Konsternasie op Frikes. Dag 136.

10 September 2013. Dinsdag.

Syvota tot Frikes

Hier was vandag konsternasie op Frikes (38º 27.556 N, 20º 39.890 O).

Ons vaar na Ithaca Eiland. Op die eiland, sê die boek, is 'n juweel met die naam - Frikes. Ons kan darem nie 'n juweel misloop nie! En daar gaan ons.

Oggendskoot - Vaar

Frikes

Ons kom daar aan voor Gus, en ons doen ons ding sonder hulp en met groot sukses. Archie tru in, ek gooi sekuur anker, Archie spring soos 'n ribbok met die tou af tot op die kaai, maak vas en gooi die tou vir my. Ek vang die tou soos 'n Springbok netbalspeler en maak vas, gooi die ander tou vir Arch en ons is vas. Sonder spanning of sukkel!

Frikes

Visnette in die son

Die ander mense kom saam met Gus hier aan. Toe begin die konsternasie. Ons kry bure. Hulle gooi hulle anker òf langs ons s'n òf oor ons. En hulle ry in die kaai vas, want hulle het nie 'n fender agter nie.

Die Engelse kom aan. Hulle gaan langs die Italianer aan ons port kant in. Gus pluk hulle rond. Hulle tru, maar met te min spoed. Hulle bots met die Italianer. Groot gemors. Hulle ry vorentoe, weer agtertoe. Op die kaai staan die manne gereed om te help. Hulle beduie en gee raad. Die Italianer stamp af, die Engelse vrouens druk oral fenders in. Die ankergooier maak droog. Die man agter die helm raak benoud. Na 'n woeste gesukkel is hulle vas, doodmoeg en vreeslik skaam.

'n Groot catamaran probeer inkom, maar blaas die aftog.

Die Belge gooi drie keer anker. Die eerste keer is hulle al vasgemaak toe hulle besef die anker het nie gebyt nie. Hulle word deur die helpers losgemaak, trek anker op, ry uit, gooi weer. Word weer vasgemaak, besef die anker het weer nie gebyt nie, maak los, en trek op. Besef hulle anker is met die ander Engelse se ankerketting verstrengel. Kry uiteindelik hulle anker vry. Gooi toe vir die derde keer uit en die gooislag is suksesvol. En hulle is vas. (Sê Archie)

Maar nou is die ander Engelse nie seker of hulle hoofanker sekuur is nie en, in plaas daarvan om deur al die pyn te gaan om dit oor te gooi, besluit hulle om hulle kedge anker (spaaranker) langs hulle hoofanker uit te gooi. Die beteken: kry dinghy uit, sit kedge anker (met ketting en 40 m tou) daarin, roei uit tot in die baai, gooi spaaranker oorboord, roei terug, trek tou in en hoop dat die spaaranker byt. As dit deurmekaar klink, dit is 'n deurmekaarspul. (Sê Archie)

Almal wat inkom sukkel, want Gus tuimel van die hoë berg af en plons dan met rukke en plukke in die see.  Gelukkig is die hele kaai vol manne wat gereed is vir aksievolle hulpverlening.

Hulpverleners

Dit gaan rof hier by Frikes. Die boek sê jy moet versigtig wees dat die jagte se maste nie met mekaar verstrengel raak in die windvlae wat van die berge afrol nie. Nou  vra ek jou: hoe de moer pas jy jou mas op!? Gelukkig hou Gus se vlae op 'n stadium toe darem op.

Grieke, Belge, Ander Engelse, Onbekend, Onbekend, Duitsers, Maja, Italianer, Engelse (gedeeltelik)

Van juweel weet ek nie so mooi nie.

Published with Blogger-droid v2.0.10

Syvota. Dag 135.

9 September 2013. Maandag.

O. Kalopoulou tot Syvota

Vanaf Meganisi Eiland gaan ons weer na Lefkas Eiland. Ons vaar om die punt van Meganisi deur 'n smal strook see wat Meganisi van Kythros Eiland skei. Die weste kuslyn van Meganisi is pragtig, imposerend, ru en rof.

Tussen Meganisi en Kythros Eiland

Pragtig ...

... imposerend ...

... ru ...

... en rof

Aan die westekant van Meganisi is 'n paar grotte. Sommige is klein, maar die grootste een is Papanikolis. Daar word beweer dat die duikboot, Papanikolis, hier versteek is, na aggressiewe patrollies gedurende die Tweede Wêreldoorlog. Die oggendlig is nie goed vir die grotte nie en ek is seker dit sal baie mooier in die middag lyk.

