Gemiler Adasi.

14 Junie 2015, Sondag.

Tersane Creek tot Gemiler Adasi

Sy Edele die burgemeester van die plaas Tersane, Mnr. D. Luus, geklee in sy amptelike drag, lewer ’n afskeidstoespraak en doen ’n beroep op sy onderdane om hierdie Sondag stryloos te hou. Hy haal die tou seremonieel van die rots af en swem statig terug na die luukse jag, Maja, eiendom van ’n ene mnr. DJ Archibald. ’n Matroos vloek in die verte.

Sy Edele

Ons vaar vandag uit die Golf van Fethiye na Gemiler, 36°33.299 N, 29°04.163 O, 15 myl. Dis baie verder as die 4 myl wat ons die afgelope tyd gevaar het. Ons vertrek en vat die lang pad. Dirk sien ’n dolfyn en ons oë fynkam die waters vir nog. Ek sê altyd, as daar een is, moet daar nog wees. Later sien Dirk nog een wat sierlik uit die water duik en ons sit hulle agterna. Hulle is skaam dolfyne, want hulle verdwyn in die dieptes. Die die eerste dolfyne wat die manne sien. 

Waar's die dolfyne?

Hulle's weg!

Ons gaan om die hoek en voor is die klein eiland, Karacaören. Daar is allerande ruïnes van die een of ander antieke stad op die eiland.

Ons gaan na Gemiler Adasi en soek plek om te anker. Die nogal diep hier en ons anker in 23 m. Ek gooi anker, Archie tru en Dirk staan gereed met die tou om land toe te swem om vas te maak. Gus lê en dit maak die hele proses baie makliker en vas is ons. Die lewe van ’n seiler draai om wind en om saans vas en veilig te wees. Dan eers kan die kaptein en sy bemanning ontspan. Leon begin dadelik met die brou van die koue drankies.

En ons het gedink Yassica Adalari was ’n malhuis. Skielik kom almal in bootjies en wil aan ons roomys en pannekoek afsmeer. Mens kan sien dis Sondag. Almal in die omgewing wat nie vandag werk nie, is ook hier. Dis gulets en parasailing. Motorbote wat mense op opblaasstoele rondtrek teen ’n fenominale spoed. Ekskursiebote, lawaaierige plesiersoekers is orals. Dan is daar nog seiljagte wat anker kom gooi en toue aan die land vasmaak. Daar is soveel om te sien, ons weet nie waar om te kyk nie. 

Pannekoek te koop!

Skuithuis

Viswyf

Dis warm hier in Turkye en ons koel gedurig in die turkoois water af. Ek besluit dis tyd om my hare vir ’n slag in die see nat te maak, trek die stoute skoene uit en spring voor by Maja se snoet af. Die manne volg my voorbeeld en die paparazzi staan gereed daarom op film vas te lê.

Ek spring

Leon spring

Dirk spring

Ai, maar dit is lekker hier in Turkye.

Ek daag die manne uit om saam met my in die donker te swem en net die dapper Dirk is mans genoeg. Ons swem in die donker en kyk oor ons skouers of die spoke van die antieke stad van St Nicholas nie vir ons loer nie ...