Spartakhori

7 Mei 2018. Maandag.

Vlikho Baai tot Spartakhori

Na 'n heerlike stil nag word ons lui-lui wakker. Vlikho Baai lyk pragtig in die oggendstond. Die jagte staan statig en lomerig op hul ankers. 

Vlikho Baai

Maja se bemanning is baie besig. Archie is besig om water uit die boot op te droog. Hy vermoed die geyser lek. Sullivan vee die dek en skut die matjies uit en ek maak binne skoon. Sowat van sindelikheid het jy lanklaas beleef. Toe is ons gereed vir vandag se vaart.

Sullivan maak skoon

Archie maak droog

Ons het ’n kort dag vandag. Ons nuwe huis is Spartakhori, 4.6 myl, by ’n restaurantkaai. Dit beteken net een ding – ek kook nie vanaand nie! Ons gaan uiteet!

Die anker het behoorlik gebyt en Archie en Sullivan sukkel om al die modder van die anker af te kry. Toe vat ons die pad. Ons vaar, want Gus is nêrens te sien nie. Ons vaar verby die privaat eilande van die Onassis familie, Nisis Skorpios en Nisis Skorpidhi. Jy mag nie daar naby gaan nie. Dis verbode terrein. 

Oggendskoot

Sullivan is weer agter die helm. Hy kan net nie daai helm uitlos nie. Ons vaar stadig en rustig, want ons is nie haastig nie. Die see is kalm en plat. Dis heerlik windstil. Ons Maja prrr ritmies voort. By Spartakhori Baai vaar ons stadig in . Ons wag vir die man van die restaurant om vir ons te wink. Hy kom rustig aangestap en wys vir ons ’n plek aan. Die fenders is uit, Archie tru, Sullivan staan gereed met ’n fender en ek met die boothaak. Ek gryp die tou met die boothaak en loop vinnig agtertoe. Die kaaiman se Sullivan moet help, want die you is swaar. Ons trek die snoettou en maak die vas. Archie is agter doenig. Dit bly maar ’n adrenalien- belaaide besigheid om vas te meer. Alles verloop seepglad en ons is vas.  

Agter die helm

Dis ’n heerlike dag. Die son skyn vriendelik bo in die lug. Die blou loer deur die wit van die wolke. Ons besluit dis die beste tyd om wasgoed te was en ek en Sullivan voeg die daad by die woord. Op die drade wapper, nee dit wapper nie, want daar’s nie wind nie, die wasgoed. Silwerskoon.

Toe gaan ons chora (’n dorp op die heuwel) toe. Ons gaan mos altyd dorp toe. Op opper opste stap ons. Daar is straatjies en mooi vensters en deure. Daar is ook ’n toeriste winkel en ek koop vir my skoondogter, Roelien en vir my seun, Gerrit, mooi geskenke. Ai, maar dis te lekker om geskenkies te koop! Dis te heerlik om in die chora rond te loop. 

Helder huisie

Klokkespel

Ons kry mooi uitsigte van die baai en staan en kyk hoe kom die jagte in en hoe hulle vasmaak. Dis heerlik rustig. Ons hou sommer baie van Spartakhori.

Makkers

Spartakhori Baai

Uitsig

Restaurant kaai

Geniet roomys van kompetisie

Toe is dit tyd om op te tert en reg te maak vir die aandete by die restaurant. Dis 'n heerlike aand. Die tafeltjies en stoeltjies wag vir ons en ons sit aan. Ons bestel 'n kg rooiwyn. Archie eet hoenderpastei, Sullivan eet vis en ek eet garnale. Wel ek het heerlik geëet en heerlik gekuier.

Na ete drink Archie van die whisky wat Mary-Anne saamgestuur het. Yamas Mary-Anne!

Sullivan, smeulend en sensueel

Archie en ek, opgetert

By die restaurant

Vlikho Baai. Eerste anker

6 Mei 2018. Sondag.

Preveza tot Vlikho Baai

Vandag vat ons die pad. Sullivan se nooiensvaart! Ons gaan na Vilkho Baai toe, 18.5 myl. Ons waai vir Charl en Mary wat voor op hul boot, Ciccio, staan en soos windmeulens waai. Hoop ons sien hulle weer hierdie jaar.

