Akyarlar.

28 Julie 2014. Maandag.

Bodrum tot Akyarlar

Ek is nie spyt dat ons Bodrum moet verlaat nie. Die plek het nie op my gegroei nie. Net 'n mallemeule roesemoes van mense. Proviand koop is nou prioriteit. Ons gaan 'n paar dae op anker wees, so ons koop groot. Dis rugsakke en drasakke vol kos. Genoeg vir 'n weermag.

Ons vertrek laat, want Akyarlar (36°57.909 N, 27°17.692 O), is nie ver nie, net 9.4 myl. Gus waai net liggies van voor en ons vaar die hele pad. Ek kyk met lang öe na Griekeland wat net oorkant die seestraat lê. Ek wens ek was nog daar.

Oppad

Turkse eilandjie

Rotse en berge

Ons kom by ons baai aan en dit is pragtig. Die water is kristalhelder en baie blou. Turkye lyk skielik vir my baie mooier.

Akyarlar

Ons anker maklik, met baie min gestry. Gerrie en Ansu slaak 'n sug van verligting met die wete dat ons huwelik nie op die rotse is nie. Gerrie dien as buffer in my en ou Arch se kommunikasie tydens die ankergooiery. As ek sê: "Is die man dan nou mal?", vertaal hy met: "Is jy seker, Archie?"

Ons swem in die helder water en baai ons warm lywe in die koele lafenis. Hemels! Gerrie geniet homself met sy nuwe speelding - 'n onder-water kamera.

Swem soos visse in die helder water

Onderwater kaskenades

Gerrie en Ansu in die water

Ansu

Ons eet die aand lamsnek en dit is heerlik om vir 'n slag regte egte vleis te eet.

Die liggies van Kos, Griekeland, daar oorkant die seestraat, wink vir my, maar Turkye begin al beter te lyk.

Totsiens Griekeland. Hallo Turkye!

26 Julie 2014. Saterdag.

Kos tot Bodrum

Ek is traag om Griekeland te verlaat. Dit voel soos my tweede huis. Nugter denkende Archie sê: "We have to go. We can do nothing about it." Ek wéét dit, maar ek lief Griekeland.

Ons verlaat Griekeland met die optrek van 'n anker en die losmaak van 'n tou. As emosionele bande maar só maklik was om los te maak...

Ek noem die wind weer Gus, want die ander name werk nie vir my nie. Hy waai lig-lekker, sonder bangmaak van agter en ons seil stadig en rustig na Bodrum (37°02.047 N, 27°25.420 O), 11.2 myl. Gus het seker geweet dat ek nie gretig was om Kos te verlaat nie.

Koebaai Kos

Bodrum met sy kasteel, kom stadig nader. Wat hou die Turkse waters vir ons in? Dis nou weer nuwe terrein met nuwe ervarings en mense. 

Kos se kasteel

By Milta Marina word ons in ge-eskort met 'n man op 'n dingy wat die tou aangee en 'n man op die pier om te help vasmaak. Ek en Gerrie werk op die snoet, Ansu keer af en Archie doen die res. Veilig vas.

Bodrum se hawe

Archie en Gerrie sit dadelik af na die doeane en hawemeester om ons gewettig te kry, maar dis toe nie so eenvoudig nie. Gerrie kom haal ons vrouens, want die hawe polisie wil ons persoonlik sien.

Archie is hotkant toe en weer haarkant. Dis die Gesondheids Departement, die hawemeester, die hawe polisie, die doeane amptenare en wie nog? Ons sit maar net by Immigrasie en wag, want die meeste amptenare het net oë vir die kaptein. Dit neem vier ure om in te klaar en 'n doodmoeg gestapte Archie. En boonop kan hierdie mense nie eintlik Engels praat nie. 

Oppad terug swig ons voor die vismark en koop prawns waarvoor Ansu vreeslik gril. Sy koop vir haar hoenderborste. Ek maak daai vars prawns gaar en ons eet die kilo heerlike seekos wortel en tak op. Ansu knibbel aan die borste.

Seevars seekos

Ons gaan dorp toe en Bodrum pomp. Dit wemel van menslywe. Waar hulle almal vandaan kom en wat hulle almal hier maak, weet nugter.

Kasteel

Ons besluit ons wil ietsie Turks gaan eet. Ietsie wat 'n stukkie skaapvleis in het. Ons loop op en af en soek na 'n restaurant wat ons die vorige aand gesien het, maar die plek het van die heelal verdwyn. Het dit tot vandag nie gekry nie. Ons gaan toe maar na 'n ander klein restaurant toe, met 'n vrou, wat glad nie Engels kan verstaan nie, wat ons dwing om te sit. Ons sit toe maar en bestel "wraps" met lam gevul en so slegte koeldrank. Wel, die ete by dié plekkie was interessant.

