Leon en Dirk se hoogtepunte.

Leon

Leon

Leon is nog steeds vreeslik geheg aan die verkyker. Hy verkyk hom aan alles en nog wat. Nuuskierig is sy middelnaam. Sy voete het seker gegroei, want hy stap amper nog meer as verlede jaar. Hy moet alles beskou, bekyk en ontrafel. Hy en Dirk het ’n heerlike eiervrug gereg gemaak en hy het ’n goeie gevoel vir heerlike smake. Leon het die turkoois water vreeslik geniet en gereeld lyf natgemaak.

Hy net die rivierrit na Dalyan baie geniet. Die stap by Caunos, die dorpie, die krap, die hele ervaring.

Dalyan hangmat

Krap ete

Die eiland, Gemiler, met die antieke stad van St Nicholas, het hom behoorlik laat dink. Hoe het die stad gelyk? Wat het hulle alles gedoen? Dit was bespiegelinge en besprekings. 

Antieke stad van St Nicholas

Dirk

Dirk

Dirk is hulpvaardig, help waar hy kan, sonder dat jy eers vir hom hoef te vra. Hy het die kuns bemeester om Dinkie staande te ry as hy toue by die land gaan losmaak. Hy het ’n biltongsop gemaak wat uitstekend was en ook saam met Leon die eiervrug gereg gemaak. Hy het soos ’n kind in die water baljaar. Hy het ’n oog om dolfyne raak te sien. Hy het vir twee dae aanmekaar verjaar.

Die rivierrit na Dalyan was ook vir hom ’n hoogtepunt. Selfs die stink modderbad het nie sy geesdrif gedemp nie. 

Rivierrit

Modderbad

Die dorpie, Göcek, was ook vir hom ’n hoogtepunt. Hy het die vakansiedorp vreeslik geniet.

Göcek

Dankie manne, dat julle kom saam seil het!

Fethiye. Afskeid.

17 en 18 Junie 2015. Woensdag en Donderdag.

Karacaören tot Fethiye

Die manne neem hulle laaste seeswem met ’n tikkie hartseer. Hulle hou van swem, veral in sulke blou water. Môre gaan Leon en Dirk ons verlaat. Hulle vakansie op Maja is amper verby. Hierna word hulle binnelanders. Dirk kry die landtou en ons doen die res en daar gaan ons. Dirk waai so ewe vir die ankerplek.

Oggendskoot - Afskeid

Ons is op pad na Fethiye se marina,36°37.522 N 29°06.018 O, 14 myl. Ek sien uit na die marina. Ek het lanklaas soos ’n vroumens gestort en hare gewas en al die dinge gedoen wat vroumense doen om ons mooier te laat lyk en beter te laat voel. Ek sien uit daarna om sommer oor Maja se plank te loop en daar is die badkamer en die dorp. Ai, dit gaan lekker wees!

Ons vaar en gesels en kyk en sien en dink. Ons moet eers diesel ingooi en Archie hanteer die vasmeer baie goed. Hy stuur meesterlik in die spasie. Maja drink die diesel in en ons aaklige swartwater word uitgepomp en ek roep die marina op Kanaal 73 om ons ons staanplek te wys. 

Besige Fethiye

Die marina man op die bootjie weet te vertel dat die marina binne vol is en ons moet aan die buitekant gaan alongside vasmeer. En toe bars my borrel. Ek wou so graag ’n lekker laaste aand vir die manne gehad het. En by die dorp wees en naby die badkamers. Natuurlik gee ek my misnoeë te kenne. Met geen onomwonde taal. Ek spoel behoorlik my mond uit.

Wat kan jy doen! Ons gaan meer toe maar aan die buitekant vas, 730 m (amper ’n kilometer) van die badkamer. Ten minste kan ons lekker stort en klaarmaak vir die uiteet wat Leon en Dirk vir ons beplan.

Uitgevat!

Op pad restaurant

Hulle neem ons na die Megri restaurant. En wat ’n smaaksensasie! Dirk bestel vir ons twee mezes. Leon en Dirk eet gevulde calamari en ek een Archie lamskenkel met ’n roosmarynsous. Dit is omtrent die lekkerste wat ons nog in Turkye geëet het. Dankie, julle! Goeie keuse vir laaste avondmaal. 

Pofbrood

Gevulde calamari

Lamskenkel met roosmarynsous

Dankie julle

Karacaören.

