Katakolon

18 Mei 2018. Vrydag.

Keri Baai tot Katakolon

Dis 'n grys-grou dag. Son skuil, wolke wei. Ons trek anker op en vertrek na Katakolon, 25 myl. 

Dis stil sonder Sullivan en Archie moet nou self agter die helm sit. Ons drink ook nie meer elke tweede uur koffie of tee nie. Sullivan was baie lief vir sy koffie en vreeslike eienaardige tee. Ja, ons mis hom baie.

Nuwe helmsman

Dis kleurloos en dof en ons motorseil vorentoe, altyd vorentoe. Ons nader die hawe en besluit om te anker, maar helaas! Ons probeer drie keer, maar daai Mantus grou deur die seegras tot in die fyn modder en tel dan die hele spul op. Hy byt en ruk dan weer los. 'n Matroos vloek in die vêrte. Dan sukkel ek om hom op te trek en skoon te kry. Die hawe is ons voorland.

Katakolon breekwater

Archie tru, ek gooi en die ankerketting maak dit net. Die ouens op die jaai beur teen die toue.  Daar is net twee skakels op die gypsy oor dan is ons op die tou. Ons het dit nét gemaak met die ankerketting. Sjoe, vandag lyk ons soos amateurs!

Ons Finlandse bure trek langs ons in. So bly om hulle weer te sien. Ons groet soos familie.

Dis tyd! Archie begin die ou geyser uithaal. Gaan die nuwe een pas? Hy haal die peperduur ding uit die boks. Blinknuut.

Nuwe geyser …

… uit die boks

Toe is dit sukke tyd. Hy installeer dit en ek dreineer water. Oral is water. Ons droog alles op. Die nuwe, groter geyser pas in die spasie. Archie konekteer alles op en kyk dat dit waterdig is. Alles lyk goed. Mans is snaakse goed. Buurman sit handjie by. Later kom kyk 'n ander man toe Archie aan die ou geyser op die kaai werfskaf. Vreeslike geïnteresseerd in tegnieses goeters.

Buurman help

Ons vier die suksesverhaal met 'n glasie Retzina op die dek. Dan reën dit 'n paar druppels, dan hou dit op. Ek hoor 'n snaakse geluid. Dis die verdomde geyser. Een van die ou "fittings" lek. Alles is papnat. Ons begin weer droogmaak. Archie woel en werskaf aan die ding. 

Na 'n paar verdere lekke en droogmaak ontdek Archie die wortel van die kwaad. Dié ding was stukkend.

Sondebok

Maak droog

Hy los toe die probleem op met 'n ou fitting wat hy gehad het, Pratley Wonda Fix en duct tape. Nou hou ons versigtig optimisties duimvas. 

Kant en klaar

Gus waai en die bote op die kaai dans liggies ritmies. Hier is baie mobiele motorhuise op die kaai geparkeer. Hulle kyk vir die bootmense en ons kyk vir hulle.

Ons bure op die kaai

Ons gaan slaap die aand baie gedreineerd van al die dreinering. Môre bly ons hier vir nog 'n dag. Ek wil êrens die koninklike troue gaan kyk. Al probleem is dat hierdie plek nie 'n dorpie is nie. Dis net 'n plek met 'n paar geboue.

Keri Baai.

17 Mei 2018. Donderdag

Zakynthos tot Keri Baai

Ons is nog steeds in Zakynthos. Archie het 'n nuwe geyser bestel, want Maja s'n lek. En nou wag ons. Pete, die agent sê dit het met die veerboot gekom, maar dit moet nog afgelaai en afgelewer word. Ons gaan dorp toe en kyk na die kerk en koop hoendervleis.  En ons wag en wag. Dis later 12:00. Kyk, as mens so wag, vreet die frustrasie mens op. Pete ry verby en sê dis nog nie by die kantoor nie. 13:00, maar niks.

Zakynthos

Kerk

Archie met nuwe kêps

14:10 kom hy met 'n groot boks op sy motorfiets aangery. Die nuwe geyser! Hy het dit toe maar gaan haal, want hy weet ons is haastig. Die vervoer van die geyser van Athene tot in Zakynthos kos toe 70€ ! Dis meer as 'n R1 000.00!   Ons is geskok oor die prys van die vervoer van die ding, maar nou ja. Wat kan mens maak!

Die weer is mislik, koud, deinserig en bewolk. En ons vat die pad na Keri Baai, 16 myl. 

Halfpad na Keri Baai

Dis 'n groot baai en ons Finlandse bure is ook geanker in die baai.

Zakynthos. Tot siens, Sullivan.

