Chios Eiland. Toer

27 Junie 2019. Donderdag.

So hier is ons nou aan die skuil in die onklaar marina in Chios. Wag op beter dae. Die liewe goeie gawe Archie reël vir ons 'n taxi toer om die eiland beter te leer ken. 

Eerstens besoek ons die 11de eeuse Nea Moni klooster. Dis 'n UNESCO Wêrelderfenisgebied. Die besonderse klooster is 15 km van Chios dorp en op die Oros Berg. Dis bekend vir sy mosaïek en een van die beste voorbeelde van die Masedoniese Renaissance. 

Nea Moni klooster

Skelette

Vir my as kerkmens is dit voorwaar 'n besonderse plek. Heelwat restourasie word hier, veral aan die binnekant van die kerk, gedoen.

Daarna vat ons die pad na Anavatos. Dis 'n middeleeuse dorpie wat verlate is. Hier woon blykbaar net 3 families. Die interessante plek is verlate sedert die Slagting van Chios in 1822 en die aardbewing van 1881. Ons stap deur die dorp van vergange se dae. Ook hier is hulle met opknappingswerk besig.

 

Anavatos

Anavatos

Kerk

Restoureer kerk

Tafel en prieel

 

En daar trek ons weer na Pyrgi, wat bekend staan as die geverfde dorp, omdat omtrent al die huise hier geverf is. (Geverf is nie eintlik die regte woord nie). Dis hoofsaaklik swart (grys) en wit en in verskillende geometriese vorms en patrone. Volgens die 2011 sensus, woon hier 755 mense in die dorp. Dit is een van die "mastic villages" van Chios. Elize is in ekstase. Die oë blink sommer. En koop is haar middelnaam!

 

Pyrgi

"Painted village"

"Painted village"

Detail

 

Op die dorpsplein is daar nou behoorlik atmosfeer en ek en Archie eet gevriesde jogurt. Heerlik en ons word deel van die atmosfeer. Ek kan dink hoe jolig kan dit hier wees as die son sak.

 

Dorpsplein

Pyrgi se mense

Elize in "shopping mode"

 

Nou vir ons laaste bestemming. Dis ook een van die "mastic villages", Mesta. Mastic is boomgom waarvan hulle kougom, lekkers, parfuum, likeur en nog baie ander produkte maak.

Hierdie Middeleeuse dorp is eintlik 'n monument. Dit staan bekend as die kasteeldorp, omdat dit as 'n kasteel gebou is.

Elize geniet die straatjies vreeslik. Ons dwaal heerlik in die strate rond en verdwaal so 'n paar keer. Te heerlik.

 

Doolhof

Uie

Potte

Tekstiel

 

Chios Eiland. Chios Marina.

26 Junie 2019. Wednesday.

Chios tot Chios Marina

 

Hier in die hawe kan ons nie bly nie. Die onrustige hawe maak my mal. Dit voel of ons heeltyd vaar, so beweeg ons. Hierdie is woelige water. Die golwe rol in, klots teen die kaai en bons terug.

 

Woelige water

 

Ons maak gereed om te vertrek na Lagada. Anker op en daar wag 'n verrassing op die anker. Dis 'n groot rooi lap of iets. Archie haal dit af en ons is gereed. Maar daai Gus waai. 

 

Anker verrassing

 

Ons sit gewapen met ons lewensbaadjies. Gus waai so 25 knope. Ons vorder stadig. Later begin dit erger waai. Tot 35 knope. Vorentoe, maar eintlik agtertoe. Maja beur teen die golwe met Gus wat dit vir haar nog moeiliker maak. Later kan sy nie meer nie. Na drie myl, kan Maja regtig nie meer nie en ons ook nie.

