Galaxidi. Besluitneming.

21 Junie 2014. Vrydag.

Die vraag is: Bly of gly?

Besluitneming is een van die moeilikste dinge vir 'n kaptein. Jy moet kyk na die weervoorspellings. En hulle voorspel almal verskillend. Vir wie glo jy nou eintlik? (Ek glo eintlik vir Poseidon). Jy luister na wat ander kapteins sê. Jy gaan hoor wat die hawepolisie te sê het. Dan, met al hierdie inligting in die arme kaptein se kop, moet hy die besluit maak. Vaar ons of bly ons?

Dit is die besluit wat Archie vandag moet maak. Die buurman, Joerg die Duitser, deel ons mee dat die winde vandag gaan waai en daar is moonlikheid van storms. Ons sit af na die hawepolisie en gaan vra húlle weervoorspelling. Daar is Beaufortskaal 5 en 6 winde. Nou moet ou Arch 'n besluit vir Maja en haar bemanning.

Archie besluit ons bly nog 'n dag in Galaxidi om te skuil vir die winde. Toe skuil ons maar.

Dirk neem ons uit vir middagete en ons eet souvlaki met pitabrood. Lekker! Die res van die dag spandeer ons rustig in Galaxidi.

Souvlaki-pita en bier - koningskos

Dié middag kom daar 'n seiljag in die baai aan. Wat 'n gesig! Ons kyk met afgryse en skok na die jag. Die arme vier mense anker in die baai. Die genoa (voorseil) is al wapperende, aan flarde. Die hoofseil is geskeur. Wat sou gebeur het? Hulle trek die stukkende genoa af en trek die hoofseil in. Hulle kry alles reg op hul boot en toe kom hulle die hawe binne.

Genoa aan flarde, hoofseil geskeur

Red wat daar te redde is

Archie en Dirk help hulle om vas te meer. Hulle het niks gepraat nie, Archie sê hulle het gedreineer gelyk, baie moeg.

As jy op die see begewe, moet jy seker maak dat jy alles in jou vermöe gedoen het om jou en jou bemanning se veiligheid te verseker. Lees die boek. Kyk na gevare wat hulle noem. Kyk na  verskillende weervoorspellings. Dan maak jy jou besluit.

Met seil is my raad vir almal: Liewers bangjan as dooiejan. Eerder versigtig as waaghalsig. Liewers te vroeg die seile reef as te laat. Luister na jou paranoiese vrou en glo haar intuïsie.

Die aand nooi die Duitsers, Joerg en Silvelie, ons vir 'n glasie wyn. Dit word 'n heerlike aand. Joerg het baie ervaring en ek en Archie hang aan sy lippe. Hy en sy vrou is voorwaar baie besonderse mense.

Gelukkig het ons kaptein vandag die regte besluit gemaak.

Delfi. Die middelpunt van die aarde

19 Junie 2014. Donderdag.

Vandag gaan ons terug na die verlede. Ons klim die bus na Delfi en die roete neem ons kronkel-kronkel, deur die mooiste en grootste olyfboorde wat ons nog in Griekeland gesien het. Ver onderkant, aan die voet van die berge, lê Itea langs die Golf van Korinte.

Groot olyfboorde

Itea en die Golf van Korinte

Delfi is 'n heilige plek van aanbidding vir die antieke Grieke. Daar was geglo dat dit die bymekaarkomplek van die hemel en die aarde was, en dus die middelpunt van die aarde. Dit was die blyplek van die god, Apollo, seun van Zeus. Hier kon die Antieke Grieke heilige advies kry van die orakel, Pythia.

Atlete van oral in Griekeland het elke vierde jaar aan 'n soort Olimpiese spele in Delfi deelgeneem.

Stadion. Die lengte van die baan was een Pythian stadia (178.35 m) 

Die landskap rondom Delfi is baie besonders. Dis gebou op die hange van die berg Parnassos, wat uitkyk op die Golf van Korinte. Dit word omring deur höe berge wat wag hou oor die heilige plek.

Uitsig oor die berge

Rika en Dirk

Dit was bewoon sedert die 14de eeu v.C. Die stad is baie dikwels vernietig. Die finale nekslag is toegedien deur die Romeinse Keiser, Nero, wat toe al die stad se skatte na Rome verplaas het. So ou skelm!

