Turkye. Eskifoça.

3 September 2014.  Woensdag.

Yeniifoça tot Eskifoça

Yenifoça, Eskifoça, watse "gefoça" is dit met hulle?

'n Foç is 'n "monk seal" oftewel 'n monnikrob? Yeni beteken nuwe (dis die nuwe dorp) en Eski beteken ou (die ou dorp). Dié rob is 'n bedreigde spesie en sekere dele van hierdie kus is as bewaringsgebied verklaar.

Ons is vandag na Eskifoća (38°39.917 N, 26°44.872 O), die ou dorp oppad. Dit is 14.3 myl tot daar.

Ons vaar verby interessante rotsformasies. Dit is punterig en platterig en lyk soos paddastoele en feekastele. Die toerbootjies neem nuuskierige agies rondom die eilandjies dat hulle die mooi kan gade slaan.

Nuuskierige agies

Paddastoele

Feekasteel

Raaisel: Waar's die bok?

Eskifoća lê in 'n groot baai, maar ankerplek is maar min. Oral is bote op boeie en dit maak sake moeilik. Ons kry wel 'n diep plek, 14 meter, en ek gooi maar. Archie tru, die ding trek styf en ons is geanker.

Eskifoça Baai

Uitsig oor baai

Dinkie neem ons land toe en ons stap dadelik die koppie uit, na die ou windmeulens toe. 'n Bruidspaar het ook die plek gekies om hulle foto's te neem. Hoë skoentjies en rok en al staan die bruid in die stof.

Oppad na windmeul

Bruidspaar by windmeul

Na ons dorpeskapades en 'n balik emlek (vis bunny chow) gaan ons terug na Maja wat getrou om haar anker draai.

Hierdie is nie 'n lekker huis nie

Dramaties

Francois, my oudste, verjaar vandag. En waar nogal, in Istanbul. Ons is vreeslik jammer ons kan nie daar wees nie. "Baie geluk met jou verjaardag, Francois!"

Geluk Francois en Roelien

Antwoord:  Daar's die bok!

Turkye. Yenifoça.

2 September 2014. Dinsdag.

Bademli tot Yenifoça

Op hierdie deinserige Dinsdag is ons oppad na Yenifoça (38°45.003 N, 26°50.058 O), 17 myl. Vandag verlaat ons Bademli Baai deur die suidelike uitgang wat mos die nouer ingang (of uitgang) is. Die baai word ryklik verfraai deur kwatsels kleur, die verf van die natuur.

Vroegoggend weerkaatsings

Deinserige Dinsdag

Yenifoça is alweer 'n bekende plek, maar die keer deel 'n paar sku en skaam dolfyne die water met ons. Ek dink terug aan die baldadige dolfyne wat naby Zakynthos met Maja gespeel het. Ons vaar in die stil, gladde waters met geen spoor van Gus nie. Daar is 'n duidelik verskil in kleur en patroon van die water toe Gus lig begin waai.

Twee winde

Die dorpie, Yenifoça, is naby 'n olieraffinadery.  Die skepe lê voor dit soos gorillas in die mis.

Gorillas in die mis

Die baai is stil en ons gooi anker. Ons gaan land toe en bewonder die kantoor van die man wat trapbootjies uithuur. Arch sê: "A job in a million." Die heuwels roep en ons klim 'n nabye koppie om die ongelooflikste uitsigte oor die baai te geniet.

Kantoor met 'n see-uitsig

Maja alleen in die baai

Golf van Çandarli

Ag ja, wat 'n voorreg.

Turkye. Bademli. Terugtog.

1 September 2014. Maandag

Alibey tot Bademli

Ons drie dae se verblyf in Alibey se hawe was bo verwagting lekker. Sowat van lekker skuil het ek lanklaas beleef. Die kuierplek van die plaaslike inwoners was op ons voorstoep. Ons was as't ware deel van hulle.

Vandag begin ons amptelike terugtog suid na Kuşadasi, waar Maja gaan oorwinter. Soos gewoonlik vertrek ons vroeg na Bademli (39°00.946N, 26°48.289 O), 23.5 myl. Dis amper soos 'n herinneringstog. Ons besoek plekke waar ons reeds was.

Goud

Bademli stel ons nie teleur nie. Dis nog steeds mooi. Ons kom by die noordelike ingang in. Ons anker, amper op dieselfde plek as verlede keer.

Güvercin Kayasi by noord ingang. Lesvos steeds in agtergrond.

Hierdie baai is bekend vir sy warmwaterbronne. Ons klim in Dinkie en roei land toe. Maja draai sierlik rond in die baai. Ons kyk hoe swem die baaiers en piekniek word op groot skaal gehou. Die Turke is lief vir die buitelug.

Maja draai sierlik

Strand by warmwaterbron

Die pad lei ons in die olyfboord. Die olyfbome se grysgroen laat my verlang na die Ioniese See saam met Leon en Dirk. 

