Asin Limani. Dag 2. Vriende.

6 Mei 2015

Dis so lekker hier by Asin Limani. Ons bly vir nog ’n dag. Die see is seepglad. Gus roer nie. Ons staan lui op en gaan winkels toe, maar dis mini winkels. Hulle het nie vrugte nie, maar darem komkommers en groenrissies. En hulle het brood. Hierdie is maar ’n klein regte-lewe plekkie.

Ons neem ons enkele pakkie terug na Maja en aan die ander kant van die pad staan ’n groen mobiele huis. Twee mense, ’n man en ’n vrou, sit buite by ’n tafeltjie. Op die tafel is ’n glasie met blomme. Ek is so beïndruk dat ek oorstap en vir die vrou sê dat ek van haar blomme hou. En dis waar dit begin. 

Nuran (weerkaatsing), Zafer, ek en Archie voor hulle mobiele huis

 

Hulle nooi ons vir Turkse koffie en bring neute en Turkse appelkose tafel toe. Soos ou vriende kuier ons saam met Zafer en Nuran Türkmen. Soos ’n wafferse toergids skryf en wys hy vir ons interessante plekke by die Swart See wat ons kan besoek. Nuran kan nie so goed Engels praat nie, maar Zafer is heel vertroud met die taal. Ons praat politiek, godsdiens, toere, kinders, seilbote en alles en nog wat.

Koffie met die bure

Ons gaan stap weer, maar dié keer aan die ander kant van die baai en sien die mure van die kasteel van ’n ander hoek. Ons wandelings lei ons deur ’n landelike gebied en later sien ons die wrak van die seiljag van nader. Wonder nog steeds wat daar gebeur het. Ons kom op nog ruïnes af en op ons terugtog loop ons weer in Zafer en Nuran vas. By die Balik (vis) winkel voel ons dapper en koop ’n dooie vis om gaar te maak.

Die hawe en die antieke stad van Iassus

Uitsig oor agora

Wrak van seilboot

Later die middag bring Zafer vir ons ’n bordjie vol gaar groenboontjies oor. Heerlik (ons het dit saam met die vis geëet). As ons mekaar sien, dan gesels ons. Watse wonderlike mense is hulle nie. Ons gaan kontak met mekaar hou, want ons kan mekaar dalk weer sien. Hulle gaan na Marmaris, waarheen ons ook op pad is. 

Die aand eet ons lekker vis.

Asin Limani. Antieke stad van Iassus.

5 Mei 2015.

Kazikli Baai tot Asin Limani

Ek weet een ding verseker. Ons anker het gebyt. Hy sit en ek sukkel om hom los te kry. Ons sou nêrens heen gewaai het nie. 

Ons volg die pad na Asin Limani, ’n klein ou hawetjie waar ons verlede jaar saam met Gerrie en Ansu was. Ons ry verby nog visplase al hoe verder in die Güllük Körfesi in. Die see is blou-groen en baie kalm. Ons prrr rustig voort, sonder haas. 

Kaptein

Visplaas

Asin Limani, 37°16.612 N, 27°34.908 O, kom na drie en ’n kwart uur se vaar nader met sy die breekwater wat onder water is. Jy moet jou vaar ken sodat jy nie op die rotse beland nie. Archie maak toe soos die boek sê en stuur Maja versigtig naby die Bisantynse toring in die hawe in. 

Ingang tot hawe. Onderwater breekwater kan regs van die toring gesien word

Maar o wee, die plek is oorvol! Dis net bote en kettings en ekstra toue oral. Baie bote oorwinter sommer hier. ’n Weldoener op die kaai, wat ook ’n boot het, beduie vir ons na ’n obskure plek, so tussen toue en kettings in. Ek neem my posisie in. Archie tru en ek gooi die anker. Die fender haak aan die buurboot vas en ek kry die nie los nie. ’n Ander bootman spring op die boot langsaan en help losmaak. Hy kry dit ook nie los nie en moet die fender losmaak om dit te bevry. Toe kan Maja weer agteruit. Na ’n bietjie afstoot hier en daar is ons in. Die twee manne op die kaai help met die toue, die anker byt pragtig en ons is vas en veilig. En ek het heeltyd kalm en koelkop gebly.

Ingewurm

Asin Limani is bekend vir die Antieke Iassus. Die fort op die heuwel is gebou deur die ridders van St John. Daar is ’n reuse muur, plek-plek meer as 2m dik met wagtorings en versterkte hekke. Binne-in is die fondasies van die huise nog te sien. Oral is murasies. Die oorblyfsels van die teater, die kasteel en die Bisantynse tempel is nog te sien.

Oral is murasies met teater in agtergrond

Fondasies van huise

Kasteel muur met herwinde materiaal

Reuse muur

In die agora, tussen die die olyfbome, wei die beeste en die skape. Dit is ’n heerlike belewenis om hier tussen die ruïnes rond te dwaal soos ’n vryburger. Jy kan loop waar jy wil en niemand blaas ’n fluitjie nie. Om elke hoek is nog ’n murasie-verrassing. Wat ’n heerlike stap.

