Roemenië. Braşov. Berg Tâmpa.

10 September 2019. Dinsdag.

Daar is 'n groot Hollywood tipe naambord in Braşov. En dis op Berg Tâmpa. Dis waarheen ons vandag gaan stap. Gestewel en gespoor en daar trek ons. Daar is wel 'n kabelkar boontoe, maar hoe ken jy vir ons?! Die berg is maar net 960m hoog.

 

Naambord

 

Ons stap tussen die woud berg-op. 'n Maklike pad, tussen bome en heerlik koel. Die roete is baie goed met 'n rooi en wit ∆ gemerk. Die ou dorp kruip vir ons weg daar onder in die vallei.

 

Eers toe ons bo by die naambord kom, kan ons die rooidakkies vreedsaam daar onder sien lê. Oral is die mooi geboue te sien.

 

Braşov

Dorpsplein

 

Ons stap vêrder na die saal en kyk af op 'n ander deel van die dorp. Aan die linkerkant is nog berge met groen boom plantasies. Daar is 'n klomp jongmense wat die mooi saam met ons bewonder. 

 

Braşov

Groot begraafplaas

Jongmense

 

Ons stap met  die geel en wit ∆ roete terug. Maar my maggies, raak dit toe steil af! Gelukkig het hulle handreëlings daar gesit waaraan ek kan klou. Af af af en toe nog 'n bietjie af. Dis eintlik pragtig en opwindend om die roete te stap. Ek sit 'n rukkie op die bankie. Ons stap verder en die einde is in sig. Dit was omtrent 'n heerlike stappie.

 

Steil af

Bankie

Einde in sig

Herfsblaar

 

Die lang staptog het ons nou behoorlik honger gemaak. Ons besluit om tradisioneel Roemeens te eet. En niks is so tradisioneel soos 'n lekker bakkie afvalsop nie! Hulle bedien dit met brood en suurroom.

 

Ons koop 'n hoender om vanaand die lewe met 'n plathoender en blomkool te vier. Dis vir my heerlik om 'n oond te hê waarin ek iets kan bak en my lyf roep na groente.

 

Afvalsop

Plathoender

 

Roemenië. Bucharest.

6 tot 8 September 2019. Vrydag tot Sondag.

Bucharest is 'n mengsel van verskillende eras. Daar is heerlike boulevards, eeu-oue villas, versteekte kloosters, lelike kommunistiese blokke, indrukwekkende regeringshoofkantore, (sommige nog met koeëlgate van die 1989 rewolusie) en op 'n stadium is die stad "Parys van die Ooste" genoem.

Dombovita Rivier

Fonteine

Ou gebou

Ou gebou

Ou gebou

Arcul de Triumf

Hier is baie groen mooi boomryke parke, waar die inwoners kan ontspan, weg van die ewigdurende vinnige motors wat op die strate brul. Ons stap heerlik in die Herastrau Park en later ook in die Cişmigiu Tuin.

Herastrau Park

Cişmigiu Tuin

Tuin musikant in Cişmigiu Tuin

Bruidspaar in Cişmigiu Tuin

Nicolae Ceauşescu is 'n gehate man in Bucharest, want hy het 'n hele aantal historiese geboue vernietig na sy toere na Pyongyang en Beijing in die 1980's.  Die geboue is herkonstrueer en lyk baie na geboue wat jy in Parys sal kry. 

As jy in die oudorp rondloop, sal jy 'n idee kry hoe dit eens oo 'n tyd hier gelyk het. Pragtig!

Die Paleis van die Parlement is die wêreld se tweede grootste parlement ( grootste is die Pentagon). Dis in 1984 deur Nicolae gebou, het 3100 kamers, is twaalf verdiepings hoog, is 330 000 vierkante meter. Dit het 'n beraamde € 3.3 biljoen gekos om te bou. Bloedgeld. Nicolae Ceauşescu het nie lank genoeg geleef om van die marmer balkon 'n toespraak te gee nie. Hy was inderdaad 'n gehate man wat burgers hot en haar geskied en vervolg het.

Paleis van die Parlement

Die pragtige klooster is ongedeerd en word deur baie toeriste besoek. Dit dateer uit 1715. Die Catedrala Patriahala is die sentrum van die Roemeense Ortodokse geloof en is tussen 1656 en 1658 gebou.

Catedrala Patriahala

Catedrala Patriahala

Binne

Muurskildery

In die oudorp is pragtige kerke en geboue te sien. Die Stavropoleos Kerk is een van die mooistes in Bucharest.

Stavropoleos Kerk

Koepeldak

St Anthony Princely Old Court Church

Passage Macca-Vilacrosse

Ekonomiese Konsortium Paleis

Ons drink koffie en bier by Hanul lui Manuc, 'n historiese herberg wat nou as 'n restaurant gebruik word. Dit wemel van mense wat heerlike tradisionele disse eet.

Hanul lui Manuc

Restaurant

Wel, ek moet sê, ons het Bucharest terdeë geniet. Ons sluit ons verblyf af met 'n uiteet by 'n restaurant baie naby ons woonstel.

Tradisionele Roemeense dis met geel pap en eier

Reis na Roemenië. Deel 2.

