Skopje.

12 September 2017. Dinsdag.

Skopje is die hoofstad van Macedonië. Die nuut geboude middestad kan kersvashou met eerste wêreld lande s'n. Daar is groot imposante geboue en baie pleine. Dis eintlik ’n lus vir die oog. Daar is honderde standbeelde net waar jy kyk, by die pleine, op kolomme, by die fonteine, bo-op geboue, by die brûe. En nie klein nie, reuse standbeelde. Pragtige standbeelde. Dis heerlik om in die stad rond te loop.

Moderne gebou

"Neo Classical" styl

Standbeeld van "Great Warrior" (Alexander die Grote?)

Standbeelde

Daar is ’n aantal brûe oor die Vardar rivier waarvan die sg. “Stone Bridge” die oudste en mees histories is. Van die nuwe brûe is slegs vir voetgangers en is versier met pragtige lamppale en baie standbeelde. Die ou mark area het nog klipstraatjies en hulle verkoop alles en nog wat daar.

"Stone Bridge"

Brug met standbeelde van beroemde kunstenaars

Paneel op een van die nuwe brûe

Skopje se kasteel

Skopje is ook die geboortedorp van Moeder Teresa. Sy is op 26 Augustus 1910 gebore as Gonxha Agnes Bojaxhiu. In 1929 het sy na Calcutta, Indië, gegaan. Op 5 September 1997 sterf sy in Calcutta, nadat sy haar hele lewe toegewei het aan opheffingswerk onder die armstes van die armes. Op 4 September 2016 verklaar Pous Francis Moeder Teresa as ’n heilige. 

'n Model van Moeder Terera se ouerhuis in Skopje

Skopje is inderdaad ’n baie interessante stad.

Ons kat sit altyd op die vensterbank en vra om kos. Gisteraand het die gelukkige gedierte twee viskoppe gekry. Sy dink nou sy is ons kat en stap tot saam supermark toe. Saam met ons oor die straat. Ek was skoon benoud dat die motors haar gaan raakry. Die verligting was groot toe ek nie ’n plat kat in die straat sien toe ons terugkom van ons inkopies nie en toe sy weer by die venster miaau.

Die kat kom weer

Die aand eet ons weer forel. En dis weer heerlik. En die kat kry weer haar twee viskoppe.

Forel met slaai

Macedonië. Skopje. ’n Nuwe land.

10 en 11 September 2017. Sondag en Maandag.

Dis baie bewolk toe ons die bus klim en na ons nuwe avontuur in Macedonië vertrek. Ons gaan vir drie dae tuisgaan in Skopje, die hoofstad van die klein land, Macedonië. Dit was voor hul onafhanklikheid bekend as Yugoslavië. En dit was ’n kommunistiese land. Jare terug, toe ek klein was, was dit deel van “die rooi gevaar”.

Ons kom by Skopje aan en gelukkig is ons oujongkêrels-woonstel naby die busterminaal. Dit lyk werklik na ’n gebou uit die kommunisties era. Ek merk op dat die omgewing nou nie eintlik ’n ligte, sorgvrye vakansiestemming het nie. Ons lag en vind ons blyplek, nadat ’n ouer inwoner van die gebou langsaan, ons die pad in vreemde tale aanwys.

Die gebou. Ons kamer is in die kelder agter

’n Ou tannie laat ons in, ook in vreemde tale en sluit ons eenheid (wat so semi in die kelder is), oop. Gelukkig het hulle ons verwag. Die plek is heel gerieflik, met eie piepklein kombuisie. Dis effe donker, want die vensters is maar min. Maar ons is heel tevrede.

Die aand eet ons gebraaide hoender wat Archie by die supermark koop. Heerlik.

Eerste op ons lys van besienswaardighede, is die Matka dam. Dis eintlik ’n dam tussen die hoë berge in 'n kloof. Ons klim bus 60 en ry daarheen. Daar is net een probleem – hulle werk aan die pad en die bus laai ons af en sê ons moet vêrder na die Matka dam loop. Ons stap toe maar die pad soontoe en dis vêr en lank en hard. Oral langs die pad lê vullis en rommel, amper erger as in Suid-Afrika. Na ’n uur se warm stap, kom ons uiteindelik by die damwal.

Lang instap

Ons besluit ons stap na een van die baie kloosters en 'n boot neem ons na die oorkant van die dam waar die paadjie begin. Ons stap die steil pad op na die klooster (wat gesluit was). Toe weer die steil pad af en dan slaan jy die ghong en die bootjie kom haal jou. 

