Poros

21 Junie 2018. Donderdag.

Mandraki Baai tot Poros

Dis die laaste vaart. So gou verby. In 'n oogwink. So vertrek ons na Poros, 11.5 myl. Agter ons lê Idhra, Ermioni, Nafplio, Monemvasia. En al die ander mooi plekke wat ons besoek het.

Vroegoggend Mandraki

En voor ons lê my pragtige Poros. Ek wil mos hê Archie moet 'n huisie vir ons hier koop. Maar nou ja. Dis nie vir ons beskore nie. Ons kry 'n plek langs die dorpskaai, Archie tru, ek gooi anker, Elize en Fanie help met die toue en die tweelingbroers van Oostenryk help op die kaai. Ons is vas. Dis Elize en Fanie se laaste veilige hawe op hul seiljagvaart op Maja van 2018.

Poros

Dis warm hier in die pragtige Poros. Somer is hier in al sy glorie, maar die twee ywerige toeriste pak die dorp dadelik aan. Hulle bly lank weg en kom tevrede, stink en natgesweet terug.

Fanie gaan draf (hy draf omtrent elke dag), Archie werk aan die Autopilot wat weer nie gewerk het nie (en hy kry die fout) en ek en Elize gaan winkels toe (en koop die een en ander). Ek moet ook sê dat my oor baie beter is. Ek kan al weer hoor. Dis te wonderlik! 

My ouste suster, Laaina (bynaam), het vir ek en Elize elk 'n Kit Kat vir ons verjaarsdag gestuur. Ons verjaar altwee mos in Julie. Ons maak dit seremonieel oop en vat 'n hap. Heerlik! Ons het darem met die mans ook gedeel. "Dankie Laaina, dit was heerlik. Wens jy was hier saam met ons!" 

Laaina se Kit Kat

Dit smaak vorentoe

Fanie slaap op die dek en ervaar al die nagpret. Die Engelse wat baklei, mense wat wankelrig is en die kaai musiek. Maar dis ten minste lekker koel op die dek. Hy slaap elke aand op die dek.

En ons elkeen geniet Poros op sy eie manier.

Mandraki Baai. Idhra Eiland.

20 Junie 2018. Woensdag.

Ermioni tot Mandraki Baai

Dit was nou vir my geen lekker nag nie. Ek was naar en skiet 'n katjie. Nou weet jy mos hoe voel mens die volgende  dag. Soos papsak.

Dis weer hierdie snaakse stuk see. Dan waai Gus, dan lê hy. Dan is hy 'n briesie, dan ruk hy hom op. Maar ons seil darem so 'n bietjie. Ons gaan Idhra, myl toe. 

Archie is amper lus om die hawe aan te durf, maar die gevoel gaan gelukkig weg en ons gaan na Mandraki toe om te anker. Dis hier waar ons verlede jaar aan die dik ketting vasgehaak het saam met Michelle en Johan.

Idhra

Hierdie keer maak ons seker dat ons vêr anker gooi. Alles is reg vir die lang tou na die land. Archie tru, ek gooi anker.Toe is dit Archie se tradisionele sierlike boog soos wat hy duik met die tou. Ons maak die toue vas en siedaar! Hier is ons. 

Sierlike boog

Verstel ankerboei

Elize en Fanie stap dorp toe. Ek bly by Archie op Maja. Ek is nog pap na my nag van naarheid. Ek slaap die hele middag soos 'n baba.

Gaan dorp toe

Aksie op Mandraki

Archie help twee uiters onervare seilers om te "line ashore". Eers die Oostenryker wat dit nog nooit gedoen het nie. Hulle alongside vir eers teen Maja, terwyl die onervare man alles reg kry vir sy vasmeer met al die miljoene toue.

Die ander jag is die drie vrolike laggende Engelse. Drie mans. So iets nog nooit gesien nie. Die een ou swem met die hele spul gekoekte tou land toe en sy vasmaakmetode laat ek en Archie se hare rys.

