Gökkovar

12 Junie 2022. Sondag.

Kirkdilim het vir ons 'n rustige veilige nag op anker gegee en nou is ons oppad na Gokkovar, 7.1 myl.

Gokkovar is 'n fjord-tipe baai met hoë kranse aan weerskante. Dis eintlik 'n pragtige plek. Een van Archie se gunsteling baaie hier in die noorde van Turkye. Gerrie en Ansu was in 2014 saam met ons hier.

Dis ons eerste anker met lang landlyn, maar gelukkig is Gus doodstil toe ons moet anker en die hele proses is maklik. Met 'n sierlike boog duik  Archie en swem met die tou rotse toe en kry die regte rots om Maja te beveilig. Toe is dit die ander tou en ons staan lekker wind-af sodat Gus geen stremming op die anker sit nie. Veilig vir die aand.

Sierlike boog

Archie roei land toe en verewig Maja in die baai. Hy kom haal my en toe roei ons in die nou baai tot by die noordelike punt. Nie veel om te sien op land nie, maar dis heerlik om in die fjord te roei.

Gökkovar

Hello!

Ons swem en geniet die ankerplek en die dag word afgesluit met heerlike peri-peri hoender en pap en 'n wolkvertoning onder toesig van die maan.

Peri-peri hoender en pap

Wolke

Kirkdilim

 11 Junie 2022. Saterdag.

Na ses heerlike dae vertrek ons uit Setur Marina Çeşme. Dis windstil en ons kom maklik uit ons staanplek. Die Suidewind het gedraai. 

Ons eindbestemming is Kirkdilim, 35.6 myl. Hierdie noordelike deel van Turkye se kus is nie waffers nie. En die weer is ook nie waffers nie.

So vaar ons maar vorentoe, altyd vorentoe. Die wêreld om ons is deiserig en donsig. Ons vaar verby Mersin Körfezi, waar ons in 2014 saam met my broer Gerrie en skoonsus Ansu geanker het. Ek onthou hoe ons toe in swak sig en sterk wind deur die visplase gevaar het. Net om by ons ankerplek, Mersin te kom wat pragtig versier was met tientalle windturbines. My hart het gehuil, want hulle sit nie windturbines by salige ankerplekke nie. Die wind het ons die hele tyd daar op anker hot en haar gewaai.

Mersin Körfezi

Ons vaar verder en kom by Kirkdilim. Beskut teen alles, behalwe Suidewind. En jou wrintie, vir 'n ruk waai daar 'n suidewind. Wat darem later in 'n Noord-westewind verander het.

Archie swem om te gaan kyk of anker goed gebyt het, en toe is ons reg vir die aand. Ek swem ook, maar dis maar nog koud.

Twee ander jagte deel die baai met ons vir die nag.

Kirkdilim - The morning after

Kirkdilim

Kirkdilim

Çeşme

7 tot 10 Junie. Dinsdag tot Vrydag.

Wel, ek weet nie van Archie nie, maar ek bly lekker in die marina. Ek is nie op die stadium hart en siel in seil nie. My kop staan mos Skopelos toe. Gelukkig is dit mooi in die marina. Hier is nie veel te doen nie. Ons leef maar net die lewe soos ons dit by die huis in Suid-Afrika sou doen. Geen opwindende gebeure nie. Ek het in elk geval nie nou energie vir opwinding nie. Dit voel vir my of ons aan die vooraand van 'n nuwe hoofstuk in ons lewe staan. 

Ons marina

Ons marina

Ek en Archie stap 3km na 'n MMM Migros. Dis 'n grooooot supermark. Ons is baie opgewonde om heerlike lam en ander winskopies te koop.

Ons kyk na die pryse. Wat 'n skok! Alles is duur! Elke bedrag  word ×2. Een lira is omtrent R2. Genugtig, dis dan duurder as Griekeland. Dis seker oor die oorlog. Ons koop net die nodigste goedjies en stap depressief na die dolmus. 

