die water leef.

Watermense

Oom vang vis

Voor ons lê die marina, ons plek word aangewys en met al die helpende hande, meer ons maklik vas.

Marina weerkaatsings

Marieks in marina

Dis warm en ons is dors en "cold beverages is aan die orde van die dag. Dit word nou werklik somer in die geweste. Ons gaan dorp toe, dis 'n ver ent om te stap na die dorp, die son bak op ons neer. Mesolongi is nie eintlik 'n toeriste dorp nie, maar dis deel van die verskeidenheid van dinge en ervarings en plekke wat Griekeland so besonders maak.

Dirk de boer

Leon de lange

Archie de antieke

Ekke die mooi nooi

Na 'n roomys pak ons die terugtog aan en Maja verwelkom ons met koue drankies wat ons red van totale ontwatering en ons laaf na verskroeing van bo. Dit word somer in Griekeland.

Vissersboot

Vanaand maak Dirk kos. Dis 'n pastabesigheid met 'n worsding, gebraaide piesang, kaas en uie. Ek hoop dis net so lekker soos Leon se biltongpasta van die ander aand.

En dit was smaaklik!

Oxeia Eiland. Aspoestertjie.

8 Junie 2014. Sondag.

Efemia tot Oxeia Baai

Ons laat Efemia agter en vaar verder op ons roete na Oxeia Eiland (38° 20.119 N, 20° 07.161 O), 25.5 myl, waar ons gaan anker tussen die eiland en die hoofland.

Kefalonia Eiland naby Efemia

Dis moeilik om te glo, maar die skipper werk met sy wit pantoffels op die dek. Dis nou nie eintlik skoene wat vasklou aan jou voete nie.

Wel, so werk die kaptein op die doubenatte dek, met die span van die seile en die voorspelbare ding gebeur. Soos Aspoestertjie van ouds, glip die pantoffel uit sy voet en beland in die water. Dis toe amper soos "man overboard" en die reddingsaksie begin. Archie staan gereed met die boothaak, ek vaar agteruit en na vele pogings, met die hoofseil wat gespan is, is die pantoffel gered en Aspoester het sy skoen. En sowaar, dit pas. Nou kan hy met die prinses trou.

Aspoester en sy pantoffel

Die water is weer eens seepglad en Leon en Dirk het 'n perfekte dag. Hulle tyd raak nou baie min. Ons benader die moerasland van die hoofland en soek ankerplek in die groot oop baai van Oxeia.

Oxeia Baai

Oxeia Baai

Op die strand is daar Griekse aktiviteite aan die gang. Blêrende musiek vul die lug oorverdowend. Leon dink dis mooi en ek dink dis lelik. Daar is braaivleisvure aan die land se kant.

Leon en Dirk ry met Dinkie land toe. Ek dink hulle is lus vir Griekse skaapbraai en ry agter hulle neuse aan. Hulle gaan kaalvoet aan wal maar maak geen vordering nie, omdat hulle voete  brand. Teleurgesteld keer hulle terug Maja toe, nog steeds honger. Geen Griekse braai vir hulle nie.

Dirk, Dinkie en Maja

Dis twee verskillende wêrelde. Ons sit hier, draaiend in ons bewegende huis en leef in 'n borrel in 'n vreemde land wat nie ons eie is nie. En tog voel dit of die water, die see, die wolke, die hier aan ons behoort.

Dis 'n skynwerklikheid waar ons net wil beleef. Ons slurp alles gulsig op om in ons geheue weg te bêre vir eendag...

Die wolke raak onverwags dik en Gus waai woes vir 'n wyle en skielik sous dit. Ons vind skuiling in Maja, waar ons alles dig toemaak teen die elemente en kuier binne.

Die son breek deur die wolke

Net so skielik soos wat dit begin het, hou dit op en ons verlustig ons aan die kleure-skouspel wat in die lug afspeel.

Kleur-skouspel

Dit was 'n heerlike dag.

Kefalonia Eiland. Efemia. Rustig.