Unieke vasmaakmetode

Archie gee net raad. Toe alles klaar is, kom hulle agter hulle anker het nie gebyt nie nie. Sies tog. Maak weer toue los, vaar uit en gooi weer anker. Archie verduidelik vir hulle stap vir stap wat om te doen. Dis die eerste keer wat hulle dit doen. Hulle lag al die pad. Vreeslik vrolik.

Die aand voel ek baie beter en 21:00 stap ek en Archie die 4 km na Idhra. Die stap in die donker is heerlik. Ons beleef Idhra se naglewe. Ek moet sê, ek hou meer van Idhra in die dag.

*****

Elize en Fanie het Idhra vreeslik geniet. 

Elize vertel: "Idhra hier kom ons!

Ons pak die 4 km na Idhra met ywer aan en kom na 45 min daar aan. Die pad was maklik met pragtige uitsigte en stewige op en afdraendes. Prentjiemooi.

Mandraki Baai

Op pad Idhra toe

Idhra wag op ons -  'n lieflike gesig met die dorpie en al die bote in die hawe. Op die kant staan 'n hele paar donkies, wat dien as pakdiere om pakkies of bagasie of ander items na die inwoners te vervoer. Ons loop langs die see, langs die mooiste strandjie-swemplekke waar jonk en oud in die mooiste turquooisblou water baljaar.

Prentjiemooi Idhra

Besige hawe

Idhra bakkies

Idhra

'n Maroon kerkie bo-op die berg roep ons. Ons klim stelle en stelle supersteil trappe tot bo, en tot ons verbasing is ons steeds nie heelbo nie. Die huise en trappe gaan aan en aan. Ons besluit om tussen die huise weer na onder te loop, maar steeds gaan ons hoër en hoër. Ons kom later by nog 'n kerkie, maar hy is heeltemal te hoog en soek toe verder na 'n pad ondertoe. In die proses kom ons op murasies van lank gelede af, en 'n ou windmeul. En ... toe ons kyk, is ons weer by die wonderskone strandjies.

Trappe

Swemplek

Daarna dwaal ons nog rond tussen die huise en winkeltjies. Na 'n lekker roomys wat ons op 'n trappie eet, kyk ons vir oulaas terug op die pragtige dorp en hawe voor ons weer die 4 km terug Maja toe aanpak. 

Wat 'n lekker uitstappie!"

Ermioni

18 en 19 Junie 2018. Maandag en Dinsdag.

Zoyioryia Baai tot Ermioni

My oor suis! Ons het dit weer probeer uitspuit, maar met geen sukses. Michelle vra heeltyd of die dokter seker is dat dit was is. Dit behoort nie so moeilik te wees om uit te spuit nie. Wel, hoe kan ons teen Monemvasia se dokter stry?

Vandag is dit my geliefde Ermioni, 13.7 myl. En daar is 'n kliniek. Vandag gaan ek soontoe met my oor. Miskien kan hulle die was uitspuit. Elkeen kry sy beurt agter die helm. Fanie is agter die helm en hy gewaar sowaar 'n dolfyn. Daar is nogal 'n klomp van hulle en is besig met ontbyt. Elize is behoorlik in haar noppies. Fanie staan slaggereed met sy selfoon om foto's te neem. Die pragtige goed is te vinnig vir ons. Foto's is maar skaars. 

 

Ons vaar verder en gou is ons daar. Ons maak teen die kaai vas. Dis maar wipperig hier, maar wat, dit pla ons nie.

Ek en Archie gaan kliniek toe. Elize en Fanie gaan dorp toe. Elize kan mos nie 'n dorp in vrede laat nie. Nee, dit moet kruis en dwars deursoek word.

Die kliniek sit vol mense. Jy moet maar sit totdat dit jou beurt is. Ses is voor my. Toe daar nog net twee voor my is, kom daar 'n noodgeval. Toe wag ons eers lank. Gelukkig oorleef die noodgeval en sy stap uit.