Die stad is permanent gesluit in 329 n.C., toe antieke godsdiens verbied is.

Skatkamer van die Atheners

Amfiteater

Potte vir Leon en Dirkie

Doriese kolomme en muur

Arch en ek

Ons stap rond en my gedagtes dwaal terug na jare gelede. Dis so lank terug en so baie mense het daarna nog geleef op hierdie aarde van ons. Dan word my eie lewe net 'n onbenullige spikkel in die groot heelal. Onbelangrik in verloop van tyd, maar so belangrik in die hier en nou.

Amen.

Galaxidi. Gekruisde lyne.

18 Junie 2014. Woensdag.

Panormou Baai tot Galaxidi

Vandag kry ons koers na Galaxidi (38° 22.600 N, 22° 23.263 O), 11.5 myl tot daar. Ons vaar en vaar sonder seil. Gus lê alweer. Oppad is daar visplase en eensame vissermanne wat probeer om hul daaglikse brood te vang.

Oggendskoot - Eensame visserman

Die water is vlak en ou Arch vaar versigtig. Ons ken van strand en is nie lus daarvoor nie. Ons vaar van aanwyspunt tot aanwyspunt om stranding te voorkom en na drie ure kom ons daar aan.

Galaxidi

Die baai lyk goed en 'n effe oorgroot man met 'n blou hemp wys ons die plek. Ek begin ankergooi - 30 m, 40 m, toe 50 m en die ketting is klaar en ons gaan oor op die ankertou. Laat ek nou eers verduidelik - Archie het nou die dag die ankerketting, wat 50 m lank is, verleng deur 10 m tou aan te las vir tye van nood. Die katrol is nie ontwerp vir tou nie, so die tou gly vry oor die katrol af. So sonder beheer. Ek sien hoe die ketting verander na tou en hier gaan dit.

Met groot oë kyk die ek die verdwynende tou agterna en ek doen wat ek goed kan doen. Ek roep Archie se naam. Nie dat ek dink hy kan help nie. Net omdat ek krag kry deur sy naam te roep. Nou moet ek die tou gryp voordat dit heeltemal afgerol het en dit om die "cleat" draai sodat ek dit beheersd kan laat sak. Ek is op my eie. Archie konsentreer aan die agterkant van die boot. Ek kry die tou in die hande, draai dit om die "cleat" en skielik het ek beheer. Die ankertou maak dit net. Die tou is op en Maja is teen die kaai.

Ons almal slaak 'n sug van verligting. Dirk en Rika maak toue vas en ons drink ons "cold beverages". Ons sit suip toe nog so, toe die boot langs ons vertrek. Hy trek sy ketting op en hy sukkel. Toe sien ons dit. Ons ankertou beweeg verraderlik. Dit beteken net een ding - hy het ons anker beet. Ons het ons anker oor syne gegooi, want sy anker is windskeef, terwyl ons anker reguit en korrek is.

Hy tel ons ketting met sy anker op en ons anker word versteur. Effe Oorgroot sê alles is reg, maar ek en my kaptein is nie teverde nie. Archie trek die ankertou in en dit voel of die anker wel weer byt, maar Maja lê nou windskeef. Ons vermoed dat òf die anker het geskuif òf die ketting is baie skeef getrek. Om Maja en die ankerketting weer in lyn te kry, verskuif ons die agtertoue na die volgende vasmeerplek. Na vele meer verstellings, ankerketting trekkings, staan en wonder, bekyk en bespreek, is ons versigtig-tevrede. Ek is baie gesteld op my anker en ek is sommer omgekrap.

Ons gaan stap in die dorp rond en kyk na die kerk en ander geboue. Galaxidi is 'n gesellige dorpie.

St Nikolaos kerk

Dak- en deurpatrone

Uitsig oor die baai

St Georgios Rots

Dirk en Rika gaan swem en doen beserings op. Hulle trap op goeters in die water wat 'n kruis is tussen 'n see-anemoon en 'n dubbeltjie. Hulle voete is vol van die goed en Dirk kry 'n naald en haal dit uit haar voete. Ek hoor net kort-kort "eina". Die dorings breek af en die voete is nou vol pleisters.

