Oppad na U. Gnal. Dag 77.

Prvic tot U. Gnal (Pasmaneiland)

Oppad na U. Gnal

Opgedra aan Stoney en Bokomo.

Vandag is die dag. Michelle en Anika het elk 'n klip opgetel. Hulle gaan die klippe in die see gooi om te bewys dat hulle aan hulle kêrels dink.

Elkeen wil 'n boodskap op die klip skryf. Daar word raad gevra oor wat die boodskap moet wees. Alle voorstelle wat ons gee, word summier verwerp. Nadat hulle baie lank gedink het en eers op 'n stuk papier geoefen het, word die boodskap noukeurig en met soveel liefde op die klippe geskryf. Die tevredenheid oor die inhoud van die boodskappies straal uit die gesigte.

Boodskappies

Toe volg die seremonie. Eers word die kleedrepetisie gehou en hulle oefen om die klippe saam te gooi en 'n paar woorde te spreek. Die kameraman en die verliefdes is gereed. En AKSIE!





Die klippe word in die see gegooi en die meisies sê hulle sê. Ai, dis so lekker om verlief te wees. Johan en Nico is baie gelukkige kêrels om meisies soos Michelle en Anika te hê.

Sibenik, Prvic. Dag 75, 76

Primosten tot Sibenik

Ons verlaat Primosten 09:00 oppad na  Sibenik (43º44.053 N, 15º 55.388 O). Dis 'n skrale 11 myl. Ons vaar tussen eilande, die ritmiese geprrr van die motor hoorbaar. Ek dink nogal 'n seiljag se motor is belangriker as die seile.

Fort by rivieringang na Sibenik

Ons kom so 12:00 by Sibenik aan en meer vas by die dorpskaai. En gewapen met hulle handsakke en sonroom vaar die meisies die dorp in. (Anika se pa gaan al die pad bank toe huil). Michelle se geldjies is aan die opraak. Dis net Gerrit wat sy beursie styf toehou.

Dorp toe

Ou trappies 

Nou straatjie

De Deur

De Venster

Die meisies sleep my saam om die rokkies te sien waarvan hulle hou, eintlik Michelle, want Anika het reeds op Primosten gekoop. Michelle pas omtrent tien rokke aan, maar koop niks. Sy moet eers daaroor dink.

Ons sit op Maja rond en kyk hoe die ander bote vasmeer. Ons kyk vir die mense wat verby stap. Eintlik kyk ons vir hulle en hulle kyk vir ons. Ons loop in die dorp rond. Rustig, niks jaag ons nie. Die aand sleep ons die mans saam rokwinkel toe. Michelle pas vir hulle die mooiste rok aan en ons stem of sy moet koop. Vier stemme vir koop en een daarteen (Gerrit). En sy koop!

Ek en Archie gaan kyk 'n konsert wat eers 21:30 begin. Ek is gek na sulke "gewone mens" konserte. Daar is baie "locals" by die konsert, en ek sien die hart van dié land se mense. En ek hou van die mense.

Sibenik tot Prvic via Krka-valle

Die volgende oggend is ek en Archie vroeg op. 06:00 maak ons toue los en ons vertrek oppad na die Krka-valle toe. Michelle en Gerrit steek hul koppe by die deure uit om hulp aan te bied, maar ons is klaar los en motor al. Hulle gaan lê weer.

Ons motor in die rivier af en kom 08:00 daar aan. Die kinders gaan Krka-valle toe en ons bly op die boot, want ons het reeds die Krka-valle saam met Bushy en Grietjie (Dag 3) besoek.  'n Familie swane kom kuier.

Swaan familie

12:00 is die kinders terug en ons pak die terugtog aan rivier-af. Ons kom 16:30 by Prvic (43° 43.402 N, 15° 47.905 O) aan en gryp 'n boei. Dis 'n klein dorpie en ons stap die dorpie in 'n japtrap kaf.

Prvic 

Kleurvolle klomp

Ankerplek by Prvic

Ons speel kaart en woord-speletjies en stry en gesels op die dek.

Die kinders se tyd raak min!!

Published with Blogger-droid v2.0.10

U. Stari Trogir, Primosten. Dag 73, 74

Komiza, Vis Eiland tot U. Stari Trogir

Ons verlaat Komiza op Vis Eiland baie traag. Dis asof ek nie die blou grot wil agterlaat nie. Ek wil die grot graag as 'n werklikheid hê en nie as 'n herinnering nie.

Maar nou ja, die realiteit bepaal 'n ander werklikheid - Stari Trogir (43º29.337 N, 16º02.559 O). Ons vertrek 07:00, want dis nog 'n lang dag, 29 myl.

