Karacaören.

16 Junie 2015. Dierbare Dinsdag.

Gemiler Adasi tot Karcaören

Maja se bemanning is omtrent ’n lieftallige ou klompie. So dierbaar op hierdie Dinsdag. Hoop net ons kan die strylose, minsame en dierbare dae volhou. Die dierbare Dirk bring die tou terug in Dinkie, sonder om te stry. Ons kyk minsaam toe hoe die "lone ranger" Dinkie staande ry.

"Ride 'ím cowboy"

Ons gaan vandag op ’n besigtigingstoer op Maja na Ölü Deniz en Bottervlieg (Butterfly) Vallei. Hierdie deel van die Turkse kus het baie hoë berge.

Ölü Deniz is ’n baai wat soos ’n lagoon is en seiljagte en ander motorbote mag nie daar ingaan nie weens die gevaar van besoedeling. Ons vaar daar verby, maar ons kan niks van die baai sien nie. Wat ons wel sien, is die baie paragliders in die lug. Hulle kom so sweef-sweef af en land dan op ’n sandstrook. Die manne, veral Dirk is dadelik lus om dit te doen, maar die kaptein glimlag net. Die blou lug word verspatsel deur die stippels-skouspel van reghoekige valskerms wat hang-hang terugkeer na die aarde.

Ölü Deniz

"Paragliders"

Ons vaar verder, na Bottervlieg (Leon se naam) Vallei. Daar is veronderstel om baie skoenlappers te wees, maar ons sien net lieplappers op die ekskursiebote, waarvan daar oorgenoeg is. Ons gooi tydelik anker, dis nou ’n anker wat nie eintlik hoef te byt nie, want ons gaan net ’n rukkie daar vertoef. Die water lyk aanloklik en die manne laat die klere waai en swem. Darem nie al die klere nie!

Hierdie klowe en berge roep na my stappersiel en ek hunker honger om in daai berge te gaan stap. Om weer op die hoogtes te staan met die wêreld aan jou voete. Dit steel my hart en my voete jeuk en ek staar weemoedig na die hoogtes. Maar nou ja, ek sit reeds hier in my eie paradys wat omring is deur turkoois water, uitsigte en ondervindings wat die alledaagse by verre oortref. Ek lief Turkye!

"Butterfly Valley"

Ons vertrek en vaar na ons slaapplek vir die aand, Caracaören, 36°32.409 N, 29°03.176 O, 13,3 myl. Die restaurant het omtrent die hele baai vir hulle boeie opgeëis en ek is lus en sê ’n matrooswoord. Ons kry wel ’n plek om anker te gooi. Almal is weer op hulle poste. Toutrekkers, swemmers, ankergooiers en agteruit-ryers. Vas is ons. Later kom die groot gulet langs ons te naby aan ons, want hulle is net met een tou aan die land vas (hulle fout) en ou Archie verskuif ons toue. Toe is alles weer klopdisselboom.

Karacaören

Dis Leon en Dirk se laaste anker aand en ons klou aan die momente vas. Dit gaan te gou verby. Ons kyk na die mistige hoë berge, die pragtige turkoois water, die rotse, die klippe, Maja. Wat is voorreg.

Uitsig vanaf Maja

Soos die vreemde Kapenaar, wat ook in die baai geanker is en wat op sy staanboot by ons verby roei, met reg vir sê: "It is fantastic!"

Gemiler. Antieke stad van St Nicholas.

15 Junie 2015. Minsame Maandag. 

Hierdie dag word tot Minsame Maandag verklaar en ek wens die manne ’n goeie môre toe met ’n Turkse kus.

Vandag gaan ons die antieke stad van St Nicholas besoek. Hy het blykbaar hier gebly. Hier is ’n kort opsomming wat die Turke gee oor die Gemiler Eiland.

Ons drentel deur die ruïnes en die bome en geniet elke oomblik van die stap. Die manne het reeds gister die eiland platgeloop. 

Kerk gebou in 5de eeu

Uitsig oor die baai

Archie

Deurgang

Kerk gebou in 6de eeu

Gang wat die kerke met mekaar verbind

Gang van bo gesien

Kerk gebou in 7de eeu

Graf uit klip gekap

Seestraat tussen Gemiler Eiland en hoofland

  

Ons het nou regtig die twee dae wat ons hier by Gemiler Eiland geanker het, terdeë geniet. So kom Minsame Maandag tot 'n einde en met 'n effense hartseer besef ons dat ons môre ons eiland agterlaat.

Gemiler Adasi.

14 Junie 2015, Sondag.

Tersane Creek tot Gemiler Adasi

Sy Edele die burgemeester van die plaas Tersane, Mnr. D. Luus, geklee in sy amptelike drag, lewer ’n afskeidstoespraak en doen ’n beroep op sy onderdane om hierdie Sondag stryloos te hou. Hy haal die tou seremonieel van die rots af en swem statig terug na die luukse jag, Maja, eiendom van ’n ene mnr. DJ Archibald. ’n Matroos vloek in die verte.

Sy Edele

Ons vaar vandag uit die Golf van Fethiye na Gemiler, 36°33.299 N, 29°04.163 O, 15 myl. Dis baie verder as die 4 myl wat ons die afgelope tyd gevaar het. Ons vertrek en vat die lang pad. Dirk sien ’n dolfyn en ons oë fynkam die waters vir nog. Ek sê altyd, as daar een is, moet daar nog wees. Later sien Dirk nog een wat sierlik uit die water duik en ons sit hulle agterna. Hulle is skaam dolfyne, want hulle verdwyn in die dieptes. Die die eerste dolfyne wat die manne sien. 

Waar's die dolfyne?

Hulle's weg!

Ons gaan om die hoek en voor is die klein eiland, Karacaören. Daar is allerande ruïnes van die een of ander antieke stad op die eiland.

Ons gaan na Gemiler Adasi en soek plek om te anker. Die nogal diep hier en ons anker in 23 m. Ek gooi anker, Archie tru en Dirk staan gereed met die tou om land toe te swem om vas te maak. Gus lê en dit maak die hele proses baie makliker en vas is ons. Die lewe van ’n seiler draai om wind en om saans vas en veilig te wees. Dan eers kan die kaptein en sy bemanning ontspan. Leon begin dadelik met die brou van die koue drankies.

En ons het gedink Yassica Adalari was ’n malhuis. Skielik kom almal in bootjies en wil aan ons roomys en pannekoek afsmeer. Mens kan sien dis Sondag. Almal in die omgewing wat nie vandag werk nie, is ook hier. Dis gulets en parasailing. Motorbote wat mense op opblaasstoele rondtrek teen ’n fenominale spoed. Ekskursiebote, lawaaierige plesiersoekers is orals. Dan is daar nog seiljagte wat anker kom gooi en toue aan die land vasmaak. Daar is soveel om te sien, ons weet nie waar om te kyk nie. 

Pannekoek te koop!

Skuithuis

Viswyf

Dis warm hier in Turkye en ons koel gedurig in die turkoois water af. Ek besluit dis tyd om my hare vir ’n slag in die see nat te maak, trek die stoute skoene uit en spring voor by Maja se snoet af. Die manne volg my voorbeeld en die paparazzi staan gereed daarom op film vas te lê.

Ek spring

Leon spring

Dirk spring

Ai, maar dit is lekker hier in Turkye.

Ek daag die manne uit om saam met my in die donker te swem en net die dapper Dirk is mans genoeg. Ons swem in die donker en kyk oor ons skouers of die spoke van die antieke stad van St Nicholas nie vir ons loer nie ...