Symi eiland. Panormitis.

28 Mei 2019. Dinsdag.

Symi tot Panormitis via Seskli Eiland

 

Soos Archie sê, ons het 'n "love/hate relationship with Symi". Ons hou regtig baie van Symi, maar is altyd bly om daar weg te kom. Daai hawe is nie heeltemal veilig nie, want daar kom groot deinings van die veerbote in. Dan ruk en pluk al die bote. 

Ons groet die pragtige plek, Paddy trek die anker op en ons vat die pad na Seskli Eiland, 10 myl. Die boek sê dit is meer 'n swemplek as oornagplek en toe swem die vrinne in die kristalhelder water. Na middagete vertrek ons toe na Panormitis, 5 myl verder.

 

Seskli Eiland

 

Die baai is mos baie beskut, maar nou nie eintlik Archie se gunsteling plek nie. Ek hou van dié ankerplek, want dit het oraloor skuiling en die klooster van St. Michael is hier.

Ons klim in Dinkie en gaan besoek die klooster en Paddy en MJ (Mary-Jane) is baie beïndruk met die plek. Die klooster het die recoco styl troukoek kloktoring wat dateer uit 1740.

 

Klooster

By die klooster

Deur

Paddy en MJ

St. Michael

 

Baie toeriste kom besoek die klooster en 'n groot veerboot kom ingevaar met honderde nuuskierige agies. Almal is hier om die kloktoring te kom bewonder. 

Veerboot

 

Die klooster het 'n koepelvormige ingang en die vloer is uitgelê met klein swart en wit marmer klippies.

 

Ingang

Klippiesvloer

Patroon

En daai kloktoring! Ek kan sien hoekom hulle sê dis een van die  mooiste kloktorings in die Aegean See. Dis pragtig versier. Ons kan nie ophou om daarvoor te kyk nie. MJ wil so graag die klokkespel op video opneem, maar verniet. Die klokkespel speel nie saam nie.

Kloktoring

Kloktoring

 

Later roei ek en Paddy vir MJ, wat soos queen Victoria agter sit en mooi lyk, terug na Maja. Die kaptein verwelkom ons terug aan boord. Hy was besig om die autopilot, wat nou weer so steeks soos 'n donkie is, reg te maak. Hoop dit werk weer.

 

Ek en MJ gaan swem. Die inklim is koud, maar daarna word dit heerlik. Die meerminne verlei tot vir Paddy (wat nie wou swem nie) om ook die water aan te durf. 

 

Maak autopilot reg

Meerminne

 

Die lug is betowerend mooi en die sagte lig val streelsag op ons gesigte en die bemanning word model-mooi.

 

Archie en ek

Mary-Jane en Paddy

Vrinne

By Panormitis

Symi. Koebaai Turkye, hallo Griekeland.

27 Mei 2019. Maandag.

Datça tot Symi

 

Na 'n hele klomp formaliteite en die Hawe Polisie wat ons kom identifiseer, is ons gereed om te vertrek. Ons verlaat vandag vir Turkye en gaan na Symi, 20.6 myl.

Dis nou die gaste se nooiensvaart en die kaptein gee die bevele. Ek moet uitry, Mary-Jane moet met die een agtertou werk en Archie wys vir Paddy hoe om anker op te trek. En daar trek ons op Paddy en Mary-Jane se eerste seilavontuur. 

Die kaptein gee 'n instrument les en daarna neem Paddy die helm oor en geniet dit vreeslik. Halfpad hys Archie die Griekse vlag. Nou is ons amptelik in Griekse water. 

Instrument les

Kruis die grens

 

Die kanaal tussen Symi en Nimos Eiland is mos vreeslik vlak en die twee brandwagte "con the way through". Paddy natuurlik met my magic bril in sy hand.

 

Kyk vir vlak water

 

En toe lê Symi voor ons en die gaste is betower. Hulle kyk en hou van wat hulle sien. Ons kry alles reg vir die vasmeer by die dorpskaai. Die Fallers sit die fenders uit, Archie kry sy posisie en tru. Ek gooi die anker en die kaaiman help met die toue en ons is vas.

 

Bly om in Symi te wees

Lief vir jou

 

Sommer gou is daar anker opwinding by die kaai. Hierdie dorpskaai is mos berug vir ankerkruisings. Die seiljag se anker is vas aan die motorboot se ketting. Gus waai en hulle sukkel. Ons kyk onbeskaamd. (En ek kan sweer Mary-Jane geniet dit!) 'n Man op 'n dinghie gaan help en uiteindelik, na 'n lang gesukkel, is hulle vry. Ek slaak 'n sluk van verligting namens hulle en Mary-Jane is spyt die opwinding is verby.

 

Gekruisde anker

Kyk onbeskaamd

 

Die Fallers gaan verken Symi, maar dié twee se paaie skei. Paddy soek vir Mary-Jane, maar sy is skoonveld. Soos 'n groot speld verdwyn. "Niemand is so blind as die een wat nie gesien wil word nie". Almal is toe later weer herenig en vredig op ons kleine Maja.

Ek en Archie gaan stap boontoe en sien die baai van bo af, uit 'n heel ander hoek. Dis warm en ons sweet. Doer onder lê Maja. Die Symi bly maar pragtig. Ons loop die lang af-pad terug.

 

Kloktoring by ingang

Symi

Maja (4de van links)

Ekke

Mooi deur

Mooi Symi

 

Toe begin Archie met die groot taak om ons ingeklok te kry. Dis eers die paspoort polisie. Paddy kom oop en toe by ons aangeloop. Hy kom haal ons, want die polisie wil ons sien en identifiseer. Ons slaag die toets kan terug boot toe gaan. Toe moet Archie nog na die doeane én toe na die hawe polisie. Die hele eskapade neem 2h30 min. Toe is Archie baie moeg en ons is wettig in Griekeland.

