Çökertme

15 Mei 2019. Woensdag.

Bodrum tot Çökertme

Çökertme is 19.9 myl vanaf Bodrum en ons vertrek. Al weer nie genoeg wind vir seil nie. Ons besluit ons gaan na een van die drie restaurant kaai toe. Ons sal die een wat met die grootste vlag waai, ondersteun.

Ag, ons vaar te heerlik. Die makkers gesels en ek luister heerlik na hulle. Brei ook sommer 'n blokkie vir my kombers. Dis heerlik gemoedelik en rustig op Maja. Myl vir myl vaar ons vorentoe, altyd vorentoe. Tussen eilande, verby vakansie akkommodasie, dorpies en berge.

Rafelhoed

Toe kom ons naby Çökertme en ons sit fenders uit en wag dat die restaurant eienaar se wedywering begin met hulle vlae en fluitjies om ons te werf. Maar niemand hardloop uit nie! Niemand waai hul vlae nie! Niemand blaas hul fluitjies nie. Niemand wil ons hê nie! 

Ons voel afgehaal. Eindelik, toe ons nie eintlik weet waarheen om te gaan nie, kom 'n man na die kaai toe en beduie ons kan kom. Archie tru, ek staan gereed met die boothaak en Sullivan staan gereed om die snoettou by my oor te vat. Maar hulle gooi sommer die tou wortel en tak vir hom. Sjoe, maar was dit 'n skewe vasmeer! Die tou en boot en kaai is nie in lyn nie en ek sê vir die man ek hou nie van die "angle" nie. Ons kry toe die vasmeertou van langsaan en toe lê ons pragtig in lyn en ons is tevrede.

Çökertme Restaurant

Maja by die kaai

Langbeen sit

Dis nog nie in seisoen nie, daarom is al die restaurant kaaie waarvan die biek praat, nog nie in werking nie. Maar hier is ons. Later kom nog 'n boot en sowaar! Haar naam is Maia. Ons eie Maja se naamgenoot.

Maia en Maja

Ons gaan stap. Dit raak bewolk, maar die stap is nog steeds heerlik. Onder lê die baai met die berge wat daaroor troon. Lanings olyfbome. Beeste wat in die pad loop. 'n Vrou wat 'n ruk saamloop. Wonderlik landelik. Ek geniet die omgewing, die stap, die uitsig.

Blommespel

Makkers en tannie

Oren in die vêrte

Sullivan en olyfbome

Çökertme Baai

Çökertme Baai

Plaastante

Die aand gaan ons uiteet. En wat 'n aangename verrassing. Die eienaar is baie vriendelik en ons bestel sonder 'n spyskaart. Heerlike voorgereg. Visrol, gevul met garnale met 'n ryk borriesous. En die sous het sowaar 'n sampioen of twee in. Dit was behoorlik smaaklik. Ryk en lekker.

Hoofgereg is 'n groot vars levrek vir die tafel, aartappels en slaai. Met 'n bottel van hul goedkoopste witwyn. 'n Ware feesmaal! Sullivan sê dis van die lekkerste vis wat hy nog geëet het. Dis nou behoorlik 'n kompliment vir die kok!

Reg vir uiteet

Mooie makkers

In die restaurant

Gevulde levrek rol

Gebraaide levrek

Bodrum

14 Mei 2019. Dinsdag.

Knidos tot Bodrum

Bodrum drum drum. Dis 'n besige plek waarheen ons vandag gaan, 24 myl. Nie een van ons gunsteling plekke nie, maar ons moet weer swartwater uitpomp. So, ons gaan nie uit vrye wil soontoe nie. 

Sullivan vat ouder gewoonte die helm oor. Dan sit hy heerlik agter die stuur en hou sy lyf kaptein. Dit doen hy alles met 'n tevrede uitdrukking op sy gesig. En die regte kaptein, is dan net so effe verveeld en maak vir ons dan lekker tee. So vaar ons vorentoe, altyd vorentoe.

Oggendskoot - Rimpel dimpel

Ons sien ons eerste dolfyne van die seisoen. Skaam en skugter en wys net vir ons die puntjies van hul vinne. Maar dis altyd lekker om dolfyne te sien. Ou Sullivan sit hulle agterna, maar dan verdwyn hul net na die anderkant toe. Hulle is verseker nie vandag lus vir mensekinders nie.

Ons vaar verder en besige Bodrum kom al nader. Ons laat eers die swartwater uitpomp by Bodtum Milta Marina en toe gaan soek ons ankerplek in die groot baai met die kasteel wat nou herstel word.

Bodrum Baai

Bodrumkasteel vanaf ankerplek

Bodrum Baai

Sullivan gooi anker, maar die ding byt nie. Toe hy dit optrek, sit  groot ry toiletpyp aan hom vas. Na bietjie sukkel, val die swaar pyp af en hy gooi weer. En dié keer byt die anker en ons is vas. 

