Levitha Eiland. Levitha.

23 Julie 2014. Woensdag.

Aigialis Baai tot Levitha Baai

Ons vat vandag die pad na Levitha (36°59.922 N, 26°26.744 O), 'n ver pad, 28.6 myl.

Oggendskoot - Mooi berge

Al is die pad lank, word die eentonigheid onderbreek deur 'n paar eilande met pragtige, imposante, höe kranse. 

Imposante kranse

Uiteindelik kom ons in ons baai. 

Daar is twee keuses - of anker gooi of gryp 'n boei. Natuurlik wil Archie anker. Natuurlik wil ek 'n boei gryp. Maar die Kaptein is altyd reg en ons kies die ankerbaai. Ek moet erken, dit was baie mooi en ons was alleen daar.

Ankergooi is deesdae vir ons net 'n roetine, ons weet wat ons doen en ons gooi.

Ongelukkig beland ons te ver van die kant af vir die landlyn en ek moet die anker weer optrek. Ek trek op en gooi weer. Arch moet land toe swem met die landlyn. Die tou is te kort en ek swets voor op die  Maja se snoet. Hoekom het die  #&@¥》Engelsman nie twee toue aanmekaar geknoop om 'n lang genoeg tou te maak nie?!

Die wind dryf vir Maja in die baai rond en dis weer anker optrek. Ek gooi weer, maar die ankerkatrol wil nie werk nie. Gerrie help en gooi die ketting met sy hand uit. Die anker sleep en ons moet optrek. Die ankerkatrol werk skielik weer.

Ons gooi weer anker. Genadiglik byt die anker en Archie moet kant toe swem met die landlyn. Die  toue is wéér nie aanmekaar geknoop nie. Die swaers sweer hand en mond dat hulle dit wél geknoop het. Ek en Ansu wonder maar net.... Gerrie sê ek het ook 'n paar knope gegee. Archie swem terug, knoop die tou en swem weer land toe. Hy maak ons vas aan die land.

Swemoefening

Gerrie hanteer die toue

Gerrie sê: "Krieks (dis ekke) het vandag ge-cum in matrooswoorde en knope en Arch het omtrent sy gat af geswem en ek en Ansu kyk mekaar grootoog aan - na die geswoeg, geknoop, geswem en geanker EN 'n "cold beverage" is almal vergewe en veilig in ons eie vasmeerbaai iewers in die Aegean see!"

Uiteindelik veilig geanker in ons eie baai

Archie en Gerrie spandeer die hele middag, tot donker word toe, om die ankermotor reg te maak. Op 'n stadium het Archie, kop eerste, boude in die lug, in die ankerkas vasgesit en Gerrie moes hom aan sy broek en boude uittrek.

Die dek word 'n werkswinkel

Die hele katrol is uitmekaar gehaal, swaar soldeerwerk is gedoen, borsels is omgeruil, 'n kabel "lug", wat losgebreek het, is weer geklink en die hele spul is weer aanmekaar gesit. Archie sê vir Gerrie: "It will be a miracle if this thing works." Ansu sê: "Laat ons dan bid!"

Twee koppe is beter as een

Hulle sit die motor terug en ...
DIT WERK! Geluk swaers!

Ansu maak kos vanaand - heerlike tuna pasta met agurkies.

Ansu agter die kospotte

Gerrie sê: "Wat 'n woelige dag, vol opwinding, afwinding en geen winding!"

Toe ek die dek skoonmaak, tel ek 'n skroef op ...

Amorgos Eiland. Katapola en Aigialis.

22 Julie 2014. Dinsdag.

Katapola tot Aigialis

Ons besluit ons gaan besoek die chora (dorpie op die heuwel) voordat ons vandag vaar. Ons klim die bus en ry daarheen.

Katapola vanuit die bus

Dis 'n pragtige dorpie en ons loop daar rond. Kyk hier en bewonder daar. Die sweet tap ons af, maar ons doen ons ding. 

Archie, Ansu en Gerrie

Blou

Later loop ons verder in die bloedige hitte na die klooster in die rotse. Die pad daarheen is gevul met die een mooi uitsig na die ander. 

Die pad is lank ...

... maar die uitsig is jou beloning

Blou baai

Die klooster is so gebou dat niks en niemand hulle kan oorrompel nie. Dis hoog op en ons swoeg en sweet die trappe uit. 

Klooster teen die krans

Amper daar

Voor ons die klooster kan betree, moet jy geskik geklee wees. Mans moet langbroeke dra en vrouens toe skouers en rokke. So, dit beteken dat Archie 'n oorgroot langbroek van 'n vreemde weldoener moet leen en aantrek. Toe lyk hy soos Dawid Sekels.