Ansu en Gerrie by die restaurant

Ek verlang na mooi Griekeland.

Kos Eiland. Kos. Laaste dag.

25 Julie 2014. Vrydag.

Vlychadia tot Kos

Ons nader nou die laaste skof in my geliefde Griekeland. Ons gaan vandag na Kos (36°53.825 N, 27°17.263 O) op die eiland met dieselfde naam, 18 myl om te vaar.

Dit behoort redelik maklik te wees, want net ligte winde word voorspel. Ons vertrek 08:00 uit 'n winderige baai en vaar op 'n winderige see.

Oggendskoot - Ver en naby

Ons seil 'n groot deel van die skof. Ons vaar oor 'n snaakse vlak deel van die see waar die deinings onseker is wat om te doen. Dit breek die kant toe en rol daai kant toe en ons rol saam.

Voor ons is Kos. Op die oog af lyk dit na 'n lelike dorp. Strandsambrele is orals langs die blou. Ons vaar na die dorpskaai, gooi anker, tru in en maak vas. Die ankerkatrol, wat die swaers reggemaak het, werk nog.

Kos

Tydelike tuiste

Ons gaan verken die dorp. Eintlik is ons reguit kasteel toe. Dit beïndruk ons geweldig. Dit dateer uit 1454. Dis oud en goed bewaar. Gerrie "oo" en "aa" heeltyd as hy prentjies in sy kop sien oor hoe die mense van ouds die kasteel beskerm het.

By die skietgat

Kasteel

Kasteel

Ons verken die res van die dorp. Kos is 'n lewendige dorp met 'n "vibe" wat 'n langer besoek regverdig.

Romeinse Agora

Moskee

Hippocrates se boom

Archie het ook sommer vandag na die doeane gegaan en ons is uitgeklaar. Ons slaap vanaand ons laaste slaap in Griekeland!

Uitkyk op Turkye - ons voorland

Kalymnos Eiland. Vlychadia.

24 Julie 2014. Donderdag.

Levitha tot Vlychadia

Vandag is die dag. Dis die dag van die groot kruising. Normaalweg waai die Meltemi in dié kanaal, waaroor ons moet gaan, met groot fors af.

Poseidon het ligte winde voorspel en ons vaar in spanning om te sien wat die dag na Vlychadia (36°55.867 N, 26°57.921 O), 26.6 myl vir ons inhou.

Ek moet die anker optrek. Ek wonder of die anker gaan werk. Ek druk die groen op-knop met verwagting. Gaan die anker, waaraan die swaers gister so hard reggemaak het, werk? Dit werk! Ek trek die anker sonder sukkel op.

Ons vertrek en die rof en ruheid van die Aegean See is nêrens te sien nie. Ons vaar op 'n seepgladde see. Dit is te wonderlik vir woorde! Dat ons die moeilikste deel van die Cyclades so kan kruis! Jubel jubel jubel!

Wasgoed

Kalymnos kalm see

Ons kom by Vlychadia en die plek het 'n ware vakansie atmosfeer. Ons gooi maklik anker, sonder huismoles. Later ontdek Archie 'n konkreet vasmeerblok direk onder ons en na 'n diep duik het ons sowaar die perfekte vasmeerplek. Vanaand slaap ek sonder  ankersleep-vrese.

Vlychadia

In die laatmiddag laai Archie eers vir Gerrie en daarna vir my en Ansu in die dorpie af. Die vier van ons saam is te swaar vir Dinkie - sy sal waarskynlik sink.

Dorp toe

Die dorpie is baie klein, maar het pragtige uitsigte oor die baai.

Maja in die baai

Aandstond het goud in die mond

Dis sowaar lekker by die see.

Ansu soek 'n huisie by die see.

En Gerrie sê sowaar nee!

Huisie by die see

Levitha Eiland. Levitha.

23 Julie 2014. Woensdag.

Aigialis Baai tot Levitha Baai

Ons vat vandag die pad na Levitha (36°59.922 N, 26°26.744 O), 'n ver pad, 28.6 myl.

Oggendskoot - Mooi berge

Al is die pad lank, word die eentonigheid onderbreek deur 'n paar eilande met pragtige, imposante, höe kranse. 

Imposante kranse

Uiteindelik kom ons in ons baai. 

Daar is twee keuses - of anker gooi of gryp 'n boei. Natuurlik wil Archie anker. Natuurlik wil ek 'n boei gryp. Maar die Kaptein is altyd reg en ons kies die ankerbaai. Ek moet erken, dit was baie mooi en ons was alleen daar.

Ankergooi is deesdae vir ons net 'n roetine, ons weet wat ons doen en ons gooi.

