Barjomi. Treinrit.

1 Oktober 2018. Maandag.

Vandag gaan ons trein ry. Daar is 'n Cockoo Trein (Kukushka) van Borjomi tot by Bukuriani, wat eintlik 'n ski-oord is. Ons klim die historiese trein. Dit het 'n lelike lokomotief en net twee trokke.

 

Cockoo Trein

In die trein

 

Die roete kronkel al langs die rivier, tussen die berge. Hier is vreeslik baie bome wat die mooi uitsigte op die berge verskuil. Ons ry stadig maar seker vorentoe. Stadig boontoe.

Mens kan sien dit raak herfs, want die bome staan in volkleur. Kwistig geverf deur Moeder Natuur se herfskwas. Geel-goud, brons-bruin, roes-rooi en sommige word oorgeslaan en is nog lowergroen. 

 

Landskap

Landelike Georgië

Landelike Georgië

Herfsblare snel verby teen 15km/h

 

Daar is 'n paar stasies waar die trein stop en dan klim 'n flambojant geklede stasiemeester op en wissel 'n paar woorde met die drywer. Dan ry ons verder.

 

Ou bouvallige stasie

Stasiemeester

Archie

 

Die roete gaan ook oor die Eiffel Brug wat ontwerp is deur Eiffel, die man wat Paryse Eiffeltoring ontwerp het. Die rit duur net meer as twee ure en toe is ons daar. Die toeriste weet nie eintlik in watter rigting is die dorp nie. Ons stap toe maar in die rigting waarin die taxi's ry. Die dorp is maar lelik

Ons koop vir ons 'n warm kaasding vars uit die oond en dis die lekkerste wat ek nog hier in Georgië geëet het. Ons het nou sl in baie lande getoer en Georgië maak die lekkerste deegkos.

Ons ry die bussie terug deur die boomryke woude en een ding is seker. Borjomi omgewing is pragtig!

 

Borjomi

Borjomi. Vardzia toer.

30 September 2018. Sondag.

Ons gaan vandag op 'n toer na Vardzia. Ons is twee bussies met ses toeriste in elke bussie. Ons hoop maar net dié bestuurders ry veiliger as die jaagduiwel van Juta. Nadat hulle inderhaas 'n bestuurder vir ons bus moes kry (ek dink ons bestuurder lê seker dronk),  vertrek ons omtrent 'n halfuur later. Maar nou ja, daar trek ons.

 Die nuwe bestuurder sit die ruitveërs aan as hy wil draai!  Hy ken nie hierdie kar nie. Hier in Georgië, ry hulle aan die regterkant van die pad, maar ons bussie het 'n  regterkant stuur. So, die bestuurder sit nie in  die middel van die pad nie, hy sit regs. Hy sukkel om te sien of daar verkeer van voor af kom. Dan moet hy links swenk om te sien. Soms voor aankomende verkeer in. In ons bussie is twee Suid-Afrikaners, twee Russe en twee Israelies. Die bestuurder is 'n Rus.

In die platteland naby Borjomi, kom jy op 'n klooster af. Dit is die Groen Klooster. Die rede vir die naam is dat dit as't ware in die paradys geleë is, in pragtige woude. Die klooster kom uit die 9de tot 10de eeu en is opgedra en toegewy aan St George.

Groen Klooster

Die spoor van 'n harde verlede met baie aanvalle is duidelik te sien. Daar is bloedbevlekte klippe in die nabygeleë stroompie. Dit het gebeur in die 16de eeu,, toe die monnike van die klooster wreed vermoor is en hulle in die  rivier gegooi is. Soos die mense sê, tyd en water het nie die krag en mag gehad om die bloed van die monnike af te was nie.

Bloedbevlekte klippe

Ons stop by seintorings wat in die 11de eeu gebou is. In daardie tyd het hulle gekommunikeer met rookseine. 

Seintorings

Lomsia Kasteel by Akhaltsikhe is in die 9de eeu gestig. Guaram Mampall, die seun van Ashot Curapalat was die stigter. 

