Mavrolimnis.

1 September 2015. Maandag.

Zoodhochos tot Mavrolimnis

Gelukkige Lentedag vir julle in die Suidelike Halfrond!

O, Ryperd, ons vaar die pad tesame ... Al weer groot deinings, Gus waai nog steeds met vlae wat ruk en pluk. Ons gaan na ’n mensgemaakte lagoon, Mavrolimnis, 38°03.639 N, 23°06.192 O, 7 myl. Dis baie beskut teen alle winde.

Die probleem is net dat dit ’n baie klein ingang het en jy moet die haweman oor die radio kontak on te hoor of dit diep genoeg is om deur te gaan. Die ingang slik toe. Ek kontak, maar niks. Archie roep oor die radio, maar niks. Toe vaar ons maar nader om die sake uit te kyk.

Archie put me up front to con the way in en die een kant is geel van vlakte. Daar is gelukkig ’n paar klein boeie om die vlak te merk. Ons trek ons boude in en hou asem op en vaar in. Die dieptemeter piep-piep, maar ons is deur.

Nou soek ons vasmeerplek. Daar staan ’n outjie op die kaai en wink en ons vaar nader. Daar is ’n boei in die water en ons vra hom of ons die boei moet gryp. Soms is die vasmeertou aan ’n boei vasgemaak wat ek dan met die boothaak moet optel en aan die snoet moet vasmaak, terwyl Archie na die kaai toe tru.  Die outjie praat en praat, maar dis net Grieks. Ons verstaan nie wat hy sê nie en hy verstaan nie wat ons vra nie. Moet ons die boei optel of nie? Hy beduie nie eers nie, praat net land en sand.

Ek tel die boei op, maar dis te swaar. Archie kom help en hy sukkel. Hy kry een van ons eie toue en maak dit aan die boei vas. En die outjie praat en kyk sooo vir ons. Archie tru in en hy vang die toue en maak vas. Toe haal hy ’n swart tou uit die water wat ons moet gryp. Kon hy nie verdomp so beduie het nie, of vroeër die tou gegee het nie. Die hele gesukkel met die boei was puur verniet. Ons gooi die boei terug in die water.

Mavrolimnis

Ek en Maja

Laatmiddag gaan stap ons ’n ent op die teerpad langs die see en eet wilde brame. Ons sien die kontras van die stil water in die lagoon en die bewegende water van die see. 

Stap langs die see

De rijke brameplukker

Maja in Mavrolimnis

  

Ons gaan vir twee dae hier bly.

Zoodhochos. Ooo Ryperd ...

31 Augustus 2015. Maandag.

Korinte tot Zoodhochos

Ons is glad nie spyt dat ons Korinte moet verlaat nie. Ons gaan vandag na ’n klein eiland, Zoodhochos, 38°06.705 N, 22°59.503 O, 16.8 myl. Gus waai en ons waai ook. Die vraag is net, hoe kom hier uit? Die spasie is klein en Gus waai ons al weer teen die kaai vas. Benoude boude!

Archie bedink die saak die kant toe uit en dan daai kant toe. As hy die tou losmaak, gaan ons die kant toe en as hy daai tou losmaak, gaan ons daai kant toe. Maak nie saak hoe hy uitwerk nie, die feit is Gus waai ons teen die kaai vas. Ek weier om agter die helm te wees, so ek moet toue losmaak en afstoot. Die buurman kom gelukkig help. Ons eerste probeerslag werk nie en ek maak gou weer die middelste tou vas.

Ons probeer weer. Tou los, buurman en ek stoot, Archie gee woema en die buurman sê: “It is turning!” Maja draai haar snoet weg van die kaai, ons keer vir haar stêre dat sy nie stamp nie en weg is ons. Ons en die buurman is ewe bly.

Hemel, maar Gus gooi ons met sy windvlae en rukwinde. Hy ruk en pluk. Dis die ergste wind wat ons nog die jaar op see gehad het. Maja tril skoon!

