Niseros Eiland. Wedvaart en Mandraki.

19 Julie 2018. Donderdag.

10:00 begin die wedvaart. Dis 'n jaarlikse wedvaart wat by Kos begin, dan Kalymnos, Niseros, Symi en by Rhodos eindig. Dit word die Rhodos Cup 2018 genoem. Daar is behoorlik aktiwiteit op hierdie kaai. Almal maak gereed en spanfotos's word geneem. Daar is nogal baie Russe wat deelneem. Al 75 jagte  moet losmaak en in die see gaan wag vir die horing om te blaas.

Wag vir wedvaart

Spanfoto

Hulle vaar een vir een uit die hawe, in sukke rye. Dan wag almal vir die aksie in die see voor die hawe. Verskillende kleure vlae word opgesteek. Elkeen beteken iets. Dan blaas daar 'n horing en die manne maak gereed. Op die volgende blaas begin die jagte wat in die spesifieke divisie deelneem, te seil. Hulle moet eers wind-op om 'n boei seil en dan vat hulle die langpad na Symi. Daar is vier verskillende divisies en hulle begin op verskillende tye te seil.

Wag vir begin sein

"… and they're off!"

Weg is hulle

Dis net jagte waar jy kyk. En dié  manne ken van seil. Dit lê behoorlik skeef en die spoed! As hulle die pad wind-af vat, word die spinnakers en genakers gehys en dan bol daai kleurvolle seile in die wind. Die eerste klomp trek al doer in die verte toe die laaste klomp wegspring.

Weg is hulle!

Dit was omtrent 'n gesig om te sien.  Ons kyk hoe verdwyn al die deelnemers in die verte en stap terug na Maja. Ons maak reg, want vandag gaan ons die bus klim na Mandraki, die ou hawe. Ons was al twee keer by die vulkaan, so vandag is dit nie op ons program nie.

Verdwyn in die verte

Mandraki is nog net so mooi soos altyd. Die see slaan die branders teen die rotse stukkend. Die dorpie staan amper in die water. Oral is daar restaurante en die seekatte word sommer op 'n draad gedroog. Die reuke en geure van heerlike kos hang in die lug en ons monde water behoorlik. Ek en Archie swig voor 'n heerlike gyro en die bier daarmee saam is yskoud.

Klein Venesië

Mandraki

Restaurant langs die see

Seekatte op die draad

Gyro en bier

Bo in die rots, is die klooster wit teen die swart lawa rotse. Ons stap op die mooi paadjie na die lawa strand waar die swart klippe oral te sien is. Archie was toe ook sommer die doepa wat wat winkelassistent op sy hand gesmeer het om dit sag en soepel te maak. En jou waarlik, daai hand voel sagter.

Strandklippe

Paadjie langs die see

Dis regtig 'n mooi dorp en ons dwaal sommer rond, eet roomys en kyk vlugbal op die strand. Toe is dit weer tyd om die 19:00 (die laaste) bus terug te klim na Paloi, waar die hawe is. Wat 'n lekker dag!

Paloi kerk

Baie leë hawe

Poloi. Nisiros Eiland.

18 Julie 2018. Woensdag.

Maltezana Baai tot Poloi

Deur die nag begin die wind erg te waai. Tot 22 knope. En ons moet kruis! Ons kyk weer na die windvoorspelling. Het dit dan verandering? Ons sien dat dit 'n landwind is en van die weste kom, nes Poseidon voorspel het. Wind of te nie, ons moet kruis, want môre begin die Meltemi weer in die seestraat te waai. Dis nou of nooit.

Dis nog amper donker toe ons 5:20 die anker begin optrek. En ons verlaat vir Astipalaia Eiland waar ons so lank moes skuil. Ek besef dat as Gus nie so onaangenaam was nie, so dié eiland een van my gunsteling eilande gewees het. Ons vertrek in 25 knope wind na Niseros, 39 myl. Ons hoop net die see is nie meer so groot nie. As Gus vir 'n week stormsterkte gewaai het, is daai see reusagtig. Gister het die wind begin bedaar, maar ons het juis nie toe gekruis nie, want ons hoop die see het bietjie gaan lê.

