Keçi Büyü

19 Augustus 2016. Vrydag. 

Kuyulu Bükü tot Keçi Bükü

 
Ons is soos vlinders. Ons dartel van die een bükü na die ander. Die een so mooi soos die ander. En vandag is dit Keci Bükü, 36°45.532 N, 28°07.560 O, 4 myl, net aan die oorkant van die baai.

Ons gaan eers na Marti Marina om diesel in te gooi en ons swart water te laat uitpomp. Toe gaan ons na die baai waar ons wil anker. Dis hier waar ek verlede jaar die sirenes gehoor het. Ons kry ’n geskikte plek en gooi sonder sukkel of stry. Dit byt pragtig en ons is tuis. 

Keçi Baai met sy beroemde sandbank

 
Die pragtige baai is bekend vir die sandbank wat die baai in twee deel. Toeriste van heinde en verre kom om op die sandbank te loop. Dan loop jy tot vêr in die baai in enkeldiepte water. Heeldag loop die toeriste heen en weer.

Sandbank lopers

"Star Walk"

 
Wel, as dit is wat mens hier moet doen, wie is ons om te stry! So, ons saal vir Dinkie op met haar motor en daar trek ons. Ons loop saam met die res op die sandbank, soos ware toeriste.

Archie

Ekke

 
Die aand is die baai soos ’n bad water. Daar is nie ’n windrimpel nie. Die aand glim in die glans van die maan. Die ligte weerkaats in die water.

Weerkaatsing

 
Ek leef in ’n borrel van windlose geluk.

Kuyulu Bükü.

18 Augustus 2016. Donderdag.

Kuruca Bükü tot Kuyulu Bükü

 
’n Bükü is die Turkse woord vir ’n baai. En ’n Küyü is ’n dorpie. Vandag is dit na die volgende baai. Hier in Turkye is daar nie baie dorpskaaie nie, jy anker.

Daai anker klou aan die modder vas. Hy het behoorlik gebyt. Op is die anker en weg is ons na Kuyulu Bükü, 36°47.249 N, 28°04.551 O, 11 myl.

Ligspel

 
Die water is turkoois, die son is warm en Gus lê. Wat meer wil jy hê. Maja prrr voort en sommer gou is ons by die baai. Ons gooi anker en hier is ons. “Home is where the anchor drops.”

Kuyulu Baai

 
Wat kan ek sê, dis net eenvoudig mooi hier. Ons gaan aan land en van bo af is die blou nog blouer, die mooi nog mooier. 

Kuyulu panorama

Turkse berge

Maja

Die maan steek sy kop skaam agter die berge uit en verander die landskap na 'n magiese mooi volmaan aand.

Volmaan

Kuruca Küyü.

17Augustus 2016. Woensdag. 

Datça tot Kuraca Bükü

Ons yskas is weer vol. Ons het groente, vrugte en lamsvleis. Heerlike geelperskes, vars vye, swart druiwe en piesangs. My mond water al klaar. Danksy Datça se supermarkte. Ons trek anker op en laat spaander na Kuruca Küyü, 36°45.324 N, 27°53.804 O, 11.9 myl.

Ons sien weer vir Symi, wat sommer naby is. Ons kan vandag selfs die dorpie sien. Ai, waar is Elize nou!

Oral is seiljagte en gullets op die water. Dis heerlik warm en Gus waai nie. Dis nou my tipe weer. Die berge staan trots regop al langs die kus. Almal met hulle voete in die see. Turkye is pragtig. 

Op pad

Ons vaar die baai binne en dit is vol jagte. Is daar ooit plek vir ons? Ons vaar nader en kry ’n sandkol en ons gooi anker. En hy byt behoorlik. Sommige jagte is naby mekaar, want hierdie is ’n gewilde vakansieplek. 

Kuruca Baai

Ons roei met Dinkie land toe en gaan stap in die hitte rond. Oral is Turke wat piekniek hou, in die see swem en net luilekker langs die see sit. Hierdie mense is lief vir die see. Regte watermense.

Mooi wandelpad

Watermense

Ankerplek

Kuruca Baai

Terug by Maja, verkyk ons aan die prag van die kleurespel van dag wat stelselmatig  aand word. Met ’n bonus – dis volmaan!

Volmaan

Datça.

16 Augustus 2016. Dinsdag.

Körmen tot Datça

Gus waai die hele nag. In my geestesoog sien ek hoe die see groter en groter word. Ek sien nie vir so groot see kans nie!

Poseidon voorspel Fors 4 winde vir die eerste deel, Fors 3 vir die tweede deel en vir Knidos Fors 5, wat baie sterk is. Al die winde gaan ons van voor kry wat dit baie erger maak.

Vroegoggend waai hy bietjie ligter. Toe ons opstaan, sê ek vir Archie ek wil gaan kyk hoe die see lyk. Ons stap na die strand en sien dat die branders nog steeds breek, maar baie ligter as gistermiddag. Ek kry hoop.

Archie was gou vir Maja en ek stofsuig haar gou. Toe is dit toue losmaak en ons (eintlik ek) vertrek benoud. Die eerste deel gaan rof wees en ek kry ons lewensbaadjies. Ons trek dit aan. Ek stuur vir die familie ’n boodskap dat hulle aan ons moet dink. Ek dink hulle het toe aan die bid gegaan.

Ons tref die see en die see tref ons. Dis nie so erg soos gister nie, maar groot. Sommer gou is die see kalmer. Gus waai, maar nie so sterk nie. Hy hart juig. Ons vaar redelik gemaklik teen die deinings. Later word dit heeltemal kalm en Gus is net ’n suggie. My familie het die see kalm en Gus skoon uit sy asem uit gebid.

Nou lê nog net die stuk by Knidos voor waar hulle deurmekaar see en sterk winde voorspel het. En wil jy nou meer! So kalm soos nog iets. Ons besluit ons gaan nie na Knidos toe nie. Ons wil verder gaan. 

Kaap Krio naby Knidos

Gus begin toe effe waai, maar dit is van agter af. In die vêrte sien ons vir Nisyros, Fanie se gunsteling eiland en verder, in die verskiet lê Tilos, met die Mikro Chora waarvan Elize so baie gehou het.Later sien ons ook vir Symi, waar Elize se gunsteling dorpie is. En ek mis die twee toe vreeslik.

Fanie se Nisyros

Elize se Tilos

Symi

Ons vaar om die draai en Gus waai nog steeds van agter. Ons gaan kyk na die hawe van Palamut, maar dit lyk vir my te klein en ons vaar verder. Gus waai nou sterker en ons span die genoa en seil vir 1h20min.  Die deinings en die wind kom van agter en ons seil redelik vinnig. Ons word beloon met ’n klomp vlieg visse wat sierlik uit die water vlieg en dan baie verder weer induik.

Na 38 myl, agt ure later, kom ons by Datça en gooi anker. Ons is moeg. Wat ’n dag!

Uiteindelik Datça

Datça se kaai