My beurt. Ek kan nie wag om weer my linkeroor se gehoor terug te kry nie. En wat sê die dokter? My oor is skoon. Daar is geen was in nie. Hy vermoed daar is infeksie. Hy kan my nie help nie. Ek moet na 'n oor, neus en keel spesialis toe gaan. Daar is een in Kranidi, ons buurdorp.

My hart sak n my skoene. Al die oordruppels en uitspuit-marteling was verniet. Die dokter in Monemvasia het verkeerd gediagnoseer! Daar is nie was in my ore nie!!! Ons stap loodswaar terug na Maja. Môre al weer dokter toe.

Archie wag vir die man van die autopilot. Fanie gaan draf. Ek en Elize gaan verken die dorpie. 

 

Ermioni suidkaai

Ermioni

Kerk

 

Die volgende dag gaan Elize en Fanie Ermioni se uitsig van die kerk af bewonder. Die baaie en die dorp lyk prentjiemooi van bo af.

 

Ermioni hawe

Ermioni dorp en baaie

Skiereiland

Mooi kerk op die heuwel

 

Ons klim die 8:30 bus na Kranidi. Die apteker het vir ons 'n afspraak by die dokter gemaak. Dis 'n jongerige dokter én hy praat Engels. Ek het infeksie in my oor. Tipe A. My gehoor is nie beskadig nie, maar ek moenie water is 'n my oor kry nie! Ironies! Ons het liters water in my oor gespuit. Daai blêrrie dokter van Monemvasia!

Toe is ons baie verlig en ons verken gou die dorp en drink koffie en eet 'n soetigheid terwyl ons vir die bus wag. Heerlik! Ons klim die bus terug na Ermioni en koop my medisyne by die oulike apteekster.

 

Kranidi

Kranidi

Kranidi

 

Dit raak vol by die kaai. Die een jag na die ander kom in. Dis later stampvol. Fanie en Archie help van die ander jagte om vas te maak. Almal wip en werfskaf, is besig met hul toue en fenders.

 

Archie wag in spanning dat die man sy autopilot bring. Hy het dit mos uitgehaal en weggevat om reg te maak. En al wat kom, is hy. Archie stuur epos, maar hy reageer glad niks. Eers baie later, 21:00 daag hy op. Hy het die ding reggemaak en R3 000.00 verder, het ons nou weer autopilot. Môre kan ons helmsmanne maar ontspan, George sal bestuur.

Zoyioryia Baai

17 Junie 2018. Sondag.

Nafplio tot Zoyioryia Baai

Ons hou geheime stemming. Waar gaan ons volgende heen. 1) Porto Cheli dorpskaai, 2) Porto Cheli anker, 3) Spetsai anker.  Op drie moet almal hul vingers opsteek. Een, twee, drie! En die uitslag is - 2 stemme vir Spetsai (Elize en Archie), 1 stem vir Porto Cheli kaai (Fanie) en 1 stem vir Porto Cheli anker (ek).

Fanie trek die anker op en weg is ons na Zoyioryia Baai, 24 myl. Dis 'n baai met lowergroen bome en turkoois blou water. Na die tweede probeerslag byt daai anker en ons het 'n nuwe tuiste. Dis sommer net 'n rusdag. 'n Niksdoen-dag.

Zoyioryia Baai

Reuse seilboot

My oor suis en druis nog steeds, maar Elize swem so lekker, ek besluit ek swem saam. Die water is net so heerlik as wat dit pragtig is. Elize kan behoorlik nie klaar geswem kry nie. Sy swem tot sy krokodilvel het.

Reg vir swem

Swem te lekker

Maja se mense

Fanie en Elize

Fanie en Elize

Fanie lê skuins en Archie lees boek. Elkeen is op sy eie stasie. So 'n afdag is net wat ons nodig het. Elize maak spagetti maalvleis en ons eet omtrent heerlik.

Nafplio

Astrous to Nafplio

Verlede jaar kon ons nie na Nafplio gaan nie. Daar was net nie tyd nie. Daai kasteel roep my naam. Dan moet jy maar luister en daar trek ons na Nafplio, 10.5 myl. Ons vaar verby die Venesiese fort op Bourtzi Eiland. Pragtig.

