Patra.

28 Augustus 2017. Maandag.

Trizonia tot Patra

Patra, 20 myl. Ons ken die dorp so goed. Maja het twee keer hier oorwinter. Ons vertrek vroegoggend vanaf Trizonia. Die dorpie lyk pragtig in die warm gloed van die vroeë oggendson.

Trizonia

Dis ’n reguit pad en ons vaar en vaar en vaar. Gus lê en dis warm. Naby die Rion Andirrion brug roep ons getrou die beheerkamer om toestemming te vra om onder die brug deur te vaar, maar puur verniet. Ignoreer ons totaal. Toe vaar ons sommer toestemming in elk geval onderdeur die brug.

Rion Andirrion brug

Patras of Patra (ek weet nie wat die plek se naam eintlik is nie) lê doodgewoon bekend voor ons. Archie roep op die radio vir ’n vasmeerplek en ou George is nog stééds daar. Hy wys ons in die rigting van so ’n benoude ou plekkie, maar Archie tru meesterlik daarin. Hoe ons môre daar gaan uitkom, is natuurlik ’n ander storie. 

Uitsig op die Golf van Patras

Ons gaan koop voorrade by ons gunsteling supermark, die LiDL. Nou is ons spens weer vol. Ons sien ook weer vir Benito, die man wat altyd na Maja kyk as sy in Patra oorwinter en ons omhels mekaar omtrent soos familie. Dis lekker om hom weer te sien.

Later kom daar sowaar nog ’n groot boot oorkant ons alongside en ons spasie word nog benouder! Maar dis môre se bekommernis (wat my wel in die nag van my slaap beroof het).

Archie bestel diesel by dieselfde man wat altyd daar is. Hy lyk amper of hy familie van Kabouter van Idhra kan wees. Hy gooi nou diesel in met ’n elektriese pompie wat hy by die kragboks inprop. Die man is baie blou. Maja drink haar pensie vol en ons is reg vir die res van die seilseisoen.

Reg om te pomp

Diesel dude

Die son gaan rooi onder en ons eet heerlike vis wat in die pan gebak is. ’n Heerlike rustige dag in die amper lelike Patra.

Aandete

Son sak agter die breekwater

Trizonia.

27 Augustus 2017. Sondag.

Itea tot Trizonia

Ons kry vroeg ons kapteinskoffie, want Michelle en Johan moet 07:00 die bus klim na Delphi. Ja, hulle kuier is nou verby. Nadat ons hulle met oats gevoer het, is dit opsaal en aanstap. Ons stap saam met hulle na die busstasie.

Sak en pak

Ons wag ’n ruk en die bus kom om die draai. Dis vir oulaas groet en druk en na ’n hewige gewaai (my familie waai mos vreeslik), vertrek die bus. Toe sit ek met leë-nes-sindroom. Die kamer ruik na haar, maar sy is weg. Ek voel sommer alleen leen leen.

Koebaai

Maar die lewe gaan aan en ek en ou Archie moet maar weer vertrek na Trizonia, 22.8 myl. Gus is so mak soos ’n lammetjie en vir die eerste ruk vaar ons maar. Vorentoe, altyd vorentoe. Ons seil net vir 37 minute en motorseil ook vir ’n ruk.

Trizonia lyk maar vol, maar ons kry ’n plekkie em maak alongside vas. Dis snaaks en stil sonder die kinders. Ons stap ’n ent en kyk na die baai. Die twee maste van die seiljag wat in die onklaar marina gesink het, steek soos twee vingerwysings uit die water. Ek kry elke keer ’n rilling teen my ruggraat af as ek daarna kyk.

Wrak

Ons stap na die piepklein dorpie en koop roomys (Michelle en Johan het altyd skelm roomys gekoop). Dis heerlik en rustig hier in Trizonia.

Trizonia

Kleurespel

Dorpie

Michelle en Johan

Michelle.

Michelle

Michelle het lank uitgesien na die seil. Sy was al twee keer vantevore op ’n seiljag en het geweet wat om te verwag. Sy het knap werk gedoen met die getrek van toue en was altyd gereed om af te fend en het oral hulp verleen. ’n Aanwins vir enige seiljag. ’n Goeie dogter van haar moeder.

Dit was ook haar werk om die “cold beverage” na elke suksesvolle vasmeer te bedien en ons het verseker nooit dors gelei nie. Dan kan sy nog boonop kook ook!

Michelle se gunsteling plek was die pragtige Poros. Sy het van die kloktoring gehou en ook om op die berg en in die bos te stap en na die pragtige uitsigte van Poros te kyk. Hulle het heerlik op die dek gesit en sy het dit baie geniet om na al die mense op die kaai te kyk. Die gedans en die musiek op die kaai was vir Michelle ’n heerlike belewenis. Sy dink Poros is inderdaad pragtig.

