Katapola. Amorgos Eiland.

9 Julie 2018. Maandag.

Roete tot op datum

Kalotaritissa Baai tot Katapola

Vandag is dit gelukkig nie vêr na Katapola, 6.7 myl, nie. Gerrie en Ansu was in 2014 saam met ons hier. Dit is 'n oulike ou dorpie. Anker op en weg is ons.

Die see is nog groot van die sterk winde en ons rol die kant toe en daai kant toe. Die 6.7 myl voel baie langer as wat dit is. En ons het die vooruitsig om Martin en Shiree van Gumnuts hier te sien. Ons vaar die baai in en ek rek behoorlik my öe om vir Gumnuts te sien. En jou wrintie, daar is hulle! Op anker.

Ons wuif soos windmeulens. Dis heerlik om hulle weer te sien! Shiree se wasgoed wapper in die wind. Ons groet en maak afspraak vir 'n vinnige middagkuier voor ons die aand gaan uiteet. Martin klim in sy dinghie en jaag kaai toe om ons toue te vang. Vreeslik gaaf. En vas is ons. Toe groet ek vir Martin behoorlik! Hy kom aan boord en kuier so bietjie en sê Shriree moet port polisie toe gaan dan sal sy ons sommer oplaai vir 'n vinnige kuier op Gumnuts.

Martin en Archie

Ek en Shiree

Ons is net so bly om vir Shiree ook te sien. Ons vaar saam met haar na Gumnuts. Toe gesels ons behoorlik. Ons sien hulle een keer per jaar. Hulle het Shiree se susterkind en haar kêrel aan boord, maar hulle is uit vir die dag.

Ons het vir 'n ruk nie internet gehad nie, so ons weet nie wat Gus se planne is nie. Wel, ons hoor toe die swerkater is op pad. Ons wou twee dae by Katapola bly en weer na die klooster gaan, maar ons sal die planne moet verander en môre weer in die pad moet val. Anders gaan ons weer op so groot see moet vaar en daarvoor sien ek nie kans nie.

Die enigste ligpunt is dat ons die dag saam met Martin en Shiree kan deurbring. Ons het 'n ete-afspraak vir 19:30. Hulle vier kom in die dinghie aangery en ons ontmoet vir Matt en Amber. Twee oulike jong mense.

Daar kom hulle

Archie, Matt, Amber, Shiree, ek en Martin

Ons vier oues van dae eet geroosterde lam met suurlemoen deurdrenkte aartappels. Heerlik! Matt is 'n vegan en hy eet pepers wat met rys gevul is en Amber kies spagetti en garnale. Dit was 'n heerlike ete met goeie geselskap, geurige kos en yskoue wyn.  'n Aand om te onthou.

Môre wil ons 5:30 vertrek vir ons 37 myl dag.

Kalotaritissa Baai

8 Julie 2018. Sondag.

Tris Klises Baai tot Kalotaritissa Baai

Vandag is die dag. Ons het hierdie kruising na Amorgos saam met Gerrie en Ansu in 2014 gedoen en dit was rof. Vandag gaan ons na 'n ander baai, Kalotaritissa, 20 myl. Ons hoop op die beste.

Sommer gou span ons die genoa. Die wind kom van die kant, en ons seil. Die see is groot, met deinings wat ons behoorlik rondskommel. Dis lewensbaadjie dag en ons sit so ewe in helder oranje getooi op Maja.

Ek moet sê, hoe later hoe kwater. Gus waai later al meer van voor en met 'n klein genoa durf die kaptein die deinings aan. Vorentoe, altyd vorentoe. Ek gaan toe maar aan die sing en die kalmte daal oor my neer. Dis nog steeds nie lekker nie, maar ons seil vir twee ure en die ander tyd motorseil ons.

Die see is baie groot en verlaag ons spoed. Gaan hierdie Amorgos dan nooit naderkom nie? Maar ons seil en deining vir deining vorder ons. So paar keer het 'n hele stroom water my van kop tot tone natgespat. Dan waai Gus my maar weer droog. 

Uiteindelik kom ons by die kanaal en met genade kom ons deur al die vlak plekke en om die hoek lê ons baai. Die water is kalm en ons gooi anker. Dit gaan nie noodwendig 'n heerlike kalm tyd hier op anker wees nie. Maar is ten minste baie rustiger en veilig. En ons is baie dankbaar.

 

Kalotaritissa Baai

Visssersbote

Archie besig met ankerlig beheersisteem

Sullivan se slaaibak

 

En ek verjaar vandag. Nie presies die tipe dag wat ek ingedagte gehad het nie, maar nou ja. 

