Tbilisi Staptoer.

21 September 2018. Vrydag.

Hoe heerlik het ons nie geslaap nie! Die eerste slaap na twee nagte van min slegte slaap. Ons staan verkwik op, hoewel nog steeds bietjie styf van die lang sit.

Ons gaan vandag die stad verken. Archie is gewapen met sy kaart, selfoon met Google Maps en 'n elektroniese Lonely Planet hoofstuk oor Georgië en daar trek ons. Ek kyk na ons woonstel se deur en dit lyk vir my erg kommunisties! Af af af stap ons tot by die beginpunt van ons staptoer. Ons eerste stop is die Shota Rustaveli monument. Hy was 'n digter en voordraer van epiese en heldhaftige verhale.

Ons woonstel se ingang

Shota Rustaveli monument

Shalikashvila Teater

Die Akademie van die Wetenskappe met sy informele mark met al wat 'n kaggelkakkie, is omtrent iets om te sien. Die verkopers stal hul goeters sommer so op die trappe uit. Ek verkyk my aan al die goed. Wil 'n paar goed koop, maar weerhou my, want ek sal alles in my rugsak moet dra.

Informele mark

Die Opera en Ballet Teater is volgende. Ek sou baie graag 'n balletuitvoering hier wou sien. Dit is in 1896 gebou.

Ons stap na Vredesplein. Hier staan St George hoog en torts in goud beslaan, omdat hy die draak verslaan het.

Opera en Ballet Teater

St Gearge en die draak

Ons loop verder en sien nog mooi en interessante geboue. Die ou stadsmuur staan nog met redelike nuwe geboue wat bo-op dit gebou is. Dis ook naby die muur waar ons by 'n baie oulike restaurant met 'n heerlike atmosfeer khinkali eet. Dis is 'n Georgië spesialiteit amper soos manti of ravioli, net groter. Geurig en heerlik.

Ou stadsmuur

Wag vir khinkali

Shavteli straat is 'n heerlike straat. Hier is geen motors nie en hope atmosfeer. Toeriste sit en eet en koffie drink. Oral is kunswerke uitgestal. Ai, dis my suster, Elize, se tipe plek!

Toe gaan ons na Tbilisi se snaakste en oulikste gebou toe. Dis die Gabriadze Teater en die kloktoring is so effe skeef. Op elke uur kom 'n engel uit en laat die klok lui. Ons sal amper 50 minute moet wag om dit te sien, toe loop ons maar verder. Hier is nog baie ou geboue, soos die Anchiskhati Basilica.

"Quirky" kloktoring

Basilika

Shavteli straatgallery

Marieks en die manne

Prettige kuns

"Kom eet by ons"

Alles hier is nie oud nie! Die moderne Vredesbrug oor die Mtkvari rivier is die bewys hiervan. Hier kan jy die stad inadem en beleef.

Ons koop 'n churchkhale. Dit is 'n klomp neute aan 'n toutjie vasgemaak wat in 'n rubberige gel gedompel is. Jy eet dit as 'n versnappering. Ek moet nog besluit of dit vir my lekker is. Later besluit Archie dis vir hom lekker en hy eet alles op.

Ons sien ook 'n paar katedrale, wat ek as kerkmens baie geniet.

Vredesbrug

Mtkvari rivier

Katedraal

Die laaste stop is die Narikala fort bo-op die berg, waar jy die stad baie mooi kan sien. Aan die oorkant van die rivier, sien jy ook die huise en geboue wat op die steil walle van die rivier gebou is. Ek wil nie hier in my slaap loop nie! Dis 'n steil pad boontoe. Op opper opste! Uiteindelik bo.

Die belangrikste landmerk hier, is die standbeeld van Moerder Georgië. Sy is twintig meter hoog en van aluminium gemaak. Sy is die simbool van Tbilisi, in die een hand hou sy 'n swaard vas en die ander hand 'n koppie wyn. Dis tipies van Georgië se karakter - 'n hartlike welkom aan die gaste en 'n passievolle geveg om die vyand af te weer.