Lomsia Kasteel

Uitsig van die Trouhuis

Vier torings

Ekke

Mure

Toe word ons honger en ons stop by 'n eetplek tussen niks en nêrens. Archie bestel daai kaasding en ek vark. Die bestuurder van die ander bus (ek noem hom sommer Gogga), kry 'n bottel wyn as 'n geskenk by die eetplek en hy drink 'n sopie saam met almal. Sy laggende gesig is ene tande en die wangetjies is rosig pienk. Sy boeppensie wat onder die hemp uitloer, dril van die genoeglike gelag. Hy hou veral van die twee Poolse vroutjies wat in sy bus ry en is nie suinig met drukkies uitdeel nie. Na 'n gesellige ete ry ons verder. 

Die Pole en Gogga

Gogga en die Russe (Lizzie regs)

Archie

Gogga en ek

Die Khertvisi Fort is groot en indrukwekkend. Dit is in 'n uitstekende toestand en het behoort tot die 10de tot 14de eeu. Dit word beskerm deur 'n baie hoë krans van aan die een kant. Drinkwater is gekry deur 'n tonnel van die noord-weste kant. 

Khertvisi Fort

Khertvisi Fort

Landskap

Toe is Varzdia aan die beurt. Russie ry skoon die meer mis, jaag verby, so ons sien nie die meer nie. Ons het teen hierdie tyd die ander bussie verloor en ons ry toe maar Vardzia toe. 

Vardzia is 'n grot-stad. Koning Giorgi 111 het die fort in die 12de eeu gebou en sy dogter, koningin Tamar, het 'n grot-klooster gestig wat gegroei het tot 'n heilige stad wat omtrent 2000 monnike gehuisves het. Dit het dertien vloere, 400 kamers, 13 kerke en 25 wynkelders. En hulle nog steeds nuwes!

Vardzia Klooster

Vardzia

Vardzia

Een van die kamers

Uitsig oor die vallei

Die hart van die klooster, is die "Church of the Assumption".  Daar is nog frescoes te sien wat uit 1184 tot 2186 kom. In die kerk is 'n tonnel waar jy vir 150 m in die berg kan loop. Meestal gebukkend op op op en dan met ondergrondse trappe af af af. Dan kom jy skielik weer uit die berg en kan die son weer sien. Dis 'n ongelooflike ervaring om binne-in die aarde te loop.

Ek en Russe by kerk

Fresco

In die tonnel

Ons almal wag toe vir ons bussies. Maar van bussies is daar geen spoor nie. Ons wag maar. Dié toer is regtig nie goed georganiseer nie. Nadat hulle omtrent twintig minute laat is, kom Gogga daar aangery. En daai pof wangetjies is toe éérs pienk. En daai man is vrolik hoor! Ek sê net dankie tog hy is nie ons bestuurder nie.

Ons bussie is nog steeds skoonveld. Later kom hy daar aangery. Kan nie sê of hy ook gedrink het nie. Hy was baie meer spraaksaam, maar ek kon niks ruik nie. Archie sit voor, ek en die Russiese meisies in die tweede ry en die Jode agter. Ek sien die  Russiese meisies maak sitplekgordels vas. Toe ek op 'n stadium my gordel wil kry, sien ek die Jode is ook stewig vas. Hemel, maar was dit 'n benoude rit!

Langs my sit Lizzie. Ek noem haar so, want sy lag heeltyd, baie koketterig, soos 'n regte bakvissie vir al die bestuurder se staaltjies. Sy het hoeka al die heeldag met al wat broekdraer geflankeer. Sy is behoorlik belustig.

Archie word toe mede-bestuurder. Hy sit mos nou links voor in die bussie. Hy kan baie beter sien. Kyk, hierdie manne van Georgië skroom nie om verby te steek nie. Hulle ken nie van stadig ry nie. Russie swenk links, dan kyk Archie of dit veilig is, dan skree hy:"Go go go!" Dan "go" daai Rus. Ek bid net ons kom veilig tuis, want dis toe al lankal donker.

