Phaselis. Nooiensvaart.

30 April 2017. Sondag.

Kemer tot Phaselis

Dis vandag die gaste se nooiensvaart van Kemer tot Phaselis, 7.9 myl. Ons Kemer vriende kom groet eers vir ons op Maja en ons kuier vir oulaas saam. En ag sies tog. Annemarie het nog steeds nie ’n dingetjie op haar agterding nie!? Ons sê koebaai. Altyd te gou.

Prov, Annemarie, Brian, Archie, Andree en Till

Toe is dit sukke tyd. Almal kry hulle opdragte en dis tyd om te vertrek. Alles verloop seepglad en weg is ons. Till en Andree glimlag breed. Maja voel gelukkig en tevrede om weer haar mense aan boord te hê.

Nooiensvaart

Agter die helm

Seegrotte

 

Dis redelik mistig en die sig is maar swak. Die mooigeid verander in dofheid. Waar is die kristalhelder blou lug wat hier was tor ons gekom het? Ons vaar verby die grotte en die gulets is ook op pad na erens. Seker ook na Phaselis, hulle gaan altyd soontoe. Ons vaar te heerlik en sommer gou is ons daar. Die eerste anker van die seisoen word sekuur en presies gegooi en vas is ons. Andree gedra haar knap met die maak van die koue drankies om die suksesvolle anker te vier. Ons sit heerlik ontspanne op die dek.

Die Manne

Die Seilende Skones

Dis net Till wat lus is vir die water. En sowaar, hy trek sy swembroek aan en gaan swem. Dapper man! En dan geniet hy ook dáárby die swem. Koel en verfrissend. Ek kyk hom maar net so. Ek is nie lus vir daai koue water nie. Na ’n heerlike middagete voel ons lomerig en ek en Andree gaan lê ’n bietjie skuins.

Ooo! Dis lekker warm!

Nog 'n swemmer

Toe is dit tyd dat ons ons toeriste plig moet nakom en ons al vier klim in Dinkie. Ek en Archie roei en dit voel en lyk soos ’n duisend myl wat ons moet roei om by die wal te kom. Maar ons maak dit en vat die pad na die antieke stad Phaselis.

Die stad is gestig in 690 v.C. deur ’n kolonis van Rhodes en het vinnig gegroei in ’n vooruitstrewende handelstad met drie hawens. Ons kan tot vandag toe die oorblyfsels daarvan sien. Die stad was bekend vir sy vinnige, ligte seilbote,wat bekend gestaan het as Phaseli, maar ongelukkig is daar geen voorbeelde of illustrasies van die vaartuie nie. In 333 v.C. het Alexander die Grote die stad oorgeneem.

Ons loop in die ou dooie stad rond en net in jou verbeelding kan jy vir jou ’n eie weergawe van die vergange werklikheid optower. Ons bewonder al wat ’n oorblyfsel is, van die Hadrian’s Gate, badhuise en teater. Drie denkers sit diep ingedagte en peins oor die lewe terwyl hulle in die niet staar.

Besoekers wat swem en op die strand lê, gee lewe aan die antieke hawens. Oral staan en sit mense rond. Onse mense staan ook na die ou hawe en kyk en glimlag gewillig (soms onwillig) vir die kamera.

Hadrian's Gate en die hoofstraat

Ingang

Badhuis

Middel Hawe

Noord Hawe

Die Denkers

 

Ons geniet die uitstappie geweldig en Till en Andree is heel in hulle skik met die dag van vandag. Dis ’n heerlike windstil laatmiddag en Till durf sowaar weereens die water aan. So het die dag begin met die onbekende wat nou bekend en vol vreugde is. Die son sak oor die gaste se eerste dag op Maja.

Die son sak

Kemer. Jeep Safari.

29 April 2017. Saterdag

Vandag is die dag wat ek wil luister wat daai pragtige berge van Kemer vir my wil sê, want ons gaan met ’n jeep safari soontoe. Hulle roep my al van verlede jaar af. 