Kranshuise

Narikala fort

Narikala fort

Archie en ek

Moeder Georgië standbeeld

Uitsig oor stad

Voorwaar 'n heerlike dag van stap en sien en beleef. Ons stap terug op 'n wandelpad tussen die bome. Ek hou van Tbilisi. Terug by die woonstel, na omtrent 10 km se stap, gaan lê ek uitgeput op die bed.

Boomryke wandelpad

Busrit na Georgië.

18 tot 20 September 2018. Dinsdag tot Donderdag.

Maja is veilig op haar stelte en reg vir haar winterslaap. Ian kom groet en ons gaan sê gou vir die Koekemoers koebaai. Ons is gepak en stiptelik 19:30 daag die taxi op om ons otogar toe te vat. Ek "pat pat" Maja liggies op haar pens en weg is ons.

Koebaai Koekemoers

Ons klim 20:30 ons eerste bus na Ankara en ry dwarsdeur die nag. Ons kom 7:30 daar aan, moeg en styf. Wag vir twee ure vir die volgende bus wat 9:30 na Tbilisi vertrek. En ons ry. En ons ry en ry en ry. Dit word aand en ons ry nog steeds. Gelukkig stop die bus darem elke nou en dag vir bene rek, toilet en kos. En nog om by elke busstasie nog mense op te laat. 

Dit word nag en ons ry sonder ophou. 2:45 kom ons by die grenspos aan en moet die hele bus ontruim. Sak en pak stap ons die laaaang pad van die Turkse grenspos na grenspos van Georgië. Ons word ingestempel en toe begin die groot wag vir die bus om deur die doeane te kom.

Ons wag vir twee ure toe kom sê die buspersoneel daar is iets fout, ons sal nog moet wag. Nou wat die probleem was, weet ons nie eintlik nie, want daai mense praat gladnie Engels nie. 'n Meisie van Georgië wat bietjie Engels kan praat, probeer vir ons verduidelik wat die probleem is, maar ons verstaan nie wat sy probeer sê nie.

Nou wag ons. Sommer in die straat met al ons bagasie. Dis nag en word koud. Een van die jong meisies kry vir ons 'n trollie om op te sit. Nou het ons blokkiesboude. Dit word kouer. Dan kry jy 'n nood en moet 'n piepie in 'n stink hurktoilet gaan koop. Ek gril my dood en wil opgooi. Met konsentrasie onderdruk ek die naarheid. Almal is erg moedeloos. Wel, 5:15 daag ons bus uiteindelik op en ons klim. En toe ry ons verder asof niks gebeur het nie. Die buspersoneel sprak g'n sprook. Maar daai mense op daai bus is moeg en moedeloos en moerig.

Ons wag en wag …

Op 'n stadium is daar pandemonium agterin die bus. Dis toe jong knape wat mekaar wil gryp (dis seker die wat moerig was). Almal rek hulle nekke "om beter te kan sien, my kind". Hulle word uitmekaar gemaak deur die omstanders en die buswaardin en toe ry ons weer verder. Ons kom toe 12:00 (ons het Dinsdagaand vertrek en dis nou al Donderdagmiddag) in Tbilisi aan. Sowat van busry het ek nog nooit ondervind nie. Dankie tog ons is veilig hier.

Nou soek ons 'n taxi. Die bestuurder weet nie waar is die woonplek nie. Nou staan al die ander taxibestuurders nader. Daar is blykbaar twee strate met dieselfde naam. Archie het sy selfoon met die aanwysings en hulle kyk en bespreek. Klink vir my na 'n klomp speeus op 'n telefoondraad.  Uiteindelik het hulle konsensus bereik oor waar die plek is en ons klim. En daar trek ons en wonder bo wonder kom ons by ons woonplek.

