Griekeland! Chios.

12 Augustus 2014.  Dinsdag.

Vandag gaan ons saam met Gerrie en Ansu met die veerboot Griekeland toe, elkeen op sy eie missie.

Sak en pak

Gerrie kry in Chios hulle veerboot na Athene. Ons moet Turkye verlaat, na 'n ander land gaan en dan weer terugkom om 'n nuwe 30 dae visum vir Turkye te kry. Toe besluit ons sommer ons doen dit saam met Gerrie en Ansu.

Veerboot na Chios

Ons veerboot vertrek 09:20, maar ons moet reeds 08:30 daar wees om deur die doeane te gaan. Ons wag vir ons veerboot en so ouerige veerboot maak sy verskyning. Hulle sukkel om in te kom en vas te maak.

Ons klim en wag om te vertrek, behalwe dat ons nie vertrek nie. Die enjin stop. 'n Man kom sê in Turks dat die enjin stukkend is en hulle moet dit eers regmaak. Ons was lus en stuur die swaers enjinkamer toe om te help. Hulle kan mos alles regmaak. Ons hoor net hoe val gereedskap daaronder. Ons vertrek 'n uur later op  n rowwe see na Chios, dankbaar toe die veerboot beweeg.

Chios, Griekeland

Ai, en voel ek tuis in Griekeland! Dit is nou nadat die doeaneman eers lelik gefrons het, want ons het nog net twee dae op ons Schengen visums oor. Ons verseker hom dat ons nog dieselfde dag teruggaan na Turkye. Toe is hy tevrede.

Chios

Ons dwaal amper doelloos in Chios rond. 17:00 stap ons na die hawe en toe is dit tyd vir afskeid neem. Ons groet vir Gerrie en Ansu.

Tyd om te groet

Gerrie

Gerrie is 'n werktuigkundige van formaat. Hy en sy swaer Archie, het omtrent goeters reggemaak en wonderwerke laat gebeur. Hy het sy kop  en lyf presies 100 keer gestamp (hy het getel). Met die seilery het hy vinnig agter die kap van die byl gekom en toue én knope vinnig onder die knie gekry. Voorwaar 'n aanwins vir Maja!

Die plek wat hom oorrompel het, was Efese in Turkye. Dit was "mind blowing". Dan staan Santorini ook nie terug nie. Dit het ook sy asem weggeslaan.

Efese

Santorini

Die hele Maja-seilervaring het hy intens beleef en geniet. Van katskietwater tot spieëlgladde see. Anker, vasmeer, seilspan, aksie en addrenalienbelaaide oomblikke. Die sigeunerlewe, elke dag op 'n ander plek.

Skeeflê

Ansu

Ansu het gou geleer hoe die toue werk en het glad nie lyf weggesteek nie. Sy het die heerlikste koue drankies gemaak en was voortreflik agter die kospotte. Nie 'n lui haar op haar kop nie.

Efese het ook vir Ansu betower. Sy sal graag weer eendag soontoe wil gaan.

Efese

Naby Levitha Baai, na 'n dag op rowwe see en 'n baie seer mond, het 'n dolfyn uit die water gespring en net Ansu was so gelukkig om dit te sien. Dié ervaring was baie spesiaal vir haar.

Naby Levitha

Koebaai julle, geniet Athene.

Turkye. Çeşme. Laaste seildag.

11 Augustus 2014. Sondag.

Mersin Körfesi tot Çeşme

Vandag is Gerrie en Ansu se laaste dag op Maja.

Ons is oppad na Çeşme (38°12.956 N, 26°26.446 O), 20.3 myl. Ons begin 07:00 te vaar, want ons wil probeer om die winde te ontglip. Dinge lyk goed, Meltie (Gerrie se naam vir die Meltemi) waai liggies en die see is lekker plat. Die windturbines draai loom in die oggendson, groet ons wuiwend.

Loom oggendson

Oggendskoot - Visplaas

Gerrie voel 'n bietjie nostalgies oor die laaste see-seildag. Hy hou nogal van die ervaring. Hy groet sy laaste ankerplek weemoedig. Ansu groet ook, ek dink sy verlang baie na haar kindertjies, Clarize en Reigardt.

Nostalgies agter stuur

Beplan die roete

Die vaart verloop goed, ons kry net die laaste stuk groter deinings. En daar lê Çeşme voor ons, met sy mooi kasteel en al.

Kasteel

Ons vaar dankbaar nader en ek roep die marina op kanaal 72. Hulle kom help mens altyd in. Die vasmeermanne op die dingy wys ons plek aan en Archie tru pragtig in die spasie. Hulle gee die snoettou vir Gerrie. Ek en Ansu is op 'n gereedheidsgrondslag geplaas vir afskop. Alles verloop seepglad. Of so het ek gedink.

