Santorini. Gerrie en Ansu.

17 en 18 Julie 2014. Donderdag en Vrydag.

Donderdag.

Vandag kom Gerrie en Ansu met die veerboot. Hulle is laat, meer as 'n uur en die son bak fel neer op Santorini. Eindelik sien ons die veerboot op die horison verskyn.

Wag vir veerboot

Waar is Gerrie en Ansu?

En daar kom hulle. Gerrie toring uit bo die res. Die groetery is roerend. Ons klim die bus na Villa Pavlina.

Hi daar!

Die aand is ons reguit Oia toe saam met Gerrie en Ansu en die res van die bevolking vir die sonsondergang. Ons loop op en af in die stegies en geniet die atmosfeer. Om elke hoek is 'n uitsig om oor liries te raak.

Kerk en see

Oia se windmeulens

Sonsondergang-skare

Oia in die laatmiddagson

Vrydag.

Vandag gaan ons Fira, Santorini se hoofdorp, rooi verf. Elize het gesê dit is die moeite werd. Ons stap dorp toe en draai links, soos Elize gesê het. En sowaar, Fira maak oop voor ons. Elke draai 'n ander uitsig. Dit is prentjiemooi.

Fira

Huisbesneeude krater

Nog 'n bloukoepelkerk

Katolieke kerk van St John the Baptist

Dis mooi binne

Mama Thira se taverna verlei ons tot 'n middagete wat ons in bankrotskap dompel. Ons eet ons middagete, met 'n mooi uitsig wat amper beter is as die kos.

Mama Thira kook

Ek en Mama Thira

Gerrie en Ansu koop asof hulle skatte geen einde het nie. Hulle is geld se baas. Dis ietsie vir die een en ietsie vir daai een. Ons verwyl ons tyd in Fira totdat ons die bus moet kry na die port vir ons veerboot terug na Ios. Gerrie en Ansu het hulle vakansie met 'n hoogtepunt begin.

Terug in Ios is ons bly om vir Maja te sien en dat alles reg is. Gerrie en Ansu loop die plank en hulle is aan boord.

"Gaan die plank my hou!?"

Welkom aan boord

Welkom julle!

Ode aan Elize en Annette.

17 Julie 2014. Donderdag.

Elize en Annette het op Maja aangekom toe my siel troebel en my lyf mensmoeg was. Hulle was uiters bedagsaam en hulpvaardig.

Elize - My suster was altyd vol begrip en het haar deel dubbel en dwars gedoen. Sy stel ander mense altyd eerste. Ek wil net sê: "Baie dankie vir ALLES, Elize".

Elize het die vermöe om elke straatjie en stegie van elke dorp te "doen". As sy klaar is met 'n dorp, is haar voetspore orals. Sy is 'n uitnemende toeris. En sy het haar goed van haar taak gekwyt as dekhand.

Gunsteling plek - Elize was betower deur Fira op Santorini, die vinknes-dorpie op die rand van die krater en die steil vulkaniese hange wat met hul voete in die see staan. (Eintlik hou sy van alles).

Santorini - Fira

Ervaring - Die dag op die rowwe see. Nie noodwendig lekker nie, inteendeel. Maar dit was 'n ervaring wat Elize nie sommer sal vergeet nie.

Produk van die rowwe see

Annette - Sy het alles met oorgawe geniet en ervaar. Die hele seilondervinding het haar met eksase vervul. Op die dek het sy flink en sekuur gewerk. Dankie Annette.

Gunsteling plek - Annette kan liries raak oor al die plekke, maar haar lekkerste plek is op Maja se dek. Dit sê baie!

Op Maja se dek

Ervaring - Alles op Maja, maar die beste was om Maja helm te vat op die rowwe see.

Vat die helm vas

Veels geluk, Susters van Eva. Wel gedaan!

Suters van Eva

Santorini. Vulkaniese pragstuk.