09:45 laai die jeep ons op voor die marina en daar trek ons. Of nee wag, dis bietjie moeilik om op die blerrie ding te kom en met kreune en steune is ons op en daar trek ons. Die bestuurder is ’n vrolike  baldadige man. Baie voorskrywend. Ons moet maak maak soos hy sê. Hy weet waar al die beste plekke is om foto’s te neem en kan sowaar ook met al wat ’n kamera foto’s  neem. Archie is effe geïrriteerd met die man, maar die res van ons geniet hom vreeslik. Ek sit agter hom en verstom my aan sy interessante agterkop.

Ek, Shehan, Till en Andree

Agterkop en Keppie

Sukkel om uit te kom!

Mooi berge

  
In die vêrte  is die sneeubedekte hoë pieke en so elke nou en dan stop ons, sukkel ons uit die jeep en bewonder die uitsigte. Ek probeer luister en hoor wat die berg wil sê, maar puurverniet, hoor niks.

Sneeuberg

Sneeuberg

Ons drink plaaslike tuisgemaakte ayran by ’n restaurant en daarna loop ons saam met ons bestuurder, Shehun, in die dorpie rond. Oral pluk hy kruie waarmee mens tee kan maak en kook. Dis wilde tiemie, salie, origanum, blommetjies en wie weet wat nog. Die lug in die omgewing is swanger met die geur van lente. Miskien wil die Tarsusberge nie vir my iets sê nie, maar my wese vul met aromatiese geure.

Ons bekyk en bewonder 'n groot ou plataanboom wat 2000 jaar oud is en waarvan die omtrek 18 m is. Die reus bied skadu vir 'n Turkse vrou en ons doedies maak ons sit langs haar en donkie Sarel. Die ruïnes waarop ons afkom is 1500 jaar ou is. En die stap in die berge is vir my al te heerlik. 

Reuse boom

Donkie doedies

Ruïnes

Ons val weer in die pad, op, opper,  opste. Tot by ’n restaurant waar ons middagete eet. Ons het forel bestel en Till en Andree het dit omtrent geniet.  Elke happie word sorgvuldig in die holte tussen die lippe gedruk en dan smaaklik na binne gewerk en dan word die resultaat opnuut weer geprys. Dit was ’n heerlike middagete op ’n baie besonderse plek.

Smaaklike ete

Moeder Teresa (Andree) ontferm haar oor ’n hond en steel al die oorskietbrood om die brandsiek, maer dierasie te voed. Sy was tot ou honne se waterbak. (Ek dink sy moet in haar vrye tyd by die SPCA gaan werk). 

Toe is dit die terugtog. Ek weet nie van Till nie, maar Andree knip ’n vinnige uiltjie totdat Shehan haar betrap en as’t ware ewe gemoedelik wakker skree. Ons laaste amptelike stop is die Romeinse brug. Pragtig, met die stroom wat kleurvol onder die brug vloei op pad na Kemer.

Romeinse brug

 

So kom ons Jeep safari tot ’n end en ons almal het dit geniet. Veral Till en Andree.

Kemer – Kapenaars in Kemer.

28 April 2017. Vrydag. 

Ons werk omtrent ons alies af om alles reg te kry vir Till en Andree, ons eerste gaste van die seisoen, se koms. Na die laaste skoonmaak is Maja slaggereed. Hulle kan maar kom. Archie vat Brian se fiets en gaan vind uit hoe laat die seebus kom. Hy moet hoor die seebus is klaar hier en daar is nie genoeg tyd om my te roep nie. En ek hou so vreeslik baie daarvan om die gaste te ontmoet. Ek is nog doenig op Maja en hoor ’n enkele seetoeter en ek weet die seebus is hier. So vinnig soos wat my nuwe knieë my kan dra (en dis nie so vinnig nie), loop ek na die seebus, net betyds om die glimlaggende Kapenaars te sien.