 

Komiza, vroegoggend

Komiza panorama

Ons word verras met dolfyne wat in die verte speel en duik. Ons wens ons was nader dat ons hulle beter kon sien. Ons vaar verder, want daar is min wind. Gus lê gelukkig nog. Later word hy wakker, en waai 'n lomerige briesie, net genoeg vir die kaptein om die seile te span. Die jong lede van die bemanning rus hulle oë so bietjie, so ons span self.

Archie en bemanning (toe hulle nog wakker was)

Ons seil rustig en Vis raak verder en verder in die verskiet. Later is dit net 'n deinsende gedagte.

Ons kom moeg gevaar (ek en Arch, nie die kinders nie) by die ankerplek aan. Ons gooi lekker vlak anker. Dis 'n pragtige swem baai en ons almal baljaar in die helder water. Jy kan elke ou dingetjie op die bodem sien. Dis hier waar Mr. Bean verlede keer alles in die see laat val het. Ons het 'n rustige nagrus op anker, want die wind is net 'n ligte bries.

Kan bodem sien

Baljaar in die water

Rustige ankerplek

Die volgende oggend, na 'n swem, vertrek ons na Primosten (43º35.113 N, 15º55.388 O) . Dit is 'n kort dag, net 10 myl.

U. Stari Trogir tot Primosten

Ons is weer gelukkig om dolfyne te sien. Hierdie keer baie naby. Michelle sien hulle eerste en Anika is so opgewonde soos 'n kind. Selfs Gerrit kyk na die blinkgladde lywe wat sierlik uit die water duik. Toe ons nóg nader kom verdwyn hulle in die diepte en Archie sê : "That's all folks."

Gelukkig kry ons 'n vasmeerplek by die baie besige, klein kaai by Primosten. Baie seiljagte moes maar later in die dag maar tevrede wees met 'n boei of anker.

Primosten panorama

Die meisies gaan dadelik dorp toe. Archie en Gerrit was die dek en ek ontsmet  die "head" van bo tot onder. 

Ons wil die son sien ondergaan en stap boontoe na die kerk. Die mense staan en sit oral tussen die grafstene om die laaste strale van die sinkende son te sien.

Sonsonder en seilboot

Kleurpalet van die son

Ek hou van Primosten. Die mense lewe hier. Ek en Archie drink 'n drankie op die dek. Hy lyk gelukkig en tevrede. Hy kyk na my, glimlag en sê: "This is the life!"

Published with Blogger-droid v2.0.10

Vis verrassing. Dag 72

U. Tri Luke tot Komiza (Vis Eiland) via Blou Grot

Ons het 'n geheime stemming gehou. Ons moes stem vir: Vis Eiland, baie ver, 35 myl, die Blou Grot is daar, maar jy moet 12:00 daar wees, as dit bewolk is, is dit nie blou nie OF Hvar, baie nader en hoop op 'n plek by die dorpskaai.

Die stembriewe word uitgedeel... Onder groot geheimhouding word die pen omgestuur en almal stem. Niemand is eintlik seker wat om voor te stem nie. Gelukkig is daar geen bedorwe stembriewe nie en Archie tel die stemme. H, V, V, V en V. 1 stem Hvar en 4 stemme Vis. Dis net Anika wat vir Hvar gestem het, die res van die bemanning stem vir Vis. Dus - Vis, hier kom ons!

Ek en Archie staan vroeg op. 05:00 lig die anker en ons vertrek met 'n boot vol slapende skones, sonder koffie. En dis my verjaardag vandag!

Dou voor dag

Oggendgloed

Ons vaar en vaar en vaar. Vis lê ver in die verre verte, vaagweg sigbaar. Sies tog, die kinders word nie wakker gemaak met die tradisionele koppie koffie nie. Die ou goedjies moet op eie stoom wakker word. Hulle staan baie later eers op.

Gelukwensings is aan die orde van die dag. Ek maak my briewe van die huis af oop. Kaartjie van my familie, almal het 'n boodskap geskryf. Dankie julle. Ek maak die koeverte van my eet-vriendinne oop. Christa, Marie, Riana en Spaans (in alfabetiese volgorde) stuur goeie wense, geskenkies en opdragte vir die dag. Dankie julle. Dit maak die pad baie korter.

Die blou grot kom nader. Die tydsberekening is goed. Ons is 11:30 daar. Dit lyk soos nagmaal op Pofadder. Dis seiljagte wat ronddryf met 'n bemanningslid wat brandwag staan. Dis oorvol Dinkies met mense oppad na die grot.

