Kazbegi. Op pad.

26 September 2018. Woensdag.

Na 'n klomp dae verlaat ons die heerlike sonskynweer van Tbilisi. Dis maar 'n effens natterige oggend en ons saal op en stap na die metro en klim die trein na Didube busstasie en klim die minibus na Kazbegi. Die roete is bekend vir sy pragtige natuurskoon. En dis geen leuen nie!

Ons stop by Ananuri waar 'n ou fort met twee 17de eeu kerke is. Dis 'n pragtige voorbeeld van ou Georgiaanse argitektuur.

Ananuri Fort

Zhinvali Reservoir

Padstalletjies by Ananuri

Die volgende stop is by 'n pragtige uitsig op die berge. Dis mistiek mistig misterieus. Daar is ook 'n unieke en kleurvolle Rusland-Georgië Vriendskapmonument te sien wat in 1983 gebou is. Dit het groot teël muurskilderye wat die geskiedenis van Rusland en Georgië uitbeeld. Dié deel van Georgië is baie naby die Russiese grens.

Rusland-Georgië Vriendskapmonument

Uitbeeldings

Uitsig van monument

Ek en Archie

Hoed stalletjie

Die volgende stop is 'n yskoue mistige Kazbegi. Ons bibber omtrent van die koue toe ons na Nino's Guesthouse toe stap. Warm klere en reënbaadjies word uitgehaal en toe is ons gepantser teen die kou. Boereseun Archie hou egter sy gunsteling potsierlike blou Maja-broek aan! Ek kan sien almal kyk hom aan. Nou moet ons vreeslik vinnig loop, want daai beentjies kry koud.

Koue Kazbegi

Die dorp lyk koud en kil. Die toppe van die berge kruip vir ons weg onder die miskombers. Toeriste loop met dik baadjies en haastige treë om uit die koue te kom. Ons gaan eet middagete in 'n lekker warm restaurant. Twee Poolse vrouens wat saam met ons in die minibus gery het, is ook daar. Ons vra wat hulle eet, want dit lyk so lekker. Dit lyk amper soos 'n pizza, want dit  is in stukke gesny. Die jonge sê sy is versadig, ons die drie stukke kry. So gaaf. Dis heerlik! Dit het 'n kaasvulsel in. Ons deel toe 'n bord khinkali tussen ons, maar dis glad nie so lekker soos die kaasding nie.

Khinkali

Ons gaan bespreek 'n uitstappie na die vallei naby Juta vir môre en hoop maar net die weer is beter. Ons sal maar dik en warm aantrek.

Ek en Archie is taamlik uitgestysel van al die heerlike deegkos wat hierdie mense bak en gaan koop van die heerlike tamaties wat mens hier kry, 'n boere komkommer en eet slaai en 'n stukkie gerookte vark by ons gastehuis. Nou nie eintlik kos vir hierdie weer nie, maar ons smul behoorlik.

Mtskheta

24 September 2018. Maandag.

 

Ons stap metrostasie toe en ry tot by Didube stasie. Toe soek ons die regte marshrutka (mini bus). Dis 'n malhuis by die busstop. Al wat 'n taxibestuurder wil 'n rit aan ons afsmeer. Ons kry die regte bus en weg is ons na Mtskheta.

Mtskheta was die spirituele hart van Georgië sedert 327 en is as't ware die kulturele hoofstad van Georgië. Dis geleë waar die Mtkvari en Aragvi riviere mekaar ontmoet. Dit wemel van toeriste en hier heers 'n heerlike atmosfeer. Hier is ook 'n baie gewilde trouhuis, waar baie paartjies in die eg verbind word. Ons is gelukkig om op 'n pragtige bruidspaar af te kom.