16 en 17 Julie 2014.  Woensdag en Donderdag.

Mens hoor altyd van Santorini, die vulkaniese eiland. Vandag klim ons die veerboot soontoe om self te sien of dit so wonderlik is as wat almal sê.

Elize en Annette lyk soos pakesels. Hulle glo nie aan lig reis nie. Dis rugsakke en dagsakkies en nog sakke en klein sakkies en ons is op die veerboot en daar trek ons.

"Travelling light ... "

In die veerboot

Na 45 minute meer die boot vas en dit lyk of die duiwel los is op die kaai. Die polisie fluit, die skares met hulle tasse stroom na die busse en klim. Binne 'n ommesientjie is almal oppad na hul bestemming, ons ook. Die vulkaniese landskap is indrukwekkend.

Konsternasie op die stasie

Vulkaniese landskap

Ons kom by Villa Pavlina, ons blyplek vir die volgende twee nagte. Elize en Annette gaan dadelik na Fira, die hoofdorp. 

Een van die hoogtepunte is om die sonsondergang te gaan bekyk op Oia, 'n buurdorp op die noordelikste punt van die eiland, net 'n busrit ver. Ons klim die oorvol bus, saam met die res van die toeriste, want almal is daarheen oppad.

En wat gebeur? Oia betower my so! Die wit huise is op die rand van die krater gebou. Dis prentjiemooi, die wit met die spatsels ander kleur deure en vensterrame. Ons kry vir Elize en Annette ook daar. Al die klein straatjies en stegies is stampvol gepak met mense wat wag vir die son om sy vertoning te lewer. Toe die laaste stokie son verdwyn, gee die skare 'n luide applous.

Oia en die baai

Oia

Wagtende skare

Aandskemering

"Let the show begin"

Die volgende dag groet ons vir Elize en Annette en hulle gaan met die veerboot na Athene.

Ios

14 Julie 2014. Maandag.

Alyki tot Ios

Die pad is lank. 19.9 myl tot by Ios (36°43.340 N, 25°16.427 O) , ons volgende eiland in die son. Dit is die vrouens se laaste vaart. Hulle begin die vaart met 'n effense hartseer.

Laaste vaart

Naby Ios

Maja bly vir ses nagte in Ios. Ons gaan Woensdag met die veerboot na Santorini om vir Elize en Annette af te laai en Donderdag ons nuwe bemanning, Gerrie en Ansu, te ontmoet. Ek ruil my suster Elize in vir my broer Gerrie.

Vandag en môre geniet ons eers vir Ios, met sy dorp op die heuwel. Ons neem die bus boontoe. Die straatjies kronkel deur die dorpie, verby woonplekke van inwoners, kerke en winkels. Ons stap op op op op na die vier kerkies en word beloon met 'n baai-uitsig.

Ios

Kerk amper op die kruin

Kapel, nog opper

Uitsig oor binneland

Laatmiddag uitsig oor baai

Hierdie dorp is die speelplek van jongmense. Dis jong meisies by die dosyne, en jong manne by hordes. Sommige nagklubs maak eers 03:00 oop. In die nag verander Ios na Sodom en Gomorra soos die jongmense in die bo-dorp party.

Ons stap terug na Maja en die pad na onder is maklik met mooi uitsigte wat die pad korter maak.

Die aand eet ons "smelt" (klein vissies). Dis 'n hele groot bak vissies, maar hulle verdwyn die een na die ander in ons keelgate af.

Smelt in jou mond

15 Julie 2014. Dinsdag.

Vandag is dit weer op na die dorp en weer af na Maja. Ek en ou Arch sit lank bo by die kerk en drink die uitsig in. Ons kyk hoe seiljagte statig in die baai vaar en vasmeer. 

Klomp kerke

Veerboot arriveer

Oppad af

Ligte noenmaal

Ons word vanaand deur die vrouens uitgevat vir ete. Dis omtrent die laaste avondmaal, ons vier om die tafel, besig om die afskeidsete te geniet.