Ingang tot Blou Grot (links agter tou)

Die kinders gaan eerste, met Gerrit en Michelle wat stry en baklei met die geroeiery. Ons wag op die boot. Hulle kom terug, moeg geroei en warm. Michelle sê ons moet liewers maar die motor op Dinkie sit. So gesê so gedaan en daar trek ons.

Wat 'n ongelooflike visuele fees was dit! Ons roei by die nou grot-opening in. Net een bootjie voor ons. Die water is blousel-blou, silwerblou, ligblou. Die spane in die water toor met kleur. Jy kan nie ophou kyk nie. Dis magiese magic. Jy wil vasklou aan die mooi, jy wil dit in jou geheue inbrand.

Die blou begin ...

.... dit word blouer ...

... en blouste

"Liquid light"

Die blou grot was een van die mooiste verjaardag geskenke wat ek in my lewe gekry het. Nog steeds in ekstase begin ons die laaste 5 myl na Komiza Hawe op Vis Eiland (43º02.650 N, 26º05.257 O). Daar is gelukkig plek vir ons en ons meer maklik vas.

Komiza se hawe word voller en voller. Die jagte meer vas, sommige anker, ander gryp 'n boei en 'n klomp maak alongside in 'n ry aan mekaar vas. Dis 'n heerlike malhuis vol mense.

Vasgemeer ...

en vasgemaak

Malhuis vol mense

Ons gaan dorpie toe. Dis pragtig. Die aand eet ons pizza vir my verjaardag. 

Dorp toe

Verjaarsdag pizzas

Vis was 'n vreeslike verrassing. Anika (die Hvar stemmer) is in haar noppies oor Vis en Michelle en Gerrit (die Vis stemmers) stem saam. Elize sou dit sooooo geniet het.

Ons soek na die Kit-Kat wat my suster, Laaina (bynaam) vir my gestuur het. Dit het net doodeenvoudig verdwyn. Ek wonder...

 

Published with Blogger-droid v2.0.10

Lastovo en Tri Luke. Dag 70 en 71

Prozura tot U. Zaklopatica, Eiland Lastovo

Die vraag is: "Wie wil Lastovo toe gaan?" Dit sal 'n lang dag se vaar wees. Die ander opsie is 'n anker op Korcula Eiland. Die kinders stem vir Lastovo.

Ek dink dis die woord "dorp" wat die deurslag gee. Hulle het "dorponttrekkingsindroom".

Ons vertrek 07:00. Dis vroeg, maar die magiese uitwerking van koffie kry lewe in die klomp (en in my). Dis 'n lang pad, sowat 36 myl na die baai Zaklopatica op Eiland Lastovo (42° 46.384'N 16° 52.528'O). Die kinders kry die tyd om deur te stry, te knibbel, te slaap en te sonbaai. Ek sit maar heeldag by die kaptein op die dek.

Die wind van voor word later erger en die deinings groter. Gelukkig vaar ons met Maja se snoet in die duinings, dis op en af, nie heen en weer nie.

Anika en Michelle sit voor op Maja en kyk uit vir rotseilandjies. Lastovo kom nader en nader. Maar nie naby genoeg nie. Die wind van voor word sterker en Maja se ou motortjie beur moedig teen die wind en die stroom wat teen ons saamsweer.

Ons kom later as wat beplan is, so 17:00 by Lastovo aan. Te laat om die amper 4 km dorp toe te stap. Ons besluit om die volgende oggend te gaan, want môre is 'n kort dag. Ons, eintlik ek en Archie, is moeg na die lang dag, maar Gerrit, Michelle en Anika voel perdfris na hulle oggendslapie, laatoggendlê, middagslapie en die uiltjie wat hulle geknip het.

Ek en die kaptein gaan kruip vroeg in.

U. Zaklopatica tot U. Tri Luke

Vandag gaan ons dorp toe! Anika is baie bly, want haar sjokolade is op. Michelle en Gerrit is lus vir chips. Gestewel en gespoor is ek en Archie reg vir die stap. Die kinders het nou nie eintlik wat jy sal noem "stapskoene" aan nie. Michelle dra Grietjie se plakkies, Anika dra 'n paar seilskoene van my en Gerrit dra sy groen seilskoene. Ek hoop hulle voete hou.

Ons stap deur die bos na die dorpie. Dis lekker in die bos. Ek stap voor met my stapstok en maak 'n pad deur die spinnerakke.

Ek dink die kinders hoop op 'n wonderwerk dat daar dalk 'n inkopiesentrum sal wees, maar helaas, hulle moet tevrede wees met 'n klein ou Studenac.