Preveza

Maja op pad (Mary se foto)

Nooiensvaart

Ons eerste mikpunt is die brug by Lefkas. Ons het 8:00 vertrek en wil 10:00 deur die brug gaan. Sullivan is agter die helm en hou sy lyf kaptein. Geniet dit vreeslik. Voor ons is die ou bekende kasteel van Lefkas en ons wag in sirkels voor die brug totdat hy oopswaai. Daar is net twee bote wat deurvaar. In die vêrte voor ons staan die ystervarkpenne van Lefkas Marina penorent in die lug.

Lefkas se swaaibrug …

… swaai oop

Ons vaar deur die vlak kanaal, tussen die rooi en groen bakens wat as padvinders  vir ons die weg aandui. Dis bewolk. Dit reën elders, maar binnekort gaan die nat ons ontdek. Die waterdruppels word te swaar vir die wolke en hulle val liggies na Moederaarde. Nie eintlik Moederaarde nie, maar op Maja in die see. 

Bewolk

Ons vaar verby Nidri en dan lê Vilkho Baai voor ons. Dis ’n groot baai met ’n oop hart. Daar is altyd plek vir nog een. En sowaar, ons eerste anker van die  seisoen word in die reën gegooi. Toe is ons tuis. 

Vlikho Baai

Archie verduidelik "anchor watch" app

’n Kaptein se werk is nooit klaar nie en Archie en Sullivan stel ondersoek in waarom die toilet anders as gewoonlik pomp. Hy maak die klep los wat hy nou die dag gediens het en sit dit weer aanmekaar. Die sondebok is toe die O-ring wat in die verkeerde plek was. Dit klink nou heel eenvoudig, maar glo vir my, dit was ’n gepomp en goeters wat los- en vasgedraai moet word.  Sullivan het selfs in ’n stadium met die agterkant van ’n mop aan iets gedruk sodat Archie beter kon sien. 

Berugte klep

Kyk of toilet uitpomp

Wat hulle eintlik gedoen het, weet ek nie. Maar wat ek wel weet, is dat die twee makkers van ouds dit vreeslik geniet het. Toe Archie “Hieee Haaa” skree, weet ek die twee het sukses behaal. Archie besluit om die sukses met ’n swem te vier (eintlik meer om net skoon te kom). Hy voeg sommer ook die daad by die woord en spring in die 18° C seewater in. Ek volg op sy hakke en Sullivan wil nie as sussie bekend staan nie en durf ook die seewater aan. Ons almal kry ons eerste swem van die seisoen.

Kaptein wys hoe dit gedoen word …

… en ons volg

Ons eet heerlike varknek op 'n natterige reënerige dek. Wat 'n lekker dag!

Preveza. Nuwe gas.

5 Mei 2018. Saterdag.

Dit reën in die oggend. En dit donder en bliksem. Toe skyn die son weer. Ons moet gou die laaste voorrade gaan koop voordat Sullivan kom. Ons stap na die supermark en ons goedjies  word by Maja afgelaai. Ons spoed na die vis-en vrugtewinkel vir die laaste varsprodukte en ’n vars vis vir aandete. Ons stap tevrede terug. Ek is eintlik haastig om gou-gou vir Maja slaggereed te kry vir Sullivan se koms. En toe sien ons die eensame figuur op die bankie naby Maja. Hy het ’n groot sak en Archie sê dit is Sullivan. Hy was wraggies voor ons by Maja. Hy het te vroeg opgedaag!

Archie en Sullivan groet soos Dawid en Jonatan. En skielik kry Archie se vriend ’n gesig. Nou weet ek ook hoe hy lyk.

Ou skoolmaats

Hy trek sy skoene uit en loop seremonieel oor die plank. Sullivan is aan boord en gereed vir sy twee weke op Maja. Ons geniet ’n welkomdrankie en eet ietsie op die dek en die twee ou vrinne praat land en sand. Hulle was saam op skool, baie jare gelede.

