Nea Epidavros

28 Augustus 2015. Vrydag. 

Palaia Epidavros tot Nea Epidavros

Ons word wakker en dis nog ’n mooi dag in die Saroniese See. Dis omtrent, volgens die weervoorspelling, op hierdie stadium die plek in die Griekse eilande met die beste weer. Niel en Sandy het vir ’n week by Paros op anker teen die Meltemi geskuil. Gumnuts moes inderhaas om die punt van die Peleponnese gaan as gevolg van die winde. Hier by ons, is dit heerlik. Waaroor ek natuurlik baie dankbaar is. Ons is eintlik op pad na die Kanaal van Korinte waardeur ons waarskynlik Sondag sal gaan.

Dis ’n splinternuwe blink oggend wat glim in die blydskap van die nuwe dag. Ons is op pad na Nea Epidavros, 37°40.803 N, 23°09.147 O, ’n skrale 3.3 myl om te gaan. 

Oggendskoot - Glim

Ons vaar met Gus liggies van voor en voor ons ons oë uitvee, is ons daar. Ons vaar by die klein hawe in en ek kry my anker gereed om te gooi. Maar wat ’n verrassing! Die man haal ’n vasmeertou uit die water. Ek maak die ankerkas toe en wikkel om die boothaak te kry om die tou te gryp en ons meer vas. Hulle moes onlangs die vasmeertoue gekry het, want al twee boeke praat nog van anker gooi. Maja lê rustig in die klein hawe, veilig vas.

Maja

Maja en Marieks

Later trotseer ons die bloedige hitte en gaan stap langs die rivier, wat sommerso uit ’n klip begin loop. Skuil seker hoër op ondergronds teen die bloedige son wat dreig om al sy water dorstig op te slurp.

Rivier

Ons stap die bult uit en kyk na Aigina wat wes van ons lê. Voor ons is Methana Skiereiland met die oulike Vathi en regs is Palaia Epidavros. Op ’n helder dag sal jy sekerlik vir Athene ook kan sien.

Uitsig oor die baai

Vrugbare vallei

Ons stap terug en besoek die dorpie, as jy dit so kan noem. Hier is geen mini mark of winkels nie. Net ’n paar restaurante en kamers te huur. Hier in Griekeland is daar altyd tavernas en kamers te huur! Dis vrekwarm en ons gaan swem in die ysige rivierwater. Dit laat jou ril en die koue kom sit op jou hart.Dit koel ons heerlik af. 

 Ons hou van die klein plekkie. Dis stil en plaaslik.

Palaia Epidavros (Ou Epidavros)

27 Augustus 2015. Donderdag.

Vathi tot Palaia Epidavros

“We are sailing, we are sailing, Saronic waters ...” na Palaia Epidavros, 37°38.334 N, 23°09.641 O, 9.4 myl. Gus waai lekker lig en ons span die seile en jaag na ons nuwe bestemming, topspoed van 5.6 knope. Ons kyk, maar sien nie weer ons skool dolfyne nie.

Ons nader Ou Epidavros en vaar in die nou kanaal wat die ingang na die kaai aandui en besluit ons gaan nie kaai toe nie, ons gaan sommer in die baai anker. Dis koeler en ons kan in die see spring as ons te warm kry. Mensig, maar dis warm hier in Griekeland! Ons sukkel om af te koel.

Amper daar

Op anker

So sit ons langbeen op Maja se dek en geniet die lewe wat voor ons afspeel. ’n Oorvol dinghy kom by ons verbygejaag op pad dorpie toe met die hele jag se bemanning, hulle sit laag in die water en ek is seker daar is ’n nat boud of twee. Ons verkyk ons aan die gesinnetjie wat met hul dinghy “ski”, so asof dit ’n speedboat is. Drie van hulle op die plank agter en die vader in die dinghy trek hulle trots. Dinkie en haar vriendinne is wonderlike veelsydige goedjies.