7 Junie 2014. Saterdag.

Maja lê rustig

Ons ontwaak asof gister glad nie gebeur het nie. Dis rustig en kalm. Gus lê en ons is ook rustig.

Oggend in Efemia

Vandag is nog 'n dag in Efemia, van sommer net niks doen. Ek sien nou eers hoe mooi is dit hier as Gus nie alles verwaai nie.  Dis 'n regte vakansierige dorpie met mooi uitsigte.

Uitsig oor baai

Ons stap en die manne swem in die mooi water. Net niks doen en niks doen. Leon en Dirk gaan stap weer en kom terug met baie pakkies. Hulle tyd raak min.

Sit en staar

Klippiestrand

Ek het eintlik niks om te sê nie. Ek vra by die manne raad wat om te skryf, maar hulle praat net snert.

Kefalonia Eiland. Efemia. Ai jai jai jai jai ... jai jai!

6 Junie 2014. Vrydag.

Syvota tot Efemia via Fiskardo

Syvota was heerlik. Stil nag na die gewaai van Gus. Ons gaan vandag na Fiskardo op Kefalonia Eiland. Ons was verlede jaar ook daar en dit vreeslik geniet. Leon en Dirk sal baie van die plek hou. Dis nie ver nie, net 10 myl.

Leon en Dirk gaan koop eers gou weer tiropita en ons eet sommer op die sypaadjie, want ons wil nie vir Maja bekrummel nie.

Smul aan tiropita (kaaspastei)

Ons vertrek 09:15 en ons vaar uit die baai. Die wind is van voor, maar kaptein besluit om te seil en op gaan die seile. Die manne is heel handig met daai seile.

Oggendskoot - Rimpel dimpel diamant

Ons "tack" 'n paar keer. Dit is as jy van rigting verander as jy wind-op seil.  Archie sê: "It is not that at all" en toe gee hy vir my 'n vreeslike Engelse verduideliking wat dit is. Google dit maar gerus.

Seil

Ons trek die seile in, want die wind waai reg van voor.  Daar heers 'n speelse stemming op Maja.

Leon en ek.

Ons vaar nog so rustig, toe gee ek 'n gil wat al drie manne laat verstar.

Ek het gehoor hoe verander Maja se stemtoon, dis 'n toonhoogte laer. Sy vaar stadiger en toe glad nie meer nie. Toe vaar sy weer en toe gaan staan sy. Al verdomp weer dobberende, met Fiskardo winkend daar voor. Ons span gou die hoofseil om die bietjie wind te gebruik om rigting te hou en Archie en Dirk gaan ondertoe, engin toe.

Eerste ding wat hulle doen, is om seker te maak dat die noodafsluitklep wel oop is (sien blog van 19 Mei) maar alles blyk in orde te wees. Toe begin hulle die probleem soek. Dirk is Archie se regterhand daar onder by die engin.

Archie en sy regtehand

Intussen seil ek en Leon voort. Ek agter die helm en Leon verstel die seile en toue wanneer nodig. Gus is aspris en dreig om te gaan lê, juis wanneer ek hom nodig het. Sonder hom kan ek nie vir Maja stuur nie en dan kom ons te na aan die land, wat 'n jag se grootste vyand is.

Ek het heeltyd probeer om haar so te stuur dat sy in die middel van die twee eilande seil. Ek het al my seilkennis wat ek in Durban by die kursus geleer het, toegepas. Moenie dink die herstelproses was vinnig nie. Dit het 'n ewigheid en 'n dag geduur. Kort-kort kry ek opdrag: "Sluit aan" , "Weer Marietjie", "Sluit af". En ons seil al verder weg van Fiskardo.

Na 'n lang probleemoplossingsproses, wat die primêre- en sekondêre brandstoffilters, die brandstofpomp en die brandstofinspuiters ingesluit het, is die noodafsluitklep die sondebok, dieselfde blêrrie ding wat ons die vorige keer ook in die verknorsing laat beland het.