 

Lewensbaadjies

 

Chios het 'n onklaar marina wat eintlik naby die hawe is en ek stel voor dat ons omdraai en soontoe gaan. Dis ten minste veilig en beskut daar. Die see is rof en die wind is kwaai. Die kaptein gee die bevel dat ons omdraai. Ons hou vas, want die golwe gooi ons. Die een kant van Maja raak amper aan die see met die omdraaislag, so gooi daai golwe ons. Toe "burn" ons eers. Met die reuse golwe wat van agter kom en Gus wat ons aanblaas, bereik ons vir 'n kort wyle 'n topspoed van 8.3 knope. En dis sonder seile. Archie stel die spoed stadiger, maar ons beweeg nog steeds baie vinnig. "Scary movie".

Die ingang van die half-voltooide marina is aan die een kant baie vlak. En Gus stoot ons eintlik in daai rigting. Die kaptein vat daai helm vas, die twee musketiers bid en ek kyk grootoog uit vir die vlak plekke. Die kaptein kom meesterlik deur die ingang en ons is in stil water.

Nou moet ons 'n plek soek om "alongside" vas te meer. Maar daai Gus waai ons hot en haar. Daar is een plek langs die kaai oor. Ons sukkel om by die kaai uit te kom. Archie probeer weer. Die manne staan gereed op die kaai om ons toue te vang. Almal het die wêrelse simpatie met die Suid-Afrikaners wat onder sukke omstandighede in die marina inkom. Hulle staan almal gereed soos engele uit die hemel wat my ma gestuur het.

Archie kry ons langs die kaai. Ek gooi die middelste tou. Die man vang en maak vas. Elize gooi die volgende snoettou. Die man vang mis. Die tou val in die water. Ons gooi weer. Hy vang raak en die voorkant van Maja is vas. 

Archie gooi die agtertou. Gus waai Maja se agterkant weg van die kaai. Die Fransman op die kaai trek met mening. Die tou beland tussen Dinkie se enjin en die boot en ruk die enjin los. Dinkie duik met 'n minder sierlike boog as Archie in die see. En sink!  O my genade. Maar ons is darem vas en veilig.

 

Archie's angels

 

Nou moet Archie die enjin uit die see kry. Hy duik af. Dis gelukkig net 3.5m diep. Die enjin is te swaar. Toe bind hy 'n tou aan die enjin vas en trek dit op. Martie staan gereed om die enjin aan te vat. En die enjin is uit en papnat. Almal op die kaai is ook verheug dat Archie die enjin uitgekry het.

 

Red enjin

 

Die Fransman neem Archie en sy enjin na 'n werkswinkel toe, want hy moet dadelik gediens word om hom te red.

Ons is almal moeg en uitgeput na 'n moeilike dag. Ek en die musketiers luister na Jo Black se liedjie, "Skepe" en ons huil almal snot en trane. Van dankbaarheid en aandoening en sommer omdat ons vroumense is. 

 

So skuil almal hier in die marina. Almal wag vir die blêrrie Gus om te gaan lê, wat eers Dinsdag of Woensdag gaan gebeur.

 

Elize koel af

Skuilers

Windmeulens

Chios Eiland. Chios.

25 Junie 2019. Dinsdag.

Asprokhorti tot Chios

 

Vandag is die lang kruising van 54.1 myl na Chios. Dis 'n baie lang pad. Ons vat die kalm water aan en "burn", soos my oudste seun, Francois, sal sê.

Ons staan douvoordag op. Dis ook al wanneer ons die son sien opkom. Die groot geel ronde bal kruip agter die dowwe berg uit en hang aan die pienk lig. Dit gaan goed met die kruising. Die see is plat en Gus is stil. Elize en Martie doen 'n Titanic voor op Maja se snoet. En so vaar ons vorentoe, altyd vorentoe. 

 

Son kom op

Rose

Rosa

Elize

 

Die eerste deel van die kruising (40 myl), neem ons sewe ure. Toe kom die moeilikheid. Gus begin baie sterk van voor af waai. Tussen 19 tot 25 knope. Geen weervoorspelling het dit voorspel nie! Maja beur vorentoe. Seesproei tref ons elke nou en dan. Dit neem ons vier ure om 15 myl te vaar. Dit was glad nie lekker nie.