Daardie aand maak ons die laaste stuk vark gaar. Ons eet elkeen drie klein flentertjies vark, sodat ons die volgende aand ook elkeen drie flentertjies kan kry. Ons moet ons vleistande maar uittrek. Ons kan nie lam teen R300.00 per kilo bekostig nie. Selfs die hoender is te duur. Ons is nou amptelik op 'n finansiële dieet. Dis nou nie om maer te word nie, maar om nie bankrot te word nie.

Ons vat die volgende dag die dolmus dorp toe. Çeşme is 'n kleurvolle dorp. Hierdie Turke toor met blomme. Alles is so kleurvol. Dis 'n plesier om hier rond te loop. 

Die kasteel pryk in die middel van die dorp. Pragtig. Toeriste loop op die trappies daar bo in die kasteel. Terloops, hier staan 'n groot passasierskip in die hawe. 

Kasteel

Kasteel

Standbeeld

Ons word honger en eet 'n heerlike döner. Dit is amper soos die Griekse gyros. Dis bietjie duur vir 'n döner, maar nou ja. Die hongerpyne pla. Daar heers 'n heerlike atmosfeer in Çeşme. En ons is deel daarvan. 

Dönerse honger

Archie gaan ruil euros vir lire en daarna stap ons na die ander marina toe. Dis hier waar hulle ons nuwe Volvo enjin in 2014 ingesit het. Ons het vir 2 weke hier in die lug op Maja gebly. Gerrie en Ansu was ook hier by ons in Çeşme marina én Deon en Ryna. Ons voel amper tuis hier.

Çesme Marina

Ons koop niks nie want alles is te duur. Kan nie glo Turkye is duurder as Griekeland nie. Later klim ons die dolmus terug na Setur Marina Çesme.

Kyk Archie hou mos boek van elke sent. En dis toe met die boekhouery dat sy somme nie uitwerk nie. Hy sê toe vir my ons het 'n groot fout gemaak en ek verwag toe dadelik die ergste. Hy sê 'n Turkse lire is nie R2 nie, dis R1. Toe lag ons lekker, want skielik is alles goedkoop in Turkye. Baie goedkoper as in Griekeland. 

En toe gaan sny ek my hare by 'n salon in die hotelkompleks. Weliswaar nie so erotiese haarsny soos in 2015 in Bodrum nie. Maar by 'n baie entoesiastiese haarkapper. Hy geniet sy werk. 

Haarsny

Môre gaan ons lam koop. En nog sommer baie ander goed. Ons is nie meer op 'n finansiële dieet nie.

Lekker lamsblad

N.S. Die huiskopery in Skopelos is besig om te gebeur. Ons het gedurige kontak met die prokureur wat besig is om pre-kontrak en finale kontrak op te stel. Ten minste weet ons die eienaar wil nog verkoop en gaan nie 'n Sue op ons trek nie. Ek dink my voorland is om in Skopelos op straat te gaan bly. Dis hoekom ons so lank in Turkye op plekke moet bly. Ons kan nie te vêr suid gaan nie, want dan moet ons te vêr teen die wind-op seil terug na Skopelos. 

Ons gaan waarskynlik Saterdag die marina verlaat. Ons wag net vir die Suidewind om te draai. Hierdie noordelike deel van Turkye en Griekeland het regtig mislike winde.  

Turkye. Çeşme Setur Marina

5 en 6 Junie 2002. Sondag en Maandag.

Die nag waai Gus sterk vanaf 00:00. Volgens weervoorspelling moet hy gaan lê. 03:00 nog sterker. My moed sak in my skoene. Nou gaan dit rof gaan in die stuk see van 15 myl.

Teen 07:00 is dit bietjie beter. Die bure vertrek en ons maak ook reg. Ons het nou verdomp lank genoeg hier gebly en elke dag was "môre" 'n beter dag om te seil. Nou is dit "môre" en los is die toue.

Ons vertrek uit die veilige onklaar marina en ons tref daai see. En hy is groot. En Gus waai. Ons moet eers na die ander hawe ry om te gaan uitklaar. Vandag verlaat ons Griekeland. 