Westewinde beteken dat Gus van agter af waai. Ons is net 'n ent weg van die ankerplek, toe is die wind baie stiller. En ons vat die pad. Op die oop see is die golwe reusagtig. Dis gelukkig van agter en dit gooi ons nie só erg rond nie. Maar dit lyk soos berge wat ons van agter inhaal. Ek kan nie na hulle kyk nie en lê op die vloer van die dek. Wat die oog nie sien nie, kan die hart nie ontstel nie. En daar gaan ons, met die hoofseil vasgemaak dat hy die agterwind kan vang.

Later waai Gus nog ligter en die golwe word kleiner. Ek kan al vir hulle kyk. So moterseil ons golf vir golf, myl vir myl. Kwartpad, halfpad, driekwartpad en ons nader ons eindbestemming van ons kruising. Wat 'n genade! En dit was nie eers so erg nie. En op die halfpadmerk word ons beloon met 'n skool dolfyne wat vinnig in die rowwe see verby swem.

Ons vaar die hawe binne. Wat 'n gesig! Wat 'n skok! 75 Seiljagte wat aan die Rhodos Cup 2018 deelneem is in die hawe. Hulle alongside tot ses langs mekaar. Dis stampvol. Waarheen nou? Ons sien een benoude gaatjie tussen 'n klomp alongside jagte en 'n gewone jag en ons maak gereed. Dis die enigste plek in die hele hawe. Wat 'n geluk! En vas is ons.

Maja - tweede seiljag van links

Ses bote langs mekaaar van gemeer

Malhuis

Ons hoor daar is 'n wedvaart en hulle het vandag 'n afdag op Niseros. Die Rus van langsaan sê ons is uiters gelukkig om 'n plek te kry, want die jag wat hier getaan het, het 'n ruk gelede vertrek. Sjoe, maar toe vul dankbaarheid éérs my hart. Ons is hier én ons het 'n plek gekry.

Ons gaan stap die aand in die dorpie en is net betyds om die prysuitdeling van die vorige dag te sien. Twee omies speel Griekse musiek en 'n klomp mense dans in die straat. Ai, maar dis lekker in Griekeland!

Maltezana Baai. Astipalaia Eiland.

16 en 17 Julie. Maandag en Dinsdag.

Skala Astipalaia tot Maltezana Baai

Ag maar Gus se gewaai maak my mismoedig! Ons is nou al vyf dae hier by Skala, maar ophou is verniet. Vlaag na vlaag hardloop van die berg af en val ons aan  Die anker hou. Ons besluit ons wil net van plek verander en vaar na Maltezana,4.7 myl. Volgens die boek is daar goeie skuiling en houkrag met min rukwinde.

Al die baie toue word losgemaak en Archie is omtrent natgesweet van al die werk. Ons trek die anker op en vaar uit die mooi hawe van Skala wat ons nou al so goed ken. Maar ek besef toe eers ons hawe is baie beskerm teen Gus. Op die see waai hy erg. Sommer gou is ons by Skhinounda Baai, naby Maltezane. Daar is een boot op anker wat daar skuil.

Archie tru ek ek gooi anker. Byt is verniet. Net seegras! Toe ons weer gooi, skree die Duitsets hulle het 80m ankerketting uit. Ons kan nie daar gooi nie. My magtig! 80m in 5m water. Ek skree vir haar terug en vra of hulle mal is! Ons gooi daai anker drie keer en elke keer trek ek 'n seetuin op. En die blêrrie boek sê goeie houkrag. Hy lieg! Ek vloek effens. Ons gee die baai vir die Duitsers. Met hulle 80m ankerketting, neem hulle die hele baai in beslag en ons vaar na Maltezana. Wat 'n fout was dit om vir Skala te verlaat en hierheen te kom! Maar spyt kom altyd te laat. Gooi anker en dit byt dadelik. Toe is ons vas.