Later gaan ons drie land toe en maak vir Dinkie aan 'n swaar sambreelstaander vas dat sy nie kan ontsnap nie. Ons stap heerlik rond en geniet die atmosfeer. Daar is winkels met alles en nog wat. Hierdie is behoorlik 'n kopersparadys en Sullivan koop 'n geskenk vir sy vrou. O, hier is 'n klomp items wat ek graag vir myself sal wil koop. Rokke en bakke en lappe en sakke en vadoeke en en en. Maar nou ja ek is maar net die seilende sigeuner. Ek kan nie alles koop wat my oë sien nie!

Kasteel

Standbeelde

Sullivan en Archie

Ons eet roomys op 'n bankie en stap verder na die supermark waar ons voorrade aanvul. Hoender vir die vleis-lus en vars groente en vrugte vir skeurbuik. En stap swaar gelaai terug na Dinkie.

Appelliefies vir my pa

Die makkers gryp vir Dinkie. Een aan die een kant en een aan die ander kant. Maar daai bootjie is swaar. Loodswaar! Toe sien ek wat is aan't gebeur. Die twee makkers het nooit vir Dinkie losgemaak van die swaar sambreelstaander waaraan sy vasgemaak is nie en dié twee trek dit agterna. Ek bars uit van die lag en die twee mans van die restaurant wat dit gesien het, lag net so lekker! Die sonbaaiers kyk en lag ook. En ons lag saam. Dis nou behoorlik Laurel en Hardy! Hulle bevry vir Dinkie, ons klim en vaar terug na ons waterhuis asof ons nie nou net ons naam effe gat gemaak het nie. Heerlike kykgenot vir die toeskouers!

Ag, hiedie Bodrum is darem nie so sleg nie. Ons het die dag nogal geniet. Later die aand word Bodrum weer drum drum drum. Regte nagklub partytjie plek. Gelukkig is dit nog nie binne seisoen nie, so daar is net enkele plekke wat drum drum drum.

Nagskoot

Knidos

13 Mei 2019. Maandag.

Mesundiye tot Knidos

Mesundiye is pragtig en vreedsaam in die vroeë oggendlig. Sommer lus om nog te bly. Maar ons is seilende sigeuners, die wapad is ons woning. So, hier gaan ons! Knidos, 11.6 myl, is vir ons 'n bekende plek. Ons was al talle male hier en ons hou nog steeds van die antieke ou stad se baai om in te anker. En toe maak ons so. Ons prrr vorentoe, altyd vorentoe.

Vroegoggend Mesundiye

Sullivan gooi vandag anker en hy moet die sandkol uitsoek. Die anker byt, maar ons eindig te naby die jettie en ons trek op. Die volgende probeerslag byt daai anker nie, maar "third time lucky", en ons is vas en veilig.

Sullivan gaan verken die antieke stad. Archie neem hom met die Dinkie kaai toe en kom terug na Maja. En Sullivan dwaal tussen die ruïnes van vergange se dae rond.

Archie op pad terug

Toe Sullivan klaar gedwaal het, roei Archie weer kaai toe en die makkers gaan stap berg-op. Ek kuier heerlik alleen saam met Maja in die baai. Ek durf die koue water aan en na 'n effense gedempte gilletjie kry ek my eerste swem van die seisoen. Koud, verfrissend en lekker. Geniet dit terdeë. My knieë vertel my dat die water koud is, maar ek meermin in die water rond. Daarna is dit 'n vinnige stort en voel soos 'n nuwe mens.

Die makkers kom terug. Die kaptein lyk maar gehawend. Hy wou 'n mooi foto vir vroulief neem, toe val hy vas in die pynbos, ek bedoel eintlik fynbos. Die persoon wat die woord "fynbos" vir dié plante gegee het, moet sy kop laat lees. Dis allesbehalwe fyn! Hulle het darem mooi foto's gekry.

Ou oorlogskiphawe (trireem)

Ou hawe

Die makkers besluit ook dat dit die ideale tyd vir swem is. Die water is weereens kristalhelder, pragtig. En die sout seewater ontsmet sommer ook al Archie se wonde.

Aandete is pasta en pesto met die son tussen die palmbome wat nog 'n dag vaarwel toeroep.

Sonsondergang

Mesundiye

12 Mei 2019. Sondag.

Serçe tot Mesundiye via Symi

 

Vandag is Moedersdag. Ek het mos nie meer 'n ma nie, maar gelukkige Moedersdag aan alle moeders, aspirant-moeders en non-moeders. Hoop julle geniet die dag!

Sullivan help om die anker op te trek en weg is ons. Die nuwe dag bring 'n nuwe tuiste en ons vertrek na Mesudiye, 29.7 myl. Dis heerlik sonnig, maar dit bly maar koel. Die genoa word gespan en ons motorseil vir 'n ruk. Die makkers geniet mekaar se geselskap.