Papanikolisgrot

Papanikolisgrot

Ons seil na Syvota (38º 37.320 N, 20º 41.073 O), 12 myl verder op Lefkas Eiland. Ons kom in die baai aan en soek plek. Party plekke is "foul ground", want daar is ou kettings en blokke onder die water wat jy nie kan sien nie. As jy daar anker gooi, kan jou anker aan dit vashaak, dan is dit nag met die wegtrek.

Ons gooi toe maar so knyp-boud-versigtig anker en hoop vir die beste. Soos 'n Italianer toe vir ons sê: "Your anchor is already there, you can worry about it tomorrow morning". Toe worry ek nie meer nie en gaan dorp toe. Die dorp bestaan uit tavernas en "mini markets". Ons koop suikersoet druiwe en nog 'n paar goedjies.

Syvota se kaai

Ons sit langbeen op die dorpskaai, drink iets koel, kyk na die mense, sê vir mekaar hoe lekker is dit om hier te wees.

Ons geniet nog 'n soel laatsomersaand in die mooie Griekekand.

Published with Blogger-droid v2.0.10

Alweer anker. Dag 134.

8 September 2013. Sondag.

O. Elia tot O. Kalopoulou

Vandag is weer 'n ankerdag, net om die draai by O. Svourna, 'n baai wat deur die Aussies aanbeveel is. Hulle moes twee keer probeer voordat hulle anker gebyt het, maar ons is vol ywer na al ons oefening die vorige dag.

Ons kom daar aan en gooi twee keer anker sonder sukses.

Intussen het 'n boot, wat net langsaan in 'n kleiner baaitjie geanker het, weggevaar en ons mik daarheen. Maar teen die tyd is my geduld op met klein baaitjies en ek weier om te gooi! Ons vaar terug na O. Kalopoulou (38° 38.807 N, 20° 45.997 O).

Oppad na Kalopoulou

O. Kalapoulou (ons was in die verste hoekie van die baai, die res was te diep)

Dis weer 'n klein baaitjie, maar ons kry die enigste sandkol tussen al die seegras en gooi dit raak. Die anker byt en ons tru versigtig in tot amper op die rotse. Archie swem uit met twee toue en maak ons aan die rotse aan weerskante vas. Toe voel ons veilig en tevrede. Ons vul letterlik die hele baai, 20m van die kante en 20m van agter. Dis snoesig naby!

Kos is op die tafel!

Ek voer elke dag die visse in die baai met Fanie se graanvlokkies en ou brood. 

Aanhou anker. Dag 133.

7 September 2013.  Saterdag.

Spartachori tot O. Elia (Elia Baai)

Ons het heel nag gewip. Op en af gewip. Daar het deinings in die hawe ingekom, maar dit was darem nie te erg nie. Ek kon nog slaap.

Meganisi is 'n klein, mooi eiland. Die ankerplekke is nie ver van mekaar nie en ons is glad nie haastig nie. O. Elia (38º 39.332 N, 20º 47.947 O) is net 5 myl om te vaar. Ons vertrek eers 10:00.

Die natuur is baie mooi hier. Berge omring die see. Wolke op die berge maak veranderlike figure in die lug. Die weer is heerlik. Almal is in 'n ligte, vrolike luim.

Hooflandberge

Mikro Nisopoulo

See, wolke en berge

Ons kom by O. Elia en daar is reeds drie ander seiljagte en 'n catamaran. Ons soek 'n plek en gooi anker. Die anker sleep. Ons gooi weer anker. Geen sukses. Ons probeer vir 'n derde keer. Die anker sleep. Hierdie storie kan vervelig raak. As ek van elke ankergooipoging moet vertel, sal dit TIEN stories wees. Ek moet bieg, ek het een of twee keer 'n matrooswoord gesê. Na die tiende keer is ons tevrede met die anker en kan ons "cold beverage" geniet. Ek koel my warm gemoed af in die kristalhelder  water. Toe is alles weer reg.

Maja en Scat Cat in Elia Baai

Maja en Scat Cat

Al die ander bote vaar verder en ons en die "Scat Cat" (catamaran) bly alleen om in die baai te oornag.

Ons klim in Dinkie en roei kant toe. Ons stap weer heuwel op dorp toe. Hierdie dorpies is regte eiland "villages". Die lewe gaan hier rustig en stadig sy gang. Weduwees in swart sit en weef. Almal doen hulle dagtaak, stadig, maar met ywer. Middae is siësta tyd. Dan werk jy nie, jy sit net. Of jy gaan slaap. (As die son sak in die weste, is die Grieke op hul beste).