5 en 6 September 2019. Donderdag en Vrydag.

Ons trein is uiteindelik gereed en 21:30 klim ons. Jy moet seker maak jy is in die regte wa, want die Bucharest wa word later afgehaak en aan ander lokomotiewe gehaak. Ek en Archie is alleen in die vier-bed wa. Wat 'n geluk. Ons slaan ons slaapbanke af en sit langbeen, net soos op Maja.

Langbeen sit

Lees lekker

Ons gaan slaap en so teen 01:35 maak hulle ons wakker. Ons is by die Turkye-Bulgaarse grens. Almal uit en hul stempel ons paspoorte. 'n Ent verder neem hulle weer ons paspoorte in. Nou is ons wettig in Bulgarye. 

Ons ry die trein, ons ry die trein, ons ry die Turkse trein. Die landskappe flits verby. Dan stop ons, dan wag ons, dan ry ons weer.

Bulgarye deur die venster

By een stasie staan  ons vir amper twee ure stil. Ons wa word afgehaak en aan ander lokomotiewe gehaak. Gedurig. Na 'n lang pad is ons by die Roemeense grens. Weer paspoorte in om te stempel. Ons kruis die Blou Donau met die langste staalbrug oor 'n rivier in Europa. Die Blou Donau flits verby. Ons is in Roemenië!

Blou Donau

Blou Donau

Bucharest groet ons 19:05 met 'n miernes van mense. Ons voel vreemd. Maar ou Archie koop sy internet, metro kaart en daar klim ons en ons tasse die metro en ry na ons woonstel.

En ons is tuis, vêr van ons kleine Maja in 'n lugversorgde woonstel.

Reis na Roemenië. Deel 1.

4 en 5 September 2019. Woensdag en Donderdag.

Ons reis na Roemenië begin toe ons opstaan, klaarmaak en vir Maja groet. Archie kry ons tasse met die hulp van my en die passerelle van Maja af. "Tata Maja", stort 'n traan, klim in die taksi en veerboot toe met ons. Dis 'n pragtige dag in Mytilini. Die veerboot vertrek. Die see is sag- golwend.

 

Marina vroegoggend

Reg vir "southern gales"

"Blou ballas"

Tata Maja

 

Tot ons driekwart pad is. Toe begin Waaivalik se wind. Gus met sy legioen perde kom aangehardloop. Maar die veetboot voel 'n veer. Wieg net liggies in die sterk wind. Ons vermoede is bevestig. Die wind waai regtig áltyd hier in Ayvalik. Die veerboot meer vas en ons klok in Turkye.

Ons klim die dolmuş otogar toe, klim toe 12:00 die groot Metro bus na Istanbul. Daai winde waai die bus behoorlik hot en haar. Dis hiérdie winde wat sterk van die binneland tot in Ayvalik waai. Ek kan maar net nie wegvlug van Gus nie. Die kalant volg my waar ek ook al gaan. Ons kom 22:00 by die otogar in Istanbul aan.

 Almal klim af, wat vir ons na 'n taamlik onbekende plek lyk. Archie vir ons 'n kamer vir die nag in die Lider Otel bespreek. Die busbestuurder sê ons moet af, die rit is klaar. Gelukkig sê Archie vir hom ons moet Lider toe. Hulle is so gaaf om ons by die hotel af te laai. Ons ry eers saam met die bus in die busterminaal se benoude binnegoed rond. Dit is nog net ek, Archie en 'n ander vreemde man in die bus. Dis draaie en beton en lae mure. Die ondergrondse pad lyk vir my na die ideale plek vir 'n reeksmoord. Sê vir Archie ek sal nie graag in die nag hier wil loop nie. Ons groet die bestuurder met die hand.

Die Lider Otel is maar kommin, maar sooo gerieflik naby. Ons is dankbaar om heerlik te stort, ons kop op 'n kussing te kan neerlê en 'n welverdiende nagrus te kry.

 

Lider Otel

Uitsig van ons kamer

 

Die volgende dag los ons die bagasie in die hotel en gaan vroeg dorp toe. Sultanahmet toe. Ons bekyk die Blou Moskee en Aghia Sophia. Ons gaan besoek die cistern. Geniet die atmosfeer van Istanbul.

 

Blou Moskee

Aghia Sophia

Traankolom

Medusa

Sultanahmet

 

Ons verlaat die hotel om 12:00. Twee metro ritte verder en ons is by die Halkali stasie waar ons kaartjies koop. Hier op die nuwe stasie is daar geen kafees of iets nie. Die kaartjieverkoper sê ons moet met die metro drie stasies terug gaan, want daar is kafees waar ons kan wag.

Toe begin die groot wag van agt ure, tot 21:40, vir ons trein na Bucharest. Archie koop vir ons 'n döner en ons sit in die park en eet. Die bankie raak te hard en ons sleep ons tasse na Madam Jackie en drink koffie en eet 'n stuk kaaskoek. Ons sit 'n paar ure daar.

 

Madam Jackie

 

Toe gaan ons terug metro stasie toe en vat die metro terug Halkali toe. Ons sit toe vir nog 'n uur of wat daar. Almal wag daar en almal het 'n sak vol kos vir die 21-uur lange treinrit.