Dalyanrivier. Dirk verjaar weer.

6 Junie 2015, Saterdag.

Ons bly nog ’n dag by Ekinçik, want ons het ’n toer op die Dalyanrivier bespreek. Maja moet nou na veiliger waters verskuif word, want ons gaan die hele dag weg wees. 08:00 trek ons anker op en skuif Maja na die kaai en ’n vasmeerman staan gereed met die snoettou. Ons maak vas en die rivierboot staan gereed om ons op ekskursie te neem. En daar trek ons. Dit was eintlik veronderstel om ’n verrassing te wees vir Dirk se verjaarsdag, maar dis nou ’n dag laat, so hy verjaar maar weer vandag. 

Rivierboot

"Captain Arch and me"

Ingedagte

Dis net ons vier op die rivierboot en eers vaar ons op see. Ons kaptein wys ons eers ’n gat in die rots en ons oo en aa en vaar verder. Toe is dit die Dalyanrivier se beurt om verken te word. Ons vaar deur die riete en dit laat vir my en Archie dink aan die Oranjerivier. Dirk verkyk hom aan alles en Leon lewer voortdurende kommentaar.

Leon, fotograaf en kommentator

Bootdakkies in rietbeddings

Ons kom by die krapboot in die rivier en bestel ons krap vir aandete. Ons sal dit oplaai as ons vanmiddag terugvaar. Dis soos ’n “drive thru” wat net die hele dag vat. Ek het nog nooit krap geëet nie.

Ons eerste afklimplek is die ruïnes van die antieke stad van Caunos. Ons betaal ons Tl 10 per persoon en begın ons verkennıngstog. Leon wıl net heeltyd potskerwe optel en dan sê ek vır hom dit ıs steel, hulle gaan sy hand afkap. En ’n skrywer het ’n hand nodig. Ons kyk na die teater wat 5 000 mense kon huisves. Die mense van van ouds was darem lief vir teater. 

Ruïnes van antieke Caunos

Amfiteater

Toe is dit op op op na die akkropolis. Ek loop halfpad op en neem ’n ander pad na ’n uitsigpunt, terwyl die manne soos klipspringers die rotse uitklim. Tot bo en daar word hulle beloon met die mooiste uitsig.

Akkropolis met antieke hawe in die agtergrond

Dirk (effens uitasem) en Dalyanrivier delta

Dalyan

Ons uur is op en ons kan nie die res van die antieke stad besigtig nie. Ons klim in ons rivierboot en vaar verby die graftombes wat in die rotse uitgekap is. Dis vir Archie en Dirk ook baie indrukwekkend, maar die skrywer sê hy hou nie van grafte nie. 

Graftombes

Ons geniet ons vaart en die volgende stopplek is die modderbaddens en die warmbron. Gewapen met ons swemklere durf ons dit aan. Leon is maar sku vir die gedoente en kry net ’n blerts modder op die voorkop, maar ek, Archie en Dirk druk deur. Dis effe grillerig en stinkerig. Dirk trek ’n gesig, maar hy smeer. Die modder maak jou blykbaar jonk en aangesien Dirk verjaar en nou soveel ouer is, probeer hy nou maar sy jeug terugkry deur die stink modder op sy hele lyf te smeer. Ou Archie doen dieselfde en smeer oraloor. Ek smeer ook, maar Leon neem die veilige uitkoms en neem die rol as fotograaf in.

Ons gril en smeer

Modderbad

Toe durf ons die warmbron aan. Dit ruik na ’n blougekookte padkos eiers, maar ons gaan in. Almal se gesigte is effe vertrek oor die reuk. Ons gaan spoel ons onder die koue stort af, maar die stink kleef aan ons. 

Warmbad

Stink-stink geniet ons ’n piekniek middagete en vertrek toe na die dorpie, Dalyan. Dis ’n vreeslike oulike toeriste dorp met baie atmosfeer. Dirk en Leon geniet hulle gate uit en ek stap net rustig rond, gaan sit op ’n bankie en kyk na die rivier. ’n Lomerigheid oorval my en ek lê op die bankie met my kop op Archie se skoot.