Ons alongside langs die doane gebou en begin die prosudure. Dis diekant toe en daaikant toe. Almal stempel dokumente en toe is ons uitgeklaar. Ek moet sê die Chios polisie, hawepolisie en hawemeester is regtig baie gaaf en behulpsaam. Drie hoera's vir hulle.

Nou moet ons skuins oor die see vaar. Gus waai 17 tot 22 knope. Gelukkig nie van voor nie. Van die kant en skuins van voor. 

Ons span 'n verkleinde genoa en seil gemaklik sonder skuinslê met 'n lekker spoed van so 5.5 knope.

Ons is dankbaar dat die see later nie meer so groot is nie. Maja neem ons met gemak oor die sruk see tussen Chios en Çeşme.

Ons is oppad na Çeşme Setur Marina, waar ons volgens ons Mytilini Setur kontak 'n hele week gratis in 'n luukse marina kan bly.

Ons nader die Marina en roep hulle oor kanaal 73. Die marinaman is daar om ons in te help. Dis nie nodig nie, want Archie tru meesterlik in ons spasie. Die marinaman gee vir my die snoettou aan en vas is ons.

Nou moet ons in Turkye inklaar. Ons agent, Murat, neem foto's van al ons dokumente, want hy doen die hele inklaarproses vir ons. Hy laai ons in sy kar en daar trek ons. Ek sit voor en Archie sit agter in een van die twee babastoeltjies. Regte ou maergat!

Ons wag by 'n koffie plek terwyl Murat eers na die hawemeester toe gaan. Hy moet ons papiere stempel. Daarna gaan ons saam na die paspoortpolisie. Hulle neem foto's van ons terwyl hulle jou paspoortbesonderhede intik. Dis nou om te kyk of dit regtig jy is. Wel, die polisieman kyk ons stip aan. Eers vie Archie, dan vir my. Dan weer vir Archie en dan vir my. Ek skaam my in my enigheid, want ek dink miskien ruik ons nie lekker nie. Min het ek geweet hoekom hy ons so aankyk!

Intussen praat Murat vreeslik op sy foon. Dis die een oproep na die ander. Hy gaan na die doanepolisie toe om hul fooi te betaal. Hy sê vir ons die hawemeester weier om ons papiere te stempel. Volgens lg. was ons nog al die tyd vanaf September 2019 onwettig in Turkye. Ons het nooit uitgeklaar nie. Ons is in groot moeilikheid.

Ek vra toe vir Murat of ons nou moet tronk toe gaan. Hy sê niks. Ek en Archie sit geskok op die polisiegebou se muur terwyl Murat heeltyd op sy foon is. Die man lyk bekommerd. 

Hy het 'n vriend by Aiwalik se hawepolisie. En dis met die wat hy so praat. Archie het gelukkig nog die dokumente van 2019 toe ons by Aywalik uitgeklaar het.

Blykbaar het hulle in 2019 alles gestempel, maar dit nooit in die rekenaarsisteem ingetik nie. Çesme se hawemeester sê dis nie sy probleem nie. Hulle gaan ons beboet. Dan moet ons briewe skryf en vertoë rig met verduidelikings wat gebeur het, voordat hulle ons geld terugbetaal.

Gelukkig vir Archie se bewyse, Murat wat ons kant van die saak so verdedig en sy polisievriend by Aywallk, kom ons skotvry. Wat 'n noue ontkoming. Gelukkig het ons vir Murat gehad. Wat 'n 45min werk was, word 'n 3 ure werk, wat oorgaan tot die volgende dag. Maar ons papiere is reg en ons is wettig. Dis wys jou hoe maklik kom onskuldige mense in groot moeilikheid in 'n vreemde land.

Ons eet die aand Griekse vark. Heerlik. Rondom ons pryk die groot wit Altin Yunus Hotel. Dis dieselfde hotel waar ons in 2014 met 'n stukkende enjin kom vasmaak het. Daar waar die babes met die boobs ons so aangekyk het.

Ons verkeer rustig op Maja se dek. Heerlike kos en yskoue wyn. Luukse hotel, Vas en veilig. 

Welkom in Turkye.

Altin Yunus Hotel

Vol marina

Setur Marina Çeşme

Setur Marina Çeşme

Maja

Griekse varkvleis

Chios. Laaste dae in Griekeland.

