Koukounaries Baai. Skiathos Eiland.

7 Junie 2016. Dinsdag.

Orei tot Koukounaries Baai

Dit reën in die nag. Net wakker-maak saggies en lekker-slaap liggies.

 

Ons wil vroeg vertrek na Koukounaries, 39°08.786 N, 23°24.084 O, 20.6 myl, want 09:00 begin Gus te waai by die seestraat in Orei se omgewing. Ons wil weg wees voor hy arriveer. 07:00 trek ons anker op, vaar uit die hawe en vat die pad. Archie sien ’n rob, maar hy is baie sku, as ons nader kom, skep hy asem en verdwyn onder die water.

Die see is plat en kalm. Archie gebruik die tyd om aan die fenders se toutjies te werk. Verstel hier en verander daar

Werk aan fenders

Daar is baie wolke in die lug en daar is reën vir vanmiddag voorspel. Oor Skiathos se wêreld is die weer dik. Verskeie soorte wolke vul die lugruim. Hulle almal hou die belofte vir reën in

Wolke

Marmer gwarrie

Ek kyk voor na die see en daar doer sien ek net wit perde. Ek kyk deur die verkyker en sien net moeilikheid. Dis al weer “O Ryperd, ons ry die pad tesame …” Eensklaps waai Gus tussen 16 en 20 knope, reg van voor. Die kalm see verander na rollende deinings met wit perde. Maja en haar kaptein pak hulle een vir een aan. Op en af word ons een met die elemente van die natuur. Mens en seiljag en water sinkroniseer, as verskillende magte, maar nie vyandig nie. Elkeen op sy eie domein.

Dis see bedaar later en ons kom by Koukounaries. Die see is kalm in die baai, maar ou Gus waai. Die bodem is seegras met kol-kol sand en ons mik na ’n kol sand, maar dis mis. Die anker sleep. Ons mik weer, meer sekuur. Ek gooi en dit tref. Die anker byt en ons is vas. Gus hou later opwaai, maar ligte deinings rol die baai in en on gaan seker heelnag rol.

'n Grys Koukounaries

Dit reën weer liggies. Vandag en môre ook. Ons sal maar môre ook in die baai rondrol terwyl ons wag vir beter dae. Donderdag gaan ons na die hoofdorp toe en op die uitkyk wees vir ’n plek op die kaai. Ons Kanadese vriende kom Vrydag, dan wil ons graag ’n plek langs die kaai in Skiathos dorp hê en goeie weer, asseblief.

Een ding is seker. Griekeland moet somer, sonskyn en saffier hê. Hier is ons nou by die Griekse Riviera en dit lyk na niks omdat die son nie skyn nie

Orei. Evia Eiland.

5 Junie 2016. Sondag.

Roete tot op datum

Aidipsos tot Orei

Dis ’n lang dag van 26 myl na Orei, 38°56.951 N, 23°05.182 O. Geen wind vir seil vandag nie. Maja vaar maar voort, met haar dreunsang wat soos musiek in my ore klink.

Stuurman se uitsig

Wolke, berge en see

Ons gaan deur ’n kanaal waar die diepste water 7 m is. Dis weer meet en pas en GPS-lyne en roetes en Archie stuur my vorentoe “to con the way through”. Dis eers links hou dan regs draai en heeltyd die dieptemeter dophou. Dis nogal senutergend as dit vlakker en vlakker word, 7.1 m, 6.6 m, 6.5 m! Groot is die verligting as dit weer stadig maar seker dieper word. Ons weet die roete is haarfyn uitgewerk, maar nogtans … 

Begin van vlak water

Mede-vaarder

Ons is deur die vlak en vaar voort. Later begin Gus van voor te waai en dit is skielik weer koud. Ek sit op die dek met my Elize-kombersie en voel hoe die warmte om my vou. Ons kom nader aan die hawe en alles word voorberei. Fenders word uitgesit en anker is gereed. Op die kaai staan twee mans klaar gereed om te help. Archie tru meesterlik en gee die opdrag: ”Gooi!” Onthou, ons skat mos afstand soos hond se gat. Ek gooi. Die anker loop, Archie tru, die manne wag.