Laaste avondmaal

Alles kom tot 'n end.

Paros Eiland. Alyki Baai.

13 Julie 2014. Sondag.

Naxos tot Alyki Baai

Sangaand, hier kom ons, want ons is oppad na Alyki Baai (37° 59.795 N, 25° 07.960  O), 15.7 myl om te gaan.

Dis een van daardie dae wat niks gebeur nie. Dis nie vreeslik mooi nie, maar dis nie vreeslik lelik nie. Dis maar voortvaar, voortvaar en toe is ons daar. Ons is baie voortvarend.

Mooi is sy nie lelik nie?

Die een stuk klip lyk soos die ander. Eenders, eenders, nie baie anders.

Sinkgat en grot

Ons anker en swem en eet en die son sak sonder seromonie, sonder swier, sommer net so in die see.

Asters op anker

Archie en die asters

Toe gebeur die wonderwerk. Daar is belangstelling vir sangaand. Ons het so lank gelede sangaand gehou, ek weet nie eers meer hoe om die bal aan die rol te sit nie. Ons begin eers valserig, so effe van noot af. Die A-span kom die redding, want Archie en Annette kan mooi sing. En ons sing en geniet die gesingery. Klanke vul die baai in die aand.

Sangaand

Naxos. Wat 'n verrassing!

12 Julie 2014. Saterdag.

Naousa Baai tot Naxos

Nuwe dag, nuwe eiland! Nog bar eilande, nog wit huisies, nog blou waters. Nee, ek kla nie, ek spog.

Ons is oppad na Naxos op Naxos Eiland (37° 06.273 N, 25° 22.478 O). Dit is 9.1 myl tot daar. Ek en Archie het ons vroegoggend stry oor diepte. Ek is een van daai mense wat dolfyne aanvoel en vlak water kan sien. Die vrouens sit maar net sooo en luister na ons gestry. Sê niks. Kant kies hulle nie. Staar net strak voor hulle uit.

Ons kom toe ongedeurd deur die vlak dele tussen die rots en die eiland en daar is weer vrede tussen die kaptein en sy onderdanige vroutjie. Naxos kom nader en die veerbote vaar naby ons verby, heen en weer. Met reuse deinings wat hul spoor aandui.

Naby Naxos

Ons word eers in 'n wipperige voorlopige deel van die marina ingeprop, waar daar geen plek vir ankergooi is nie, behalwe bo-oor die buurman se anker. So, ek gooi anker bo-oor syne. En ons maak vas en wag dat daar  'n plek oopgaan in die marina.

Die buurman word geroep. Hy het 'n plek gekry. Onthou, ons anker is bo-oor hulle s' n. Maar buurman maak 'n plan.

Hy gooi 'n tou vir Archie en hulle maak die twee jagte se voorpunte aanmekaar vas. Hulle anker het 'n tou en nie 'n ketting nie en hulle maak dit los, gee dit vir Archie aan en hy sit dit onderdeur en dan bo-oor ons ketting voordat hy dit teruggee. En siedaar, nou is hulle anker bo-oor ons s'n. Hulle trek sonder probleme weg.

Buurman gooi tou vir Archie

Tou word teruggegooi

Ankertou onderdeur en bo-oor

Nie lank daarna nie, word ons geroep, ons het 'n plek! Die vreugde, die vreugde!

Ons verwag nie veel van Naxos nie, maar wat 'n verrassing! Dis amper beter as Mykonos. Daar is nie so baie toeriste nie, maar die plek is interessant en vol atmosfeer.

Naxos

Ons loop rond en besien al die besienswaardighede.

Boog en trappe

Rooms Katolieke kerk

Arch

Oudorp

Grieks Ortodokse kerk

Kapel

Uitsig oor baai

Tempel van Appollo

Ons geniet ons verblyf in Naxos terdeë.

Nog 'n dag is verby