Gert en Dawid Sekels

Ingang na klooster

Die hele klooster binne is baie interessant. Die rots vorm een van die mure. Trappies is so half uit die rotse gekap. Aan die einde gee die priester in swart, met die baard, vir ons 'n glas yskoue water, 'n knertsie geurige likeur en 'n lekker.

Ons neem die bus terug na Katapola en maak klaar om na Aigialis (36°54.354 N, 25°58.544 O), 10 myl verder te vaar. Die see lyk heel anders as gister en ons is verlig en dankbaar. Geen lewensbaadjies vandag nie!

Hoë kranse

Ons gooi anker en soos gewoonlik het ek en Archie 'n woordewisseling oor die saak. Ons baklei soos kat en hond. Arme Gerrie en Ansu.

Die laatmiddag is loom en lok vir Gerrie en Ansu dorp toe. Hulle klim-val, gelukkig sonder voorval, in Dinkie en roei weg. Hulle hou hul lyf aasvöel en kom net betyds vir ete terug.

Aigialis 

Die Griekse aande het 'n bekoring van hul eie.

Bekoorlike Maja

Amorgos. Katapola. Blou Maandag.

21 Julie 2014. Maandag.

Agrilos to Katapola

Vandag is Katapola (36°49.628 N, 25°51.797 O) op ons agenda. Dit is 18 myl tot daar. Volgens windvoorspellings gaan Louis vandag waai en loei. Soos gewoonlik.

Die eerste ruk is die see kalmrig. Louis waai nie te erg nie. Ons span die hoofseil, maar die hoofseil is erg gebondel in die mas. Ons trek toe die hoofseil heeltemal uit om dit te ontbondel. Louis neem sy kans waar en ruk en pluk aan die groot seil.

Ons trek die hoofseil in, want die wind waai te erg. Ek stuur wind-op, Archie katrol by die mas, Gerrie beheer die hoofseil se tou en Ansu werk met die "boom" se tou.

Ansu noem dat dit 'n blou Maandag is.

Toe trek ons die genoa uit, nie heeltemal nie, want Louis waai te erg. Ons seil vir 'n ruk totdat Louis heeltemal sy broer, Gus, se streke uithaal en vreeslik begin ruk en pluk. Die kaptein sê ons moet die genoa intrek. Gerrie agter die helm, Archie by die "furler" tou en ek by die genoa se tou. Ons kry dit nie ingetrek nie. Arch trek, maar niks. Later gebruik Archie die katrol om dit in te trek. Wat 'n gesukkel. Die seil en toue flap en klap en ruk en pluk. Praat van 'n lawaai!

Gerrie agter die helm

Na 'n ewigheid is die genoa in. Met die geflap het die sluitskakel, op die tou wat gebruik om die bolseil (spinnaker) op te trek, losgekom en die wind het dit tot die top van mas opgetrek. Archie sal die mas moet klim om dit los te kry. Blou Maandag? Potblou!

Ons motor verder en die see is groot. Almal het weer lewensbaadjies aan.

Berge van Antikeros Eiland

"Ons vaar ons vaar op die Aegean see.
Die rowwe, rowwe Aegean see.
Die golwe, golwe sleur ons mee.
Op die rowwe, rowwe Aegean see".

Ons almal sing dit uit volle bors saam. Die Maandag word ligblou. Ons sing toe sommer ook "O, Ryperd" vir perde op die see. Die kaptein kyk tevrede na sy bemanning. Archie sê: "Rather bemused."

Amorgos Eiland kom nader en ons vaar by Katapola in. Moeg en verlig. Ons is gelukkig toe 'n ander seiljag vertrek en ons kry 'n plek by die dorpskaai.

Amorgos - Amper daar

Die blou Maandag verander na 'n dag met spikkels kleur wat herinneringe bou.

Katapola is 'n veilige hawe vir vier uitgeputte seilers, wat vir twee dae op die kruin van rowwe waters meegesleur is.

Sal Archie die mas opkom? Gerrie katrol hom op, die skare kyk en Arch haak die spaartou los, hoog aan die bo-punt van die mas.

Gerrie katrol onder ...

... Archie maak bo los

Ons voel tuis en welkom in die plek, want dis 'n veilige hawe na die rowwe dag op see. Ons gaan stap in die dorp en 'n vrede kom sit in my hart. Katapola omarm ons met sy opregte eenvoud.

