Portocheli.

16 Mei 2016. Maandag.

Ermioni tot Portocheli

Almal op die kaai is verlig. Die ankers het gehou! Op is die anker en weg is ons. Ons vaar by die baai langs en groet vir Gumnuts. Hulle sal ons in Portocheli, 37°19.309 N, 23°09.199 O, 14.5 myl, kry. Ons moet uitkyk vir die moderne houtboot en naby haar anker gooi. Dis maar ’n doodgewone pad soontoe, niks vreeslik besonders nie. 

Op pad

Portocheli is ’n groot baai. Daar is plekke vir horde bote. Ons soek die houtboot. Kyk en kyk weer totdat ons een sien wat amper lyk of dit ’n moderne houtboot kan wees. Ons kry alles gereed en gooi anker. Ons wonder nogal hoekom Gumnuts spesifiek die plek uitgekies het. Dis baie vêr van die dorp af. Die anker byt pragtig en toe kyk ons mooi na die houtboot. Die naaste wat ons daaraan kon kom, is ’n geroeste ou staalboot. 

Die houtboot?

Later die middag kom Gumnuts ingevaar. Hulle mik na ’n totaal ander rigting in die baai. Later kom hulle ons rigting. Hulle het lekker gelag vir ons houtboot en hulle houtboot kom toe later eers in die baai ingevaar. Dis hoekom ons dit nie kon vind nie. Dit was nie in die hawe nie! Ons spot nou nog oor die “houtboot”.

Hulle het ons genooi vir skemerkelkies en aandete op Gumnuts en ons span vir Dinkie in om ons daarheen te neem. Ons kuier ’n hond uit ’n bos, vrolik en uitgelate. Gumnuts is ’n pragtige ruim 48 voet seiljag en uitstekend toegerus. Baie spasie! Maja voel skielik vir my baie klein. Ons het baie pret op die dek en die skaterlag weerklink in die baai.

Ek en Shiree

Maja en Gumnuts se mense

Pret op die dek

Toe die dag begin opraak en die skemer om ons vou, braai Martin vark souvlakis en Shiree maak slaai. Daai vleis is sappig en geurig. Die geselskap is goed en dit is genoeglike aand. Baie laat  neem ons die spane op en begin terug te roei na ons kleine Maja. Martin lig op Maja dat ons darem weet waarheen om te roei.

Vark souvlakis

Smaaklike ete

Die manne het ’n seilafspraak vir môre. Archie en Martin gaan op Maja uit en die ervare man gaan vir Arch ’n paar fynere puntjies van seil uitwys.

Ermioni. Kuiergaste.

15 Mei 2016. Sondag.

Ons stap bult-op om te sien hoe lyk Ermioni van bo. Dis verbasend wat ’n bietjie hoogte kan doen om te sien hoe lyk ’n plek regtig. Dan kan jy rond sien en alles is nie plat nie. Die son loer deur die wolke en breek Ermini oop in ’n pragtige baai. Ai, maar dis pragtig. Ons sit op die muur en tuur oor die baai. Jy kan die oorkantse baai ook sien waar ons gister gestap het. 

Ermioni

Ermioni

Ons stap weer in die bos en die reuk van dennenaalde hang in die lug. Die ruïnes van ’n ou Doric tempel van Poseidon is ook te sien. Hulle lê daar as ’n klomp ou klipblokke. Ons sien die ou windmeul wat in 1821 deur die Mitsas familie gebou is.

Mitsas windmeul

Ou Archie is altyd vreeslik nuuskierig en loer binne-in die ligtoring om te sien wat daarin is. Dis toe maar net batterye om die krag te stoor van die sonpaneel.

Doen ondersoek

 

Toe wag ons. Martin en Shiree Woolnough van Gumnuts kom vandag. Ons sien regtig uit daarna om hulle weer te sien. En uiteindelik! Daar kom Gumnuts om die hoek. Ons almal wuif soos windmeulens. Hulle gaan anker in die baai en kom kuier vir ons in hulle dinghie.

Martin en Shiree

Kuier op Maja

Ons ons kuier en lag en gesels. Ons kry mekaar weer 19:30 dan gaan ons uiteet. Intussen kom die hawemeester en kom waarsku ons teen die westewinde wat gaan kom. Blykbaar is die “holding not good in west winds”. Ekstra toue word vasgemaak en Archie is tevrede.

Touspinnerak

Gumnuts se mense kom en ons gaan uiteet. Martin en Shiree is in ’n baie vrolike stemming en trek vreeslik aandag op die kaai. Ons stap uitgelate na die restaurant. Ons kyk uit op die see. Ek en Archie eet seekat en die Woolnoughs calamari. Ons kuier heerlik en na ’n genotvolle aand keer ons terug na ons jagte. 