Archie stap gou af om te sien waar die woonplek presies is. Hy en die landlord  kom en hy gryp my sakke en daar trek ons. Nadat ons ingeburger is, gaan wys hy vir Archie waar die  hy geld kan wissel, die supermark, die metro en gaan koop sommer saam met Archie kruideniersware en help dit terug dra. En dis baie vêr af. Toe bring hy vir ons druiwe uit sy tuin (met 'n spinnekoprak of wat). 'n Baie gawe man.

Nou lê ek eers met my voete in die lug, want my enkels is geswel.

Marmaris. Uitlig.

Dit bly warm. Koel nie af nie. Ons sweet. Vandag word Maja uit die water gehaal. Hulle kom en vra of ons reg is. Een man is in die dinghie, reg om ons in die regte rigting te stoot en die ander man is op Maja, maak toue los en kry ander toue gereed. Archie is agter die helm.

Hy tru by die sloot in en hulle sê hulle kom haal ons oor 'n uur uit. Nou wag ons maar. Eindelik kom die blou monster daar aangery en dis sukke tyd.

 

Tru by sloot in

Wag vir uitlig

 

Die bloue ry wydsbeen oor die sloot en laat die bande onder Maja se pens insak. Die bestuurder ken sy werk, want presiesie is noodsaaklik. As die twee bande op die regte plek is, word sy stadig uitgelig. 

 

Uit die water

 

Die blou monster ry dan, met Maja in die lug, stadig agtertoe. Nou kom die hoëdruk man en begin die seelewe van haar romp af te spuit.

 

Spuit romp

 

Hierna kom die geel trekker met die staanders en die blou monster laat haar stadig op die krip sak. Die trekkerbestuurder wys met handgebare watter kant moet bietjie op of af, totdat dit perfek is. Maja word dan op die staander gesit en die bande word losgemaak, waarna die trekker haar dan na ons staanplek van die winter toe neem.

 

Plaas op staander

Op pad na staanplek

Voorman

 

Nou word nog ekstra houtpale onder haar ingedruk vir ekstra stewigheid. Sodra die marinamanne dan tevrede is dat alles reg is, is ons gereed vir oorwintering.

Archie het nog 'n paar take om te doen, en dan is die seisoen finaal verby. Maja bly alleen agter.

Ons gaan môre vir twee weke Georgië toe. Dit is 'n lang pad. Ons bus vertrek môre (Dinsdag) 20:30 na Ankara. Dit is 'n rit wat tien ure duur. Dan klim ons die bus na Tbilisi en 24 uur later (Donderdag), kom ons daar aan. Praat van 'n lang pad!

 

Reg vir winterslaap

"Cheers"

Marmaris.

13 tot 16 September 2018. Donderdag tot Sondag.

2018 roete - van Aktio Marina, Preveza tot Yacht Marina, Marmaris

Baba Adası tot Yat Marina, Marmaris

Die son sukkel om op te kom. Die wolke hou hom vas. Hou hom terug. "Moenie vir die mensekinders jou gloed gee nie. Ons steek dit vir hulle weg. Keer die son vas! Vat weg sy skyn!"

Vroegoggend Baba Adası

So kom alles tot 'n einde. Vandag is dit ons laaste skof van die seisoen. Ons verlaat 'n pragtige kwas geverfde Baba Adası en vertrek na Marmaris, 25.5 myl.

Gus lê elders lekker en ons prrr vir oulaas vorentoe, altyd vorentoe. Die kaptein het 'n hartseer trek in sy oë. Ek sit en oordink die seisoen wat te vinnig verbygesnel het. Maar ek verlang aan die ander kant ook huis toe.

 

Naby Marmaris

Kaptein

 

Die ingang na Marmaris is maar net so besig, bote kom van oral af en Archie moet wakker wees. Toe is Yat Marine voor ons. Ons pomp eers die swartwater uit en die marinaman wys ons plek aan. Dié marina is tjok en blok vol. 

