Poros.

13 Mei 2016. Vrydag.

 

Ons staan op met ’n lied in die hart. Poros is pragtig, sonnig en fleurig. Net die regte weer vir stap. Ek kry al my hulpmiddels vir die stap reg en weg is ons.

 

Reg vir stap

Daar is blykbaar ook ’n mark en ons stap eers soontoe. Geen mark en ons kies koers na die koppie. Tussen huisies en stegies en die pad loop dood. Ons klim toe so klipperige koppie uit waar daar geen pad is nie. Ek kla natuurlik vreeslik, maar die geduldige Archie verleen hulp en bo is ons. Dis toe nog net die klim deur die doringdraad en ons is by die kerk. Poros lê onder in die baai.

Uitsig oor Poros

Bo-op die koppie

Ons stap verder, op dieselfde roete as wat ons verlede jaar saam met Chris en Zane gestap het en ek verlang skielik vreeslik na hulle. Ons sien twee skilpaaie wat gulsig vreet, seker honger na die lang winterslaap. Poros van bo gesien, is prentjiemooi.

Kerk hek

Terugtog

Prentjiemooi Poros

Later gaan koop ons poskaarte en toe ons terugkom, lyk iets aan Maja se posisie vreemd. Sy staan so skeef-skeef en ons Franse buurman staan nog skewer. Ons sou toe hoor dat die Fransman se buurman sy anker losgeruk en opgetrek het en toe weer windskeef terug in die see gegooi het en boon-op oor ons anker. Toe hy sy anker weer intrek, haak ay anker aan iets vas. Sy boot druk vir Maja se agterkant teen die kaai. Ons sit nog ’n fender agter, dat sy nie haar agterstewe beskadig nie. Hy bel toe ’n duiker om te kom kyk wat aangaan. 

Konsternasie

Bekommerde bure

Die duiker daag op, trek so sommer in die straat aan en klim in die water. Hy maak die bure se anker los, sit dit oor ons anker en sê tot ons verligting dat ons anker nog klopdisselboom is. Die Franse se anker het aan ’n tamaai groot sementblok vasgehaak. Hy sou dit nooit self losgekry het nie. Die Franse is toe sommer gatvol en vaar weg. Hulle gaan ander heenkome soek. 

Die duiker

Bure se anker word oor ons s'n  oorgesit

Never a dull moment en seil is nie vir sussies nie!