Bruidspaar

 

Die Svetitskhoveli Katedraal soos hy vandag hier staan, dateer uit die 11 de eeu. Die oorspronklike kerk was baie vroeër gebou deur koning Marian. Daar word vertel dat 'n jood van Mtskheta, Elioz, in Jerusalem was tydens Jesus se kruisdood.  Hy het 'n kleed van Jesus na Mtskheta gebring. Sy suster, Sidonia het die kleed by hom gevat en is onmiddellik dood in 'n passie van geloof. Die kleed is saam met gaar begrawe.

'n Hele klomp monnike van Georgië is ook hier begrawe. Regtig 'n katedraal wat propvol geskiedenis is. Die katedraal is indrukwekkend binne. Swaar en solied. Ek verstom my aan al die pragtige muurskilderye.

 

Svetitskhoveli Katedraal

Katedraal mure

Kloktoring

Skilderye

Kruisiging

Archie

 

Die Jvari Katedraal staan op 'n berg, anderkant die rivier en jy moet 'n taxi neem om daar te kom. Ons beskou hom toe maar so uit die vêrte uit.

 

Jvari Katedraal

Langs die Aragvi Rivier

 

Die boek sê hier in Mtskheta moet jy bone eet en ons maak toe so. Dis bone in 'n kleipot. Dis geurig, maar ek en Archie is dit eens dat Macedonië se gebakte bone baie lekkerder is.

 

Eet bone

 

Ons dwaal deur die dorp. Kyk na al die tuisgebreide kouse, die handgemaakte poppe, die matte en lappe, die wynkraffies, die versnapperinge. Kleurvol en interessant.

 

Churchkali stalletjie

Matte en lappe

Straattoneel

Straattoneel

 

Dit was 'n heerlike dag in 'n kleurvolle dorpie wat vol atmosfeer is.

Davit Gareja

23 September 2018. Sondag.

Ons eet 'n heerlike ontbyt. Dit is 'n baie gewilde dis in Georgië. Hulle noem dit khachapuri acharuli. Dis 'n broodboot gevul met gesmelte kaas met 'n eier bo-op. Heerlik!

Khachapuri acharuli

 

Oorkant ons sit twee jongmanne. Vir ontbyt eet hulle elk 'n koffie, 'n bier, so pizza ontbyt ding, eiervrug met neute gevul en vra toe vir ekstra brood. Daai manne is honger hoor. Hulle sal my twee broers en swaer Fanie onder die tafel in eet.

Ons gaan vandag die kloosters van Davit Gareja besoek. Die jongmanne wat so lekker geëet het, is ook op die toer. Hulle staan boeppens-tevrede en wag saam met ons en die res van die skare op die bus. Ons ry met drie bussies. Die rit daarheen neem so 2h30min om daar te kom op nogal lelike paaie. Ons stop darem vir 'n bietjie bene rek.

Archie en ons bussie

Bene-rek uitsig

Op die grens tussen Georgië en Azerbaijan, is die antieke klooster kompleks van Davit Gareja. Dis een van die mees besondere historiese terreine van Georgië. Hy is ook hier begrawe.

Dis geleë in 'n semi-woestyn landskap wat in die somer verander in 'n groen blomryke oase. Daar was aanvanklik vyftien kloosters wat oor die afgesonderde terrein versprei was. Die besoekers sien net twee kloosters. Die pamflet sê hier is slange, adders, akedisse, sklippaaie en baie rare voëlspesies. Die adders pik net as selfverdediging, so moet asseblief nie op 'n adder trap nie.

 

Die een klooster is Lavra, wat nou reggemaak is en daar bly na bewering tien monnike hier. Lavra is gestig deur Davit Gareja. Hy was een van die twaalf of dertien Siriese Vaders wat in die 6de eeu van die Midde Ooste af teruggekeer het om die Christendom in Georgië te kom versprei. Die Mongole het die kloosters in 1265 vernietig.

Na nog 'n klomp aanslae en heropbou van die arme kloosters, het dit nooit weer hulle belangrike plek ingeneem nie. Tydens die Soviet era, het die weermag die area gebruik vir hul militêre oefening en die kloosters erg verniel.