Die Duitsers in Skhinounda Baai

Maltezana

Vroegoggend Skala Astipalaia vanaf Maltezana

Gus waai al die pad. Dwarsdeur die dag. Dwarsdeur die nag. En net om my siel verder te versondg, gaan die ankerfoon se alarm af. Ons hou die saak dop, maar dit was 'n vals alarm. Maar dink jy ek kan toe slaap! Nee, lê oop-oog in die bed en luister hoe Gus waai. Hy vreet my hart en siel op met sy gewaai en lawaai.

Genadiglik gaan die nag verby. Ons gaan eers Woensdag kruis, want dit gee die see kans om te gaan lê. Vir die eerste keer in sewe dae is daar effense lewe op die water. Party manne pak hulle tog aan.

Môre is dit ons beurt. Vandag is Gus baie stiller hier by ons en my gemoed begin lig. Ons hoop vir die beste vir ons kruising.

Skala Astipalaia. Wag vir winde.

15 Julie 2018. Sondag.

Ons skuil nog steeds in Astipalaia (sien windkaart hieronder).

Winde nog te sterk vir kruising (Fors 7)

Skala Astipalaia. Chora en skuil.

 12 tot 16 Julie 2018. Donderdag tot Sondag.

Windvoorspelling

Ons volgende krusing is na Niseros Eiland (sien bo). Maar die weervoorspelling in die seestraat tot Dinsdagmiddag lyk sleg. Die winde is Fors 7, amper stormsterkte ("near gale force"), met 'n spoed van 28 tot 33 knope (50 tot 61 km/u) en die see is baie rof met golwe van 4 to 6 m hoog. Dis waarom ons moet skuil.

Gus waai reg van voor af op die anker, en Archie gaan doen inspeksie. Ons anker is begrawe. Hy sal hou. Die vrou wat 'n rekenaar vir ons soek, het nog niks laat weet nie. Archie probeer die  stukkende rekenaar oopkry. Dit sukkel, want hy kry nie die een hoek oop nie. Uiteindelik ontdek hy 'n verskuilde skroefie en oop is dit. Hy bekyk die besigheid en sien dat 'n konnektor losgekom het, en hy prop dit weer in. Hy sit die rekenaar weer aanmekaar en siedaar! Dit is soos 'n wonderwerk. Weereens, bravo kaptein!

Hy gaan kanselleer die rekenaar onmiddellik. Die vrou het in elk geval nog niks aan die saak gedoen nie. Ons bly maar die dag op Maja en pas ons anker op as ander mense inkom om vas te meer. Ons moet nog lank hier skuil en wil onder geen omstandighede hê ons goeie anker moet opgelig word nie. Archie help ander seilers vasmeer in die sterk wind.

Die laatmiddag verlaat ons vir Maja en stap op na die chora. Maar mensig, daar waai Gus mens behoorlik van jou voete af! Dis 'n pragtige intressante chora met 'n kasteel wat baie vervalle is. Baie van die mure staan nog, maar by sekere dele mag jy nie stap nie, want dis gevaarlik.

As die wind net nie so gewaai het nie! Ek kan net nie deel word van die eiland nie. My siel is te windverwaaid. Niks kry vir Archie onder nie en hy geniet die chora terdeë. Die windmeulens staan rooidak-trots in 'n ry. Dis is tóg mooi hier.

Ons raak honger en gaan eet baba bok met rooi sous en fricassee (bok met suurlemoensous en spinasie) by die Ageri restaurant. Uitstekende waarde vir geld en heerlike kos. Twee groot porsies en 500ml wyn, met brood, jaag ons net € 17.50 uit die sak! En ons kry gratis spanspek en kersies vir nagereg.