 1 tot 4 Junie 2022. Woendag tot Saterdag.

Dit klink so bekend. Dit lyk so bekend. Dit is Chios, die plek wat van wind gemaak is. Dis vreemd, Gus waai altyd hier. Vra vir Elize en Martie, hulle ken van.

Ons moet 'n 54 myl kruising doen en daarna Kuşadasi, Turkye, toe gaan. Mos danksy Sue, wat vrou-alleen al ons Schengen dae gemors het, moet ons vir drie maande in Turkye seil.

Boot vir boot word die onklaar marina voller en voller. Om dan nie weer te vertrek nie. Nee, almal bly hier "for the duration".

Windwag

Archie trek allerhande elektoniese drade deur wat die huisbatterye kontrolleer of iets. Dan wil die liggie nie werk nie. Dan bekyk hy weer die situasie. Dan verstel hy hier en toets daar. En dan elke oggend en laatmiddag laat loop hy Maja se enjin om die batterye te laai.

Trek drade deur

Ek hou myself besig deur te hekel, met die vrou van langsaan te praat en na die weervoorspelling te kyk. Dit help ook nie, want jy kan kyk solank as wat jy wil, kyk kan dit nie verander nie. Gus het 'n wil van sy eie. (Ek wil amper vir Sue daarvoor bedank, maar alles is darem nie haar skuld nie). Dan stap ons My Market toe en koop iets. Maak kraakvars Griekse slaai. Drink 'n glasie wyn. Die lewe gaan hier maar sy gang en ons gaan saam.

Inkopies

Griekse slaai

Archie is nie eintlik lus om die toeriste ding te doen nie. Dis nou om die bus te klim êrens heen. Hy het te veel rekenaar werk om af te handel. So ons bly maar tuis. Intussen het ek klaar getreur oor Sue se huis. (My dogter Michelle, wat 'n baie slim kind is sê:"Mamma treur eintlik oor die tuin." Dis die reine waarheid. Toe is ek oor Sue se huis. Sy kan hom maar hou en in haar g*t druk.

Wel, ons planne het verander. Môre (hopelik) vat ons nie die langpad Samos toe nie, ons vat die kortpad Çeşme, Turkye, toe vir die Turkse been van ons toer. Ek hoop ou Gus bly hier in Chios agter.

Ek is nie meer moeg nie.

Ormos Kampi ("Kampi Baai") en Chios

27 tot 31 Mei 2022. Vrydag tot Dinsdag. 

So kom ons marina lewe tot 'n einde. Vandag begin ons vaar. 

Die son kom op oor 'n nuwe seilseisoen. Een waarin ek nie my hart geheel en al kan uitstort nie. Daar's te veel onafgehandelde sake, van huiskoop, visum, koopkontrakte, Golden visums. 

Son kom op

Maar nou ja. Die kaptein sit agter die helm waar hy hoort en daar trek ons na Plomari. Halfpad besluit ons ons gaan verder vaar en gaan toe na Ormos Kampi op Oinoussa eiland, 44 myl. Gus waai liggies en ons seil, maar sommer gou gaan lê die wind en af is die genoa. Vir my is dit heerlik om op die plat kalm see te vaar. Ek het nie op die stadium krag om stormsee te trotseer nie. Daar is reeds te veel storms in my. Soveel onsekerheid. Vooruitsig van drie maande in Turkye seil. Dis 'n ewigheid. Dankie Sue.

Kaptein

Eerste seil

Ons probeer eers by 'n ander baai ankergooi. Twee keer en elke keer ploeg ons die seebodem om. Die anker sleep met oorgawe. Ek is sommer lus vir die gebruik van 'n matrooswoord of twee. Die anker is oorlaai met sukke seebolplante. Ons vaar toe na Ormos Kampi, want die boek sê daat is meestal sand en plek-plek seegras. Wat 'n leuen! Dis meetsal seegras met 'n kol sand. By Ormos Kampi gooi ons ook twee keer. En daai tweede keer byt daai anker behoorlik vas. Gus waai bietjie, maar nie te erg nie. Ons deel die baai met vier eende wat betekenis aan die rympie van "Ëendjies eendjies swem in 'n ry", gee. 

