Kyllini. Springhase.

7 Mei 2014. Woensdag.

Vandag is dit stemdag in Suid-Afrika. Lekker stem!

"Ons vir jou, Suid-Afrika"

Ons staan op. Vandag is dit hoe ek nié daarvan hou nie, die wind waai en die see is rof. Ons foon is stukkend en ons gaan vir 'n paar dae anker. Dis belangrik om die weer- en windvoorspellings op internet te kry, ons móét 'n foon koop.

Daar is geen selfoonwinkel in Kyllini nie en ons moet 'n bus neem na Lehema. Ons mis die 09:30 met sekondes, ons sien hoe hy wegry. Ons wag vir die volgende bus wat 12:15 vertrek. Intussen stem almal wat mag in Suid-Afrika laat dit bars.

Die busrit duur omtrent twintig minute, toe is ons daar, voor die Vodafone winkel. Daar is 'n foon soos Archie s'n, maar dit moet bestel word. Dit sal drie dae neem. Ons loop na die volgende selfoonwinkel, "Wind". Geen foon wat ons wil hê nie. Gaan na die derde winkel toe, Germanos. Daar is toe jou waarlik 'n foon. Ons huiwer nie, ons koop.

Ons gaan vinnig terug Vodafone winkel toe, want hy maak 14:00 toe en die vrou moet ons help om ons Vodafone databondel te installeer. Dit gaan sukkel-sukkel en sy roep klientedienste se hulp in. Hulle sal terugskakel. Dis later al 14:00, sy moet toemaak en bank toe, maar ons wag vir klientedienste se oproep. Sy los ons in die winkel en hardloop gou bank toe. Ons is nou wel Suid-Afrikaners, maar ons is nie lus om iets te steel nie. Sy is sommer gou terug. Die dienste mense bel en na vreemde tale, die gedruk van talle knoppies en baie vrae en antwoorde is ons geholpe en kom op die 15:20 bus terug huis toe, gewapen met nuwe foon en internet.

Ons voel deesdae soos hekkiesatlete op 'n hindernisbaan. Ons moet soos springhase oor al die hindernisse spring. Ons is moeg gespring.

Maja by Kyllini se kaai

Kyllini. Gestrand.

 Mei 2014. Dinsdag.

Ons het skaars begin seil, en ons is al klaar deurmekaar met die dae. Maandag voel soos Sondag, Dinsdag is Maandag. Wel, vandag is toe Dinsdag en ons vertrek lekker vroeg, 06:15 na Kyllini (37° 56.134 N, 21° 08.196 O). Dis ver soontoe, 38 myl. Maja is nog vas met al Benito se ekstra toue, en dis omtrent 'n storie en 'n half om alles los te kry en netjies op die kaai vir hom te los. Hier in Griekeland sal hulle dit nie sommer steel nie.

Grasieuse Kaptein

Die kaptein seil met grasie uit die marina, oppad na die 2014 se avontuur. Dis windstil en die see is lekker plat, net soos ek daarvan hou. Maja prrr ritmies voort. Kort voor lank is Patra, ons huis vir'n hele week, net 'n mistige berg met 'n hoed op.

Totsiens Patra

Roetebeplanning

Ons gaan om die draai (as mens dit so kan noem, want dit neem ure om om die draai te kom) en daar is 'n ligte windjie van skuins agter en Archie is lus vir seil span en ons span die hoofseil. Toe motorseil ons verder vir 'n lang tyd. Dis nie eintlik mooi hier nie, dit is net ons stopplek vir die nag en die roete om ons by die eiland Zakynthos te bring.

Kaptein en sy seil

Stadig maar seker nader ons die kaai van Kyllini. Ons maak gereed. Die seil word ingetrek, fenders word uitgehang, die anker word gereed gekry. Ons is senuweeagtig, want ons het lank gelede op die Griekse manier vasgemeer. Dit werk mos nou weer so - jy kry die boot in posisie, gooi anker en tru na die kaai. Die anker moet byt en Maja moet na genoeg aan die kaai wees vir Archie om soos 'n springbok af te spring, ek vat helm (stuurwiel) oor en Arch maak vas. Ek voel nou lighooftig.

(As ek praat van " die boek", praat ek van die "Greek Waters Pilot" waarsonder jy nie kan seil nie. Dit gee jou die dieptes en rotse en gevare en alles wat jy nodig het om veilig te seil).

Kyllini

Die boek sê dis vlak, maar noem dit nie as 'n gevaar nie, so ons vaar nader. Daar's 'n groot oranje boei in die water wat die boek nie eers noem nie. Watter kant moet ons gaan? Links of regs? Ons besluit links.

Die  #%@&#  drom!