Ons koop 'n gevriesde hoender, vier perskes, een knoffel, vier groot tamaties en 'n liter witwyn in 'n plastiese bottel. Ons loop 'n ander pad huis toe. Tussen die olyfbome, skaapkrale en plaashuise. Hane kraai, hoenders kekkel en die huiskat lê lui en slaap.

Ons stap huis toe

Ons klim in Dinkie en neem foto's van Maja. Sy poseer ydel vir ons. Ons roei verby "Scat Cat" en die mense nooi ons in vir bier. Dis die eerste keer dat ek voet aan wal sit in 'n cat. Dis ruim en gemaklik.

Maja poseer

Hulle sê hulle is al drie dae daar en hulle het elke dag gesit en toekyk hoe mense probeer anker gooi en dan maar handdoek ingooi en weg vaar. Ander gebruik dit net vir 'n middagete stop.Toe voel ons baie beter.

Angela is 'n Ierse Aussie en Stefan is 'n Duitse Aussie. Die mans drink bier en ons meisies yskoue, verfrissende wit wyn. Angela skink net en ons drink net! Hulle basis is in Italië en hulle seil al drie maande.

Ons kuier heerlik, soos ou vriende. Hulle is uitgehonger vir gesels en ons ook. Ons lag en skerts en Stefan gee raad oor seil. Die donker daal neer en alles is swart buite. Waar is die tyd heen? Ons kan nie eers vir Maja sien nie. Hulle lig op Maja met 'n skerp flitslig en ons kom veilig aan boord.

Angela en Stefan - Scat Cat se mense

Waar gaan die tyd heen?

Wat 'n heerlike aand, veral na die aanhou anker.

Published with Blogger-droid v2.0.10

Spartachori. Dag 132.

6 September 2013. Vrydag.

O. Varkos tot Spartachori

Vir mense wat werk, begin die naweek vandag.

Ons hou ook naweek, daarom vaar ons net 7 myl vandag. Ons gaan die Meganisi Eiland verken en eerste op die lys is Spartachori (38º39.660 N, 20º45.615 O). Die dorpie is op die top van die heuwel.

Spartachori op die heuwel

Ons vaar rustig en stadig op die windstil waters. Dis baie mooi hier en baie seiljagte is op die water, elkeen met sy eie agenda. Met 'n wuif van die hand vaar ons by mekaar verby. Vir 'n vlietende oomblik is daar 'n erkenning vir iemand anders as jyself en dan is dit verby. Asof jy daai mens nog nooit gesien het nie en nooit weer sal sien nie. Daarom dat die spreekwoord sê: "Soos verbygaande skepe..."

Oggendskoot - Verbygaande skepe

Ons vaar verby Scorpio Eiland. Dit is 'n privaat eiland van die Onassis familie. Aristotle, sy seun Alexandros en dogter Christina is hier begrawe.

Onassis se Scorpio Eiland

Ons vaar die hawe binne en wil jy nou meer, iemand wink vir ons en staan reg met die vasmeertou. Sommer gou is ons vas.

Hawe

Ons stap heuwel-op dorp toe. Die Grieke slaap, want die winkels is toe. Die uitsig van bo af is baie mooi.

Uitsig van bo

Eerste wit muur met blou hortjies

Ek word baie lief vir Maja.

Onse Maja

Published with Blogger-droid v2.0.10

Agge nee! Dag 131

5 September 2013. Donderdag.

Lefkas tot O. Varkos 

Vandag gaan ons vanaf Lefkas, verder deur die kanaal vaar, en dan na Varkos (38º 45.962 N, 20º 48.253 O), 8 myl.

Lefkas

Ons is nie haastig nie, want dis nie ver nie. Ons kry alles reg, en Archie druk die aansitter om die engin aan te skakel. Al wat Maja sê is: "Hoi, hoi." Agge nee, dit kan nie wees nie. Archie probeer weer. "Hoi". Maja se gô is uit! Haar battery is kapot.

Die blerrie battery. So pap soos 'n leë papsak. Van vat, wil sy niks weet nie. Archie haal die engin se battery uit. Hy vat dit winkel toe. Hulle gaan eers die battery vol laai en dan toets. Hy moet oor 'n uur teruggaan. Ons wag.

