Syvota

10 Mei 2018. Donderdag.

Elia Baai tot Syvota

Elia Baai was mooi in die laatmiddag en is steeds mooi in die vroegoggend. Die kapteinskoffie smaak soos gewoonlik vorentoe.

Die nuwe Mantus anker het goed gebyt en die makkers trek dit op. Ek vaar uit die baai en toe vat Sullivan oor. Ek dink hy is verlief op die helm! Ons gaan vandag na Syvota, 12.6  myl.

Ons vaar nog so lekker toe sien ek dit. 'n Vin in die vêrte! Dis dolfyne! Hulle swem baie na aan Maja. Ons geniet dit om te sien hoe hulle met Maja speel. 

Dolfyne

Dolfyne

Die eerste stop is Papa Nicolis Grot. Daar word vertel dat  'n mini-duikboot gedurende die Tweede Wêreldoorlog in die grot geskuil het. Die makkers gaan na die grot kyk, terwyl ek op die boot bly. In 2014 het ek, Leon en Dirk na die grot geroei terwyl Archie op die boot gebly het. Nou is dit sy beurt. Die twee klim in Dinkie en roei daarheen. Ek en Maja sirkel voor die grot rond. Hulle bekyk die bekende grot soos wat dit 'n toeris betaam en roei terug. Ek pik hulle op en ons is reg om verder te vaar. 

Op pad na Syvota

Papa Nicolis Grot

Maja vanuit die grot

Sullivan kan nie wag om die helm oor te vat nie (ek sê mos), en ons vaar verder. Voor ons lê die ingang van Syvota. Archie neem oor en ons vaar in. Ek en Sullivan dit die fenders uit en Archie kry die toue reg. 

Ons besluit op die suidelike kaai en Archie kry ons posisie reg en tru. Ek gooi die anker en Sullivan is gereed om enige opdrag van die kaptein uit te voer. Daar is reeds manne op die kaai om die toue te vang. Seilers is darem sulke gawe mense! Alles verloop volgens plan en ons is vas. Welkom in Syvota.

Wel, dit ís die Syvota wat ek onthou, want ons is skaars hier, of die drama begin. 'n Boot kom in en Gus waai hom skeef. Die helpers help om die boot van die kaai af te stoot en dis omtrent 'n doenigheid. Ek kyk van 'n afstand af, maar dit lyk vir my maar taamlik dramaties. Archie en Sullivan sit 'n handjie by.

Almal staan paraat

Uiteindelik vas

Snaakse weer hier in Syvota. Dan waai Gus, dan lê hy weer. Dan is dit bewolk, dan skyn die son, dan reën dit. Ons sit op dek en eet 'n heerlike luukse middagete -  salm, avo, feta en olywe. Archie gaan koop 'n vars brood by die bakkery.

Luukse middagete

Ons gaan dorp toe en stap rond, maar dié plek is nog nie gerat vir die seisoen nie. Van die supermarkte is nog toe. Hier is wel baie bote wat hier vasmeer. Die kaaie is nogal vol, maar dis net die restaurante wat hulle eie restaurant kaaie het, wat vol is. Die ander restaurante is leeg. Dis vir ons 'n hartseer gesig om te sien. Toemaar, sodra dit hoë seisoen is, sal hulle almal weer vol laggende, etende mense wees.

Op die kaai

Dorp toe

Ons eet die aand sommer pasta en pesto met 'n slaai. Eenvoudig en heerlik.

Elia Baai

9 Mei 2018. Woensdag.

Port Leone tot Elia Baai

Dis weer Skip-skop, pak jou goedjies op jou kop... . Dis oppak, optrek en oppad. En ons verlaat 'n stil Port Leone en vaar na Elia Baai, 8.9 myl. Sullivan vat die helm en ons vaar rustig, geselsend na ons nuwe bestemming. Ons weet eintlik die houkrag is sleg in die baai, omdat daar so baie seegras is. Maar Maja prrr ritmies voort. Vorentoe, altyd vorentoe.

Helmsman

Toe is dit sukke tyd. Ons soek 'n plek, maar byt is verniet. Ek trek 'n seetuin op. Ons probeer weer, maar sonder sukses. Verlede keer, in 2013, het ons tien keer hier in die baai anker gegooi voordat hy gebyt het. Die derde keer word daai sandkol raakgegooi en daai anker byt en ons is vas. Dis 'n pragtige baai, geen ander bote is hier om die vroulike Maja geselskap te hou nie.

Ontspan op dek

Elia Baai

Ons klim in Dinkie en die twee makkers roei ons land toe. Ons stap bult-op na Katomeri. Dis 'n klein plekkie, met baie Griekse weduwees in swart getooi.

Ons en Maja

Ons stap verby 'n baie ou tannie wat sit en weef. Sy wink ons nader. Die weefmasjien het aan haar voorouers behoort. Dit neem haar twee dae om 'n serp (of is dit 'n tafellap?) te voltooi.

Sullivan koop toe een die die besondere, handgeweefde lappe. Die dierbare tante wil net saam met ons poseer vir foto's. Sy is 'n weduwee en raak toe sommer baie opgewonde toe Sullivan langs haar gaan sit. Toe woel haar handjies en voetjies vreeslik vinnig!

Weefmasjien

Tante en Sullivan

Ons stap rond en geniet dit vreeslik. Ons kom op 'n grenadella af met die mooiste blomme. 'n "carpenter bee" is besig om al in die rondte te beweeg en in die proses versamel hy stuifmeel op sy rug. Dis te pragtig. Die blom en die by.