Archie ry baie stadig en versigtig. Die dieptemeter begin te piep-piep-piep. Dit beteken daar is nog 'n meter water onder die kiel. Wel, die volgende oomblik steek Maja in haar spore vas en ons strand, vier voet vas in die sand. Ek gee 'n gil dat die kranse antwoord gee. Archie sit vir Maja dadelik in tru en gee vet. En genade op genade, ons beweeg agteruit! Jy sien net 'n groot bruin kol in die water soos arme Maja stof opskop. Ek kyk mooi  met my polarized bril en sien al die kolle sand onder die water.  'n Seiler en sy vrou op die kaai  beduie vir ons die regte pad (regs van die boei) en ons vaar die hawe binne met broeke wat bewe en wit gesigte en klem in die kaak.

Ons gooi anker en tru en hulle vang die toue en vas is ons.

Ek en Archie was altwee 'n bietjie stomgeslaan, woordeloos en baie moeg. Ons het groot geskrik en dis glad nie lekker om te strand nie!

Na 'n 7h42min, 'n lang dag, 'n groot skrik het alles tog goed afgeloop en ons is veilig in die hawe.  Met 'n bietjie skande, maar sonder skade word ons wys. Al julle outjies wat kom saam seil - moenie kom sonder julle polarized brille nie! "You will be put upfront, to con the way in..."

Die drol in die drinkwater is dat ons selfoon se hart met die stranding gaan staan het en nou het ons geen internet nie.

Patra. Uiteindelik gereed

5 Mei 2014. Maandag.

Jammer, geen foto's vir vandag nie. Hier is niks meer in Patra om af te neem nie. Ek het al begin dink ons gaan op Patra aftree. Ons is nou al 'n
week hier!

Ons het vandag 'n nuwe Dinkie gekoop. Dis nou vir al ons uitgelese gaste wat vanjaar by ons kom kuier. Hulle moet darem in styl vervoer word!

Al die papierwerk is nou uitgesorteer, so môre kies ons die hasepad. Ek en Archie is ewe benoud, want ons het die tyd in Suid-Afrika, op droë
grond, verleer om te seil.

Hulle voorspel gelukkig mooi weer vir môre, want "The road is long...", omtrent 38 km. Maar nou moet ons gaan inkruip, want môre wil ons
06:00 vertrek.

Patra. Ancient Olympia.

4 Mei 2014. Sondag.

UNESCO Wêrelderfenisgebied, Ancient Olympia,  is net twee busritte vanaf Patra, so dis niks minder as reg dat ons die 6:45 bus klim na Pyrgos toe nie. Dis twee ure se ry tot daar en ons wag toe tot 10:30 om die volgende bus te klim na Ancient Olympia. Na 45 minute is ons daar.

Ons gaan dadelik na die Argeologiese terrein.

Die toevlugsoord by Olympia het floreer vanaf die 10de eeu v.C. tot 426 n.C., die jaar waarin Keiser Theodosius II al die antieke toevlugsoorde gesluit het. Dit was 'n belangrike godsdienstige, kulturele en sport sentrum.

Die eerste geboue is reeds in die 7de-6de eeu v.C. opgerig en is opgedra aan die god, Zeus.

Die eerste Olimpiese spele is so vroeg as die 8ste eeu al gehou en daarna elke vier jaar. Die deelnemers moes egte, vrygebore Grieke wees. Die wenners is gekroon met 'n krans bestaande uit takke van die wilde olyfboom wat naby die tempel van Zeus gegroei het.

Nadat die "heidense" godsdienste onderdruk is, het die Olimpiese Spele, wat vir twaalf eeue floreer het, in onbruik geval.

Dis ondenkbaar dat die kolomme en reste van die ou geboue so oud kan wees. Ons staan verstom oor die wonder daarvan.

Ek by die Werkswinkel van Pheidias

Antieke kolomvoetstukke

Die Leonidaion, gebou in 330 v.C., as gastehuis

Die Tempel van Zeus, gebou tussen 470 en 456 v.C. Die standbeeld van Zeus, een van die sewe wonders van die antieke wêreld, was hier gehuisves

Die Stadion was 212.54 m lank en 28.50 m wyd. Daar was geen sitplekke nie en die skare het om die stadion op die gras gesit. Daar was plek vir 45 000 mense.

Ingang tot die Stadion

Die Olimpiese Stadion - atletiekbaan  

Die Tempel van Hera. Die moderne Olimpiese fakkel word hier aangesteek

Die Philippeion

Die Philippeion

Die Palaestra, waar die atlete geoefen het

Dit voel vir my of ek nou 'n skooltaak gedoen het!

Patra. Stort-eskapades.

3 Mei 2014. Saterdag.

Ons is mos sindelike mense, dus as daar stortgeriewe is, vat ons ons badgoedjies en handdoeke (Archie vergeet soms syne) en gaan stort. Dis net ons marina mense wat sleutels het van die ablusie geriewe. Ons sluit oop en iemand fluit "El Condor Pasa", van Simon and Garfunkel. Te pragtig! Dis 'n man wat sweerlik nie Engels kan lees nie, want hy stort in die vrouens se stort, nogal sonder om die deur toe te maak. Archie keer my voordat ek kan kyk.