 

Lavra Klooster

Lavra Klooster

Lavra Klooster

Grot oppad na Udabno Klooster

 

Die Udabno klooster bestaan uit 'n klomp grotte wat hulle gebruik het as kapelle, kamers vir die monikke en werkskamers. Frescoes uit die die 10de tot 13de eeu kan nog gesien word. Dit kyk uit oor die pleine van Azerbaijan.

 

Pleine van Azerbaijan

Udabno klooster grotte

Frescos

Fresco

Fresco

Udabno grot

Udabno grot

"Chapel of Resurrection"

Uitsig

 

Dit neem sowat twee tot drie ure om die sirkelroete te stap.

Dit was voorwaar 'n baie interessante stap om die kloosters én die omgewing te ervaar. Ons klim in on bussies en ry na Udabno waar ons aandete geniet. Ons eet 'n beesvleispastei. Nogal heerlik!

 

Kudari

 

Dit was 'n aangename uitputtende dag en ons is pê toe ons tuis kom in ons nuwe woonplek, wat toe pragtig is!

Tbilisi.

22 September 2018. Saterdag.

Vandag is eintlik 'n rusdag. Ons gaan die dorp maar verder verken. Af af af stap ons na die metro en klim die ondergrondse trein na die mark. In my geestesoog sien ek al die kleurspel van die groente en vrugte ryp en aanloklik in die stalletjies.

Ons kom daar, maar helaas! Net stalletjies met klere en skoene en kase en brode en speelgoed en koeke. Waar is die groente en vrugte? Hier en daar is 'n stalletjie met  die opbrengs uit die aarde. Wat 'n teleurstelling.

 

Churchkhale

Mark

 

Ons eet wel 'n kaaspastei wat vir my heerlik is (maar vir Archie minder heerlik) en so ander swaar sjokolade brood ding wat vir Archie lekker is (vir my minder lekker). Toe stap ons weer die metro om ons pad terug te vind. 

 

Eet khachapuri (kaaspastei)

 

Jy stap met sukke trappe af om die besige straat onder die pad te kruis. Maar goeie genugtig, wat 'n doolhof. Onder die straat is net stalletjies. Soms moet jy gebukkend stap en waar is die uitgang? Dit voel of ons al in die rondte stap. Vreeslik baie skoene, allerhande soorte. Tekkies, sandale, hoë hakke, kinderskoene. Skoene skoene skoene net waar jy kyk. Verder aan is dit weer net denims. Eindelik kry ons die uitgang en is verlig om die son weer op ons te voel skyn. Toe klim ons weer op die metro en ry na die busstasie.

 

Volgende op ons lys is die Mtatsminda Park, hoog teen die berg. Ons klim die bus en ons ry daarheen. Hier is 'n pretpark en ons twee verliefdes besluit om die "great wheel" te ry. Dis hoog en ek hoor hoe waai Gus teen ons vas. Hy sing en loei soos by die Aegean See. Te gou is die rit verby.

 

Pretpark

"Great wheel"

"Great wheel"

"Great wheel"

Uitsig oor Tbilisi

 

Toe vat ons die funicular af ondertoe en ons stap verder huis toe. Môre gaan ons na 'n ander hostel in Tbilisi wat meer sentraal geleë is vir al ons dagtoere vir die volgende drie dae.

Tbilisi Staptoer.

21 September 2018. Vrydag.

Hoe heerlik het ons nie geslaap nie! Die eerste slaap na twee nagte van min slegte slaap. Ons staan verkwik op, hoewel nog steeds bietjie styf van die lang sit.

Ons gaan vandag die stad verken. Archie is gewapen met sy kaart, selfoon met Google Maps en 'n elektroniese Lonely Planet hoofstuk oor Georgië en daar trek ons. Ek kyk na ons woonstel se deur en dit lyk vir my erg kommunisties! Af af af stap ons tot by die beginpunt van ons staptoer. Ons eerste stop is die Shota Rustaveli monument. Hy was 'n digter en voordraer van epiese en heldhaftige verhale.