Ekskursie bootjies

Steil paadjie

Klein klooster

Ons stap toe op 'n ander paadjie al langs die kloof op. Die water glinster blou-groen doer onder.Dis baie mooi en ons stap heerlik, net ’n jammerte dat dit so rommelbestrooi is. 

Restaurant by die water

Hotel en restaurant

Die dam

Op die paadjie

En nog is dit die einde niet. Stap is ons voorland en ek sien op na die lang pad terug na die bushalte. Dit voel langer, harder en warmer as met die kom. Ons het altesaam so 12 km vir die dag gestap en dit was baie vermoeiend. Ek is sommer moeg.

Ons het vars forel by die supermark gekoop en ek maak dit gaar. Goedkoop en heerlik.

Thessaloniki.

9 September 2017. Saterdag.

Wat ’n nag!

Alles is doodstil, dis nog bewolk en in die vêrte is bietjie weerlig. Ek bring die matjies en dek se matrasse in en ons gaan slaap.

Ek raak onrustig, want Maja se snoet skud effens in die wind en gaan slaap in die saloon. Toe hoor ek dit. Gus kom aangehardloop en ek kyk uit. Dis ligte lyk dof, asof dit mistig is. Maar dis die wind wat aangewaai kom. Ek beur teen die wind uit buitentoe om Archie se skoene in te bring. Toe sing die maste en dit loei soos ek nog nooit tevore gehoor het nie. Ek gaan dadelik om vir Archie te roep. Die wind het hom ook wakker gemaak en ek sê vir hom dat hier ’n storm is.

Ons kyk benoud na buite. Maja roer op haar stelte. Dit is ’n “squall”, ’n windstorm waar dit in vlae reën. Die reën val as't ware horisontaal. Die wind waai so erg, dat Archie sê hy dink dit is ’n tornado. Maja klou aan haar stelte en ons waai nie om nie. Dit het 00:30 begin en vir ’n uur aangehou. Ek hoop net al die bote by Preveza se kaai is veilig. As ons moet raai, sal ons sê die wind het met tye so tussen 40 en 60 knope gewaai. (80 tot 120 Km). Dit was baie erg. (Van ons ander seilvriende by Lefkas het gesê hulle het winde van 50 knope gehad).

Ons kyk toe na die weervoorspellings en niemand het dit voorspel nie. Dit is eintlike plaaslike omstandighede wat bymekaarkom en dan die frats winde tot gevolg het.

Ons staan in ’n baie nat Preveza op en maak klaar om te vertrek. Gestewel en gespoor met ons lekker ligte rugsakke stap ons na die kantoor waar die taxi op ons wag. Die pad is ’n tonnel wat onderdeur die see loop van Aktio marina tot die dorp van Preveza.

Ons klim die 9:15 bus na Thessaloniki. Dis ’n lang busrit van 5h30min, deur die mooiste hoë, groot berge.

Die stad praat nie met my nie, maar ons kamer in die Thess Hostel is heerlik ruim. Dis nog stééds bewolk, maar ons stap maar soos getroue toeriste dorp toe om die antieke geboue te gaan bekyk. Oral is mense wat “nie lekker” is nie. Dit ontstel my as mense dronk is en dwelms gebruik.

Ons kyk na die talle ou kerke, geboue en mure. Dis eintlik ’n baie ou stad hierdie met baie antieke geskiedenis.Die ou ligtoring is ’n baken van Thessaloniki. Dit staan nog pragtig by die hawe.

Church of Panagia Chalkeon 1028 n.C.

Bey Hamam

Rotunda, 300 n.C.

Rotunda binne

Waterfront met Wit Toring, 15de eeu

Triomfantelike Boog van Galerius (Kamara)

Toe kom ons op die skare af. Daar gaan ’n optog wees. Die mense betoog teen allerhande wette. Honderde mense met baniere is die strate vol. Die polisiemag het 4000 man ontplooi om dinge ordelik te laat verloop. Die helikopter sirkel in die lug rond.

 

Musiek speel op al die hoeke waar die betogers bymekaarkom. Die betogers word luid toegespreek. Hulle begin stadig te beweeg. Geen voertuie is in die strate nie. Ons stap weer na die groep by die port en hul musiek is indrukwekkend. Dit klink na Russiese oorlog musiek. Maar alles is steeds vreedsaam. Niks word geplunder of gebrand nie. Suid-Afrika kan iets by dié mense leer. 

Maak reg vir optog

Optog begin

Rooi Kruis

Ons gaan terug na die hostel. Ek oordink my gewaarwordings oor Thessaloniki. Ons was te kort hier. Ek het nie die siel van die dorp gevind nie. Hier is te veel mense met dowwe, stokstywe, strak-starende, nikssiende oë wat op pad is na hul eie kammaland van niks tussen êrens en nêrens.