Ons stap nog verder en Sullivan raak aan die gesels met 'n vriendelike Griek. Die mense in die klein dorpie is omtrent vriendelik.

Grenadellablom met "carpenter bee"

Sullivan maak kennis met "locals"

Ons pak die terugtog aan en die twee makkers kyk na die pragtige Maja wat nog steeds alleen in die baai lê. In die vêrte pryk die hoofland se berge met hul wolkkombers. Ai, dis pragtig hier!

Maja alleen

Die laatmiddag is magies-mooi in die baai. Die son is ryk en strelend, met 'n gloed van goud. Daar is drie mense in die baai en 'n seiljag. Daar is skaterlag wat die baai vul en glimlag op hul gesigte. Daar is heerlike kos en KWV wyn (wat Sullivan gebring het). Dit word 'n mistieke aand om nooit te vergeet nie.

Magies-mooi

Gloed van goud

Yamas

Port Leone

8 Mei 2018. Dinsdag.

Spartakhori tot Port Leone

Ag, maar ons het lekker op Spartakhori gekuier. Maar dis tyd om te gaan. Ons Suid-Afrikaanse bure, Brendan en Chantal kom groet en ons maak gereed om te vertrek.

Elkeen het sy taak. Archie is agter die helm, Sullivan moet afstoot en ek laat die snoet tou sak. Ons bure aan albei kante is baie naby ons, maar daar is geen probleem nie. Ons vaar uit en die wapad is weereens ons woning.

Ons gaan vandag na Port Leone op Kalamos Eiland, 16.4 myl. Archie oorhandig die helm aan Sullivan en hy hou ons op koers.  

Aan ons linkerkant is die hoë hoofland berge met die dorpie Mitika en sy huise wat amper met hulle voete in die see staan. Amper soos Venesië.

Mitika

Ons vaar om die hoek en Kalamos is aan ons regterkant. Net 'n entjie verder is Port Leone, waar ons gaan anker. Daar staan reeds drie bote op anker, maar daar is darem plek vir ons ook.  Die anker val en ons het 'n huis vir die aand. Dit lyk of dit 'n lekker swemplek vir die flotillas van "Sailing Holidays" is, want hulle stroom in. Hulle swem dan net en vertrek. Daar kom hoeka 'n boot te na aan ons anker vir sy middagswem.

Sullivan kry iets vir die dors en daarna roei die twee makkers land toe om 'n stap paadjie te soek. Dis toe ook terwyl die makkers op die land is, dat die konsternasie begin. Die bure wil anker optrek en hulle kom te na aan Maja. Ek is vrou-alleen op die boot.

"Cold beverages" in Port Leone

Makkers roei land toe

Hulle kom al nader met die optrek en ek sê vir hulle dis te naby! Toe eers skakel hy sy enjin aan en probeer bietjie wegkom. Ek moet inderhaas fenders uitsit en hulle druk hulle fender in. Hulle boot skuur verby Maja. Ek gee toe ook vir hulle "a piece of my mind"! Hulle kyk my grootoog aan en toe ek hard en duidelik vir hulle sê dat hulle my anker beet het, kyk hulle my met groter oë aan. Ek sien hoe my ankerketting ruk!

Intussen, op die land, staan die twee makkers die spektakel en gade slaan. Hulle sien hoe kom hulle nader aan Maja. En hoe ek bontstaan met die fenders en afstoot. Op 'n stadium het Archie toe vir Sullivan gesê hulle moet dadelik Maja toe roei.

Terug op Maja het die ander boot Maja se ketting beet en hulle vaar vorentoe met Maja agterna. Maar toe skree ek behoorlik op hulle. Toe probeer hulle Maja se ankerketting van hulle anker bevry (wat hulle wel regkry) en toe hulle anker opgetrek is, bots hulle snoet amper met ons s'n. Ek en die vreemde Engelsman het omtrent met mening afgestoot en hulle anker skuur toe rakelings by ons boot verby. Gelukkig het ek ook die groot balfender daar. 

Hulle vaar stert tussen die bene weg en die twee makkers kom aan boord. Hulle moes my lawe en Sullivan gooi vir ons elkeen 'n klein bietjie wyn in, net om my geluk te wens met my knap hantering van die situasie. Ek was so besig om vir Maja te probeer red, ek kon nie eers 'n foto neem nie!

Ons klim later in Dinkie en die twee makkers roei land toe. Ek sit agter soos “Queen Victoria”. Ons klim uit en stap na Port Leone. Die klein plekkie is in die 1953 aardbewing vernietig en die mense het besluit om eerder te emigreer as om die plekkie te herbou. Daar wel nog elektrisiteit in die plekkie. 

Port Leone dorpie

Aan land

Aardbewing skade

Daar word vertel dat drie of vier kerkgangers elke Sondag na die kerk in Port Leone kom, die plek skoonmaak en dan bietjie bid. Dan gaan hulle weer huis toe. 

Kerkie

Pragtige olyfbome groei hier en die twee makkers ondersoek ’n geroeste ou karretjie. Dit laat hulle seker dink aan vanmelewe se ryding. Ons sien mooi uitsigte van daar en daar is ook twee ou kaaie waar bootjies kan vasmeer. Ons stap terug en Maja poseer sierlik vir ons in die baai. Ons is die enigste jag vanaand in die baai. 

Ou karretjie

Ou olyfboom

Uitsig

Op die kaai

Sullivan en ek

Maja alleen in die baai

Ons eet varknek, kapokaartappels en groente. Heerlik.

Aandete