Wel, as die man  die vroue se stort kan gebruik, kan ek seker maar  die manne se stort gebruik. Ons maak die deur toe, maar die slotterige ding is stukkend en kan glad nie sluit nie. Enige iemand kan net oopstoot en inkom. Daar is drie storte in die mansafdeling, maar sommer so langs mekaar, sonder deure of afskortings. Die mense in Europa het mos g'n skaamte nie. Mens stort tog nie met klere aan nie, so die klere waai. Ons neem posisies in, kry die sproeikop in die hand en draai die warm water oop. Toe gaan die deur oop.

Archie skree dat hy nie kan inkom nie. Te laat, hy is klaar in. Ek spring agter Archie in, stoot hom "full frontal" met 'n gilletjie as buffer voor my in en neem skuiling agter hom in. Die arme man vra verdwaas of dit dan nie die mansstort is nie. Arch sê dit is, maar daar is 'n man in die vrouens se stort. Ons lag aldrie effe verleë en hy gaan stort toe saam met die fluiter in die vrouestort. Ek stort toe soos 'n senuweeagtige vetgesmeerde blits, sommer so sonder om seep te smeer. Binne 'n ommesientjie is ek klaar. Ek laat my nie weer betrap nie. (Die hele besigheid laat my skielik aan die liedjie "Wys jou muis" dink, maar ek kan nie waag om dit te skryf nie, want my dogter, Michelle, sal aapstuipe kry)

Toe besluit ons maar ons gaan vandag na die baie heilige Grieks-Ortodokse Basilika van St Andrew kyk en ek bedek my skouers met my Mirelle-lap vir die geleentheid.

Basilika van St Andrew

Ek en my Mirelle-lap

Ingang

In 1908 is die bouwerk aan die kerk begin en dit is in 1974 voltooi. Dis die grootste kerk in Griekeland, en huisves die heilige liggaamsdele van St Andrew (sy pinkie en die top van sy skedel), asook 'n klein deel van die kruis waarmee hy gekruisig is. Die liggaamsdele word in 'n silwer gedoente bewaar.  Die binnekant van die kerk is gedekoreer met Bizantynse styl muurskilderye en mosaïek. Dit is vir my baie mooi.

Rusplek van die heilige liggaamsdele

Oorblyfsels van sy kruis

Hout kandelaar

Muurskilderye

Ons stap terug na Maja en bring die res van die middag lui-lekker deur met boeklees (ek) en nie-vermoeiende boottakies (Archie).

Aandete is Shitaki sampioene, wat ek in botter braai, en 'n fênsie slaai, bestaande uit drie groen blare, vier stukkies feta, drie olywe en vier wiggies tamatie. Archie eet brood daarby en ons rond dit af met glasie of wat Sangria.

Voor

Na

Patra. Papierwerk.

2 Mei 2014. Vrydag.

Archie is op 'n besigheidsbesoek na die doeane. Ek loop te stadig na sy smaak, dus ek word agterweë gelaat. Onthou, my knieë is mos moer toe.

So sit ek langbeen-alleen op die dek. Eet my pomelo en lemoen, in blokkies gesny, vir ontbyt. My vriendin, Riana, se Walkman speel in my ore en ek luister na my skoonsus, Ansu, se Tol en Tol musiek. (Ek wonder nog altyd oor die naam).

Langbeen-alleen

Ek proe die bitter-soet smaak van die pomelo op my tong en dit herinner my aan die lewe. Die son skyn op my vel. Gus waai nie, hy streel my wang net liggies, vriendelik.

Die musiek in my ore voer my na ver, vreemde plekke. Lig my op, hoër en hoër. Toe besef ek in ekstase en verwondering, ek is in ver, vreemde
plekke, weggevoer deur my kaptein-man, Archie! My oë word nat oor die wonder van die lewe. Ek stem saam met Archie: "Life is good!"

Dis stil op die kaai en in my hart. Die mense is elders. Die bote wieg ritmies saam met die musiek, liggies heen en weer en weer en weer...

Archie kom terug toe die oggend in middag verander, met goeie nuus. Na ure se gesukkel en 'n amperse boete van €1 000.00 en 'n betaling van €30, is Maja weer wettig in Griekse waters. Ons het die seilpermit. So, ons voornemende besoekers van Suid-Afrika, kan ontspan - julle kan kom saamseil!

Archie is op sy volgende missie - hy moet toestemming by die hawepolisie kry om verder te seil, die seilpermit laat stempel en 'n bemanningslys indien. Die son skyn, maar hy kom bewolk terug. Ons versekering is onvoldoende, hulle stempel NIE!

Nou moet hy vir Linda in Kroasië (waar hy die versekering uitgeneem het) bel, en sy sê hulle kan dit eers Maandag regmaak. Ons sal nie voor Maandag begin seil nie. Vir hom is dit baie erg, want hy jeuk om te begin seil. Ek bly nog alte lekker in Patra.

Archie sê: "Life is one big slog!" en hy bars my bubble!