Ons stap na die restaurant waar ons boot gestop het, drink ietsie en vertrek op ons terugtog. Dis heerlik om op die rivier te vaar. Oral langs die rivier is riete en die water lyk amper groen. Dirk knip ’n uiltjie toe die lomerigheid hom oorval. Ons kaptein stop by die krapboot en ons laai ons aandete op. Klaar gekook en gekap. Ons kan nie wag nie.

Dis nog net die laaste stuk see wat ons moet oorsteek, dan is ons tuis. Die Dalyanrivier verdwyn agter ons is word deel van die verlede wat net in die hede kan bestaan deur beelde wat op film vasgelê is.

Ons pak ons aandete aan en ons kraak en krap aan die krap. Elke krieseltjie word uitgehaal en geëet. Die baie klein stukkies word met ’n tandestokkie uitgekrap. Ons eet heerlik en daar bly net ’n bak vol skulp oor.

Krap

Wat ’n lekker verjaarsdag vir Dirk. Ons waarsku hom dat hy beslis nou klaar verjaar het!

Ekinçik. Dirk verjaar.

5 Junie 2015, Vrydag.

Yat Marin tot Ekinçik

Ons vaar vandag uit die marina op die manne se eerste vaart op pad na Ekinçik, 36°49.768 N, 28°33.127 O, 20.6 myl. En dit nogal op Dirk se verjaardag. Die manne lyk lus vir vaar en daar trek ons. Dis nou nadat ons vir Dirk gesing het.

Ons vaar en gesels en die landskap gaan gly by ons verby. Die kaptein is agter die helm en die bemanning sit en babbel op Maja. Leon sien al weer al wat ’n rots en klip is raak en loer mense met die verkyker af. Dirk sit net en waardeer die omgewing en sê net heeltyd hoe gelukkig is hy om hier saam met ons op Maja in Turkye te verjaar. Dis ’n gelukkige groepie wat hier op die blou see vaar. 

Lekker verjaar, Dirk

Ons kom by Ekinçik en ons gooi anker. Leon en Dirk staan rond en slaan alles gade. Die anker byt lekker en dit lyk of die manne ook tevrede is. Ons drink dadelik ons tradisionele koue drankies om die suksesvolle anker te vier en toe wil die manne dorp toe. Wel, Dinkie is vreeslik gewillig om hulle te neem en hulle roei land toe. Hulle verdwyn tussen die bosse en kom heelwat later eers terug. 

Dorp toe

Landelike Turkye

Ek en ou Arch stry eers ’n bietjie oor dit en dat en toe is dit ons beurt dorp toe met Dinkie. Jy sien, Dinkie is te klein vir vier mense. So, net soos wat daar beurtkrag in Suid-Afrika is, is hier beurtgaan in Turkye onder die Maja-bemanning. 

Ekinçik

Marieks en Maja

Terug by Maja

Die skemer daal silwer en sag hier in die baai en ons geniet dit om na die kleure spel van die veranderende lig te kyk.

Dirk verjaar nog steeds alte lekker. Ons vier nie vanaand sy verjaarsdag in ’n fênsie restaurant nie. Nee, sommer op Maja, met tuisgemaakte groenboontjiebredie en slaai. 

Verjaarsdagmaal

Die verjaardag verrigtinge word afgesluit met ’n kadaifi en koffie en tee. 

Kadaifi

Ons gaan slaap die aand knuppeldik en tevrede in Maja wat ’n wiegelied vir ons wieg.

Marmaris-manne.

4 Junie 2015, Donderdag.

Vandag gaan ons brandstof ingooi. Ons marina het nie brandstof nie, so ons moet Netsel Marina toe vaar, want hulle het ’n vulstasie. Hulle is in die dorp van Marmaris. Ons moet ook ons swartwatertenk laat uitpomp, ’n grillerige eerste vir ons.