Sullivan aan boord

Bagasie volg

Welkom

 
Ons stap dorp toe, maar al die winkels is toe. By die waterfront, waar al die jagte in hul glorie langs die kaai ingeryg staan, is daar volop lewe. Dit klink feestelik en die eetplekke sit vol honger en dorstige mense.

Ons maak gereed vir Charl en Mary se kuier. Hulle het ons gister vreeslik bederf en nou is dit ons beurt. Die baan word geopen met Raki van Skiathos. Daarna peusel ons aan al die eetgoedjies en drink ’n glasie wyn. Dit word ’n heerlike aandjie met bekende onbekendes in ’n bekende onbekende land.

Sullivan, Mary en Charl

Archie, ek en Sullivan

Water toe.

4 Mei 2018. Vrydag.

Aktio Marina tot Preveza. Let op na die kanaal tussen die see en Preveza (links onder)

Vandag 10:00 kom hulle ons haal, water toe! Gus lê en ons trek gou die genoa op terwyl dit windstil is. Ek draai daai katrol dat en my bo-rugspiere sê: ”Hallo daar!”

Toe kom die gedreun aangery en eers word ons Franse bure se jag water toe gery en daarna is dit ons beurt. Vir my is die hele besigheid van land na water altyd baie spanningsvol. Al skuttende ry die geel masjien Maja na die water. By die sloot gekom, staan die manne gereed met die boothake om die fenders af te gooi en die toue te kry om vas te maak. Archie hou ’n wakende oog dat alles vlot verloop. Die manne van Aktio Marina weet wat hulle doen!

Maja op die geel masjien

"Lead on McDuff"

Daar gaan sy

Archie hou 'n ogie

Toe kom die groot oomblik, gaan die motor vat. Archie skakel dit aan. Dit vat. Dit vrek. Hy probeer weer. Dit vat! Dit vrek! Ag genadiggie tog! Hy gaan ondertoe en ontdek dat die diesel-afsluit klep onder die bed nog toe is. Hy maak dit oop, pomp die diesel toevoer 'n paar keer en probeer dit enjin weer aan die gang sit. En siedaar Maja vat. Voelbare verligting vloei deur ons en daar trek ons.

Ons gaan na Preveza, net ’n myl weg oorkant die marina. Dis daar waar ons môre vir Sullivan, Archie se skoolvriend, ontmoet. Die eerste vasmeer van die seisoen vul my altyd met adrenalien. Ons kry ’n plek, Archie tru en ek gooi die nuwe Mantus anker. Archie se skatting is goed, 40m ankerketting en ons maak alleen vas, suksesvol, sonder sukkel. En daar skink ek vir ons die eerste koue drankies van die 2018 seilseisoen!

Yamas!

Ons het elektriese krag nodig, want al die pogings om vir Maja aan die gang te kry, het ons krag gevreet. Die twee kragbokse naby ons is stukkend en die ander is te vêr. Archie loop kyk en sê ons moet skuif. Ek is een van daai mense wat, as ek eers vasgemaak het, is ek vas. Van ’n geskuif wil ek niks weet nie. Maar nou ja, die Kaptein se woord is wet. Wie is die Eerste Offisier om te stry. (Ek het wel bietjie baie gestry.)

Toe is dit toue losmaak, anker optrek en ons kry ’n ander plek. Archie tru, ek gooi 49 m ankerketting uit. Ons het 50 m ketting en daarna 10m tou. Gelukkig is ons nie op tou nie. Weer suksesvol vas, die keer met die hulp van twee weldoeners. Toe is ek so gedreineer dat ek ’n bietjie moes gaan lê. Archie gebruik die tyd om doeane toe te loop om ons bootpapiere te hernu.

Charl en Mary is ook vasgemeer by die kaai. Ons skuld mos hoeka vir Mary geld, so ons het ’n afspraak met hulle vir ’n skemerkelkie. Ons stap soontoe en vereffen ons skuld. Ons kuier heerlik op hulle catamaran, Ciccio. Dis stories, staaltjies en skandes wat uitgeruil word. Nodeloos om te sê, ons skaterlag vul die dorpskaai en word een met die Griekse vrolikheid. Ons is hier, ons is deel, ons lewe!

Archie en Charl knak 'n blikkie

Staaltjies en stories

Mary, ek en Charl