Fanie op pad na Nafplio

Bourtzi Eiland

Daar is baie plek by die hawe en na 'n bietjie redekawel, tru Archie ek ek gooi anker. Maar o weë! Ons is te vêr van die kaai af. Die ankerketting is op en ons gaan op die tou. Toe ek die tou gryp om dit om die "cleat" te sit, tref die oorvloei van die toilet in die ankerkas my tussen die oë. Daai tou is toe deurweek met nommer een en twee! 

Ek lyk en ruik of ek in 'n drein geval het. My hande, my klere! Mensig, die stank! Die tou is in elk geval te kort en ek moet anker optrek om weer te gooi. Ek trek 'n suur gesig. 

Archie tru weer en ek gooi weer. Dit lyk vêr! Die keer staan Fanie gereed om die stink tou te gryp om aan die "cleat" te maak as die ankerketting weer opraak. En sowaar, weer te vêr. Fanie gryp die tou, maak vas en die blêrrie tou gaak aan Dinkie se tou vas. Sowat van sukkel! Ons is weer te vêr van die kaai.

Die manne op die kaai staan geduldig en wag om ons agtertoue te vang. Weer optrek en weer gooi. Hierdie keer is dit net-net genoeg en ons is uiteindelik vas. Die swaers stry eers oor die bron van die stank. Sê dis modder en seegras (wat wel in die ankerkas is). Hulle was die dek voor met seewater en die ankerkas word behoorlik uitgespoel. 'n Spesimen word ontleed en dis nommer twee.

Ek moet sê, in die hele gedoente is ek ware matroos. Ek dink ek sal my mond ook moet uitspoel. Toe is alles skoon, gaan ek stort, die swaers spring in die see om skoon te kom. Ons ruik toe beter.

Maak ankerkas skoon

Nou vir die hoogtepunt. Kasteel, hier kom ons! Jy moet 999 trappe klim om bo by die kasteel uit te kom. Die swaers loop ligsvoets en die susters se tonge sleep. Hierdie  ruïnes is behoorlik indrukwekkend. Archie en Fanie stel nie belang om die €8 te betaal om in te gaan nie.

Dit reën liggies, maar ek en Elize begin die verkenningstog. Ons skuil totdat dit ophou reën. En toe pak ons daai kasteel aan. Dis reeds v.C. al bewoon. Elize se opgewondenheid het geen perke. Elke bastion, muur en uitsig word bewonder. Die enorm groot en neem lank om te verken. 

Die tronk was seker stikdonker en skrikwekkend. Dit is langs die kerkie, nogal ironies. Die een bastion wil mooier wees as die volgende een. Indrukwekkend is dit inderdaad!

Op pad na kasteel

Palamidhi Kasteel

Swaar weer

Dreigende wolke elders

Naby tronk

Trappe na tronk

Binnehof

Elize in die bastion

Bastion

 

Ek

Elize

Loergat

Bourtsi Fort vanaf kasteel

Uitsig oor dorp

Die arme swaers wag lank. Fanie loop later, maar Archie wag maar geduldig vir ons. "Baie dankie, Archie." Volgende keer sal ons maar alleen gaan, dan hoef hulle ons te wag nie. Ons loop die 999 trappe af. Dis behoorlik af affer afste.

Nafplio is 'n dorp met karakter en Elize oorreed my om saam met haar in die treintjie te ry. Dit vat ons deur die hele Nafplio. Allerande interessante plekke word uitgewys. Die swaers probeer rugby luister, sonder sukses. Hulle kry wel die tellings.

Leeu

My linkeroor is nog steeds toe. Dit suis nou al in kanon. Ek gooi nou al vir 6 dae druppels om die was sag te maak en vanaand gaan Archie my oor uitspuit. Hy is breedvoerig ingelig wat om die doen. Ek voel soos 'n slagoffer en Dr. Archie en suster Elize staan gewapen met die spuit. Na talle probeerslae gooi ons handdoek in. My oor bly toe. Agge nee!

Spuit oor skoon

Heerlike dag loop ten einde