Ongelukkig beland ons te ver van die kant af vir die landlyn en ek moet die anker weer optrek. Ek trek op en gooi weer. Arch moet land toe swem met die landlyn. Die tou is te kort en ek swets voor op die  Maja se snoet. Hoekom het die  #&@¥》Engelsman nie twee toue aanmekaar geknoop om 'n lang genoeg tou te maak nie?!

Die wind dryf vir Maja in die baai rond en dis weer anker optrek. Ek gooi weer, maar die ankerkatrol wil nie werk nie. Gerrie help en gooi die ketting met sy hand uit. Die anker sleep en ons moet optrek. Die ankerkatrol werk skielik weer.

Ons gooi weer anker. Genadiglik byt die anker en Archie moet kant toe swem met die landlyn. Die  toue is wéér nie aanmekaar geknoop nie. Die swaers sweer hand en mond dat hulle dit wél geknoop het. Ek en Ansu wonder maar net.... Gerrie sê ek het ook 'n paar knope gegee. Archie swem terug, knoop die tou en swem weer land toe. Hy maak ons vas aan die land.

Swemoefening

Gerrie hanteer die toue

Gerrie sê: "Krieks (dis ekke) het vandag ge-cum in matrooswoorde en knope en Arch het omtrent sy gat af geswem en ek en Ansu kyk mekaar grootoog aan - na die geswoeg, geknoop, geswem en geanker EN 'n "cold beverage" is almal vergewe en veilig in ons eie vasmeerbaai iewers in die Aegean see!"

Uiteindelik veilig geanker in ons eie baai

Archie en Gerrie spandeer die hele middag, tot donker word toe, om die ankermotor reg te maak. Op 'n stadium het Archie, kop eerste, boude in die lug, in die ankerkas vasgesit en Gerrie moes hom aan sy broek en boude uittrek.

Die dek word 'n werkswinkel

Die hele katrol is uitmekaar gehaal, swaar soldeerwerk is gedoen, borsels is omgeruil, 'n kabel "lug", wat losgebreek het, is weer geklink en die hele spul is weer aanmekaar gesit. Archie sê vir Gerrie: "It will be a miracle if this thing works." Ansu sê: "Laat ons dan bid!"

Twee koppe is beter as een

Hulle sit die motor terug en ...
DIT WERK! Geluk swaers!

Ansu maak kos vanaand - heerlike tuna pasta met agurkies.

Ansu agter die kospotte

Gerrie sê: "Wat 'n woelige dag, vol opwinding, afwinding en geen winding!"

Toe ek die dek skoonmaak, tel ek 'n skroef op ...

Amorgos Eiland. Katapola en Aigialis.

22 Julie 2014. Dinsdag.

Katapola tot Aigialis

Ons besluit ons gaan besoek die chora (dorpie op die heuwel) voordat ons vandag vaar. Ons klim die bus en ry daarheen.

Katapola vanuit die bus

Dis 'n pragtige dorpie en ons loop daar rond. Kyk hier en bewonder daar. Die sweet tap ons af, maar ons doen ons ding. 

Archie, Ansu en Gerrie

Blou

Later loop ons verder in die bloedige hitte na die klooster in die rotse. Die pad daarheen is gevul met die een mooi uitsig na die ander. 

Die pad is lank ...

... maar die uitsig is jou beloning

Blou baai

Die klooster is so gebou dat niks en niemand hulle kan oorrompel nie. Dis hoog op en ons swoeg en sweet die trappe uit. 

Klooster teen die krans

Amper daar

Voor ons die klooster kan betree, moet jy geskik geklee wees. Mans moet langbroeke dra en vrouens toe skouers en rokke. So, dit beteken dat Archie 'n oorgroot langbroek van 'n vreemde weldoener moet leen en aantrek. Toe lyk hy soos Dawid Sekels.

Gert en Dawid Sekels

Ingang na klooster

Die hele klooster binne is baie interessant. Die rots vorm een van die mure. Trappies is so half uit die rotse gekap. Aan die einde gee die priester in swart, met die baard, vir ons 'n glas yskoue water, 'n knertsie geurige likeur en 'n lekker.

Ons neem die bus terug na Katapola en maak klaar om na Aigialis (36°54.354 N, 25°58.544 O), 10 myl verder te vaar. Die see lyk heel anders as gister en ons is verlig en dankbaar. Geen lewensbaadjies vandag nie!

Hoë kranse

Ons gooi anker en soos gewoonlik het ek en Archie 'n woordewisseling oor die saak. Ons baklei soos kat en hond. Arme Gerrie en Ansu.

Die laatmiddag is loom en lok vir Gerrie en Ansu dorp toe. Hulle klim-val, gelukkig sonder voorval, in Dinkie en roei weg. Hulle hou hul lyf aasvöel en kom net betyds vir ete terug.

Aigialis 

Die Griekse aande het 'n bekoring van hul eie.

Bekoorlike Maja