Na 'n uur kry hy die nuus. Battery is pê. Achie koop 'n nuwe battery, sit hom in, skakel Maja aan en sy klink so goed soos nuut. En weg is ons. Baie armer, maar met die versekering dat ons battery-probleem vir goed opgelos is. Nou is ons reg vir vandag se suidelike deel van die kanaal.

Terug in die kanaal

Mede kanaalvaarders

Vandag is 'n regte wolkedag. Op elke bergtop is 'n tafeldoek.

Wolkedag

Naby Varkos

Ons anker by Varkos. Dis 'n groot baai. Die wolke lewer vir ons 'n visuele skouspel wat ons terdeë geniet.

O. Varkos- Ankerplek

Maja het 'n effense wip in haar wieg, maar dit pla nie. Ons slaap lekker rustig.

Published with Blogger-droid v2.0.10

My hare rys. Dag 130.

4 September 2013. Woensdag.

Vonitsa tot Lefkas

Ons verlaat Vonitsa met die kasteel wat rustig op ons afkyk. Die water in die Golf is lekker plat en stil. Ons vaar verby Preveza, vra vir die hawemeester of ons mag kanaal, hy sê weer ja. Gawe man!

Vonitsa se kasteel

Ons is weer op die see en Maja vat ons skommel-skommel na Lefkas dorp (38º49.955 N, 20º42.616 O), op Lefkas Eiland, 17 myl. Lefkas is 'n eiland, bloot omdat dit deur 'n kanaal van die hoofland afgesny is.

Wel, die boek sê as jy die kanaal van die noorde kant benader, is dit "hair-raising". Ons benader die kanaal, raai van watter kant af? Van die noorde kant af natuurlik!

Fort by noord-ingang van Lefkaskanaal

Eerstens sien jy net land, geen kanaal nie. Die golwe spoel een vir een op die strand uit. Waar is die sogenaamde kanaal dan? Ek vra weer vir Archie of hy seker is dat sy koördinate vir die kanaal reg is. Hy is soos die gawe hawemeester. Hy sê ja.

Ons kom nader en nader aan die strand. Ons sien wel 'n ou waterstroompie wat lyk soos die Kraairivier na 'n droogte. My magtig, dís die ingang van die kanaal. Ek hoop Maja is goed op droë grond!

Gaan ons strand? 

Ek weet nie van Archie se hare nie, maar myne rys! Hoe de moer (jammer) kom mens hier deur sonder om te strand! Die kaptein konsentreer. Vat die helm vas, stuur om die skerp draai. Ons is "on tenterhooks", soos die boek sê. Dit lyk vlak, dit ís vlak. Ek verwag dat Maja enige oomblik nou vier-voet gaan vassteek met haar kiel in die sand. Ek verwag die ergste, maar sowaar, ons kom deur.

Ons kyk terug hoe die ander seiljagte deur die ingang  vaar. Dit lyk asof hulle deur die sandduine kom! Nogal "scary", en ek weet nie of ek my verbeel nie, maar almal se hare lyk groot!

Vaar deur sandduine!?

Hulle vat die draai.

 Nou moet ons wag totdat die swaaibrug na die hoofkanaal oopmaak. Die brug maak op die uur oop vir die bote om deur te gaan. Ons is eerste in die ry.  Na 15 minute se wag, gaan die brug oop. Ons vaar deur en voor ons is Lefkas. 

Die brug swaai oop ...

... en almal vaar deur

Lefkas in sig.

Daar is plek by die dorpskaai en daar is sowaar vasmeertoue, maar geen vasmeerman nie en ons moet die hele affêre alleen doen. Ons slaag met vlieënde vaandels.

Lefkas is geleë langs die kanaal en is in 1953 herbou, nadat dit deur aardbewings vernietig is. Dis herbou met stene, houtpanele en sinkplaat. Dit het 'n bekoring van sy eie. Dis 'n werkende dorp, nie net vir toeriste nie. Ons loop deur die strate en geniet die atmosfeer. Almal sit suip en eet (behalwe ons). Ons het sommer op Maja geëet.

Staal kloktoring (na aardbewing opgerig)

Ou kerkie

Sinkplaat- en houtgebou

Sinkplaat taverna

Nog sinkplate

Archie het vandag die alternator laat toets, want hy is nog bekommerd oor ons battery situasie. Dit is piekfyn. Hy het ook 'n nuwe "splitter/isolator" gekoop. Ons het krag op die kaai, so Maja se motor het môre-oggend nie 'n verskoning om nie te vat nie...

Published with Blogger-droid v2.0.10