Livadhi Baai

Skala hawe

Op pad na kasteel

Ingang van die kasteel

Kasteelkerk

Kerk en kasteel

Ander kasteelkerk

Uitsig oor chaora vanaf kasteel

In die kasteel

Kasteel en chora

Windmeulens

Windmeulens

Ons stap terug na Maja en nog 'n wind-aand lê voor. Die groot winde is eers Saterdag hier!

Ons oorleef nog en dis 'n winderige sonnige Saterdagoggend. Ons stap maar weer chora toe, want die wind is in die oggende ligter as die res van die dag. Gus waai ons amper onderstebo bo in die chora. Dit waai erger hier as in die hawe. Ons dwaal maar rond en kyk hier en daar. As die wind net nie so gewaai het nie!

Winderige sonnige Saterdagoggend

Langs die kaai

So skuil ons maar weer voort. Ons lees boek en pas die meeste van die tyd vir Maja op. Die ure sleep verby en ons sleep saam. Maja is behoorlik vasgemaak met 'n spinnerak vol toue. Dis agtertoue, nog skuins toue agter en toue na voor. Alles om seker te maak dat die anker hou en Maja nie swaai nie.

Spinnerak toue

Skala. Astipalaia.

11 Julie 2018. Woensdag.

Panormos Baai tot Skala Astipalaia

Ons altwee word angstig wakker. Vandag is die toets of die Pratley gom gaan hou. Archie doen die laaste verstellings aan die kabel dat die vorentoe rat nie so styf moet wees nie. Hy sit agter die helm en ek trek die anker op. Toe is dit die groot oomblik. Gaan Maja vorentoe kan ry. Ek sterf tien dode (jammer ma) en Archie sit haar baie versigtig in vorentoe en daar gaan sy. Vorentoe, (nie) altyd vorentoe! Ons slaak 'n sug van verligting en vaar na Skala, 14.8 myl.

Berge

As sy eers vorentoe vaar, sal sy aanhou vorentoe vaar. Ons hou maar dieselfde spoed. Wil glad nie aan die versneller peuter nie. Ons probleem kom as ons moet vasmeer. Ons kan nie sommer net vorentoe en agtertoe ry nie. Daai kabel kan enige tyd weer breek. Ons het in die boek gelees daar is veerbote van Skala af na Athene. Archie sal maar moet soontoe om 'n nuwe kabel te koop. Én ons rekenaar is ook skielik stukkend. Ons het een dringend nodig!

Die kranse en berge is regtig mooi (besef ek eers later). Ruwe landskap met höe berge met hulle voete in die see. Die optimisiese kaptein sien die mooi raak en ek kyk net nikssiende na die mooi.

Astipalaia

Kasteel met sy twee kerke

Ons nader die hawe en ek is naar van benoudheid. Gus waai en Archie kry posisie ek gooi anker en Gus waai ons skeef. Archie ry weer baie versigtig vorentoe, kry posisie en tru weer. 'n Man staan op die kaai en wag vir die agtertoue, maak vas en hier is ons. Veilig en vas.

Die kaptein gaan vind dadelik uit oor die veerboot, maar hy kom terleurgesteld terug. Veerboot vertrek 18:00 en kom in die nag daar aan en kom eers twee dae later terug.  Archie kyk weereens na sy reparasie en besluit die kabel sal hou tot ons 'n nuwe een iewers direk kan koop. Hy het ook 'n Plan B as dit weer breek.

'n Koerier gaan vir hom 'n rekenaar laat kom. Hy sal môre hoor wanneer dit hier gaan wees. Ons moet in elk geval tot omtrent Dinsdag hier skuil want Gus ruk totaal hand-uit. Daar kom erge winde met groot see tussen Astipalaia en Nisiros (ons volgende eiland). Ek is nou regtig moeg vir opwinding en wil net bietjie rus vir my siel hê. Wat ek ook nie in dié hawe gaan kry nie, want as die Meltemi waai, is hier sterk windvlae in die baai (sug).

Wel, kom ons sien wat gebeur …

Panormos. Astipalaia Eiland.