Dit was totaal geblok. "The offending part was bypassed and the problem was solved". Die brandstof vloei weer, en met die volgende "sluit aan" gebeur die wonderwerk, die manne behaal sukses. Maja kan dit inteug en sy het weer vonk in haar proppe (figuurlik gesproke).

"Mr Fix-it"

Ons draai net daar in ons spore om en vat die pad terug na Fiskardo. Ons is almal baie verlig. Nou kan ons vasmeer en ontspan. Dit word laat.

Ons kom by Fiskardo ingevaar. Die plek lyk vir ons heel anders. Vir 'n oomblik wonder ons of dit wel Fiskardo is.

Fiskardo

Wat 'n teleurstelling! Die drywende kaai waarteen ons verlede jaar vasgemeer het, is skoonveld. Daar is enkele vasmeerplekke, maar dis reeds beset. Nou is anker in die baai ons voorland met 'n "long line ashore". Gus waai woedend, dwars met vlae wat alle vlae laat wapper dat hulle klap. Ek staan gereed by die anker, terwyl Gus alle opdragte wat Archie vir my skree, weg waai. Dirk staan gereed om land toe te swem en Leon is gereed om te keer.

Ek gooi, maar Gus gooi ons dwars, te naby aan die seiljag aan ons port kant. Dirk swem so wat hy kan en maak die tou vas. Ons is steeds te na aan die bure. Die tou word vinnig losgemaak voor ons die ander boot tref, ek trek anker op en Archie motor vinnig na 'n veilige afstand van die bure. En ons swemmer is op die land.

Die bure ry met hulle dinghy na Dirk toe, laai hom en die tou op en wag vir ons om weer anker te gooi. Archie kry posisie, ek staan gereed en gooi. Dirk-hulle bring die tou en ons maak vas. Dirk neem die ander tou land toe en maak vas.

Dirk die swemmer

Maja staan te skeef en hulle trek die landtou met die katrol (winch) in. Sake lyk reg maar 'n rukkie later besef ons dat ons stadig nader aan die land beweeg. Die anker het losgekom!

Archie sluit die motor aan, want die buurboot kom gevaarlik nader. Dirk swem om die toue los te maak en Leon staan reg om te keer, want Gus waai ons nog steeds bure toe. Toe Dirk en die toue aan boord is, trek ek die anker heeltemal op en ons vaar stert tussen die bene daar weg, met Gus wat in ons nekke waai.

Nou soek ons 'n ander heenkome, dis al 16:00 en dit word laat. Ons vaar nou weer tussen die twee eilande en soek ankerplek wat genoeg skuiling bied teen Gus wat al hoe sterker waai. Geen ankerplek slaag die toets nie en ons voorland is Efemia.

Aandskoot - Son sak in die weste

Die boek sê Gus waai sterk hier van die berg af. Ons dink dis die waarheid, want oral op die berge is windturbines. En Gus ruk en Gus pluk. Ek is benoud en ek sien Archie is ook. Hoe de duiwel gaan ons hier vasmeer!?

Windturbines - Hier móét wind wees

Ek roep op die radio en die vasmeerman sê hy sal plek aanwys. Hy staan op die kaai en wys die plek aan, ek gooi en Archie tru en Gus waai. Dit gaan egter goed en ons maak vas met Gus wat nog steeds ruk en pluk en huil en loei.

Ons verdien "cold beverages". Ons is op!

Ons het 28.6 myl geseil en gebobber en gevaar. Na 'n lang dag van 8h30min kan ons weer asemhaal, doodmoeg geadrenalien.

Wat 'n dag!

Lefkas Eiland. Syvota skandes.

5 Junie 2014. Donderdag.

Kalopoulou Baai tot Syvota

Dirk verjaar vandag. Dis vir ons 'n vreeslike voorreg dat die oulike ding saam met ons op 'n Griekse eiland kan verjaar. Baie geluk, Dirk.

Oggendskoot - See en land word een

Toue word losgemaak en ingetrek, anker gelig en weg is ons na Syvota (38° 37.218N, 20° 41.064 O), 11.6 myl op Lefkas Eiland.