Gus waai en gaan lê toe later en ons het 'n heerlike rustige aand op anker.

Ormos Kampi

Eende

Die volgende dag vertrek ons na Chios se onklaar marina, 10 myl, waar ons gaan wag dat die suidewind moet gaan lê sodat ons nie wind-op hoef te vaar nie. Ons sien vir die tweede keer dolfyne. Oppad Kampi toe was daar ook dolfyne. Ons was in 2019 hier saam met Elize en Martie. Lank hier geskuil teen erge winde.

Dinsdag draai die wind, maar Woensdag is daar weer woeste winde. Ons gaan hier bly tot Donderdag en dan die lang 54 myl kruising Samos toe aanpak. 

Dolfyne

Chios Marina (onklaar)

Chios se windmeulens

N.S. Ons sukkel met die internet en ons sal, totdat dit beter gaan, sporadies die blog plaas. 

Laaste dae in marina

26 Mei 2022. Donderdag

Sue wil nie meer haar huis verkoop nie! Toe Archie die epos lees, was ek besig om met 'n eiervrug te werk. Instinkmatig vermorsel ek die eiervrug.Wat 'n skok! Wat 'n ontnugtering. Ek het alles al so haarfyn beplan, elke kamer is in my kop gedekoreer, elke potplant is geplaas. Projek Plante is ook goed op dreef. Ek kon al sien hoe speel my twee kleindogters in die tuin en op die trappe. Hoe gil en jil hul van plesier. Terwyl ouma roket in die tuin pluk vir die aand se Griekse slaai. En wat van Elize, wat September wil kom kuier? Ek is platgeslaan! Mike sê hy was net so geskok en woedend!

Die blêrrie vroumens mors  50 van ons Schengen dae terwyl ons soos gekke wag vir die kamstige verkoopkontrak. Sy het ons bedrieg. As sy net 'n maand gelede dit al gesê het. Ek is buite myself van skok en woede. So sit ons 20 dae in Skopelos en wag vir Archie se bankrekening.  Archie het ons huiskyk-afspraak met Skopelos Dream Properties gekanselleer omdat ons aanbod gemaak het wat aanvaar is. Uit ordentlikheid.

Ons het net na een ander huis gekyk wat Mike op hul boeke het. Verder het ons na geen huis binne gekyk nie. Nou sit ons op Lesvos, vier dae op Maja om by Skopelos te kom. En daar is erge winde in die seestrate wat ons moet kruis. So dis buite die kwessie.

Ander opsie is veerboot na Thessoloniki en bus na Volos en daarna veerboot na Skopelos. Drie dae om dit te doen. En dan na die huise te kyk wat ek op internet gesien het en almal het een of ander ding waarvan ons nie jou nie.

"What to do, what to do!" Ons dink diekant toe en daaikant toe. Die ander huis wat ons gesien het, is pragtig, amper beter as Sue se huis, maar hy is langs die Ring Road. Op straat. Ek is bang dit gaan te veel raas.

Ek gaan huil by Shirley. Ek huil by Elize. Ek huil by Archie. Archie sê ek moet ophou huil. Ek huil toe maar na binne. Ek het my hart op daai huis gesit en nou is my hart stukkend.

Ek en Archie dink ons koppe suf. Na vele besprekings besluit ons dat ons die Ring Road huis gaan koop. Ons kontak vir Mike en Safa, hulle praat met eienaar en als is reg. Ons gaan koop. Nou is ons op straat. Geleidelik begin my hart stukkie vir stukkie heel word. Geleidelik neem my kop afskeid van Sue se huis. Nou is ek baie opgewonde oor ons nuwe huis, geraas en al.

Die huis word elke jaar suksesvol uitverhuur aan toeriste onder die naam "Karavos House Sea View". Maar dis nou ons nuwe Marchie's Place. Ons sal maar twee naambord maak. Google die huis gerus. Hier is 'n paar foto's van die huis.

