Itea.

26 Augustus 2017. Saterdag.

Isidoro Baai tot Itea

Isidoro het toe darem stiller geword in die nag. Gus was minder hewig en en kon heerlik slaap. Johan trek anker op en ons vertrek na Itea, 21 myl.

Isidoro is eintlik in ’n baie mooi omgewing en toe ek terugkyk na die baai, besef ek eers hóé mooi dit eintlik daar is. Dis hoeka ook die mooi, hoë berge wat die rukwinde veroorsaak.

Kaptein en Isidoro Baai

Hoë berge

Hoe later, hoe kwater! Ek nou verwys ek eintlik na Gus. Hy begin met mening te waai. Die see hardloop teen die land af. Dit waai tot 34 knope. Toe ons om die hoek gaan, wil die kaptein seil span. Die boek sê jy moet 2 myl van die land af seil, anders kan die windvlae jou skade aandoen. Dis by hierdie kus waar ons in 2014 op mense afgekom het wie se hoofseil en genoa in die rukwinde aan flarde geskeur is. Toe moet jy my hoor kla.

Ons seil en elke nou en dan vat Gus ons stewig vas en ons lê vreeslik skuins. En dit met ’n reeds verkleinde genoa. Dan kla ek eers. So nou en dan het daar selfs ’n matrooswoord uit my mond geglip. En dit voor die kinders!

Ons seil vir 2 ure met ’n topspoed van 7.3 knope. Nader aan Itea begin Gus bedaar en ons motor vêrder. Snaakse kus dié.

Itea

Ons kry alles reg vir alongside. Michelle en Johan sit die fenders uit. Archie kry die toue reg. En toe is ons slaggereed. Archie vaar meesterlik in die spasie langs die kaai en Johan klim af met die middel tou en maak vas. Ek gooi vir Michelle, wat soos ’n ribbok van Maja afklim, die snoettou en sy maak vas. So maklik met soveel werkende hande op Maja. Archie verstel die toue hier en daar en die drie van hulle is heel tevrede met hulle werk. 

Maak vas

Vasmaak span

Maja langs die kaai

Michelle sorg vir die laaste koue drankies van hul seilvakansie en hier is ons by hul eindbestemming. Die jonges gaan swem op die strand en geniet dit terdeë in Itea. Hulle stap omtrent die wêreld plat. Hulle kry ook vir ons ’n restaurant waar ons die aand kan gaan eet.

Laaste "cold beverages"

Jonges

Na die laaste skemerkelkie op Maja se dek, stap ons al langs die see na die eetplek en  smul aan ons laaste avondmaal, ’n bord vol calamari en slaptjips. Heerlik!

Oues

"Cheers"