Paadjie deur olyfbome

Lenteblomme vir Moedersdag

Uitsig oor Asin Limani

Archie tel vullis op en gooi dit in ’n groot wit sak, terwyl ek oefen om met twee stapstokke te loop, met my stok en ’n riet wat Archie opgetel het.

Ons gaan eet vis in die Iassus restaurant en deel die tafel met ’n Australiër wat ons die middag ontmoet het. ’n Vreemde man bedank Archie vir die vullis wat hy opgetel het. Hy het ons blykbaar dopgehou toe ons op die mure was.

Weer Kazikli Baai

4 Mei 2015.

Ons bly in ons baai, maar skuif na ’n ander inham, want Archie se agterstewe jeuk mos altyd. Anker op en ons vaar ’n halwe seemyl na ons nuwe blyplek, wat pragtig is. Ons gooi daai anker soos ’n paartjie op wittebrood, ewe lieftallig. Ons samewerking is prysingswaardig, die mense wat al saam met ons geseil het, weet hoe kan ons stry.

Nuwe blyplek

Ons sit weer voet aan wal en stap deur ander olyfbome na Kaptan Han se restaurant. 

Staptog

Kazikli Baai

Hulle het amper niks op die spyskaart nie, want dis buite seisoen. Archie drink ’n bier en ek vars uitgedrukte lemoensap, vesels en al. Ons deel een porsie geroosterde groente wat baie smaaklik is. Die restaurant het atmosfeer, al is dit nog nie eers aand nie. Daar lê honde en katte rond, hulle ruik en snuffel aan ons. Tot die kat klim by ons op die stoel.

Kaptan Han se restaurant

Kaptan Han se restaurant

Ons stap terug en die baai word versier met ’n draaiende Maja. Die wind waai, maar ons is veilig en beskut.

"Sundowners"

Kazikli Baai.

3 Mei 2015. 

Talianaki tot Kazikli Baai

Vandag vaar ons verder in die Güllük Körfesi. Ons moet steeds beskut wees teen Gus wat vanmiddag en vanaand gaan waai. Ons keuse val op Kazikli 37°20.246 N, 27°28.496 O, ’n baie beskutte baai. Dis ’n kort dag van net 11 myl.

Ons trek anker op en laat spaander. Gus (die wind) lê nog en ons motor die hele pad, te rustig vir woorde. Ons kyk na dit wat aan ons sigsintuig uitgedeel is om te waardeer en ons geniet die sien terdeë. Die see gly-gly sag en soepel by ons verby. Maja vaar statig met haar kameelperd-grasie in die golf. Ek en my kaptein sit tevrede en in harmonie op die dek. Die kaptein natuurlik op sy nuwe kussing.

Oggendskoot

Windpatrone

Niks opwindend gebeur nie (waaroor ek baie bly is). Ons vaar verby Paradys Baai waar ons verlede jaar saam met Gerrie en Ansu geanker het. 

Paradys Baai

Ons motor by Kazikli Baai in. Dit word omring deur bergerige heuwels. Dis mooi hier.

Ons gooi anker, sonder stry. Daai anker trek stokstyf, soos my pa se visstok as ’n ou grote byt. Ons is reg vir enige wind.

Dinkie se lyfie word vir die eerste keer die seisoen natgemaak toe ons land toe gaan. Ons stap bult op en bult af. Langs die pad gooi die bome plek-plek vir ons ’n kolletjie skadu. Dis warm. Ons kyk hoe ’n trok ’n wavrag vol vis oplaai. Ons kyk na die olyfplaas en oorweeg om dit te koop. Ons lag oor die lawwe gedagte. Dinkie neem ons terug na die wagtende Maja. Ons roei dat dit klap wind-op.

Kazikli Baai

Olyfplaas te koop

Maja in Kazikli Baai

Maja

Maja is hier tussen ’n klomp werksbote. Hulle ry heen en weer tussen die visplase in die golf en die baai, waar hulle “hoofkantoor” is. Dis glad nie steurend nie, dis lewe. As hulle verby vaar en ons sit op die dek, is dit net wuiwende hande en breë glimlagte. Dan waai ons vriendelik terug. Later word die dagskof verruil vir die nagskof. Bote vol manne kom terug van ’n dag se harde werk op die visplaas en nuwe vars manne word aangery vir hulle nagtaak. Daai visse is vreeslike vrate, want hulle vreet heeldag, as ek kyk na die hoeveelheid van sakke kos wat deur die bote opgelaai en weggery word na die plaas.

Werksboot op pad na visplaas

Die dag verander in aand sonder dat ons dit eintlik opmerk. Ons geniet ons aandete op die dek. Dis eergister se vars skaap (“overshoot”, soos Michelle sou sê).

Dis volmaan vanaand en dit strooi silwer rimpel dimpel diamante op die water.

Volmaan