16 Mei 2018. Woensdag.

Vandag is die hartseer dag wat ons afskeid moet neem van Sullivan. Hy pak en 13:50 stap ons saam met hom busstop toe. Die makkers groet hartseer en ek groet hom nat-oog. Dit was heerlik om hom aan boord te hê. 

Laaste drankie

Sak en pak

By die busstasie

Daaar gaan hy

Sullivan.

Sullivan

Vyftig jaar gelede was Archie en Sullivan beste vriende. Toe kom kuier hy op Maja. Dit was wonderlik om te sien dat die twee makkers van ouds mekaar nog steeds so kan geniet.

Sullivan is baie hulpvaardige en bedagsaam. Sout van die aarde. Hy het al sy take met ywer verrig en het altyd meer gedoen as wat hy moes. Baie dankie daarvoor. En hy is met die helm gebore!

Baie dankie ook aan Mary-Anne vir die Waterblommetjie room wat sy vir my gestuur het en ook die spesiale whiskey vir Archie. Ons waardeer dit opreg.

Best experience

Sailing Maja, especially the one hour under sail, enjoying the feel of steering her. Even just sitting behind the wheel with a coffee, water flowing by, the wind and sun and the constant interaction with my friendly electronic guide.

Dining out on board with Marietjie’s lovely food. 

Helmsman

Maja kos

Braai

Best place.

Not easy, but I loved Spartakhori probably  because it was so unexpected, the lazy line mooring guided by Bapis, the village walk, the lovely curio shop, the first shower and a great meal in a wonderful setting. It set the scene for the week.  

Spartakhori

 Sullivan skryf:

Hi Marietjie and Archie

Thank you both for a wonderful 10 days full of exciting adventures. It was a very special time for me, away from my "normal life" and being able to completely relax with you guys - at least after the initial "shock" of getting used to Maja’s rules. 

Thank you for sharing your lives and Maja and making me so welcome. I’m sure it can’t be that easy having a stranger right in your living space. Very much appreciated  

Thanks Archie for the invitation to reunite after so many years. Quite amazing that we could simply pick up after 30 odd years. Thanks Marietjie for making me so welcome. 

The food was great and I enjoyed it all from the crazy braai on 45 degree rocks to our last supper at Madison’s. And especially the "dining on board" a la Marietjie. 

I look forward to welcoming you to our home in Cape Town in the not too distant future.  

I wish you both lots of happiness and fun as you continue to explore the Med. Take care.

Lots of love.

Sullivan

Zakynthos. Die laaste vaart.

15 Mei 2018. Dinsdag.

Sullivan se roete - Preveza tot Zakynthos

Poros tot Zakynthos

So, daar gebeur dit! Sullivan se laaste vaart op sy seil avontuur. Ons strand toe nie by Poros se vlak water nie en begin ons laaste tog van Sullivan se vakansie en wel na Zakinthos, 25.1 myl.

Soos ek vir Gus ken, waai hy vandag lastig op Maja se snoet, vanuit die suide. Ewe moedswillig, 15 knope. Sullivan neem die helm oor (ek dink hy is met die helm gebore). Ons ons vaar reg teen die wind. Dis bewolk en koud en winderig. Maar ons vaar vorentoe, altyd vorentoe. Die pad raak darem deining vir deining, knoop vir knoop, myl vir myl korter.

Laaste vaart

Eers was Zakynthos in die deinserige gesigeinder, maar hy word darem duideliker, totdat hy naby is. En ons weet die einde is in sig. Sullivan se laaste vaart.

Die man wat vir Archie 'n nuwe geyser vir Maja gekry het, staan op die kaai, gereed om ons in te help. Die wind waai darem minder hier in die baai en die vasmaak is darem nie moeilik nie. En hier is ons. Dis maar winderig in die baai en 'n Hanse boot (twee bote van ons af) wil vertrek. Daar is 'n man wat vreemde tale praat en 'n vrou met 'n baie lae hals op die boot. Sy hang nou behoorlik uit! Sy is agter die stuur en hy beveel haar om baie vinnig uit te vaar en sy gee vet.

Die boot langs ons se anker beweeg verraderlik. Hulle het sy anker. Daar is niemand aan boord nie en die man met die vreemde tale, spring in sy Dinkie en los die vrou alleen op die boot. Hy roei land toe, spring op die buurboot en skakel die enjin aan en laat die anker sak.

