10 Augustus 2014. Sondag.
 |
| Gökkovar tot Mersin Körfesi |
Die wind het die hele nag aangehou waai.
Ons vertrek vroeg na Mersin Körfesi (38°12.956 N, 26°26.446 O), 15 myl. Na al die toue los is, die anker opgetrek is, verlaat ons die beskerming van ons fjord-baai en vat die see aan. Dit behoort onstuimig te wees, want Gus waai weer sy hart uit.
 |
| Oggendskoot - "Fifty shades darker" |
Dit begin nie te sleg nie, maar later begin Gus erg te waai. Sy waai bereik met tye 'n rekordspoed van 35 knope. Gelukkig is die see nie groot nie, want die "fetch" is klein. Die "fetch" is die afstand vanaf die land, waarvandaan Gus waai, tot ons posisie in die see, waarin Gus water bymekaar waai om groot deinings en golwe te maak om ons siele te versondig. Gus waai van voor af, van die land se kant.
Die fyn seesproei waai in ons gesigte. Ansu sê:" Ons is nou almal gesoute seilende sigeuners." Die sout van die see is oral.
 |
| Gesoute seilende sigeuners |
 |
| Seesproei |
Ons baan ons weg deur al die visplase na Mersin Körfesi, ons ankerplek. Moenie dink Gus waai minder hier nie. Daarvan getuig al die baie windturbines wat oral hier rondstaan. Ons kom moeg daar aan en gooi anker wat goed moet byt, want die wind die waai.
Ons lê rond soos vrot velle. Ek slaap kwylmond in ons kamer, Archie slaap rugseer in die saloon, Ansu slaap onrustig in hulle kamer en Gerrie slaap saggies-snorkend op die dek, onder die wakende oë van die stadige, statige draaiing van al die windturbines. Uitgeput deur die elemente van die natuur. Gus waai heeltyd en sy neef Louis, loei in ons ore. Van gaan lê, wil hulle niks weet nie.
 |
| Nou weet ons waar is Gus se oorsprong |
Die maan kom op en hy is voller as normaal en ek en Ansu sing 'n mooi liedjie vir ons manne, terwyl die sagte, silwer maanlig op die water gaan lê.
 |
| Sing vir die manne |
No comments:
Post a Comment