Alles werk goed uit, die anker byt, ek het 40 m uitgegooi, die manne vang die toue en ons is vas. Die lekkerte as alles met ’n vasmaak vlot verloop, is prysloos!

Hierdie dorpie is die laaste stopplek voordat ons die Sporadiese Eilande binnevaar. Hier moet ons water en diesel kry. Dis maar ’n doodgewone plek. Tipies Evia, nie mooi nie, nie lelik nie. Ons stap maar rond en kyk ook hoe lyk die suidelike kaai.

Kyk vir Maja - vyfde seiljag van links

Noordelike uitsig vanaf Maja

Swemstrand

Na aandete gaan sit ek op die muur met musiek in my ore en tuur oor die baai. Dis windstil, net soos ek daarvan hou. Klein golfies rol op die strand uit, wolke vul die hemelruim, die vêr-af berge is dynserig en donsig. Alles vergrys tot aand. Dis net die son wat op die westerkim sy laaste lig werp om aan die dag vas te klou. Wat alles vir oulaas verkleur tot die mooiste kleurespel, voordat die aand sy regmatige plek inneem en baie later nag word.

Op die hawemuur

Kleurespel

Ons gaan nog 'n dag hier oorbly voordat ons die eilande tref.

Aidipsos.

4 Junie 2016. Saterdag.

Limni tot Aidipsos

Ons kom veilig deur die benoudste hawe en weg is ons na Aidipsos, 38°51.618 N, 23°02.336 O, 15.6 myl. Dis niks besonders nie, net vaar en vaar en seil vir 30 minute. Ons mik eers hawe toe, maar ek hou nie daarvan nie en ons anker in die baai.

Rustig seil

Aidipsos

Laat middag

Dis ’n heerlike windstil nag in die baai.

Limni. Dag 2.

3 Junie 2016. Vrydag.

Ons slaap lekker laat en het nêrens om heen te vaar nie. Ons bly vandag by Limni. Dit het lanklaas gebeur. Ons is mos seilende sigeuners, moet elke dag fort.

Vandag is dit die op op op pad na die kerkie daar bo. Dit staan so alleen daar teen die berg. Gewapen met stapskoene en stok is ek gereed. Ons stap aan die ander kant van die hawe en Maja lyk te pragtig daar teen die kaai met die gate.

Die kerkie daar bo

Maja teen die kaai met gate

Ons kry ’n pad na bo en stap heerlik. Sommer gou-gou is ons daar. Die blou deur steek pragtig af teen die wit van die kerk. Dit is bietjie verwaarloos. Ek dink nie kerkgangers kom meer hierheen nie.

Pad na bo

Wit kerkie

Blou deur

 
Die uitsigte van bo af is baie mooi. Die hawe is pragtig en benoud-klein en Maja is veilig aan die kaai vasgemaak. 

Uitsig oor Limni

 
Ons stap verder op en kom by ’n skool uit. Archie kyk gou of daar ’n afpad is en sowaar, daar is ’n bospad wat die kinders gebruik om skool toe te loop. Ons loop af terug na die dorp, terug huis toe. Op pad koop Archie ’n oortreksel vir Dinkie se motor. Dis hoog tyd, want die oue grens aan skande. 

Nee, sies man!

Dis beter

 
Archie bederf ons met pannekoek. Ons is honger na die stap en ek verslind sommer vier. Archie eet nog meer.

 

Later die middag loop ons weer in die dorp rond. Ek is mos ’n kerkmens en ons stap na nog ’n kerk toe. Die meeste kerke in Griekeland is altyd gesluit. Ons loop deur die huise en straatjies en geniet Limni terdeë.

By die kerk

Restaurant onder reuse ou plataanboon