Ons gaan om die draai en dis nie veel beter nie die deinings kom aangerol en die winde ruk, natuurlik van vooraf. Dis net seeperdjies. Dis toe dat die liedjie in my kop kom. “O Ryperd, ons vaar die pad tesame ...” Daai Ryperd ry en ons ry saam. 

Om die draai

Ons sien ons ankerplek en dit lyk nie so goed nie. Gus stuur nog steeds sy rukwinde om aan ons te pluk. Ons vaar die baai binne en gooi anker. Die wind waai, maar die see is kalm en plat. En ons is tevrede en voel selfs veilig. Dis baie beter as wat dit gelyk het. Ons gaan nie eers land toe nie, want Gus is te lastig.

Daskalio Eiland en Zoodhochos Eiland met sy klooster

Zoodhochos Baai

Later die aand bedaar Gus ’n bietjie, maar gaan lê nooit nie. Ons anker hou pragtig (ons het mos die anker alarm op die selfoon) en ons slaap rustig.

Nog 'n dag is verby

Kanaal van Korinte.

30 Augustus 2015. Sondag. 

Korfos tot Korinte via Ledou Eiland

Ons is vandag deur die Kanaal van Korinte. Hier volg tegnologiese inligting oor die kanaal.

Dit is 3.2 myl lank, 25 m wyd en 6.5 m diep en die kalkklip is tot 79 m hoog. Jy moet baie vinnig deur die kanaal ry, ander raas die haweman met jou. Wat hy nie weet nie, is dat ons ’n nuwe enjin het, ons kan nou baie vinnig vaar. ’n Seestroom van 1-3 knope kan in die kanaal vloei, afhangende van die rigting waaruit Gus waai en die windsterkte.

Daar is twee hidroliese padbrûe, een aan elke kant. Die brûe word in die water laat sak en dan kan die vaartuie deurkom. Daar is ook 4 ander brûe wat oor die kanaal op sy diepstepunt kruis. Bungi-jumpers spring van die padbrug af, net sodra die vaartuie deur is. Hierdie kanaal is net doodeenvoudig indrukwekkend!

Hidroliese brug, oostelike ingang

Hidroliese brug, noordelike uitgang, besig om te sak

Ons moet eers alongside vasmeer, sonder hulp met ’n waaiende Gus. Om die €155 te gaan betaal. Die Kanaal van Korinte is die duurste kanaal per kilometer in die wêreld. Die vasmeer verloop sonder voorval. Archie gaan betaal die arm en die been wat dit kos en nou is dit vertrek, met Gus wat ons met alle geweld teen die kaai waai. Weereens is daar niemand om ons te help nie. Dit sou gaaf wees as iemand ons net van die kaai af kan stoot.

Enigste genade is ek moet die helm oorneem, Archie maak die toue los en stoot ons weg. Die wegstoter het krag nodig met die wegstoot, want Gus werk nie saam nie. Ek neem benoud die helm oor en Archie doen die res. Dit gaan goed, die toue is los en ek vaar stadig vorentoe. Toe kom daar ’n windvlaag en gooi ons teen die kaai en ek ry amper vir Maja moer toe teen die kaai. Gelukkig vir fenders en Archie wat met alle mag wegstoot, is daar geen skade nie. Ek sit vir Maja in trurat en ry agteruit en haar agterstewe swaai weg van die kaai en is veilig en Archie hou die voorkant veilig. Wat ’n verligting, ons is veilig. Nou moet ons wikkel, want daai ongeduldige man het gesê dat Maja moet deurgaan. Archie looi daai enjin en ons ry deur die ingang.

Ons spoed deur die kanaal en in ’n stadium se Archie ek moet die helm vat, want hy wil kyk hoe lyk die kanaal. Ek moet sê, dit verg nogal konsentrasie om teen die hoë spoed in die nou kanaal te vaar. 