 

Makkers

Motorseil

Verstekeling aan boord

 

Ons vaar vorentoe, altyd vorentoe. Maar vandag gaan ons met 'n ompad. Ons hou ons lywe roofkykers en gaan wys vir Sullivan hoe lyk Symi. Wat mos eintlik in Griekeland in. 

En ons roofkyk omtrent lekker! Symi is nog net so pragtig soos altyd. Sommer 'n lus vir die oog. Die haweman blaas sy fluitjie en wys 'n plek vir ons aan, maar ons beduie terug dat ons nie gaan oorbly nie, ons kyk net. 

 

Symi veerbootkaai

Symi

Symi

Kloktoring

 

Archie draai om en vaar uit die hawe van een van ons gunsteling dorpies. Toe vaar ons verder na Mesundiye deur die baie vlak Nemo Kanaal. Soms lyk dit of jy enige tyd die onderwater rotse gaan tref. Die water is kristalhelder. Ons kom darem ongeskonde deur en eindelik kom ons by Mesundiye aan.  Ons gooi maklik anker en is die enigste seiljag in die klein baai. 

 

Deur die Nemo Kanaal

 

Na ons Moedersdag middagete (wat die moeder self gemaak het), gaan ons land toe met Dinkie. Dis maar 'n klein vakansie plekkie waar Turke kom vakansie hou. Dis nog buite seisoen en heerlik stil hier en nie eintlik baie te sien nie.

 

Moedersdagete

 

Ons eet heerlike roomys op die muur en stap verder. Maja lê alleen onder in die baai. Die groot ou rotsberg hou wag. Dis eintlik pragtig hier.

 

Mesundiye Baai

Eet roomys

Mesundiye Baai

 

Ons geniet ons dag op anker hier in Mesundiye.

Serçe

12 Mei 2019. Saterdag.

Çiflik tot Serçe

Çiflik lyk pragtig in die oggend en Sullivan verfraai die loopplank. Archie gaan koop heuning by die restaurant en hy betaal 40 lire vir die pot. Die vorige aand het Ali gesê dit kos 35 lire. Archie dog maar ons het verkeerd gehoor en betaal dit maar. Bietjie later kom Ali  en sê hy het die vorige aand vir ons gesê dit kos 35 lire, al is die prys eintlik 40 lire  en hy gee vir ons die 5 lire kleingeld. Sowat van eerlikheid het ons lanklaas gesien. Tien uit tien vir Ali. Hy help ons losmaak en ons vertrek na Serçe, 15.6 myl. 

Sullivan

Gus waai liggies en vriendelik en ons span die seile. Ou Sullivan is oudergewoonte agter die helm. Hy stuur te lekker met die seile wat wit en groot teen die hemele afgeëts is. Die kaptein is trots op sy seile en sy makker ook. Sullivan stel later baie nuuskierig ondersoek in en bekyk die seile van naderby.

Stuurman

Bekyk seile

"Old man of the sea"

So seil ons die hele pad. Vorentoe, altyd vorentoe. Die makkers geniet die seil omtrent baie. Dis eintlik heerlike lekker ligte seil met 'n ligte wind wat net reg waai en ons spoed is so 6 knope. Van sukke seil hou ek ook.

Serçe kom nader en daar is 'n ander boot op ons plek, maar gelukkig vetrek hy en ons gooi anker. Ons toets, maar iets is snaaks en anders. Toets die anker weer en ons is so half en half tevrede.

Archie en Sullivan wei die splinternuwe Dinkie in en sy het haar nooiensvaart. Archie sit die swembril op en Sullivan roei en as 'n span ondersoek hulle die anker. Toe kom hulle met die nuus dat ons anker aan 'n groot ankerketting vasgehaak het. Ons moet optrek en weer gooi. En natuurlik trek ons die ander ketting op, want hy sit vas aan ons anker!

Nuwe Dinkie gaan water toe

Ondersoek anker

Archie doen sy touding en bevry ons anker van die ankerketting. Altyd opwinding. Ons gooi weer anker, hy byt en toe kon ons ontspan. 

Bevry anker

Serçe is 'n pragtige baai en ons gaan land toe en stap. Die makkers ribbok boontoe en kry pragtige uitsigte oor die baai. Ek stap op my eie rond, herenig met die manne en ons roei terug na Maja. Die manne kry warm en durf die koue water aan. Archie spring eerste in en toe Sullivan. Die eerste swem van die seisoen!

Serçe Baai

Ou Marieks op nuwe Dinkie

Serçe Baai

Serçe Baai

Arch en ek

Roei terug

Eerste swem

Eerste swem

Ons geniet die baai en Sullivan merk op hoe mooi die baai vir hom is.