Dorpskerk

Landelike vreedsaamheid

Katapola aan die voet van die berg

Katapola Baai

Wat 'n dag!

Die dag is verby

Schoinousa Eiland. Agrilos Baai.

20 Julie 2014. Sondag.

Ios tot Agrilos Baai

Gerrie en Ansu se eerste seildag! Hulle skop af met 'n liedjie wat hulle vir hul Kaptein Archie sing. Te pragtig.

Captain Arch and me

Ons maak los en vertrek na Agrilos, (36°51.348 N, 25°31.590 O), 21.6 myl. Dis 'n lang pad en die Poseidon voorspel wind. Ek dink ek moet vir Meltemi, Louis noem. Hy kan vreeslik loei as hy waai. Hy loei sonder ophou. Dit hou net aan en aan en aan.

Ons tref die see en dit is groot. Ek jaag vir Ansu en Gerrie 'n seesiekpil in, net vir ingeval. Louis (Meltemi) waai reg van voor en Maja se motor dreun en sy beur teen die deinings.

Gepantser met ons lewensbaadjies durf ons die see aan. Archie hou die helm styf vas, Ansu en Gerrie sit effe onseker op die dek en ek lê op my plek op die dek. Onthou, arme Gerrie en Ansu het eintlik kom vakansie hou.

O, dis lekker by die see

Die deinings is groot en toe gebeur dit. Gerrie gooi sy hoed in die saloon. Toe hy so inkyk, tref die seesiek hom. En hy voel naar. En hy voer die visse. As die seesiek jou vat, los hy jou nie en wurg elke druppel energie uit jou uit. Ons gaan om die draai en die wind is van die kant en ons span die genoa. En ons seil, rekord spoed van 8.1 knope word bereik.

Seesiek

Ons seil, ons seil op die Aegean see. 

Die rowwe, rowwe Aegean see.
Die golwe, golwe sleur ons mee.
Op die rowwe, rowwe Aegean see.

Hoë kranse

Die pad hou aan en aan, maar raak tog korter en eindelik is die einde genadiglik in sig. Voor ons lê die baai waar ons gaan anker.

Barre land, blou see

Agrilos Baai

Louis waai sonder ophou, sonder moeg word. Aanhoudend. Uitgeput neem ons 'n middagslapie en voel daarna baie beter.

Die aand het Gerrie weer eetlus. Hy voel nou weer klopdisselboom.

Santorini. Gerrie en Ansu.

17 en 18 Julie 2014. Donderdag en Vrydag.

Donderdag.

Vandag kom Gerrie en Ansu met die veerboot. Hulle is laat, meer as 'n uur en die son bak fel neer op Santorini. Eindelik sien ons die veerboot op die horison verskyn.

Wag vir veerboot

Waar is Gerrie en Ansu?

En daar kom hulle. Gerrie toring uit bo die res. Die groetery is roerend. Ons klim die bus na Villa Pavlina.

Hi daar!

Die aand is ons reguit Oia toe saam met Gerrie en Ansu en die res van die bevolking vir die sonsondergang. Ons loop op en af in die stegies en geniet die atmosfeer. Om elke hoek is 'n uitsig om oor liries te raak.

Kerk en see

Oia se windmeulens

Sonsondergang-skare

Oia in die laatmiddagson

Vrydag.

Vandag gaan ons Fira, Santorini se hoofdorp, rooi verf. Elize het gesê dit is die moeite werd. Ons stap dorp toe en draai links, soos Elize gesê het. En sowaar, Fira maak oop voor ons. Elke draai 'n ander uitsig. Dit is prentjiemooi.

Fira

Huisbesneeude krater

Nog 'n bloukoepelkerk

Katolieke kerk van St John the Baptist

Dis mooi binne

Mama Thira se taverna verlei ons tot 'n middagete wat ons in bankrotskap dompel. Ons eet ons middagete, met 'n mooi uitsig wat amper beter is as die kos.

Mama Thira kook

Ek en Mama Thira

Gerrie en Ansu koop asof hulle skatte geen einde het nie. Hulle is geld se baas. Dis ietsie vir die een en ietsie vir daai een. Ons verwyl ons tyd in Fira totdat ons die bus moet kry na die port vir ons veerboot terug na Ios. Gerrie en Ansu het hulle vakansie met 'n hoogtepunt begin.

Terug in Ios is ons bly om vir Maja te sien en dat alles reg is. Gerrie en Ansu loop die plank en hulle is aan boord.

"Gaan die plank my hou!?"

Welkom aan boord

Welkom julle!