Dokter Dirk

Koffietyd op die kaai

Vir aandete smul ons aan Franse rooirys met sampioene, uie, knoffel en Parmasan kaas en dit is heerlik.

Panormou Baai. Moeg.

17 Junie 2014. Dinsdag.

Trizonia tot Panormou Baai

Ons vertrek van ons "along side" posisie. Die Hollander is oral, gee raad en bevele. Is hy dan ons kaptein? Ek luister net (gewoonlik na 'n bietjie teepraat) na my kaptein, Archie. Die Hollander én al sy travante kan gaan vlieg. Hulle laat my onbevoeg en onvergenoegd voel. En maak nog boonop die katwyf in my wakker.

Ek wil net seil en vaar en anker en sukkel en stres, saam met mense waarvoor ek lief is. Ek verlang na my familie.

Oggendskoot - Verlange

Ons span die seile en Archie sê met genoegdoening: "Dis 'n goeie dag." Die seil wit in die lug, die water spliesh-splash verby Maja se snoet. Dit bring kalmte vir my siel. Dis net 10.5 myl na Panormou (38° 21.619N, 22° 14.696 O) waar ons gaan anker. Ons gooi anker en ek en Archie gaan aan land met Dinkie.

Ons stap langs die strand na hulle klein hawe, maar Maja sal nie hierin kan pas nie, heeltemal te klein.

Klein hawe

Ons stap rond en kom op twee dames af met 'n ou Citroen.  Dit het 'n sondak en sy gebruik dit hoofsaaklik om haar honde rond te ry. Daar is gelukkig geen honde in sig nie, en sy beduie ons kan inklim vir 'n foto. Sy neem 'n  windskeef foto.  Die een vrou is Vlaams en die ander een Belgies en ons praat Afrikaans.

Citroen en dames

Windgat, maar windskeef

Terug by Maja, is dit Dirk en Rika se beurt om die dorp en omgewing te verken en hulle klim oorgretig in Dinkie en daar trek hulle. Hulle stap heerlik rond en bring vir ons lemoene en suurlemoene saam wat 'n vriendelike Griekse weldoener vir hulle gegee het. Dirk eet die lemoen dat die sop spat. Dis heerlike, sappige lemoene.

Die wind bedaar saam met die aand wat daal. Ek voel lewensmoeg en Arch bietjie loopneuserig en hy gaan slaap 20:00, terwyl dit nog daglig is en ek 20:30 terwyl dit nog steeds daglig is. Elke aand se 23:30 se gaan slaap, raak te veel vir 'n pensioenaris en sy ou vroutjie.

Dirk en Rika geniet die Griekse seilvakansie vreeslik en koop die tyd uit. Hulle geniet die skemeraand op die dek.

Trizonia

16 Junie 2014. Maandag.

Nafpaktos tot Trizonia

Nafpaktos is 'n prentjie in die oggend. Doodstil en nie-roerend roerend mooi. Ek kan nie glo dis dieselfde kwaai baai as gister nie.

Oggendskoot - Nafpaktos weerkaatsing

Hawepoort

Dirk en Rika swem verkwikkend in die stil waters. Geniet dit vreeslik. Ons trek anker op en hy het so goed gebyt, dat ons ekstra moeite moet doen om dit uit te kry. Daar sit so 'n taai, klewerige modder daaraan vas.

Ons vaar op die stil waters en daar is nie sprake van seil nie, want Gus is nêrens nie. Ons is oppad na Trizonia Eiland, (38° 22.161 N, 22° 04.553 O), 13.8 myl. Dis 'n baie klein eiland met net een dorpie met die naam Trizonia.

Stille waters, dieper grond ...

... onder draai die duiwel rond

Ons vaar verby gehuggies en dorpies wat langs die kuslyn onder die indrukwekkende berge (1 300 m) lê. Spilia is een van die dorpies en daar is ook klein hawetjies, Glyfada en Chana, wat heeltemal te klein is vir 'n seiljag.

Spilia

Ons kom by Trizonia aan, sommer so saam met Gus, wat toe daar en dan uit sy slaap uit opstaan. In die hawe steek die mas uit van 'n seiljag wat gesink het. Dit is nou nie wat ek eintlik bemoedigend sal noem nie.

