16 en 17 Julie 2014. Woensdag en Donderdag.
Mens hoor altyd van Santorini, die vulkaniese eiland. Vandag klim ons die veerboot soontoe om self te sien of dit so wonderlik is as wat almal sê.
Elize en Annette lyk soos pakesels. Hulle glo nie aan lig reis nie. Dis rugsakke en dagsakkies en nog sakke en klein sakkies en ons is op die veerboot en daar trek ons.
 |
| "Travelling light ... " |
 |
| In die veerboot |
Na 45 minute meer die boot vas en dit lyk of die duiwel los is op die kaai. Die polisie fluit, die skares met hulle tasse stroom na die busse en klim. Binne 'n ommesientjie is almal oppad na hul bestemming, ons ook. Die vulkaniese landskap is indrukwekkend.
 |
| Konsternasie op die stasie |
 |
| Vulkaniese landskap |
Ons kom by Villa Pavlina, ons blyplek vir die volgende twee nagte. Elize en Annette gaan dadelik na Fira, die hoofdorp.
Een van die hoogtepunte is om die sonsondergang te gaan bekyk op Oia, 'n buurdorp op die noordelikste punt van die eiland, net 'n busrit ver. Ons klim die oorvol bus, saam met die res van die toeriste, want almal is daarheen oppad.
En wat gebeur? Oia betower my so! Die wit huise is op die rand van die krater gebou. Dis prentjiemooi, die wit met die spatsels ander kleur deure en vensterrame. Ons kry vir Elize en Annette ook daar. Al die klein straatjies en stegies is stampvol gepak met mense wat wag vir die son om sy vertoning te lewer. Toe die laaste stokie son verdwyn, gee die skare 'n luide applous.
 |
| Oia en die baai |
 |
| Oia |
 |
| Wagtende skare |
 |
| Aandskemering |
 |
| "Let the show begin" |
Die volgende dag groet ons vir Elize en Annette en hulle gaan met die veerboot na Athene.
No comments:
Post a Comment