Ski

Skiërs

Ek en Archie spring in Dinkie en gaan ook dorp toe. Niks besonders aan die dorpie nie, restaurante, hotelle, ’n mini mark en etlike toeriste winkeltjies wat allerhande tierlantyntjies verkoop. Ons bekyk die kaai waar al die jagte vasgemeer is en gaan terug na Maja op anker en koel sommer in die water af. Iets wat ons nie in die hawe of kaai kon doen nie.

Epidavros kaai

Soos 'n uil op 'n kluit

Dis amper volmaan.

Methana Skiereiland. Vathi.

26 Augustus 2015. Woensdag.

Dorousa tot Vathi

Ek het in Turkye ’n t-hemp gesien waarop geskryf is: ”Home is where the anchor drops.”  Ons gaan nou die anker optrek en ons huis verskuif na Vathi, 37°35.603 N, 23°20.343 O, 6.9 myl. Op is die anker en weg is die sigeuners.

Dis nie ’n lang pad nie en ons seil selfs vir ’n lang ruk. Ons trek die seile in en gaan om die hoek. Vathi is nou nie meer vêr nie. Archie skree: ”Dolfyn!” Hy stuur vir Maja dadelik in die rigting.

Maar is dit vir jou ’n gesig om te sien! Dis jouwaarlik ’n skool van kinderdolfyne wat besig is met ontbyt. Dit splash en jy sien net dolfynvinne. Hulle spring nie hoog uit die water nie, maar beweeg en jag in ’n sirkel. Dit is ’n skool van omtrent veertig en dit lyk na kleiner dolfyne. Hulle is sku en toe ons te naby kom, duik hulle dieper in die see.

Feeding frenzy

Oral is seemeeue. Hulle hardloop as’t ware op die water, vlieg ’n ent en gaan sit weer. Wonder of hulle stukke vis of dalk klein vissies vang wat uit die water spring om die dolfyne te ontglip. Ons geniet die skouspel van die see en vaar tevrede verder. Die natuur bly vir my ’n wonderwerk.

Seemeeue

Vathi het maar ’n klein ingang. Daar is gelukkig plek langs die kaai en ons meer vas. Later kom Sailing Holiday se flotilla van tien bote en waar hulle almal plek langs daai kry, weet ek nie, maar almal kry ’n gaatjie. 

Ingang

Leierjag van die flotilla

Maja by die kaai

Vathi is ’n klein plekkie wat nie eers ’n mini mark het nie, net ’n paar restaurante. Dis boomryk en landelik. Ek hou sommer dadelik van die plekkie.

Vathi

Dorousa Eiland.

25 Augustus 2015. Dinsdag.

Aigina tot Dorousa

Alleen leen leen. Zane en Chris is weg en ons is alleen leen leen. Maja is leeg. Die kajuite is leeg. Maar die lewe gaan aan en ons trek die anker op en weg is ons na Dorousa, 37°40.774 N, 23°19.519 O, 8.2 myl.

Ons seil eers in vlak water na Megalochori, maar daar is nie plek vir ’n muis nie en ons seil verder. Waar is Chris nou, want Gus waai te lekker en die genoa bol in die wind. Ons seil tot by Dorousa Baai waar ons gaan anker met ’n lang landlyn. Dis mos nou die tipe anker waarvan ek nie hou nie. 

Op pad na Dorousa

Archie kry die plek en tru in terwyl ek die anker gooi. Toe ons naby genoeg aan die land is, neem ek my plek agter die helm in en Archie swem die toue land toe om Maja aan die rotse vas te maak. Dit is eintlik so maklik vandag. So met die duikslag val Archie se swembroek amper af en ek en die twee manlike toeskouers van die motorboot langsaan lag te lekker vir die glims van die twee wiitte boudjies.

Die water in die baai is besonder turkoois en ons swem heerlik. Waar is ou Zane nou! Sy sou so lekker hier geswem het.

Boomryke landskap

Nog ’n dag is verby op Maja in die Saroniese See en die skemer daal met die vol wordende maan wat aan die hemel hang en genoeg lig gee dat die landskap sag en vriendelik lyk.