Ons gaan uiteet

Uitgelate

Kavos Taverna

23:40 begin ou Gus te waai. Die kaptein slaap oudergewoonte weer soos ’n flippen baba en ek lê in die saloon en hou die sake dop. As ons anker loskom, sal Gus ons teen die kaai waai en ons kan vir Maja beskadig. Maar daai anker hou. Die toue doen hulle werk en 01:50 besluit ou Gus om te gaan lê en toe gaan lê ek ook maar.

Ermioni.

14 Mei 2016. Saterdag.

Poros tot Ermioni

Ons groet vir Poros. Dit lyk na reën. Dis bewolk. Dis koud en mislik. Gus waai liggies yskoud van voor. Hy het seker êrens sneeulug versamel waarmee hy ons nou temteer. Ons trek nog warm klere aan. 

Poros

Ons is op pad na Ermioni, 37°23.144 N, 23°14.954 O, 20.4 myl. Ons gaan om die hoek en dit raak warmer. Dit raak later windstil en ons kom nader aan Ermioni. Dit is ’n baie vlak hawe en gelukkig is daar plek vir ons by die beskutte kant van die kaai. Al piepende tru Archie in, ek gooi anker en ons huis is waar die anker val, vir die volgende twee dae. 

Ermioni

Ons gaan stap om die skiereiland in ’n dennebos. Die paadjie kronkel al langs die see. Die baai van Ermioni lê rustig langs die bos. See en aarde, water en grond, boot en mens. Anders is eenders. 

Ermioni Baai

Seiljagte seil met bollende seile buite die baai. Alles is van rustig en vreedsaam. Dis net die kaptein wat met my skoorsoek en ek sê vir hom ek is nie so grapperig as ek seil nie. Hy sê hy weet. Toe lag ons lekker.

Jag

Aan die Suidekant van die dorpie is nog ’n hawe en Archie help gou ’n jag vasmeer en toe stap ons verder. Hierdie is my suster, Elize, se tipe dorpie.  Ek hou van die plek. Hier gaan ons lekker bly. Môre ontmoet ons vir Martin en Shiree van Gumnuts hier en ons sien baie uit daarna om hulle weer te sien. 

My anker

Kreatiewe blompotte

Ermioni

Ek is lui om kos te maak en ons eet Mediterreens.

Mediterreens

Poros.

13 Mei 2016. Vrydag.

 

Ons staan op met ’n lied in die hart. Poros is pragtig, sonnig en fleurig. Net die regte weer vir stap. Ek kry al my hulpmiddels vir die stap reg en weg is ons.

 

Reg vir stap

Daar is blykbaar ook ’n mark en ons stap eers soontoe. Geen mark en ons kies koers na die koppie. Tussen huisies en stegies en die pad loop dood. Ons klim toe so klipperige koppie uit waar daar geen pad is nie. Ek kla natuurlik vreeslik, maar die geduldige Archie verleen hulp en bo is ons. Dis toe nog net die klim deur die doringdraad en ons is by die kerk. Poros lê onder in die baai.

Uitsig oor Poros

Bo-op die koppie

Ons stap verder, op dieselfde roete as wat ons verlede jaar saam met Chris en Zane gestap het en ek verlang skielik vreeslik na hulle. Ons sien twee skilpaaie wat gulsig vreet, seker honger na die lang winterslaap. Poros van bo gesien, is prentjiemooi.

Kerk hek

Terugtog

Prentjiemooi Poros

Later gaan koop ons poskaarte en toe ons terugkom, lyk iets aan Maja se posisie vreemd. Sy staan so skeef-skeef en ons Franse buurman staan nog skewer. Ons sou toe hoor dat die Fransman se buurman sy anker losgeruk en opgetrek het en toe weer windskeef terug in die see gegooi het en boon-op oor ons anker. Toe hy sy anker weer intrek, haak ay anker aan iets vas. Sy boot druk vir Maja se agterkant teen die kaai. Ons sit nog ’n fender agter, dat sy nie haar agterstewe beskadig nie. Hy bel toe ’n duiker om te kom kyk wat aangaan. 

Konsternasie

Bekommerde bure

Die duiker daag op, trek so sommer in die straat aan en klim in die water. Hy maak die bure se anker los, sit dit oor ons anker en sê tot ons verligting dat ons anker nog klopdisselboom is. Die Franse se anker het aan ’n tamaai groot sementblok vasgehaak. Hy sou dit nooit self losgekry het nie. Die Franse is toe sommer gatvol en vaar weg. Hulle gaan ander heenkome soek. 

Die duiker

Bure se anker word oor ons s'n  oorgesit

Never a dull moment en seil is nie vir sussies nie!