Netsel Marina

Op pad na Marmaris

Die manne wil natuurlik dorp toe, so ons gaan hulle by Netsel Marina aflaai, sommer by die vulstasie. Ons maak los en vertrek uit Yacht Marin. Ons vaar heerlik tot by Netsel en Archie parkeer maklik. “Maak vol asseblief!” Hulle pomp die swartwater uit en ek kyk weg. Wil nie sien nie. Die Marmaris-manne klim af en gaan dorp toe, terwyl ek en Archie terug na ons marina vaar. 

Vulstasie

Marmaris se riviertjie

Laning

Ons is maar doenig in en om Maja. Ons klim die dolmus, want ons moet vir Leon en Dirk 15:00 by Tansas Supermark in Marmaris kry vir die aankoop van voorrade. En ons koop hoor. ’n Hele trollie vol wat alles in ’n dolmus gelaai word en marina toe aangery word. Swaar dra al aan die eenkant ...

Trollie vol

Nou moet al daai voorrade ’n plekkie in Maja kry. Die yskas is oorvol. Die stoorplek onder die banke in die saloon is tot barstenstoe vol. Die drinkgoed word onder die vloerbord gestoor. En dit alles om daai manne te voed. Honger gaan hulle beslis ook nie lei nie. Dan het Dirk se ouers, Dirk en Louria Luus, ook vir ons biltong en droëwors saamgestuur. En nie bietjie nie! Ek het behoorlik gekraai van plesier toe ek dit sien. “Duisende dankies julle! Dit gaan heerlik wees en ek gaan bietjie daarvan laat 'wegraak' dat Leon en Dirk nie alles moet opeet nie.”

Dirk is doenig

Die manne lê langbeen op die dek. Leon, skrywer van formaat en filmmagnaat (sy boek “Die pro” word ’n fliek wat September vrygestel word), lees ’n boek soos wat dit ’n skrywer betaam. Dirk, plaasjapie van die Vrystaat,  lê net en geniet sy menswees weg van die plaas, rustig en ontspanne. Dis heerlik om hulle hier te hê en ek beloon hul elkeen met ’n soen op die wang. Die kaptein kry ook een.

Hier is hulle.

3 Junie 2015, Woensdag.

Vandag is die dag. Leon en Dirk kom vandag, 13:30 met ’n bus van Pamukkale. Ek en Archie is gelukkig vroeg by die otogar (busstasie), want die bus is ’n halfuur te vroeg. Was dit lekker om hulle te sien!

Dirk, ek en Leon

Na twee dolmusritte is die manne weer voor Maja se deur. Dis net breë glimlagte van genot en blydskap om hier te wees.

Voor Maja se deur

Hulle koms word gevier deur raki as ’n welkomdrankie en ons eet ligte laat middagete op die dek. Hulle kan nie uitgepraat raak oor alles wat hulle in hul vyf dae se toer in die mooi Turkye gesien en beleef het nie. Ons gesels en lag en daar is skielik oorvloed van lewe op Maja. Dis lekker!

Welkom drankie

Laat middagete

Marmaris.

2 Junie 2015, Dinsdag

Çiftlik tot Yat Marin

Roete tot op datum - Kuşadasi tot Yat Marin

Vandag gaan ons na Marmaris! Dis waar ons vir Leon en Dirk gaan ontmoet vir twee weke se seil saam met ons. Dis ’n grou dag. Die son verseg om op te kom. Daar is ’n mistigheid in die verte. Ek is moeg, want ek het sleg geslaap. Die wind het die nag gewaai en gewaai.

Oggendskoot - Op pad na Marmaris

 

Ons vaar en daar is die baai van Marmaris. Ons gaan na Yacht Marin vir drie nagte. Vandag is dit net skoonmaak en regmaak. Archie moet ook nuwe huisbatterye gaan koop. Ons koop ook ’n stofsuier om Maja te ontstof. Ek was wasgoed, ons suig al wat ’n lapding is, die matrasse en kussings, die gleufies in die vloere. Die stofsuier lyk en klink soos ’n masjiengeweer. Alles moet reg wees vir die manne wat môre kom.

Marmaris Dorp