Verlang

Ons stap die pad en word beloon met uitsigte van Maja en die baai. 

Bademli Baai

Herfsgras

Die skemer daal. Die laaste sonneskyn verdwyn.

Laaste sonneskyn

Turkye. 'n Dag in Ayvalik.

30 Augustus 2014.  Saterdag.

Die wind waai nog en nog en nog ...

Vandag vat ons die veerboot na Ayvalik, 'n dorp in die hoofland. Ons klim die 13:00-boot en daar trek ons. Ayvalik is aan die oorkant van die baai. Die deinings in die baai is nog groot, maar kleiner as gister.

Veerboot na Ayvalik

Ayvalik

Ayvalik is 'n werksdorp met 'n geheim. Dit lyk soos 'n gewone vissersdorpie met 'n waterfront en restaurante, maar as jy in die agterstrate rondwandel, kry jy 'n verrassing. Waar is Elize nou?!

Jy kom op 'n Griekse dorpie af met oorvloed atmosfeer. Motors skuur in nou, klip straatjies by jou verby. Daar is perdekarre en inwoners wat dag-tot-dag take verrig. Ou Griekse huise is orals.

In die strate

Bouvallig

Ou fabriek

Die Ottoman Grieke het in Ayvalik gewoon. In die 1920's is hulle gedwing om hulle geboorteland te verlaat en is na Lesvos, 'n Griekse eiland naby verskuif, terwyl die Turke van Lesvos, verskuif is na Ayvalik. Die stempel van die Grieke is oral afgedruk. Daar is grootskaalse olyfolie produksie, Grieks-Ortodose kerke (sommige is verander na moskees) en van die ouer inwoners kan nog steeds Grieks praat.

Skoenmaker

Bakkers

Lewer gebak af

Oral in  Ayvalik restoureer hulle van die ou huise en geboue. Ons stap net rond en beleef en ervaar ou Griekeland.

Ou huis ...

... wat hulle restoureer

Ons eet die smaaklikste middagete, sulke Turkse boerekos. 

Meze -  Eiervrug met bees, beesstifado, groenbone, rys-gevulde skorsieblomme

Laatmiddag klim ons die veerboot terug na Alibey. Wat 'n verrasende en interessante belewenis!

Totsiens Ayvalik

Turkye. Alibey.

29 Augustus 2014.  Vrydag.

Çamlik Köyü tot Alibey (Geel en rooi lyn)

Een ding is seker - die Meltemi blaas volle fors uit volle bors.

Die hele nag kry ons wind, met die vreeslike vlae wind van die berg af. Gelukkig hou die anker baie goed, want die bodem is modder. Ons wil vandag by Alibey (39°19.991 N, 26°39.346 O), 3.3 myl, 'n klein dorpie, gaan anker, miskien is dit beter daar. Daar is ook 'n hawe, maar die boek sê dis meestal vol. 

Ons vertrek 11:00 uit die beskutte baai en vaar wind-op na Ailbey. Tóé besef ons eers hoe beskut die baai was. Daar het ons sterk wind gehad met hewige windvlae, hier is die wind hewig met hewiger windvlae in ons gesig. Die groot golwe rol in en dit is ín die baai van Ayvalik.

Ons beur ons weg deur die wind en golwe en wonder of ons nie 'n fout gemaak het nie.

Oom Olifant

By Alibey is die see kalmer (no fetch), maar ons vaar eers by die hawe in. En daar is sowaar plek, 'n vriendelike ou oomie van die see op die kaai wink vir ons. Nou moet ons in die vreeslike wind vasmeer.

Alibey

Ek gooi die anker, Archie tru, die wind waai ons van koers af. Archie vaar weer vorentoe en probeer tru. Hy kry rigting en tru. Ek laat die anker verder uit. Die oomie vang die tou en begin vasmaak. Die wind druk en stoot, maar die anker het lekker gebyt en ons is vas.

Dit voel darem baie kalmer hier as in die beskutte baai van Çamlik Köyü en op die see. Die wind kom nog met vlae, maar dis nie so hewig nie. Hier gaan ons nou skuil tot die wind gaan lê.

Alibey is eintlik 'n eiland, wat met Ayvalik  (hoofland) verbind is met 'n brug. Daar is baie ou steenhuise in Griekse styl. Soos in Ayvalik, is die eertydse Grieke wat hier gewoon het, in die vroeë 1920's omgeruil met Moslems wat in Creta en Lesvos gewoon het.

Uitsig oor hawe

Kerk en windmeul op heuwel

Ou Griekse huis

Ou Griekse huis

In 1944 was hier ook 'n aardbewing wat die geboue en kerke beskadig het. Oral is die inwoners besig om die dorpie weer op te knap.

Skade van aardbewing

Dit voel of ons weer in Griekeland is. Ons loop in die straatjies en stegies rond. Die wind waai, maar ons skuil te lekker.

Waterfront

Vanaand slaap ons weer hier.