U. Zaklopatica tot U. Tri Luke

Ons stap boontoe na die kasteel en die sonbesies raas heelpad met ons. Ons is warm en sweterig. Die kinders wil nie die dorpie verder verken nie, en ons gaan Studenac toe en koop bietjie nodige kos en die kinders koop lekkernye.

Uitsig oor Lastovo Dorp

Kerke en landerye

Kapel

Ons stap terug. Die meisiekinders se voete is seer. Gerrit se voete hou gelukkig. Ons is warm en toe ons by Maja kom, is swem die ding om te doen. Ons voel heerlik verkwik deur die water en maak reg om te vertrek. Skuins voor een uur lig ons die anker en vertrek na Tri Luke op Korcula Eiland (42° 55.711'N, 16° 39.903'O, 17 myl).

Ons anker in die mooi blou-groen baai. Archie gaan swem en is baie verras toe hy 'n elektriese skok in die water kry - dit was 'n jellievis wat hom gepiets het. Een teen die voorkop en een teen die skouer.

Die kinders speel kaart en ek en Archie ontspan op die dek.

Kaartspel op anker

Published with Blogger-droid v2.0.10

Spesiale uitgawe!!! Dag 69

Dubrovnik tot Prozura

So vaar ons met glorie uit Dubrovnik se Marina. Ons gooi so maklik diesel in soos: "Maak self vol asb." 

"Maak vol, asseblief"

Ons vaar in die rivier af, oppad na die see. Die wind lyk goed van agter en ons span die hoofseil.

Gerrit neem die helm en oortree die spoedgrens, vaar 6 knope in 'n 4 knope zone. Net voor die padbrug is Maja wind-af, onder vol hoofseil, 16 knope wind en seil teen 6 knope.

TOE kom 'n sterk Gus van meer as 35 knope van die sykant en toe gebeur alles tegelyk.

Maja lê oor na port (links) so erg dat die water oor die rand van Maja stroom. Sy draai self 180º na starboard (regs). Gerrit probeer regstellend stuur, maar kom gou agter dat dit niks help nie. Hy bly kalm en bring die boot in die wind in en Maja stop. Dit het alles in die ewigheid van omtrent 5 sekondes gebeur.

Gerrit- Bly kalm en al waaraan hy kan dink is om die boot in die wind te kry en te stop.

Archie - Op die dek en klou vas vir sy lewe en sien hoe kom die seil al nader aan die water. Hy kan nie onthou of die hoofseil in die water was nie. "Scary shit". Hy trek die boom in.

Michelle - Sy sien 'n wit flits deur die luik, dit was die hoofseil oppad see toe! Sy hou in "surf" styl aan die wasbak en kapteinstafel vas. Sy het gedink ons gaan omwaai en rol. Sy hardloop uit en gaan katrol die hoofseil in.

Anika - Sit in die saloon aan port kant.Toe Maja kantel, probeer sy starboard kant toe. Al Archie se sjokolade reën van die rak af op haar kop. Sy kyk benoud deur die bo-luik hoe Michelle katrol en skree: "Moenie inval nie!"

Ekke - Ek het gedoen wat ek die beste kan doen - lank en deurdringend gegil. Hou vas aan die traplening en kapteinstafel. Kyk na buite, sien vir Gerrit agter die helm en skree: "GERRIT, mooi Gerrit"! Ek het regtig gedink dat Maja gaan rol.

Die naskok - Almal sit op die dek, grootoog. Almal van ons het gedink Maja gaan omrol. Ons praat gelyk en vertel vir mekaar van die belewenis. Adrenalien het deur almal se are gespoel. Opwinding, maar meer as alles, verligting en dankbaarheid.

Vir die res van die dag kry ons goeie winde en ons benut dit ten volle. Ons kom by Prozura (42° 43.870' N, 17° 38.971' O, 23 myl) op Eiland Miljet vroeg aan en gooi anker vir die eerste keer.

Baai by Prozura

 Na 'n uur of wat en 'n lekker swem en smul aan 'n koue waatlemoen, besluit die kaptein dat ons miskien te na aan die land is en ons trek na 'n beter posisie. 

Waatlemoen lafenis

Alles lyk goed totdat 'n boot aan 'n boei naby ons kom vasmaak en ons besef daar is 'n kans vir 'n botsing indien die wind sou verkeerd waai. So vir 'n derde keer is die anker gelig en ons skuif 20m weg van die boei.

Ons is uitgeput en almal sien uit na 'n goeie nagrus.

Published with Blogger-droid v2.0.10