Kanaal

Bungi

Steil wande

Amper deur

 

Ons vaar deur en ons is veilig in Korinte. Of is ons? Korinte het ’n kommersiële hawe en ’n halfvoltooide marina. Die kommersiële hawe, sê die boek, kan gevaarlik wees. So, soontoe wil ons nie en ons pak die marina aan. Dis gewoonlik vol lokale bote, maar ons vaar hoopvol in. Dis vol. Daar is net ’n benoude alongside plekkie waarvoor ons nie lus is nie. Ons gaan groot hawe toe, maar dis net golwe. Lyk glad nie veilig nie. Terug na die marina. Ek sê vir Archie ons sal moet alongside. Hy kyk my met bewondering aan dat ek die moed het daarom enigsins te oorweeg.

En daar gaan ons. Gelukkig spring die buurman uit sy boot en kom help afstoot en met die toue. Gus waai ons teen die kaai, uit volle bors. En vas is ons. Die dieptemeter het al die pad geskree, want daar is net 30cm onder die kiel. Dis maar eina min. Dis eintlik glad nie lekker in Korinte nie. Lelik en geen atmosfeer nie.

Vandag was daar vreeslik baie jellievisse in die see. Hulle het die wêreld vol geswem. Sulke bruin-rooies. Pragtige kleure.

Jellievisse

Korfos. Vissop.

29 Augustus 2015.Saterdag.

Nea Epidavros tot Korfos

Verlede jaar het ons vissop by Stavedo Taverna in Korfos geëet. Dit was Dirk en Rika se afskeidsete vir ons en dit was heerlik. Vandag gaan ons weer na Korfos, 37°45.904 N, 23°07.561 O, 7.1 myl.

Ons is sommer gou-gou daar en meer by die taverna se kaai vas. Ons plank is te kort en hulle leen vir ons ’n laaaang plank.Ons dwaal en sit daar rond. Ons doel is nie dorpies besigtig of voorrade koop nie. Nee, dis vissop!

Korfos

Maja by restaurant kaai

Papa Georges is besig om vis skoon te maak. Die binnegoed gooi hy dan vir die seemeeue, waarmee hy gesels en ek is seker die meeue verstaan hom. Dan is dit die calamari en daarna die seekat. Die arme seekat word hard teen die muurtjie geslaan om hom sag te maak.

Papa Georges

Etenstyd

Ons het vissop bestel en kan nie wag tot agt-uur nie. Vissop is baie lekkerder as wat dit klink. Daar word gesê dat dié taverna die beste vissop in Griekeland het. Toe breek die tyd aan om oor Maja se plank te loop na ons tafeltjie wat nader as ’n hanetreetjie van Maja is. Ons was ekstra skoon en maak klaar om te gaan. Ons gaan sommer kaalvoet, want teen die tyd wat ons ons skoene aangetrek het, sit ons al. 

 

Ons tafetjies (regs)

Alles is gereël. Dis vreeslik romanties. Die maan is vol en rond, die tafel is gedek, die wyn is yskoud met ekstra ys en die kelner baie vriendelik. 

"Me, the moon and Maja"

Ons kelner

Arch en ek

Ons teug ons wyn asof dit duur landgoedwyn is. Toe is dit die groot oomblik, Archie gee die teken aan die kelner dat ons gereed is vir die sop. Twee bakkies sop word voor ons neergesit. Die geur is subtiel vis. En daarna word al die verskeie soorte vis in ’n visbord tafel toe gebring. Ons proe, bang dat dit nie so lekker as verlede jaar is nie. My tongtippie tintel van smaakgenot. Dit is voorwaar voortreflik. Archie sê dis beter as verlede jaar!

Vissop

Ek weet nie hoe kry hulle die sop so geurig nie. En die vis!. Elke spesie proe verskillend. Sag en geurig. Vissop is nie sop wat van vis gemaak is nie. Dis ’n kuns wat van geslag tot geslag oorgedra word, met die grootste geheimhouding tussen die verskillende families.

Ons stoutste verwagtings is oortref. Stevado Taverna, julle is die beste!