Archie tru nog so ewe en toe stop die boot. Hy het geen beheer nie. Min weet hy dat Gerrie by die snoet se dik tou opgeraak het en dat hy  die tou sumier vasgemaak het. (Die dik tou word aan 'n dun toutjie vasgemaak, wat aan die kaai vas is). Maja steek viervoet vas en sy trek skeef, na die luukse jag langs ons. Ons anker dreig om aan hulle s'n vas te haak en ek en Gerrie stoot met mening af (Gerrie met meer mening as ek).

Die jongman van die boot langsaan, wat help red, sê vir Gerrie hy moet nog tou gee dat Maja nog agtertoe kan gaan, nader aan die kaai. Gerrie beduie hy het nie tou oor nie, maar die jongman van langsaan sê gee dun tou. Dit skrei teen Gerrie se beterwete in, want hy kan net nie glo day so dun tou vir Maja op haar plek kan sit nie, maar hy gee tou. Archie tru nader aan die kaai en ons maak vas. Gerrie bekyk daai dun tou en skut sy kop.

Die ouer man van langsaan kom kyk toe eers of ons hom skade berokken het. Danksy die brute krag waarmee Gerrie (én ek) gestoot het, is daar geen skade nie, net bietjie skande. Die man raas toe vreeslik met die marina se mense. Hulle praat Turks, ons verstaan geen woord nie.

So leer ons - as die dik tou opraak, gebruik die dun tou. En op die nederige noot, eindig Gerrie en Ansu se seilavontuur.

Die einde

Die  aand neem Gerrie ons uit vir ete. Ons gaan eet by die Star Restaurant en die kos is vyfster gehalte. Dankie Gerrie en Ansu!

Vyfster ete

Turkye. Mersin Körfesi.

10 Augustus 2014.  Sondag.

Gökkovar tot Mersin Körfesi

Die wind het die hele nag aangehou waai.

Ons vertrek vroeg na Mersin Körfesi (38°12.956 N, 26°26.446 O), 15 myl. Na al die toue los is, die anker opgetrek is, verlaat ons die beskerming van ons fjord-baai en vat die see aan. Dit behoort onstuimig te wees, want Gus waai weer sy hart uit.

Oggendskoot - "Fifty shades darker"

Dit begin nie te sleg nie, maar later begin Gus erg te waai. Sy waai bereik met tye 'n rekordspoed van 35 knope. Gelukkig is die see nie groot nie, want die "fetch" is klein. Die "fetch" is die afstand vanaf die land, waarvandaan Gus waai, tot ons posisie in die see, waarin Gus water bymekaar waai om groot deinings en golwe te maak om ons siele te versondig. Gus waai van voor af, van die land se kant.

Die fyn seesproei waai in ons gesigte. Ansu sê:" Ons is nou almal gesoute seilende sigeuners." Die sout van die see is oral.

Gesoute seilende sigeuners

Seesproei

Ons baan ons weg deur al die visplase na Mersin Körfesi, ons ankerplek. Moenie dink Gus waai minder hier nie. Daarvan getuig al die baie windturbines wat oral hier rondstaan. Ons kom moeg daar aan en gooi anker wat goed moet byt, want die wind die waai.

Ons lê rond soos vrot velle. Ek slaap kwylmond in ons kamer, Archie slaap rugseer in die saloon, Ansu slaap onrustig in hulle kamer en Gerrie slaap saggies-snorkend op die dek, onder die wakende oë van die stadige, statige draaiing van al die windturbines. Uitgeput deur die elemente van die natuur. Gus waai heeltyd en sy neef Louis, loei in ons ore. Van gaan lê, wil hulle niks weet nie.

Nou weet ons waar is Gus se oorsprong

Die maan kom op en hy is voller as normaal en ek en Ansu sing 'n mooi liedjie vir ons manne, terwyl die sagte, silwer maanlig op die water gaan lê.

Sing vir die manne

Turkye. Gökkovar Fjord.

9 Augustus 2014. Saterdag.

Siğaçik tot Gökkovar Fjord

Gelukkige Vrouedag aan alle vroue van die wêreld.

Ons vroue word beloon met 'n kort dag van 10.8 myl, na Gökkovar Fjord (38°08.735 N, 26°36.158 O).

Hoe later, hoe kwater word die see vir die wind. Die deinings word höer, hoe verder ons seil. Die ingang tot die fjord waar ons vandag gaan anker, kruip goed weg. Ons sien dit eers toe ons naby is.

Dis een van daai ankers waar ons Maja met 'n lang landlyn moet beveilig. Strategie word bespreek, take verdeel, ons kry ons posisie en die anker sak. Hy byt, Archie duik met 'n sierlike boog in die water met die landlyn en Gerrie en Ansu werskaf met die toue. Hulle raak nou goed. Na die miernes van bedrywighede, is ons vas en veilig.

Almal aan die werk

Koue lafenis

Nog koue lafenis

Weer eens is dit 'n unieke en besonderse ankerplek. Gerrie loop boontoe om die uitsig oor die baai te bewonder.