10 Julie 2018. Dinsdag.

Katapola tot Panormos Baai

Ons is vroeg uit die vêre. Kry vir Maja reg en begin om die anker op te trek. Die veerboot kom mos elke aand hier slaap en gooi dan sy anker so skuins oor die baai. Ons hoop maar dis nie oor ons s'n nie.  Ek vaar uit en Archie trek die anker op, net vir ingeval. Hy trek op en die volgende oomblik sê daai ankermotor, wrrrrm. Ons sit vas. Archie bekyk die saak in die half donker. Hy sien dis nie die veerboot s'n. Dis 'n ander anker. Toe begin die palava. Ek is agter die helm en voer die kaptein se bevele van "vorentoe, agtertoe" uit. Hy doen sy tou-ding en genadiglik kom ons los. Bravo kaptein!

Ons begin ons vaart na Panormos, 37.1 myl. Die genoa word sommer dadelik gespan. Gumnuts wil ook vroeg vaar en n die vêrte sien ons hulle ook uit die baai seil. Hulle haal ons in en ons kan weer groet. En ons paaie skei. Al weer koebaai!

Sonsopkoms

Gumnuts

Tot siens

Ons sien hulle genoa wapper en hulle staan stil. Later sou ons per epos hoor dat toe hulle die genoa ingetrek het, het die spinaker se tou  daar ingekom en hy kon dit nie intrek. Ai, altyd opwinding.

Die see is baie platter en ons seil vir 1h20 min en motorseil en vaar die res van die tyd. Ons kom by Panormos op Astipalaia Eiland en dit laat my dink aan die Moordenaarskaroo. Bar en dor en ongenaakbaar.

Ons vaar die baai binne. Daar is g'n niemand nie. Weemoedige eensaamheid tref my in my siel. Wel, ons maak toe reg vir ankergooi in die klein baai. Toe Archie vir Maja in vorentoe rat sit, ry sy agteruit! Hy sit haar in tru rat en sy ry agteruit. Probeer weer vorentoe, maar sy ry net agteruit! My hart gaan staan amper! Die kaptein se oë is groot. Ons doen toe maar alles so agteruit. Die anker byt en ons is vas.

Panormos Baai

Toe begin daai kaptein om die fout te soek. Ek is behoorlik naar van spanning. Hier is ons op die Godsverlate anker op 'n plek wat soos die Moordenaarskaroo lyk en ons kan net agtertoe ry. En ons moet gaan skuilplek kry vir Gus wat Donderdag kom. Ek wil my ma hê!.

Archie kry toe die fout. Dis die kabel. Hy sê hy weet nie of hy dit kan regmaak nie. Ek is op die rand van trane. My bene voel lam, soos jellie. En ek moet gaan lê. Maar die kaptein begin om 'n plan te maak. Wat hy eintlik gedoen het, weet ek nie, maar hy maak Pratley gom aan en tik, en, en, en. Dan moet ek die throttle in tru en neutraal en vorentoe sit. Hy werk en werk. Hy sê hy hoop dis reg. Ons sal môre sien. Tru rat is reg, maar die vorentoe voel nog 'n bietjies te styf na sy smaak.

Werk aan ratkas kabel

O Vader van genade, help ons asseblief!

Katapola. Amorgos Eiland.

9 Julie 2018. Maandag.

Roete tot op datum

Kalotaritissa Baai tot Katapola

Vandag is dit gelukkig nie vêr na Katapola, 6.7 myl, nie. Gerrie en Ansu was in 2014 saam met ons hier. Dit is 'n oulike ou dorpie. Anker op en weg is ons.

Die see is nog groot van die sterk winde en ons rol die kant toe en daai kant toe. Die 6.7 myl voel baie langer as wat dit is. En ons het die vooruitsig om Martin en Shiree van Gumnuts hier te sien. Ons vaar die baai in en ek rek behoorlik my öe om vir Gumnuts te sien. En jou wrintie, daar is hulle! Op anker.