Ligging van nuwe huis

Straataansig

Uitsig van nuwe huis

Kombuis

Leefarea

Huise en hawe

Slaapkamer

Ander slaapkamer

Toe maak ons reg vir môre se vertrek uit die marina. My luilekker dae in Mytilini se marina is nou verby. Ons sal ons uit Griekeland moet kom en na Turkye toe seil en vir drie maande in Turkye deurbring, of tot hulle ons laat kom vir die kontrak. En ek wou nie drie maande in Turkye seil nie. Dankie Sue!

Ek is so moeg.

Marina Lewe

19 tot 25 Mei 2022. Donderdag tot Donderdag.

Die lewe in die marina gaan sy doodgewone gang. Elke dag is dieselle, maar tog 'n bietjie anders. Elke dag is windstil en pragtig. Ek en Archie geniet ons verblyf hier. 

Die kombers wat ek in 2019 begin hekel het, is nou klaar en omtrent groot genoeg vir 'n queen size bed. Ons wil dit maar in die winter in Marchie's Place op ons bed gebruik. Dit is allesbehalwe perfek, want daar was nie genoeg wol nie, dan moet ek maar 'n plan maak. Ek gaan dit verseker nie inskryf vir 'n Vroue-Landbou-unie se kompetisie nie. 

Mytilini Marina

Sundowner

Blokkieskombers

Die kraan kom en Archie installeer dit. Een part het 'n wil van sy eie en spring onder die vloer in. Om dit uit te kry, sal Archie 'n gat in die badkamer (head) se vloer moet maak. Spring op sy fiets en soek loodgieters. Hulle is almal op 'n Maandag toe. Dinsdag spring hy weer op sy fiets. Die man moet 'n part bestel van 'n ander winkel. 13:00 moet hy terug. Kry die part,  dit pas nie heeltemal nie. Nou moet Mr. Fixit weer 'n pas-plan maak. Dit word 'n taak wat baie langer vat as wat beplan. Brigida se ystersaag kom weer handig te pas. Maar toe is die kraan in en daar is weer water in die head.

Nuwe kraan

Spoggerig

Projek Plantjie het verander in Projek Plante. Ek het nou 'n geel en pienk varkoor, hiasinte, twee bakkies vol malvastiggies en 'n bakkie vol vetplante. Én ek 15 plastiese potplant-potte gekoop vir Marchie's Place. Sue gaan mos alles vat. Ek kon nie die plastiese bakke weerstaan nie, want die prys was te goed.

Hiasinte en malvas

Vetplante en malvas

Varkore

Dinkie se enjin is volgende op Archie se lys. Die wil nie vat nie en Archie maak die enjin oop om te kyk wat daar aangaan. Met dié val sy bril in die see. Hy probeer gryp. Hy gryp raak, maar die bril gly uit sy toutjie en daal na benede. Nou is dit snorkel en paddapoot. Die water is 3.5m diep en baie troebel. En daar is 'n stuk met seegras presies waar die bril geval het. Ons kry nie die bril nie en die kaptein moet terugval op sy ou bril wat hy as spaarbril saamgebring het.

Waar is Deon en Ryna nou!

Snorkel op ...

... soek tervergeefs

Ek kry my belastingnommer en ons ontmoet die prokureer by die bank vir 'n gesamentlike bankrekening. Haris sê hy gaan maar 'n kans vat, want jy moet eintlik 'n maand voor die tyd 'n afspraak maak. (Presies wat Archie in Volos moes doen).

Hy praat met die oulike bankvrou en sy sê ons moet uur wag en dan sal sy kyk of sy ons kan help. Na die uur draai daai man sy charm oop en jouwaarlik, sy begin die bankrekening oopmaak. Nou het ons gesamentlike bankrekening en kan vir Marchie's Place betaal as ons eendag die kontrak moet teken.

Ons Schengen dae word al hoe minder. Die laaste ding wat ek wil doen, is om 3 maande in Turkye te wees voordat ons kan terugkom. En my suster, Elize, wil 1 September kom kuier. 

Toe bel Mike, ons eiendomsagent. En in 'n ommesientjie verander my lewe.