Sonsondergang

Kennisgewing

Alle bloglesers. Jammer, maar ons rekenaar is stukkend. Tot tyd en wyl ons 'n nuwe rekenaar gekry het, kan ons nie blog skryf en foto's opsit nie. Ons is nou op 'n verlate eiland, Astipalaia, en moet een van Athene af bestel. Ons skuil ook teen die Melteme. Sal blog plaas sodra ons weer op die lug is.
Groete.
Seilende Sigeuner.

Thirasia Eiland. Santorini.

6 Julie 2018. Vrydag.

Manganari tot Thirasia

Vandag gaan ons Thirasia toe. Dis 'n klein eiland wat 'n gedeelte is van die rand van die kaldera van Santorini. Ons boei is by Captain John bespreek en weg is ons.

Captain John's restaurant

In die verlede kon mens nie eintlik Thira (Santorini) toe seil nie, want daar was nie veilige ankerplek om jou boot te los nie. Nou kan jy 'n boei bespreek en jy weet Maja is veilig. 

Dis 'n heerlike ervaring om in die kaldera (krater) in te vaar. Links lê Oia op die berg met sy mooi huise en windmeulens. Te pragtig.

Verder in die baai lê Fira se huise soos sneeu op die berge. Skitterwit. Ons vaar na Thirasia en hulle help ons om die boei te kry. Dan word Maja ook met 'n agtertou aan nog 'n boei vasgemaak sodat sy nie kan rondswaai nie.

Ons maak teg om die 12:15 watertaxi na Oia te vat. Dis maar 'n skotige opdraende om van die hawe tot by die dorp te kom. My tong hang (saam met al al die stappers s'n) uit en my bene voel loodswaar. Almal haal harder as gewoonlik asem. Almal kom bo uit. Die paadjie is vol donkiemis, want die arme dierasies moet lui toeriste opdra na bo.

Boontoe per voet

Lui toeriste

Ons het net 5 ure om altwee dorpe te verken en ons stap dadelik busstop toe en klim die bus na Fira. En is daai Fira besig! Mense net waar jy kyk. Ons verken net die mooiste dele van Fira. Die huise lê op die toppe van die regaf kranse. Dis baie mooi. Ons tyd is verby en klim die bus terug na Oia.

Fira

Fira

Oia is pragtig. Hier is baie minder mense en ons kan asemhaal. Die kerke met hul blou dakke, die straatjies en geboue. Wit met spatsels kleur. Die blou water. Alles is pragtig.
 

Oia

Windmeule

Krater kranse

Kerk

Fira in agtergrond

Terug by Oia hawe

Tot siens Oia

Ons het die vinnige uitstappie na Fira en Oia baie geniet en is reg om die watertaxi wat 17:20 kom, te klim en terug na Maja toe te gaan. Die taxi vaar net twee keer op 'n dag. 12:15 en 17:20. Dit maak dat dit amper te min tyd is om Fira en Oia te besoek. En die sonsondergang in Oia is totaal buite die kwessie. 

Dis vreeslik warm en ons swem rondom Maja. Die gedagte om in die kaldera te swem, is baie opwindend. Die water is eintlik te warm, maar heerlik.

Swem in die krater

Archie neem my uit vir ete vir my verjaarsdag (wat eintlik eers 8 Julie is). Ons bestel calamari en dis heerlik. Ons eet mille-feuille en kaaskoek met pynappel en mango. Dis besonder lekker.

Die eienaar van die restaurant is 'n afgetreede skeepskaptein. Hy het 'n 80 000 ton skip gevaar wat hout vervoer. Hy ken Kaapstad, Port Elizabeth en Durban. Dit was op sy roete. Hy vertel staaltjies van storms, rowwe see en 60 m deinings. Ons hang aan sy lippe. 

Die maaltyd word afgesluit met 'n baie duur sopie wyn, amper soos hanepoot en raki van Kreta. Wat 'n heerlike dag.

Heerlike ete

Manganari Baai en Tris Klises Baai. Ios Eiland.

5 en 7 Julie 2018. Donderdag en Saterdag.

Manganari Baai en Tris Klises Baai

Voor en na Santorini het ons op die eiland Ios geanker. Manganari Baai het die mooiste turkoois-blou water gehad. Gus het so sterk gewaai, met die sterkste windvlae, van tot 29 knope, dat geen mens die plek kon geniet het nie. Ons het die hele dag op Maja deurgebring.

Kaptein aan die werk

Na ons Santorini ondervinding is ons terug na Ios en het by Tris Klises Baai geanker. Die weer was beter en ons het darem voet aan land gesit. Maja staan op anker in deurskynende turkoois water.