Archie en die glimlaggende Kaapenaaars (en Brian se fiets)

Ons loop al geselsend na die pier waar Maja vasgemeer staan en ewe swierig en “afshowerig” op die gaste wag. En wankelend loop hulle die steil plank en is aan boord vir hulle opwindende seilvakansie. 

Andree kom aan boord

Ons eet ’n ligte middagete en daarna neem Archie die gaste dorp toe. Ek stap nie saam nie. Ek kook sommer gou vir hulle ’n groenboontjie bredie.

Ligte middagete

Dis warm hier in Turkye en hulle kom moeg en warm terug by Maja. Ons het die aand 18:00 ’n afspraak met Prov, Brian en Annemarie om kunefe te gaan eet. Dit word spesiaal deur ’n plaaslike Turkse man gemaak en is wyd in Kemer bekend, want dit is blykbaar liplekker. Dis ’n nagereg ding met engel-haar-noedels (baie fyn noedels), met kaas, heuning en pistasioneute. Wel, ons is beïndruk, want dit is liplekker. Ons smul behoorlik aan die soetigheid om ’n gesellige tafel vol vrolike mense. Soveel Kemer-vreugde op een dag!

Tafel vol vrolike mense

Andree

Brian

Liplekker Kunefe

Ons stap terug na Maja om ons boontjiebredie te eet en ek moet sê, dit was net so lekker. Hierdie Turkse lamsvleis is darem topgehalte.

Moeg en tevrede gaan slaap die Kapenaars in hulle eenvoudige kajuit, op ’n selbootjie in ’n marina, in die pragtige Kemer. Salig.

Kemer - Gereed maak

25 – 27 April 2017. Dinsdag - Donderdag

Ons ontwaak en Kemer is so mooi soos altyd. Die bergreuse troon waaksaam oor die marina en fluister-roep my steeds. Archie gaan koop melk en daar is niks soos ’n koppie kapteins-boeretroos nie.

Mooi Kemer

Toe begin die groot werk. Maja moet weer in seilende orde kom. Die kaptein is in sy element. Die “furler” ding word gediens. Die seewater-verkoelingspype word vervang. Die katrolle word ge-olie. Die genoa word opgetrek. Al die toue word teruggesit. Die toiletklep word skoongemaak, gegries en teruggesit. Dit is net werk werk werk. 

Maja en haar vriendinne "on the hard"

"Furler" word gediens

Vervang verkoelingspype

Fenders word uitgehang

Ek stofsuig al wat ’n kussing, duvet en matras. Maja word gewas en beddens word opgemaak. Die silwerware word gepoets. In die proses steek ’n ding my in die sagte vleis van my ringvinger en die bloed spat asof ek in die Tweede Wêreldoorlog verwond

is. Toe gaan lê ek so ’n bietjie. 

Poets silwer

Alles word gestofsuig

Intussen moet Maja terug water toe. Ons kry alles reg en die geel voertuig ry met Maja weg en sy word na die blou masjienreus vervoer. Die bande word onder haar vasgemaak. Die verwer verf gou die plekkies op haar pens waar die stelte was het en sy is gereed vir die water. Ons motor kan nog nie loop nie en hulle stoot en trek haar na ons vasmeerplek. Ek is nie op Maja nie en neem foto’s van die gedoente.

Archie en die span

Blou reus

Water toe

Daar gaat sy

Veilig en vas is ons aan die kaai. Die plank is so steil af en ek mik-mik eers voor ek daar afloop. Ek het mos nuwe knieë en is nog bietjie wankelrig.

Annemarie en Brian van Krugersdorp is ook hier in Kemer en nooi ons om saam met hulle en Prov, ’n Amerikaner, te gaan eet. Dit was heerlik. 

Mehmet en Annemarie

Ek en Archie

Brian en Prov

Ons gaan maak 'n draai en drink 'n paar raki's op Prov se boot "Sail, be happy".  

Şerefe!

En so, asof niks verander het nie, gaan die lewe aan en die sewe maande wat ons by die huis in Suid-Afrika was, voel soos ’n oomblik in die verlede.