Ons woonstel se ingang

Shota Rustaveli monument

Shalikashvila Teater

Die Akademie van die Wetenskappe met sy informele mark met al wat 'n kaggelkakkie, is omtrent iets om te sien. Die verkopers stal hul goeters sommer so op die trappe uit. Ek verkyk my aan al die goed. Wil 'n paar goed koop, maar weerhou my, want ek sal alles in my rugsak moet dra.

Informele mark

Die Opera en Ballet Teater is volgende. Ek sou baie graag 'n balletuitvoering hier wou sien. Dit is in 1896 gebou.

Ons stap na Vredesplein. Hier staan St George hoog en torts in goud beslaan, omdat hy die draak verslaan het.

Opera en Ballet Teater

St Gearge en die draak

Ons loop verder en sien nog mooi en interessante geboue. Die ou stadsmuur staan nog met redelike nuwe geboue wat bo-op dit gebou is. Dis ook naby die muur waar ons by 'n baie oulike restaurant met 'n heerlike atmosfeer khinkali eet. Dis is 'n Georgië spesialiteit amper soos manti of ravioli, net groter. Geurig en heerlik.

Ou stadsmuur

Wag vir khinkali

Shavteli straat is 'n heerlike straat. Hier is geen motors nie en hope atmosfeer. Toeriste sit en eet en koffie drink. Oral is kunswerke uitgestal. Ai, dis my suster, Elize, se tipe plek!

Toe gaan ons na Tbilisi se snaakste en oulikste gebou toe. Dis die Gabriadze Teater en die kloktoring is so effe skeef. Op elke uur kom 'n engel uit en laat die klok lui. Ons sal amper 50 minute moet wag om dit te sien, toe loop ons maar verder. Hier is nog baie ou geboue, soos die Anchiskhati Basilica.

"Quirky" kloktoring

Basilika

Shavteli straatgallery

Marieks en die manne

Prettige kuns

"Kom eet by ons"

Alles hier is nie oud nie! Die moderne Vredesbrug oor die Mtkvari rivier is die bewys hiervan. Hier kan jy die stad inadem en beleef.

Ons koop 'n churchkhale. Dit is 'n klomp neute aan 'n toutjie vasgemaak wat in 'n rubberige gel gedompel is. Jy eet dit as 'n versnappering. Ek moet nog besluit of dit vir my lekker is. Later besluit Archie dis vir hom lekker en hy eet alles op.

Ons sien ook 'n paar katedrale, wat ek as kerkmens baie geniet.

Vredesbrug

Mtkvari rivier

Katedraal

Die laaste stop is die Narikala fort bo-op die berg, waar jy die stad baie mooi kan sien. Aan die oorkant van die rivier, sien jy ook die huise en geboue wat op die steil walle van die rivier gebou is. Ek wil nie hier in my slaap loop nie! Dis 'n steil pad boontoe. Op opper opste! Uiteindelik bo.

Die belangrikste landmerk hier, is die standbeeld van Moerder Georgië. Sy is twintig meter hoog en van aluminium gemaak. Sy is die simbool van Tbilisi, in die een hand hou sy 'n swaard vas en die ander hand 'n koppie wyn. Dis tipies van Georgië se karakter - 'n hartlike welkom aan die gaste en 'n passievolle geveg om die vyand af te weer.

Kranshuise

Narikala fort

Narikala fort

Archie en ek

Moeder Georgië standbeeld

Uitsig oor stad

Voorwaar 'n heerlike dag van stap en sien en beleef. Ons stap terug op 'n wandelpad tussen die bome. Ek hou van Tbilisi. Terug by die woonstel, na omtrent 10 km se stap, gaan lê ek uitgeput op die bed.

Boomryke wandelpad