16 Junie 2015. Dierbare Dinsdag.

Gemiler Adasi tot Karcaören

Maja se bemanning is omtrent ’n lieftallige ou klompie. So dierbaar op hierdie Dinsdag. Hoop net ons kan die strylose, minsame en dierbare dae volhou. Die dierbare Dirk bring die tou terug in Dinkie, sonder om te stry. Ons kyk minsaam toe hoe die "lone ranger" Dinkie staande ry.

"Ride 'ím cowboy"

Ons gaan vandag op ’n besigtigingstoer op Maja na Ölü Deniz en Bottervlieg (Butterfly) Vallei. Hierdie deel van die Turkse kus het baie hoë berge.

Ölü Deniz is ’n baai wat soos ’n lagoon is en seiljagte en ander motorbote mag nie daar ingaan nie weens die gevaar van besoedeling. Ons vaar daar verby, maar ons kan niks van die baai sien nie. Wat ons wel sien, is die baie paragliders in die lug. Hulle kom so sweef-sweef af en land dan op ’n sandstrook. Die manne, veral Dirk is dadelik lus om dit te doen, maar die kaptein glimlag net. Die blou lug word verspatsel deur die stippels-skouspel van reghoekige valskerms wat hang-hang terugkeer na die aarde.

Ölü Deniz

"Paragliders"

Ons vaar verder, na Bottervlieg (Leon se naam) Vallei. Daar is veronderstel om baie skoenlappers te wees, maar ons sien net lieplappers op die ekskursiebote, waarvan daar oorgenoeg is. Ons gooi tydelik anker, dis nou ’n anker wat nie eintlik hoef te byt nie, want ons gaan net ’n rukkie daar vertoef. Die water lyk aanloklik en die manne laat die klere waai en swem. Darem nie al die klere nie!

Hierdie klowe en berge roep na my stappersiel en ek hunker honger om in daai berge te gaan stap. Om weer op die hoogtes te staan met die wêreld aan jou voete. Dit steel my hart en my voete jeuk en ek staar weemoedig na die hoogtes. Maar nou ja, ek sit reeds hier in my eie paradys wat omring is deur turkoois water, uitsigte en ondervindings wat die alledaagse by verre oortref. Ek lief Turkye!

"Butterfly Valley"

Ons vertrek en vaar na ons slaapplek vir die aand, Caracaören, 36°32.409 N, 29°03.176 O, 13,3 myl. Die restaurant het omtrent die hele baai vir hulle boeie opgeëis en ek is lus en sê ’n matrooswoord. Ons kry wel ’n plek om anker te gooi. Almal is weer op hulle poste. Toutrekkers, swemmers, ankergooiers en agteruit-ryers. Vas is ons. Later kom die groot gulet langs ons te naby aan ons, want hulle is net met een tou aan die land vas (hulle fout) en ou Archie verskuif ons toue. Toe is alles weer klopdisselboom.

Karacaören

Dis Leon en Dirk se laaste anker aand en ons klou aan die momente vas. Dit gaan te gou verby. Ons kyk na die mistige hoë berge, die pragtige turkoois water, die rotse, die klippe, Maja. Wat is voorreg.

Uitsig vanaf Maja

Soos die vreemde Kapenaar, wat ook in die baai geanker is en wat op sy staanboot by ons verby roei, met reg vir sê: "It is fantastic!"

Gemiler. Antieke stad van St Nicholas.

15 Junie 2015. Minsame Maandag. 

Hierdie dag word tot Minsame Maandag verklaar en ek wens die manne ’n goeie môre toe met ’n Turkse kus.

Vandag gaan ons die antieke stad van St Nicholas besoek. Hy het blykbaar hier gebly. Hier is ’n kort opsomming wat die Turke gee oor die Gemiler Eiland.

Ons drentel deur die ruïnes en die bome en geniet elke oomblik van die stap. Die manne het reeds gister die eiland platgeloop. 

Kerk gebou in 5de eeu

Uitsig oor die baai

Archie

Deurgang

Kerk gebou in 6de eeu

Gang wat die kerke met mekaar verbind

Gang van bo gesien

Kerk gebou in 7de eeu

Graf uit klip gekap

Seestraat tussen Gemiler Eiland en hoofland

  

Ons het nou regtig die twee dae wat ons hier by Gemiler Eiland geanker het, terdeë geniet. So kom Minsame Maandag tot 'n einde en met 'n effense hartseer besef ons dat ons môre ons eiland agterlaat.