Gökkovar

Gökkovar fjord

Gerrie se uitsig

Turkye. Teos Marina. Siğaçik.

8 Augustus 2014. Vrydag.

Körmen Adasi tot Siğaçik

Vroeg uit die vere en ek en Archie klim in Dinkie en sit af na die grot om die warmwaterbron te gaan uittoets. Gerrie en Ansu was gister reeds daar en het dit aanbeveel.

Roei terug

Ons sit in die warm water en kry dit hotagter. In gelid roei ons terug, maak klaar om te vertrek na Teos Marina by Siğaçik (38°11.591 N, 26°46.929 O), 13.4 myl.

Körmen Adasi Baai

Kranse en wolke

Dis weer opdraende, soos Gerrie sê, wind-op. Ons vaar verby 'n vissersboei (wit drom) in die water. En wil jy nou meer. Die ding se tou dryf bo-op die water en ons vaar bo-oor. Dit sit êrens aan Maja vas. Gelukkig stop Archie dadelik.

Nou is die die swaers weer in hulle element. Eers spring Gerrie af om ondersoek in te stel. Hy sê die tou is om die propeller gedraai.

Nie lank nie of albei is besnorkel in die water. Hulle moet asem skep, onder Maja se romp in swem en die tou losmaak. Dis 'n gesukkel, die tou wil nie los nie en die asem te min. Ansu bring 'n mes en Archie sny die tou los. Maar daai tou klou. Na vele pogings is die tou los, die swaers is aan boord en ons vaar verder.

Tou om propeller

Om die draai, sien ons vir Teos Marina. Die vasmeermanne wag ons in en met moeite maak ons vas. Na Ansu se koue drankies, gaan hulle dorp toe en ons volg later in hulle voetspore.

Ons bekyk die dorp se kasteel en stap op sy mure rond. Ons betrap vir Gerrie op heterdaad waar hy sulke ronde koeksister-oliebolle in ontvangs neem. Toe hy wil betaal, weier hulle sy geld. Dit is gratis. Archie staan toe ook in die ry en kry sý drie gratis soetgoed.

Ingang tot kasteel

Kasteel se mure

Ons eet broodjies by 'n restaurant, maar dis niks lekker nie en daarna vat ons die wandelpad na Dionysus se tempel, by Antieke Teos, tussen die olyfboorde. Gerrie is weer in sy element tussen die ruïnes.

Olyflaning

Reuse ou olyfboom

Dionysus se tempel

Ou kolom

Ons geniet die stap in die platteland en kom tevrede terug by Maja, waar ons 'n heerlike vrugteslaai vir aandete eet.

Geniet die stap

Turkye.Körmen Adasi.

7 Augustus 2014. Donderdag.

Kuşadasi tot Körmen Adasi.

Vir drie aande het ons in Kuşadasi oornag. Die rede? Ons wag op die ankermotor wat gemaak pas moet word in Izmir. Die moedelose ankerman kom eers teen 18:00 daar aangejaag met die ankermotor.

Blik oor marina

Dis te laat om te vertrek en die motor moet nog ingesit word. Wat die swaers toe ook vanoggend doen. Die nuwe motor is bietjie groter as die oue en hulle moes modifikasies met Pratley Putty maak om die omhulsel waterdig te kry. Of so iets.

Hulle kry die ankermotor gepas en sit toe ook die watertenk se prop op. Archie, (Mr. Fixit) het 'n prop met Pratley Putty gemaak. Hy het mos verlede jaar die prop in die see laat val.

Pratley Putty wonderwerk

Ons vertrek eers 11:00, na Körmen Adasi  (38°01.914 N, 26°52.118 O), 24 myl. Dis al baie laat, want daar word sterk winde vir 15:00 voorspel. Dis bewolk. Ons seil 'n ruk en ons is almal eilande. Sit daar, nikssiende en niksseggend, stilstarend. Is sommer maar net.

Wolkmassa

Wolkontploffing

Toe begin die wind waai. Van voor af. Gus verdeel die groot, vriendelike, saggolwende deine in twee vernynige (soos ek) deinings, maak  water bymekaar, versamel rimpels en die see word nors en onvriendelik. Maja word rondgepluk en die deinings sproei water oor haar snoet tot in ons gesigte.

Sproei

Dit word 'n moeisame vaart, vir Archie agter die stuur, vir die bemanning en vir die arme kleine Maja.

Beskerm teen die sproei

Wind en weer

Die vreugde is groot toe ons, na 'n vaart van 6 ure, by die ankerplek aankom. Ons soek plek om te gooi en die nuwe ankermotor werk soos 'n droom.

Maan kom op

Daar is 'n grot met 'n warmwaterbron naby en Gerrie en Ansu klim in Dinkie en gaan geniet die warmte van die bron na 'n vermoeiende dag.

Warmwaterbron

Die baai is bekoorlik mooi en bied aan ons die veiligheid en rus na 'n lang dag op see.

Die dag is verby