Ons kom na 'n ewigheid by Chios se hawe aan. Die water in die hawe roer en lyk maar besig. Klots laat dit bars. Archie tru en ek gooi die anker. Wind waai ons skeef en Archie tru weer. Niemand is op die kaai om ons te help nie. Archie klim met die tou af en ek staan agter die helm. Met moeite is ons vas.

 

Maja teen die kaai

 

Ag, maar dis nie lekker hier nie. Daar is nooit rus op Maja nie. Dit woeker en wals en waai in die baai. Die golwe klots teen die kaai. Dit raas en Gus blaas. 

Elize en Martie gaan dorp toe. Ek en Archie gaan hawepolisie toe. Daarna gaan verken ons die dorp. Die kasteel is groot en darem een ding wat hier te sien is. 

 

Dorp toe

Kasteel

Kasteel

Uitgang

 

Ag, dis vir my glad nie lekker hier nie. İn die nag begin Gus eers erg te waai en ek èn twee ander manne op ander jagte is gedurig op in die nanag om sake op ons jagte dop te hou. Die kaptein en die gaste slaap natuurlik soos flippen babas. So gaan die nag langsaam verby.

Samos Eiland. Asprokhorti Baai.

24 Junie 2019. Maandag.

Pithagorion tot Asprokhorti Baai

Samos. Sorgvrye Samos. Nou is ons op pad na Asprokhorti, 17.9 myl. Die kaptein het besluit ons anker vanaand, want die bemanning is moeg. Uitgebrand. Moeg gekoop.

Pithagorion

Die baai is net voor Vathy, die hoofdorp van Samos Eiland. Ons vaar uit Pitagorion en is in die Samos Seestraat. Hier is Turkye en Griekeland baie naby mekaar, minder as 'n myl.

Elize en Martie staan voor op Maja se snoet en Martie kan as't ware aan Griekeland raak en Elize aan Turkye. 

Ons sien 'n skool dolfyne. Elize en Martie is so opgewonde soos kinders. En ek en die kaptein natuurlik ook. Dis altyd lekker om dolfyne te sien.

Hulle speel nou behoorlik met Maja. Onderdeur na links, dan weer na regs. Dan spring hulle uit die water. Sierlik, soos net dolfyne kan. Ek en Elize staan voor op Maja se snoet en hoor hie gesels hulle met mekaar. Hulle speel lank met Maja en ons het heerlike kykgenot. 'n Skouspel soos min. Hierdie Samos Seestraat is omtrent 'n spesiale plek.

Dolfyn

Dolfyne

Griekeland en Turkye

Toe vaar ons verder op die plat see. Vandag is die eerste keer in'n lang tyd dat dit windstil is. Heerlik. Maja prrr ritmies vorentoe, altyd vorentoe. Nes ek daarvan hou.

Martie en Elize

Ons kom by die baai en gooi drie keer anker voordat hy byt. Snaakse bodem hierdie. Houkrag is nie so goed nie, maar ons derde anker is goed in. Nou kan ons heerlik rus.

Die water is kristalhelder en lok ons in. Ons swem heerlik. Ek swem en probeer die anker sien sonder 'n bril en die twee musketiers geniet net die water wat hier en daar 'n loomwarm kol het. 

Ek en Archie en Martie stap later op die land rond, terwyl Elize die boot oppas. Dink sy is te lui om saam te stap. Die uitsigte is nie so mooi nie en met die terugroei neem ons vir Khaler, wat 'n Jordaniese pa en 'n Noorweegse ma het, op 'n kort toer in Dinkie. Hy geniet dit, maar toe ons hom aflaai, hou hy sy ma se been vas en waai vreeslik toe ons weg roei, terug na Maja.

Asprokhorti Baai

Asprokhorti Baai

Asprokhorti Baai

Khaler

Sonbesie

Ag wat, so swem ons en geniet die rustige dag in die baai, wat ons saam met enkele eensame vissersbote deel èn 'n plek aan die ander kant wat luide musiek aan die baai verskaf.

Sonsondergang

Môre is dit ons lang kruising van 55 myl na Chios.