Poros

Die ervaring wat die grootste indruk op haar gemaak het, was die tog deur die kanaal van Korinte. Die hoë rotswande wat bo die kanaal uittroon was indrukwekkend en die ry bote wat so agtermekaar deur die kanaal vaar, het aan haar hart gepluk. Sy het ook voor op Maja se snoet gesit en vir die mense op die brûe wat na ons kyk, gewaai asof sy ’n kroonprinses is. Voorwaar ’n besondere belewenis!

Hoë rotswande

Dan het Michelle ook van Tselevinia gehou waar hulle in die kristalhelder water baljaar het en vreeslik baie gesnorkel het. Sy was letterlik en figuurlik soos ’n vis (haar van is Visser) in die water in die mooi baai.

Tselevinia Baai

Baie dankie Michelle dat jy saam kom seil het. Dit was vir ons baie lekker om jou aan boord van Maja te hê. Jy kan maar weer kom.

Johan.

Johan

Dit was Johan se eerste keer op Maja en hy was gou tuis. Hy is effe aan die lang kant en het gedurig die een of ander liggaamsdeel gestamp. Hy was ook te lank vir die toilet.

Hy het gou van al Maja se toue geleer en het in ’n bobaas toutrekker ontaard. Dankie, vir al jou hulp met die seil span.

Die plek waarvan hy die meeste gehou was jouwaarlik ook die pragtige Poros. Hy sê: ”Hierdie dorpie het so baie energie, hoor! Seker omdat dit so mooi daar is. Die mense was ook vriendelik, vrolik en hulle hou van partytjie, hoor! Dit was so lekker om tot die vroeë oggendure vir hulle op die dek te lê en kyk. O. ja, Idhra was ook mooi en vol geskiedenis.

Poros

Idhra

Die beste ervaring was ook die Kanaal van Korinte. Johan sê: ”Kon waarlik een van die wêreld wonders gewees het, al die geskiedenis wat daarin lê. Dis soos tannie Marietjie sê: ”Ek word sommer emosioneel.”

Kanaal van Korinte

Woorde wat in Johan se kop vassteek is – “Archie, ek wil nie so skuinslê nie!” “Ag vrou, dis nie so erg nie!”

Johan, dit was ook lekker om jou aan boord te hê. Jy het baie gou-gou aangepas en jy kan ook weer kom.

Koebaai julle. Ons mis julle al klaar

Geniet die res van julle reis

Itea.

26 Augustus 2017. Saterdag.

Isidoro Baai tot Itea

Isidoro het toe darem stiller geword in die nag. Gus was minder hewig en en kon heerlik slaap. Johan trek anker op en ons vertrek na Itea, 21 myl.

Isidoro is eintlik in ’n baie mooi omgewing en toe ek terugkyk na die baai, besef ek eers hóé mooi dit eintlik daar is. Dis hoeka ook die mooi, hoë berge wat die rukwinde veroorsaak.

Kaptein en Isidoro Baai

Hoë berge

Hoe later, hoe kwater! Ek nou verwys ek eintlik na Gus. Hy begin met mening te waai. Die see hardloop teen die land af. Dit waai tot 34 knope. Toe ons om die hoek gaan, wil die kaptein seil span. Die boek sê jy moet 2 myl van die land af seil, anders kan die windvlae jou skade aandoen. Dis by hierdie kus waar ons in 2014 op mense afgekom het wie se hoofseil en genoa in die rukwinde aan flarde geskeur is. Toe moet jy my hoor kla.

Ons seil en elke nou en dan vat Gus ons stewig vas en ons lê vreeslik skuins. En dit met ’n reeds verkleinde genoa. Dan kla ek eers. So nou en dan het daar selfs ’n matrooswoord uit my mond geglip. En dit voor die kinders!

Ons seil vir 2 ure met ’n topspoed van 7.3 knope. Nader aan Itea begin Gus bedaar en ons motor vêrder. Snaakse kus dié.

Itea

Ons kry alles reg vir alongside. Michelle en Johan sit die fenders uit. Archie kry die toue reg. En toe is ons slaggereed. Archie vaar meesterlik in die spasie langs die kaai en Johan klim af met die middel tou en maak vas. Ek gooi vir Michelle, wat soos ’n ribbok van Maja afklim, die snoettou en sy maak vas. So maklik met soveel werkende hande op Maja. Archie verstel die toue hier en daar en die drie van hulle is heel tevrede met hulle werk. 

Maak vas

Vasmaak span

Maja langs die kaai

Michelle sorg vir die laaste koue drankies van hul seilvakansie en hier is ons by hul eindbestemming. Die jonges gaan swem op die strand en geniet dit terdeë in Itea. Hulle stap omtrent die wêreld plat. Hulle kry ook vir ons ’n restaurant waar ons die aand kan gaan eet.

Laaste "cold beverages"

Jonges

Na die laaste skemerkelkie op Maja se dek, stap ons al langs die see na die eetplek en  smul aan ons laaste avondmaal, ’n bord vol calamari en slaptjips. Heerlik!

Oues

"Cheers"