Gesinkte seiljag

Arch soek en kry 'n plek en ons meer alongside vas. Ek dink toe nogal ons vaar nie te sleg nie, maar ons lyk seker soos pampoene, want almal wil raad gee. Die Belgiese vrou praat so baie terwyl ons vasmeer, dat ek glad nie kan konsentreer nie. Die Belgiese man gee so baie bevele dat ons koppe draai. Hy seil al vir 'n leeftyd. Die vrou oorkant gee vir ons 'n papier van hoe die toue vasgemaak moet word. Magtig, seil hou jou nederig.

Trizonia hawe

Die wind waai en loei deur al die toue en die windtubines draai dat hulle bars. Dirk en Rika gaan stap 'n ent en later gaan stap ek en Archie. Ons stap boontoe en die uitsig is pragtig. Oorkant die water lê die hoofland. Onder lê die hawe en die dorpie. Ai, dis so mooi. Ek is seker Leon en Dirk sou die hele eiland platgeloop het.

Uitsig

Ek gaan sit langs die see, eensaam en alleen en tuur weemoedig in die verte, wagtend op my kaptein op 'n wit seeperd. En hy daag daar op, uit die blou en hier is hy nou.

Eensaam en alleen

My kaptein en ek

Gister was Sondag en die supermarkte was toe. Op hierdie eiland is net 'n mini mark met min voorrade en die arme Dirk en Rika dink hulle staar verhongering in die gesig.

Rika en Dirk maak kos met die voorrade wat ons het en ons eet heerlik.

Nafpaktos.

15 Junie 2014. Sondag.

Patra tot Nafpaktos

Dis Vadersdag. Gelukkige Vadersdag, Pa! En aan al die ander vaders.

Nuwe bemanning - Arch, Ek, Rika en Dirk

Ons vertrek 08:45 uit Patra na Nafpaktos, (38° 23.495 N, 21° 49.961 O), 9.6 myl. Archie vra vir die hawemeester van die Rio-Antirrio Brug toestemming om onder deur die brug te gaan. Die brug is 2.25 km lank en is indrukwekkend. Ek neem die brug van alle moontlike hoeke af en Archie sug maar net.

Rio-Antirrio Brug

Brug en berge

Bles Bruggens

Gus begin waai en ons span die seile. Hy waai skoon uit 'n ander rigting as wat voorspel is en baie sterker. Ons rol saam met die deinings die baai in. Dis eintlik nie 'n baai nie, dis sommer net 'n stuk see. Daar is 'n dorpie met 'n baie mooi kasteel en mure om.

Nafpaktos met sy kasteel en mure teen die berg

Die ankerplek is nie beskut teen suidewind nie, so ons moet ons maar regmaak vir hop. Dirk en Rika gaan eerste dorp toe met Dinkie, en ek hou net duimvas dat hulle nie afval en verdrinking in die oë staar nie. Ek en Archie bly op Maja om 'n oog te hou op Gus.

Rika en Dirk durf die deinings aan

Daar is baie aktiwiteit op hierdie waters. Dit wemel van "kite surfers". Die spoed waarmee hulle oor die water seil, slaan jou asem weg. Hulle lewer vir ons 'n privaat vertoning en kom baie naby Maja verby. Ek en Archie skree: "Bravo!" Dit moedig hulle aan tot höer hoogtes en hulle trek deur die lug en land dan weer sagkens op die water en vlieër verder.

"Kite surfer"

Dirk en Rika kom terug en dis ek en Archie se beurt om te gaan. Dinkie en Archie doen hulle ding en ons kom veilig aan land. Ons stap deur die dorp verby die die klein hawe na die kasteel. Die mure laat my verlang na Kotor in Montenegro.

Ingang van die hawe

Mure

Ingang vanaf die see

Maja lê eensaam in die baai, met Gus wat effe bedaar het. Twee veraf-vae figure is sigbaar op haar, waaksaam op hulle pos.

Maja en Marieks

Terug op Maja geniet ons die see wat kalm raak en die aandlug en die gesels. Die musiek van die land kom oor die water na ons aangesweef en ek wonder wat gebeur daar in die dorp.