Ons wuif soos windmeulens. Dis heerlik om hulle weer te sien! Shiree se wasgoed wapper in die wind. Ons groet en maak afspraak vir 'n vinnige middagkuier voor ons die aand gaan uiteet. Martin klim in sy dinghie en jaag kaai toe om ons toue te vang. Vreeslik gaaf. En vas is ons. Toe groet ek vir Martin behoorlik! Hy kom aan boord en kuier so bietjie en sê Shriree moet port polisie toe gaan dan sal sy ons sommer oplaai vir 'n vinnige kuier op Gumnuts.

Martin en Archie

Ek en Shiree

Ons is net so bly om vir Shiree ook te sien. Ons vaar saam met haar na Gumnuts. Toe gesels ons behoorlik. Ons sien hulle een keer per jaar. Hulle het Shiree se susterkind en haar kêrel aan boord, maar hulle is uit vir die dag.

Ons het vir 'n ruk nie internet gehad nie, so ons weet nie wat Gus se planne is nie. Wel, ons hoor toe die swerkater is op pad. Ons wou twee dae by Katapola bly en weer na die klooster gaan, maar ons sal die planne moet verander en môre weer in die pad moet val. Anders gaan ons weer op so groot see moet vaar en daarvoor sien ek nie kans nie.

Die enigste ligpunt is dat ons die dag saam met Martin en Shiree kan deurbring. Ons het 'n ete-afspraak vir 19:30. Hulle vier kom in die dinghie aangery en ons ontmoet vir Matt en Amber. Twee oulike jong mense.

Daar kom hulle

Archie, Matt, Amber, Shiree, ek en Martin

Ons vier oues van dae eet geroosterde lam met suurlemoen deurdrenkte aartappels. Heerlik! Matt is 'n vegan en hy eet pepers wat met rys gevul is en Amber kies spagetti en garnale. Dit was 'n heerlike ete met goeie geselskap, geurige kos en yskoue wyn.  'n Aand om te onthou.

Môre wil ons 5:30 vertrek vir ons 37 myl dag.

Kalotaritissa Baai

8 Julie 2018. Sondag.

Tris Klises Baai tot Kalotaritissa Baai

Vandag is die dag. Ons het hierdie kruising na Amorgos saam met Gerrie en Ansu in 2014 gedoen en dit was rof. Vandag gaan ons na 'n ander baai, Kalotaritissa, 20 myl. Ons hoop op die beste.

Sommer gou span ons die genoa. Die wind kom van die kant, en ons seil. Die see is groot, met deinings wat ons behoorlik rondskommel. Dis lewensbaadjie dag en ons sit so ewe in helder oranje getooi op Maja.

Ek moet sê, hoe later hoe kwater. Gus waai later al meer van voor en met 'n klein genoa durf die kaptein die deinings aan. Vorentoe, altyd vorentoe. Ek gaan toe maar aan die sing en die kalmte daal oor my neer. Dis nog steeds nie lekker nie, maar ons seil vir twee ure en die ander tyd motorseil ons.

Die see is baie groot en verlaag ons spoed. Gaan hierdie Amorgos dan nooit naderkom nie? Maar ons seil en deining vir deining vorder ons. So paar keer het 'n hele stroom water my van kop tot tone natgespat. Dan waai Gus my maar weer droog. 

Uiteindelik kom ons by die kanaal en met genade kom ons deur al die vlak plekke en om die hoek lê ons baai. Die water is kalm en ons gooi anker. Dit gaan nie noodwendig 'n heerlike kalm tyd hier op anker wees nie. Maar is ten minste baie rustiger en veilig. En ons is baie dankbaar.

 

Kalotaritissa Baai

Visssersbote

Archie besig met ankerlig beheersisteem

Sullivan se slaaibak

 

En ek verjaar vandag. Nie presies die tipe dag wat ek ingedagte gehad het nie, maar nou ja. 

Sonsondergang