So kom ons al jaagende (Russie), al giggelende (Lizzie), al biddende (ek en die Jode) en al "go go go-ende" (Archie) veilig by die bushalte. Van die ander bus is daar geen spoor nie.

Wat 'n ondervinding. Die nagmerrierit, maar ook die ongelooflike kastele, forte en kloosters. Hierdie Georgië se mense bestuur soos hulle gatte, maar dis 'n baie mooi en interessante land.

Kazbegi. Tsminda Sameba Kerk.

28 September 2018. Vrydag.

 

Vandag skyn die son in Kazbegi. Daar is berge reg rondom ons. Dis eintlik 'n pragtige dorpie. Mens kan sien die weer is beter, want dis net toerite waar jy kyk. Almal het uit hulle gate uitgekruip.

Op ons agenda vandag is die Tsminda Sameba Kerk (Holy Trinity Church). Die 14de eeuse kerk is amper 'n simbool van Georgië oor sy ongelooflike fotogeniese ligging op die berg met die magtige Berg Kazbek op die agtergrond. Hoe hulle daai kerk daar gebou het, weet ek nie. En hoekom hulle dit daar gebou het!

 

Ons doelwit, die kerk bo-op die berg

 

Ons begin ons staptog en loop na die dorpie, Gergeti. Daar verlaat ons die grootpad en begin die op stap. Ons stap verder om die kliptoring. Hierdie paadjie is by sekere plekke nogal styl. Dis omtrent op opper opste. Tree vir tree vorder ons. Vorentoe, altyd vorentoe. Net soos met onse kleine Maja.

 

Kliptoring

Op opper opste …

 

Die magtige Kazbek berg skuil agter die wolke. Net soms loer die skaam wit reus vir ons deur die wolke, dan kruip hy weer weg. 

 

Amper bo

Sku en skaam

 

Ons bereik die top en ek is lekker moeg en uitasem en dors. Dis net bussies en taxi's waar jy kyk wat die meer gemaksugtige (en lekkerder ruikende) toeriste aanry na die kerk. Die ou klipkerk staan trots bo-op sy bergie met reuse witbesneeude Kazbek wat oor hom waak.

 

Toe word ek dors

Tsminda Sameba Kerk

Kerktoring

Tsminda Sameba Kerk

Uitsig oor Kazbegi

 

Oral sit toeriste en wag dat Kazbek moet ooptrek, maar verniet. Party van die jonger, meer soepel toeriste, wag nogal op interessante maniere vir die wit reus om oop te trek. Ons moet maar tevrede wees met stukkies en brokkies van sneeubedekte bergtop. Elke keer as die wolke so bietjie padgee, trek die toeriste hul asems hoopvol in. Net om dit dan weer teleurgesteld uit te blaas, want ooptrek is verniet. Dis yskoud hier as die wind waai en later vat ons maar die hasepad.

 

Toeris wag

Stukkies en brokkies

 

Ons loop 'n ander roete terug na Kazbegi. Die eerste stuk loop ons op die motorpad en later op 'n stappad. Dis 'n heerlike stap en glad nie so steil soos die op-pad nie. 'n Klomp perderuiters is ook op die pad. Jy hoor die klap-klap van hul hoewe teen die klippe. In die agtergrond verras Kazbek ons so elke dan en wan met 'n glims van sy glorie. 'n Vrou is besig om aartappels uit te haal. Dis vreeslik landelik en vreedsaam hier. 'n Heerlike stap!

 

Ruiters in die pad

Ruiters

Uitsig

Afstap

Kazbegi

Oes aartappels

 

Eindelik is ons weer in Kazbegi. Ons gaan drink koffie en koop vir ons 'n schwarma wat ons op 'n bankie sit en eet.

 

Middagete

 

Op pad huis toe kyk ons hoopvol op na die berge. Miskien is ons gelukkig en sien vir Kasbek in al sy glorie. Maar helaas! Bo-op die berg staan die eensame kerk en Kazberg skuil  nog steeds agter sy wolk.