Dis lekker hier. Ek voel sommer tuis!

Datça. Nuwe gaste.

23 tot 26 Mei 2019. Donderdag tot Sondag.

Knidos to Datça

Roete tot op datum

Knidos is stil in die oggend. Baie jagte het vertrek. Ons volg in hul waterspore en ons vertrek na Datça, 20.3 myl. Dis hier waar ons Maja gaan skrop en polish (soos my oorle ma altyd gesê het).

Paddy, nog 'n ou skoolvriend van Archie, en sy vrou Mary-Jane, ontmoet ons Sondag by Datça om vir so paar dae saam met ons te kom seil. Ons sien uit daarna om hulle te sien.

Eindelik is dit sukke tyd. Die nuwe gaste daag op. Paddy en Mary-Jane is hier.

 

Hulle is hier

 

Archie is bly om sy ou skoolmaat te sien. Paddy is eerste aan boord. Hy lyk gretig om die blog wat hy so getrou gelees het, eerstehands te beleef. Mary-Jane kyk daai plank so uit die hoek van haar oog. Maar toe kom sy ook veilig aan boord, nadat Paddy handjie bygesit het.

 

Paddy kom aan boord

Mary-Jane volg

 

Hulle is lekker moeg en koffie is net die regte ding om hulle aan die gang te hou. Nadat ons ietsie geëet, en lekker gesels het, gaan ons dorp toe. Hulle verken die dorp alleen verder en ek en Archie gaan terug na Maja.

Ai, Datça se seefront is darem mooi. Oral is sukke eienaardige marmerbeelde en Maja se mense en die honne verfraai die beelde nog meer. Die restaurante langs die waterfront verlei mens om daar te sit. Ons weerstaan die versoeking en neem maar net droëbek- glimlaggend foto's. Gail en Norman van Mosselbaai loop daar verby en poseer saam. Hulle is nie seilers nie, maar kuier in Turkye.

 

Seefront honne

Ou vrinne

Gail, Norman, Archie, Paddy en Mary-Jane

Uitsig

Terug by Maja

 

Dit is gesellig op Maja se dek en Paddy en Mary-Jane is baie bly om hier te wees. Later word aandete bedien. Eenvoudige Turkse kos. Mantie en Ayran.

Die son sak langsaam en die dag kom tot 'n einde. Saam met skemer kom die soel aandlug van die amper-somer.

 

Knidos

22 Mei 2019. Woensdag.

Körmen Marina to Knidos

Ons is weer alleen leen leen. Sullivan is vort en ons bly agter. So gaan dit maar met seilende sigeuners. Altyd op pad. Altyd groet. Vandag is dit die bekende pad na Knidos, 17.1 myl.
 

Trevor en Leslie Koekemoer is ook vandag op pad na Knidos, so ons gaan hulle daar sien. Darem 'n vertroosting noudat Sullivan weg is.

Kaap Krio ligtoring

Ons is die derde boot wat anker gooi in die bekende baai. Later daag Trevor en Leslie op en ek en die kaptein roei in Dinkie na Azuria, hulle catamaran. Die baai word al voller en die jagte stroom in. Sommige gaan na die kaai en dié is later vol.

Azuria

Leslie span wasgoedlyn

Dinkie gaan water toe

Ons kuier en gesels en drink koffie. Ek nooi hulle vir aandete. Dit gaan 'n groot uitdaging vir my wees om vir hulle te kook. Ons vleis en groente is op. Ek het wel twee uie, drie tamaties wat gevries het en bietjie purslane (soort onkruid), wat ook half gevries het. In die pestobotteltjie is nog  bietjie pesto. En ons het baie pasta.

Hulle kom 19:00 daar aan en ons skink vir hulle 'n glasie Griekse tsiprou. Şerefe! Ons eet die pasta met kaas en my heerlike pastasous en die komplimente stroom in. Ons smul aan die eenvoudige kos.

Kom kuier

Tsiprou aperitif

Leslie en Trevor

Archie en ek

Ons vier

Later gaan hulle huis toe en toe begin die Knidos Baai vertoning. Die wind, wat net liggies waai, draai en die groot jagte, wat te naby mekaar geanker het, het moeilikheid. Ons hoor 'n harde dowwe stampgeluid. Dis die Belgiese boot wat stamp teen die Luxembourgers. En laasgenoemde is nie op hulle jag nie. Hulle is in die restaurant. Die Belge laat hulle enjin hardloop om gereed te wees om bietjie weg te vaar as hulle weer wil bots. Hulle anker is nog vas. Later kom die Luxembourgers terug en almal staan op die jag rond. Die Belge trek anker op.

Die Belge soek na nuwe anderplek. Dis moeilik in die donker, veral in 'n oorvol baai. Hy gooi later anker, nadat 'n paar ander jagte hom wegjaag van hulle af, want hy wil te naby anker. Hulle kry toe eindelik 'n plek.

Gelukkig is ons buite gevaar, want ons is alleen aan die noordekant van die baai. Tussen ons en die suidekant is 'n strook seegras en niemand anker daar nie.

Maar toe kom daar nog 'n jag in die donker ingevaar. Hy pyl reguit op ons af en wil toe baie naby voor ons gooi. Ek gaan uit en skree vir hom dis te naby ons en hy trek sy anker op. Toe kom gooi hy vreeslik naby die land. Effe agter ons. Ek is benoud vir sy part. Ai, "never a dull moment".

Gelukkig het almal tot rus gekom en die baai verander in Droomland.