Ons kry so benoude plekkie en Archie moet mooi mik om nie aan hulle vasmeertoue vas te haak nie. En sowaar, die kiel haak vas. Die man in die dinghie stoot en druk ons en toe is die kiel los. Net vir oulaas 'n bietjie opwinding! Maja word toe deeglik vasgemaak en hier is ons nou vir vier dae in die water om alles reg te kry vir Maja se winterslaap.

Archie installeer die waterpomp se druk reguleerder en dit werk. Hy maak sommer ook die buitestort reg. Die genoa word as afgehaal en die toue vasgemaak dat hulle nie in die winterstorms moet klap en raas nie.

 

Werk aan waterpomp

Genoa word gesak

Toutjies trek

 

Maar dis darem nie net werk nie. Daar is wel tyd vir speel ook. Ons het 19:30 'n afspraak vir drankies by die Bora Bora en 'n ete daarna by die marina restaurant saam met agt ander Suid-Afrikaners.

 

Bora Bora Bar

 

Ons ontmoet vir Trevor en Leslie Koekemoer en vir  ander Mark. Vir Ian, Mark, Ebeth, Sandy en Neil ken ons darem. Dis nou behoorlik ook lag en gesels. Later sê die kroegman ons moet loop, want hy het familie probleme. En dis nou eers 20:00! En toe verkas ons restaurant toe.

 

Trevor, Ian, Leslie, Neil en Sandi

Mark en Archie

Mark en Ebeth

 

Dis net seilstaaltjies en stories. Almal verkeer in ligte luim en babbel behoorlik. Die kelnerin is kostelik. Sy is so kwaai en raas sommer met ons as ons nie gou genoeg bestel nie. Ons het soveel pret met haar en sy verras Ian met 'n soentjie op die voorkop.

 

Ek bestel biefstuk en dit was heerlik. Almal smul aan hul verskillende geregte en dit word 'n heerlike aand met mede-seilersvriende om 'n tafel vol smaaklike Turkse kos wat in ons geheue weggebêre word om later te koester in ons onthou.

 

Ian

Korswel met kelnerin

Sandi en ek

Baba Adası

12 September 2018. Woensdag.

Küçük Kuyruk to Baba Adası

Ek wonder of ons weer gaan hop by Baba Adası, 13.8 myl. Ons was al baie daar en elke keer het ons die hele liewe tyd op en af en heen en weer gebons.
 

Vroegoggend Küçük Kuyruk

Vandag is 'n wolkdag. Oraloor, om my heen, is daar 'n wolk. Groot dreigend gryses. Hulle is dié wat jou laat wonder of daar 'n storm gaan losbars. En die veraf gedonder en bliksem, bevestig jou vermoede. Dis gelukkig doer vêr op die oop see. Dan is daar die hoë groot wit toringwolk.  Hy borrel opwaarts, boontoe boontoe tot daar waar my ma in die hemel is. Groot indrukwekkende wit wolk, gelukkig is dit agter ons.
 

Wolktoring

Die hemelruim verskaf genoeg verskeidenheid. Wittes en gryses. Daar is die dun wolkies wat soos 'n "koue front op pad" lyk. Hulle hou die belofte van korter dae en herfs in. Gelukkig is ons dan al weg.

Dun wolkies

Wolke

Baba Adası kom nader en sy ou vuurtoring lyk vaal in die doflig. Die son is nog steeds vasgevang. Kom net so nou en dan uit die greep van die wolke.

Baba Adası

En wat 'n verrassing! Die see is doodstil. Dit hop nie! Ons bons nie! Ons gooi anker en dit byt lekker. Later kom nog 'n jag hier anker en ons het bure. Wat 'n heerlike anker! Ons besef dis eintlik 'n baie mooi ankerplek. Ons geniet ons laaste swem van die seisoen.

Laaste swem

Dit word aand