Toue word losgemaak

Ons vaar om die punt van Meganisi Eiland met sy ruwe kuslyn en talle grotte. Dirk verjaar voor op Maja se snoet, diep-denkend en omring deur die mooi. Leon wys elke interessante klip en rots en wat nog vir my uit en wonder altyd oor alles. Archie sit agter die helm soos dit 'n kaptein betaam en ek is maar net die seilende sigeuner.

Meganisi se suidepunt

Kythros Eiland

Die waters is blou, soos gewoonlik, maar dit betower my steeds. Ons kom by die Papanikolis Grot. (Elke boek skryf die name anders).

Papanikolis Grot

Ons wil van naderby gaan kyk, maar die manne sê drie is te veel vir Dinkie. Ons gaan sink. Ons redekawel en bespreek wie gaan wanneer en wanneer gaan wie. Toe beveel die kaptein: "Julle al drie klim saam in en gaan tog net!" Ons al drie klim in en gaan toe net.

Die manne roei ons na die grot en op 'n stadium sing ek vir my twee gondeliers. Die grot is groot. In die Tweede Wêreldoorlog het die Grieke 'n duikboot in die grot versteek. Ons bekyk dit van bo tot onder. Toe is ons klaar gegrot.

Op die water dobber ou Arch vir Maja, terwyl hy geduldig vir ons wag. Goeie man, hy. Die manne roei ons terug en ons vaar verder.

Maja vanuit Papanikolis Grot

Syvota kom in sig. Ons kry 'n staanplek, Archie tru en ek gooi anker. Daar is vier helpende hande reeds op die kaai en Gus rus 'n bietjie, so vasmeer is kinderspeletjies. Ou Gus word wakker, en begin kyk waar hy amok kan maak. Hy is baie dwars vandag en waai met sterk vlae.

Syvota

So is Leon besig om te lees en Dirk besig om verder te verjaar op die dek en ek en Archie besig om te blog toe Leon senuweeagtig vir Archie kom roep. Daar is konsternasie buite. Archie is soos blits op die dek. Die Pole het ingekom om vas te meer. Hulle gooi anker en tru in. Gus gryp vir hulle en dryf hulle na die Walliese boot (twee bote van ons af). Hulle haak aan die ankerketting vas en ruk die Walliese se anker los. Toe dryf Gus hulle na die Italianers se boot (langs ons) en hulle sit aan die ankerketting vas. Met moeite en baie lawaai kom hulle los.

Die Italianers

Italianer se ankerketting onder die Pole se boot

Oral help mense met fenders en om af te stoot. Op die kaai neem nuuskierige bystaanders foto's. Dit is 'n skouspel van formaat.

Staan gereed

Toe is dit Maja se beurt. Hulle kiel of roer (rudder) raak verstrengel met ons ankerketting. Maar soos in totaal verstrengel. Die oplossing sou wees om ons ankerketting uit te laat, maar die saak staan so - al ons ketting is reeds uitgegooi, ons het net 'n meter ketting oor. Een van die bemanningslede van die Poolse boot swem onder die boot om te sien wat gaan aan, of om die ketting los te haak. Hulle motor loop, en ons verwag enige oomblik dat die man aan flarde gekap gaan word deur die propreller toe hy onder die boot beland.

Maja se beurt

Archie hou kop. Hy maak die laaste punt van ons ketting vas aan 'n sterk tou om vir die Pole speling te gee en ons ketting pap te maak dat dit kan loskom van hulle kiel. En wonder bo wonder, dit werk en hulle kom los. Toe is daai manne skaam en hulle trek daar weg met 'n spoed, skoon uit die hawe uit oppad na 'n plek waar niemand van hulle skandes weet nie.

Na al die opwinding gaan stap Leon en Dirk hulle rigting en ons stap ons rigting.

Om die opwindende dag af te sluit, neem Leon ons uit vir ete om Dirk se verjaardag te vier en ons ontspan heerlik in die plaaslike Taverna.

Dirk verjaar lekker

Min het ons geweet ...