Amazon Creek.

14 Augustus 2016. Sondag.

Büyük Çati tot Amazon Creek

 
Ons moet eintlik vandag na Körmen Marina toe gaan, maar sterk winde word voorspel. Ons gaan dan maar na Amazon Creek, 36°49.915 N, 28°03.281 O, net 3.4 myl. Ons verlaat die beskutte baai en daar trek ons.

Nou ja, oor die 3.4 myl, ’n baie kort ent, wil ek eintlik nie eers praat nie, anders vloek ek dalk. Gus is katjie van die baan en vertoorn my siel. En daai deinings was groot. Ek hou net mooi niks hiervan nie. 

Amazon Creek

 
By Amazon Creek, waarvan ek verlede jaar so gehou het, is dit eers erg. Gus kraai koning en slinger ons op die anker rond. Ek hou ook niks hiervan nie.

Dit was nie ’n lekker dag nie. Gelukkig gaan die vloeksteen later lê en ons het rus vir ons siele.

Büyük Çati.

13 Augustus 2016. Saterdag.

Yedi Adalari tot Büyük Çati

 
Dis nog ’n dag in die lewens van die seilende sigeuners. Die son kom aan die oostekant op. Ek sien dit nie, want ek is nog nie op nie. Die ankerplek is rimpel-stil, totdat die eerste toerboot daar aangejaag kom en alle vreedsaamheid kom verjaag.

Ons vertrek na Büyük Çati, 36°47.434 N, 28°00.844 O, 8.1 myl. Die son verblink die water tot kwiksilwer wat dein-rol, dein-rol en dat tot niet gaan as hulle geslaan word teen klip en rots. Net om dan weer as druppels en seeskuim terug in die see te val en deel word van die oneindige watermassa. Nog deinings rol een vir een land toe, met seeperdjies wat uitgelate saam ry.

Kwiksilwer

 
Die Hoër Hand het die berge lagie vir lagie hier kom pak en dit vergrys in die mistige vêrte vir ons om te aanskou. Mens en Maja word een en durf die elemente met groot agting en respek aan. Die verkleinde seil bol in die wind. Gus blaas ons aan tot by ons baai en ons seil vir 0h40min.

Lagies berge

Ons vaar by die baai in, verby “One Tree Island”. Ons vat ’n tou land toe, maak vas en ons is by ons nuwe tuiste. 

"One Tree Island"

 
Ons gaan stap, maar dis weer een van daai baaie wat wegkruip tussen die bome. Jy kry net nie ’n hoë  aansig van die baie beskutte baai nie. Archie stap aan die ander kant op terwyl ek my lyf lawe in die turkoois water.

Baai tussen die bome

Büyük Çati

Maja en haar toue

 
Gus treiter ons die hele nag met dwarswinde. Gelukkig hou die anker.

Yedi Adalari. Küfre Köyü (“North Cove”)

12 Augustus 2016. Vrydag.

Şehir Adalari tot Küfre Köyü,Yedi Adalari

 
Yedi Adalari beteken sewe eilande. Ons moet tussen sewe klein eilandjies deurvaar om by Küfre Köyü, 36°52.894 N, 28°03.331 O, 15.3 myl, te kom.

Gus waai eers liggies en later waai hy bietjie sterker van voor. Ons kap die deinings een vir een met Maja se snoet en toe ons om die draai gaan, rol ons heen en weer. Ons motorseil darem vir ’n ruk en dit rol minder.

Ons moet ’n tou land toe vat en ek sug na binne. Die anker word gegooi en ek toets dat hy byt en gooi nog ketting uit terwyl Archie na die land toe tru. Naby die land, verlaat hy mos die boot en swem land toe met die tou om ons vas te maak. Vandag word ons aan bome vasgemaak, want die rotse is bros en het nie lekker vasmaakplek nie.

Na ’n geswem en ’n getrek van toue en ’n gestry, is ons vas en veilig. Ons sien hoe rol die see na die baai, maar vreemd genoeg, die deinings waai en rol nie in nie. Hulle word ter pletter geslaan teen die oorkantse land.

Veilig vas

 
Ons gaan stap en bewonder die moeite wat die restaurant eienaars gedoen het. Daar is paadjies na die goed versteekte eetplek uitgelê. ’n Bruggie oor die moeras is netjies en van hout gemaak. Dit kan net vier mense op een slag dra en dit wieg as jy daarop loop.

Versteekte restaurant

Dapper stapper

Hangbrug na restaurant

 
Ons stap met die grondpad boontoe en kyk teen die son na die sewe eilande. Maja en haar vriendin lê rustig in die baai, aan bome vasgemaak. Dis warm en die dors tref ons. Hulle bier en glase is yskoud en Archie bestel dadelik ’n bier. Ek vat ook ’n sluk of wat en ons bestel twee mezes, wat heerlik is. Dis ’n regte familie besigheid. Elkeen het sy taak en almal werk saam.

Yedi Adalari eilande

Maja tussen die blare

Küfre Köyü

 
Terug by Maja swem ons, maar die water koel jou nie eers af nie. Die see is loomwarm.

Şehir Adalari. Kasteel Eiland.

11 Augustus 2016. Donderdag.

Akbük Bükü tot Şehir Adalari

 
Ons hou regtig van die hoë berge in die geweste en bewonder dit vir oulaas toe ons die baai agterlaat en die na ons volgende betemming, Sehir Adalari, 36°59.651 N, 28°12.495 O, 6.0 myl, gaan. Gus is stil en ons vaar die hele pad. Drie skaam robbe wys hulle lywe skugter vir ’n stonde en dan is hulle weg, onder die dieptes en ons sien hulle nie weer nie.

Gedeelte van antieke stadsmuur

Ons gooi anker tussen Slang Eiland en Kasteel Eiland. Dis ’n totale malhuis hier, want Cleopatra se strand is hier en mense van heinde en vêrre word hierheen aangery met gullets en toerbote om te kom swem en na die ou stad te kyk. Dit wemel van mense en bote en ons kyk net fliek. Ons besluit ons gaan nie eers aan wal nie, want ons is nie lus om saam met honderde mense mekaar op die klein strandjie te vertrap nie. 

Propvol kaai

 
Die hele dag lyk dit soos Germiston se stasie. Dit kom en gaan tot 19:30, toe gaan die laaste mense fort. Daar bly net vier bote in die baai oor en salige rus en vrede daal oor die pragtige baai neer. 

Meerkatjie

Middag uitsig oor die berge van hoofland

 
Die son sak oor Kasteel Eiland en die maan neem sy plek in.

Die son sak agter die berge

 
My suster, Laaina, laat weet daar is sterrereën tussen 22:00 en 04:00 (SA tyd) en ek oorreed vir Archie (ek moes hom eintlik omkoop), om voor op Maja se snoet te sit en die sterre te kyk. Dis kussings en kombersies en ons dou papnat. Tussen 23:00 en 00:00 (Griekse tyd) sien ons sewe sterre wat verskiet. Ons gaan slaap en toe ek 02:25 wakker word en weer kyk, sien ek redelik baie verskietende sterre. Ek kyk ’n ruk totdat dit minder raak en gaan slaap toe verder.