Dis nou net toe dat die barmhartige Samaritaan op ons boot (Sullivan) hom vra of ons kan help. Ons weet nie eintlik wat die man se plan van aksie was nie, maar hy kry 'n glinster in sy oog en sê: "Help woman!" So 'n adder! Hier moet Archie en Sullivan die situasie red en dié bogger doen, wel ek weet nie eintlik wat nie. Ek moet sê, as Archie in so 'n situasie vir my alleen op die boot los en ander mans moet my kom help, sal ek baie de moer in wees.In elk geval, Archie en Sullivan klim in die ou se dinghie en roei na die boot toe. Dit was 'n groot deurmekaarspul. Hanse se ankermotor is so swak, dit kan nie eers die anker optrek nie.

Klim op Hanse

Trek anker met hand op

Alles loop toe verkeerd. Gus waai die boot na ons en ons Finse bure langs ons toe. Dit word toe 'n vreeslike spektakel. Almal keer af en stoot weg, Archie en Sullivan help die vrou. Later oorverhit Hanse se "bow thruster" en hulle kan nie sywaarts beweeg nie en kom al nader aan ons. Die Finne het die meeste rede tot kommer, want Hanse is met hul kiel oor hul ankerketting. Sowat van chaos het ons lanklaas beleef. Na baie baie, vreeslik baie probleemoplossing en gesukkel, is die situasie opgelos en hulle is weer vas aan die kaai. Almal slaak 'n sug van verligting!

Sullivan en ons Finlandse bure stoot af

STOOOOOT!

Uiteindelik kaai toe

Twee dinge wat nie moes gebeur het nie. Eerstens moes die vrou van Hanse, wat glad nie 'n ervare skipper is nie, nie in die wind uitgevaar het nie. Tweedens moes die man (wat eintlik die skipper van die boot wat se anker hulle beetgehad het) nie die Hanse verlaat het en totaal sy probleem Archie en Sullivan s'n gemaak het nie.

Hoekom hy eintlik aan boord op Hanse was, weet ons ook nie. Hy het miskien geweet dat die vroumens van Hanse oor dy anker was en nie op haar eie kon uitkom nie en hy haar wou help.

Wel, Archie en Sullivan kry die Wolraad Woltemade toekenning as die helde van die dag.

Toe almal tot verhaal kom, gaan soek Sullivan vir ons 'n restaurant waar ons die dankie-sê ete kan gaan geniet. Hy kom terug met die goeie nuus dat hy 'n restaurant gekry het waar daar skaapskenkels op die spyskaart het. Dadelik begin ek en Archie se monde te water en is skielik rasend honger. 

Dis koud en ons trek maar warm aan en weg is ons. Ons sit aan en bestel wyn en kleftiko (lamskenkels).  Ons eet en kuier heerlik. "Baie dankie Sullivan vir 'n heerlike ete. Dit het vorentoe gesmaak!"

Warm aangetrek

Ons sit aan

Skink wyn

Lam kleftiko

Pannacotta en kaaskoek

Poros

14 Mei 2018. Maandag.

Ay Andreas tot Poros

Andreas se baai is doodstil toe ons opstaan. Vandag is Sullivan se tweede laaste dag op Maja. Hy hou sy sjarmante lyf model en glimlag verleidelik vir die lens.

Sullivan

Sjarmante Sullivan

Archie gaan maak die landtoue los, Sullivan trek dit in, Archie trek die anker op en ek vaar uit die baai. 

Ons gaan vandag na Poros, 10 myl, ook op Kefalonië Eiland. Ag, ons vaar maar net. Sullivan is agter die helm en dis een reguit pad na Poros. Niks buitengewoon nie, net doodgewoon vorentoe. Altyd vorentoe.

Poros

Die middel van die hawe is vlak, Maja se dieptemeter skree heeltyd om hulp. So met die die geskree saam, gooi ek in 2m anker. Dis blêrrie vlak. Daar staan klaar 'n man op die kaai om te help vasmaak. Ons is sommer maklik gevestig in ons nuwe huis. Ek hoop net ons strand nie môre as ons hier uitvaar nie.

Sullivan gaan stap en ek  en Archie sukkel met internet en dit neem twee ure om een blog te pos. Toe is dit tyd dat om dorp toe te gaan. Ons gaan altyd dorp toe.

"Oh! Where did you get that hat …"

Op pad dorp toe

Sullivan koop geskenke vir sy vrou en ons kry ook iets. Die dierbare Sullivan gee vir ons die mooiste olyfhout slaaibak as 'n geskenk. Die slaaibak steel my hart, so mooi is dit. "Dankie Sullivan!" Ons geniet die dorp. Poros is eintlik pragtig. Gesellig, vriendelik.

Ons eet die aand penne met heerlike maalvleis en slaai in Sullivan se slaaibak. Die slaai smaak sommer lekkerder in die mooi bak.

Nuwe olyfhout slaaibak. Dankie Sullivan.