Môre is dit 'n seekruising na Amorgos Eiland. Hoop die wind en water is ons genadig.

Skala. Sikinos Eiland.

4 Julie 2018. Woensdag.

Karavostasi to Skala

Van die een barre eiland na die volgende. Vandag is dit Skala Baai, 15.9 myl op Sikinos Eiland. Ons seil vir 1h30min. Dis van daai seil wat ek nie van hou nie. Gus wat tot 25 knope "close haul" waai. Seile en toue wat raas. See wat groter word. Elke nou en dan nog 'n reef in die genoa sit. Ai, dan verlang ek sommer na my ma.

Ons vaar eers verby Skala na St Georgios baai. Snaakse baai, maar ons gooi anker en hy sleep eers voor hy byt. Nie ek of Archie is tevrede mer die baai nie en ek trek die anker op. Maar helaas! Ons sit vas! Archie kom kyk. Dit lyk na 'n elektriese kabel. Toe is dit bietjie agtertoe en vorentoe ry en genadiglik kom ons los.

Toe gaan ons terug Skala, die hoofdorp van die eiland, en gooi daar in die wind anker. Ons sit maar so op Maja en waai en swaai saam met haar rond. Gus bedaar en ons gaan verken die piepklein dorpie. Daar is nie veel te sien, maar dis 'n mooi gesellige plekkie.

 

Skala

Maja en Archie

Hawe

Lyne

Maja met Santorini in die agtergrond

Aand

Karavostasi. Folegandros Eiland.

3 Julie 2018. Dinsdag.

Manalonisi tot Karavostasi

Kyk, van hierdie Folegandros eiland het ek nog nooit gehoor nie. Tot hierdie jaar. Opgrawings het openbaar dat dié eiland bewoon is sedert 3000 v.C. Weereens is dit deur talle magte verower en in 1828 is dit verenig met Moeder Griekeland.

Maar eers vertrek ons van Manolonisi se pragtige ankerplek na Karavostasi, 20.5 myl. Ons vaar verder verby Poliagos Eiland, wat 'n onbewoonde eiland is. Mens kan nogal sien hoekom niemand hier bly nie, want dis net klip en rots.

Wit kranse

Rotsagtig

 

Gus waai reg en ons seil vir 1h30 min. Stadig, maar seker kom Folegandros nader. Geweldige groot rotse intimideer my, want hulle staan kolossaal grotesk sommer so in die see. Toring boontoe. Onherbergsaam en dreigend. Daar is ook die Chrysospiliá grot teen die hang. Dit was blykbaar 'n plek van aanbidding. Dertig klein trappies is van die see se kant af in die rotse uitgekap om die grot te bereik.

 

Trots op sy seile

Chrysospiliá Grot

 

Ons vermy eers 'n paar rotse en toe lê die hawe voor ons. Die Port Polisie blaas hard op haar fluitjie en skree om moet vinnig vasmeer, want die veerboot kom om die daai. Gus waai, Archie tru en ek gooi anker. Alles in staccato. Ek besef die ketting gaan te min wees en ons moet op tou gaan. Fanie weet hoe bang ek vir daai tou is (veral nadat ek daai tou by Nafplio moet gryp en die riool op my gespat het). Ek druk die knoppie tot die laaste ankerketting skakel verskyn, sit my pendant neer en toe die swart tou uit die opening verskyn, gryp ek dit en sit dit om die cleat om dit te beheer. 'n Man vang die toue op die kaai en ons is vas.

 

Karavostasi

 

Alles beweeg hier op die kaai. Gus waai, veerbote kom en gaan, die see is nooit stil nie. Maar hier is ons! Ons maak klaar om die bus na Chora toe te klim. Dis die hoofdorp van die eiland. Aan die een kant van Chora is die huise op verikale kranse gebou. Dis hoog. Doer onder lê see wat teen die rotse  klots.

 

Huise op kranse

Hoogtevrees

See doer onder

 

Die Chora is omtrent 'n oase in die barre landskap. Pragtige basiliekruid groei in oordaad. Blompotte vol tuin staan oral rond. Rein en wit is die huise met hul veelkleurige vensters en deure en ons stap in die strate rond. Daar is sulke terrasse teen die steil berghange waar hulle seker soms probeer om iets te plant. Of dis kampe vir bokke.

 

Winkelstraat

Chora

Terrasse

 

Soos gewoonlik is die kerk op die berg. Die Christene was seker baie fikse mense! Hoog en wit skitter dit in die son. 

 

Wat 'n lekker uitstappie. Ons klim die bus en ry terug huis toe. Na die kaai waar die see altyd beweeg.

 

Kerk teen die berg